“Goh, weet je wat jij zou moeten doen…?” Het is een opmerking waarbij ik – als dat niet onbeleefd zou zijn – het liefst mijn vingers in mijn oren zou duwen. Eigenwijs als ik ben. Zo zijn er wel meer cliché adviezen waar ik bijzonder weinig mee heb. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar gewoon niet mijn kopje thee. Dit zijn 5 standaard adviezen die ik zelf vooral niet zou opvolgen om gelukkig te zijn.

1. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg

Van deze oer-Hollandse cliché-uitspraak gaan mijn haren acuut rechtovereind staan. Alsof er een boekje met richtlijnen bestaat voor hoe je je moet gedragen. En alsof jij precies hetzelfde zou moeten doen als je buurvrouw, je beste vriendin en die ene moeder op het schoolplein. Tja, bepaal je dat niet lekker zelf?

Op de middelbare school heb ik dit advies vaak genoeg opgevolgd. Toen voelde “gewoon zijn” als misschien wel het hoogst haalbare dat ik in mijn leven als onzekere puber kon bereiken. Ik weet nog dat ik een keer uitging omdat dat “erbij hoorde”. Gelukkig ben ik inmiddels niet meer van het “gewoon doen”. Tenminste, ik doe vast ook dingen die onder de noemer “gewoon” vallen, maar die doe ik niet bewust omdat ze zo doodnormaal zijn. Veel liever doe ik wat mij gelukkig maakt. Soms dingen die elke “doodgewone” 27-jarige doet, soms misschien dingen die een tikkeltje apart zijn. Als ik er maar blij van word!

2. Bij twijfel, niet doen

Aan bijna alle mooie mijlpalen in mijn leven zijn wel twijfels voorafgegaan. Als ik bij twijfel dingen niet zou doen, dan had ik nu niet mijn eigen appartement gehad, was ik absoluut geen ondernemer geweest en was ik ook nooit mijn eigen blog begonnen. Ook had ik dan heel veel leuke vakanties, spannende uitjes of bijzondere gebeurtenissen nooit meegemaakt. Nee hoor, als ik altijd op mijn twijfelgevoel was afgegaan, was mijn leven bijzonder saai geweest.

Twijfel is best een goed iets als het je ervan weerhoudt om halsoverkop je hele inboedel te verkopen en gedachteloos een B&B in Thailand te beginnen. Maar je altijd laten leiden door twijfel lijkt me geen best idee. De mooiste dingen gebeuren vaak juist als je je twijfel en angst in de ijskast parkeert en er tóch voor gaat.

3. Hup, schouders eronder en gaan

Tuurlijk, ik geef mezelf ook weleens een schop onder mijn kont. Anders zouden mijn hardloopschoenen vast ongebruikt in de kast blijven staan en zou mijn huis een permanente rotzooi zijn. Maar niet in alle gevallen is een schop onder je kont wat je nodig hebt. In sommige situaties is aangeven dat je niet doorgaat juist het sterkste en mooiste wat je kunt doen. Bijvoorbeeld als je stopt met de studie of baan die je niet gelukkig maakt. Als je niet langer doorgaat met een relatie die jou geen energie geeft. Of als je toegeeft dat je het niet langer alleen kunt en om hulp vraagt. Dat is véél krachtiger dan doorgaan met iets wat jou niet gelukkig maakt.

4. Zet je er gewoon overheen

Oké, als iemand een dag lang geïrriteerd is over een kwartier vertraging zou deze uitspraak ook uit mijn mond kunnen floepen. Maar over het algemeen is het volgens mij nooit een goed idee om maar te doen alsof iets je niets doet als het tegendeel waar is. Niemand bepaalt wat een opmerking of gebeurtenis met jou doet. Jij mag je er jaren later nog rot over voelen. Het is jouw gevoel. En dat mag er hoe dan ook zijn.

Sommige ervaringen kun je niet zomaar wegblazen alsof ze er niet zijn. Ook als een opmerking veel met je doet, hoef je dat gevoel niet weg te stoppen. Sterker nog, het uitspreken lijkt me een beter idee dan opkroppen.

Natuurlijk zou het mooi zijn als je die dingen ooit los kunt laten. Maar dat is geen kwestie van er “gewoon” overheen stappen. Je mag er alle tijd voor nemen die je nodig hebt en je mag er ook hulp bij vragen. Ja, ook als mensen om je heen denken dat je er met een kort sprintje wel bent.

5. Jouw tijd komt vanzelf wel

Ik geloof zelf enorm in dromen, fantaseren en hopen op mooie dingen. Juist in lastige periodes heb ik daar veel kracht uit gehaald. Maar “vanzelf” zijn die dingen nooit gegaan. Als je op dit moment niet gelukkig bent en dingen wilt veranderen, dan komt die verandering je niet zomaar aanwaaien. Het betekent dat je stappen moet zetten, misschien ook wel om hulp moet vragen, dingen moet laten varen en ook nieuwe spannende dingen moet aangaan.

Ja, dat is soms eng of superrot. Maar juist die spannende weg ernaartoe helpt je steeds een stapje verder naar “jouw tijd”. Want die tijd gaat er inderdaad komen. Alleen niet vanzelf. Maar dat is nu juist het mooie, want de weg ernaartoe is vaak veel waardevoller dan de bestemming.

Of ik daar nou net zelf in een cliché verviel? Ehm, misschien.

In welke cliché uitspraak kun jij je totaal niet vinden?