Een van de ‘dingen’ waar ik ontzettend vrolijk van word, zijn katten. Ze doen niets anders dan eten, slapen, af en toe een klein rondje lopen en vooral heel veel aandacht vragen. En juist dat maakt ze zo leuk! Zelf hebben wij twee katten: Paco en Beertje. Vandaag aan hen de beurt om zichzelf voor te stellen.

Mijn naam is Paco en ik ben een driepotige machoman van 8 jaar. Drie poten? Ja, je leest het goed. Toen ik pas een half jaar oud was, ben ik aangereden door een auto en vond de dierenarts het nodig om een achterpoot weg te halen. Niet dat ik daar problemen mee heb, hoor. Ik ben niet anders gewend dan dat ik als een soort driewieler door de straten ren. Regelmatig verras ik mijn baasjes ook met een dode muis of vogel of – voor de afwisseling – een springende kikker. Ik snap nog steeds niet waarom ze me soms zo venijnig aankijken als ik weer eens iets leuks op de deurmat heb gelegd.

Volgens mijn baasjes ben ik af en toe een beetje maf. Zo drink ik het liefst (regen)water uit de potjes en emmers in de tuin in plaats van drinkwater uit mijn schone bak. Ook eet ik mijn brokjes pas als mijn baasjes ze vóór mijn etensbak neerleggen. Dan smaken ze zoveel beter dan de brokjes uit mijn voerbak, joh. Als ik niet op jacht ben of van mijn eten smikkel, dan breng ik mijn tijd graag slapend door. Het komt weleens voor dat ik uren uitgeteld op bed lig. Er is dan maar een ding waarvoor ik wakker word: als ik mijn baasjes versje brokjes hoor pakken uit de keukenkast. Dan schrik ik wakker, spits ik mijn oren en weet ik niet hoe hard ik naar beneden moet rennen.

Ik ben Beertje en ik ben een mooie diva van 14 jaar oud. Zoals het een echte diva betaamt, word ik altijd graag op mijn wenken bediend. Het liefst zou ik mijn eten op de bank geserveerd krijgen, maar helaas zijn mijn baasjes niet zo gek te krijgen. Daarom ontwaak ik maar eens in de zoveel tijd met enige tegenzin uit mijn slaap om me weer naar de keuken te begeven. Ik ben trouwens ook wel een beetje kieskeurig met eten. Als de geur me niet aanstaat, haal ik mijn neus op en loop ik enigszins geïrriteerd weer terug naar mijn slaapplek. Pas als mijn baasjes de keuken uit zijn, ga ik stiekem weer terug naar de keuken om snel mijn eten op te eten. Tja, ze mogen vooral niet denken dat ik het eigenlijk toch wel te eten vind.

Verder ben ik dol op aandacht – in welke vorm dan ook. Zodra ik mijn baasjes zie, kijk ik ze met mijn liefste blik aan in de hoop een aaitje te krijgen. Het liefst onder mijn kinnetje natuurlijk; het is zo fijn als iemand daar even voor me jeukt. Ik ben altijd graag onder de mensen en zoek het liefst een plekje uit bij iemand op schoot. Het is alleen jammer dat op schoot zitten nooit voor eeuwig kan. Elke keer weer ben ik zwaar geïrriteerd als mijn baasjes opstaan. Dat maak ik dan ook duidelijk kenbaar door even hard te gillen. Ze moeten wel weten dat ik van dat soort dingen niet gediend ben…