Het zijn misschien de drie meest krachtige letters die je over je lippen kunt krijgen: ‘nee’. Het liefst zo stellig mogelijk. Hoewel ‘nee’ nooit mijn stopwoord zal worden, spreek ik het wel al veel vaker vol overtuiging uit dan toen ik nog een pleasende ja-knikker was. Tegen gekke verzoekjes, opdringerige bellers of vervelende straatverkopers die “wel even meelopen”. En ook tegen deze 13 dingen!

Ik zei nee tegen…

1. Een grote opdracht voor een bedrijf waar ik gewoon echt niet enthousiast van werd (iets saais met erfbelasting enzo). Ik dacht tot twee jaar geleden dat ik dankbaar mocht zijn voor elke opdracht, maar heb nu gelukkig wel door dat “ik schrijf teksten – voor wat dan ook” niet als missie wil hebben. Dat betekent hardop ‘ja’ roepen bij elke opdracht waarover ik door het dolle heen ben en bij ‘mwah’-opdrachten toch maar vriendelijk bedanken. Lukt steeds beter.
2. Spullen van anderen die ik niet per se hoef. Je herkent vast wel dat mensen om je heen soms van iets af willen wat ze “helemaal jou” vinden. Jij vindt die ene vaas of dat suffe boek alleen maar mwah (of zelfs drie keer niks). Of je vindt het best een leuk ding, maar hebt er nul plek voor in je al vrij volle appartement of kledingkast. Eerder vond ik het vaak lastig om zoiets te weigeren; nu zeg ik het gewoon eerlijk. Diegene heeft daar meer aan dan dat ik iets zelf twee maanden later naar de kringloopwinkel breng.
3. Dinerdates na een drukke dag. Na een lange werkdag heb ik meestal weinig puf om me ook nog extra uit te sloven op een bijzondere maaltijd én daarbij lekker sociaal te doen met een extra mee-eter. Nee, op zulke momenten zeg ik vaker ‘nee’ om gewoon met Bart samen avond te eten. Zonder sociale of culinaire druk. Van die dinerdates kan ik namelijk veel beter genieten als ik ze na een rustigere dag plan.
4. Al die geweldige verjaardagsaanbiedingen in mijn mailbox. Joh, je ontvangt op je verjaardag nog bijna meer felicitaties van webshops dan van vrienden en familie. Hoewel ik me even liet verleiden de C&A-webshop te bekijken en op Top Vintage te spieken, heb ik me uiteindelijk ingehouden. Ik stel mezelf dan de vraag “Had ik dit ook gekocht als ik er niet op was gewezen?”. Minstens 99 van de 100 keer is het antwoord ‘nee’ en dus ga ik snel weer met mijn muis naar het rode kruisje in de hoek. #trots
5. Uitjes waar ik coronawise niet om sta te springen. Ik vind het weleens lastig dat iedereen totaal anders in corona staat, omdat je daardoor soms uitnodigingen krijgt waar je jezelf niet helemaal oké bij voelt. De laatste tijd ben ik daarin meer naar mijn gevoel gaan luisteren. Als ik ergens een slecht onderbuikgevoel bij heb, trek ik mijn eigen plan en strooi ik niet meer met excuses om er onderuit te komen. Het is helemaal oké dat we er allemaal anders in staan, en je mag daarin je eigen keuzes maken.
6. Mijn mening opzij zetten. Als puber en begintwintiger heb ik mezelf heel vaak weggecijferd. Ik ben best een beetje trots dat ik mijn grenzen nu zelf weet te vinden voordat iemand anders eroverheen is gewalst. Vooral trots ben ik op hoe ik laatst een vervelend werkissue heb opgelost. Een klant weigerde te betalen en gebruikte daarvoor argumenten die écht niet klopten (ik had het tegendeel zelfs op de mail staan). In eerste instantie wilde ik toegeven om van het gedoe af te zijn. Maar ik besloot er een nachtje over te slapen en kwam tot het besef dat ik niet over me heen wilde laten lopen. Ik stuurde een e-mail met mijn argumenten en hield voet bij stuk. Twee dagen later was de factuur alsnog voldaan. Helemaal trots was ik. Het ging me niet eens om het geld, maar om het principe.
7. Verzeild raken in discussies die niets opleveren. Soms doet of zegt iemand anders iets waar je aardig van ondersteboven bent. Je kunt dan twee dingen doen: 1) er heel veel tijd en energie in steken om de ander te proberen te veranderen of te overtuigen van het tegendeel, of 2) besluiten dat je er niet onnodig veel energie in steekt omdat dat vooral teleurstelling, boosheid of frustratie oplevert. Soms kost je ergens mee bemoeien en iemand vragen om te veranderen veel meer frustratie en energie dan het zo laten. Laatst besloot ik in een situatie voor het laatste te kiezen. Met pijn en moeite. Maar boy, wat leverde dat me achteraf een krachtig gevoel op.

8. Me schamen voor mijn hoogsensitiviteit. Zeggen dat ik niet kan afspreken omdat de dag ervoor al een drukke bedoening was? Of vragen of de televisie ietsje zachter mag? Ik heb zo vaak gedacht dat ik gek was of me moest schamen. Eigenlijk pas sinds een paar weken heb ik dat idee losgelaten en probeer ik vaker zulke dingen uit te spreken. Puur omdat ik anders totaal overprikkeld raak en dan niet de leukste en vrolijkste versie van mezelf ben. Vaak is het voor de ander helemaal geen probleem en voor mij maakt het een wereld van verschil.
9. Pippa’s verzoekjes om vervroegd eten. Mijn fluffy koningin krijgt meestal rond half zeven eten, maar haar biologische klok vindt het steeds eerder tijd om de zakjes met Felix-voer uit de voorraadkast te halen. Ondanks dat haar gemiauw klinkt alsof ze op het punt staat me een 1-ster-review te geven, geef ik er toch maar niet meer aan toe. Kattenopvoeding is een vak apart.
10. Gratis blogsamenwerkingen waar “we allebei beter van worden”. Dat laatste klopt meestal niet, vaak gaat er een paar uur van mijn tijd in zitten en past het ook nog eens voor geen meter bij me. Nee, bedankt.
11. Al die geweldige energie-aanbiedingen. “Mevrouw Veul, ik heb goed nieuws voor u over uw energierekening…” Nee, bedankt, ik heb geen interesse. En nee, ook niet als dit een aanbieding is die ik niet mag laten lopen. *hoorn erop* Ik heb mijn record verbroken door laatst iemand binnen 10 seconden af te kappen. Whoop, whoop!
12. Mailtjes met een uitroepteken die over de schutting worden gegooid doordat iemand anders heel laat tot een besef komt en nog iets van me nodig heeft. Eerder paste ik daar (met tegenzin) mijn volledige planning op aan. Nu laat ik dat soort mailtjes alsnog rusten totdat ik er tijd voor heb. Als iemand anders te laat is, betekent dat niet dat ik er maar mijn vrije avond of weekend voor moet laten schieten. En het mooie is: als je in gesprek gaat, blijkt vaak dat de deadline toch rekbaarder is dan gedacht.
13. Bumperklevers. Heel leuk voor u, meneer, als u met 140 over de snelweg wilt crossen of als u zich – net als ik – ergert aan de man voor mij die 60 rijdt op een 80-kilometer-weg. Maar ik riskeer liever geen boete en kan ook niets doen aan de langzame auto voor me. Dus nee, ik laat me niet meer door u opjagen. Zoals mijn schoonmoeder lekker plat zei: “Ik kan mijn auto moeilijk in mijn hol steken”. Dat dus.

Waar heb jij de laatste tijd ‘nee’ tegen gezegd?