Inmiddels huppel ik alweer bijna 24,5 jaar rond op deze aardbol. Ik heb de opkomst van het internet meegemaakt, de Furby zien komen en gaan en heb me nog kostelijk vermaakt met Snake op mijn vaders telefoon. Bijna geëmotioneerd blik ik nog weleens terug op de tijden die zijn geweest en de rages waar ook ik enthousiast aan meedeed. Daarom leek het me leuk om eens 15 jaar terug in de tijd te gaan. Terug naar 2002. Terug naar toen ik 9 was en het de hoogtijdagen waren van de retro Gameboy en de hippe Flippo’s. Want wat hield mij 15 jaar geleden zoal bezig?
Computerbakbeesten en WordArt-titels
Vraag me niet hoe, maar 15 jaar geleden deden wij het nog met één computerbakbeest in huis. Alle vijf zaten we daar af en toe een half uur op. Precies volgens de boekjes hadden mijn ouders voor mijn broertjes en mij allerlei leerzame spelletjes gekocht. Tien voor Taal en Freddy Fish it was. Of een van mijn indrukwekkende (ahum!) werkstukken, want die kreeg ik toen voor het eerst op van school. Heel Wikipedia struinde ik af op zoek naar informatie over Zuid-Afrika, om dat dan net in mijn eigen woorden en met een charmante Word-Art-titel (ken je die regenboogvariant nog?!) erboven op papier te zetten. Ja ja, ik pakte het als 9-jarige al graag als een pro aan…
Verzamelen als een malle
Iets wat ik wel als een pro aanpakte, was verzamelen. Het was 15 jaar geleden een komen en gaan van rages. Daarbij had ik mijn hart vooral verloren aan de Diddl-plaatjes. Ik ging hele ruilbeurzen af om een kladpapierblaadje met een witte muis erop te bemachtigen. Als een commercieel talent in de dop onderhandelde ik over één blaadje ruilen voor twee blaadjes en nam ik mijn map overal mee naartoe. Zelfs op vakantie in Oostenrijk hoopte ik een mede-Diddl-fanaat te ontmoeten om plaatjes mee uit te wisselen. Naast Diddl, spaarde ik ook alles van Pokémon en K3, was ik veel in de weer met scoubidoutouwtjes en maakte ik de hele gelpenhype van dichtbij mee. Een klein fortuin aan zakgeld ging verloren als ik weer eens álles van iets wilde hebben.
De opkomst van Harry Potter
Iets minder enthousiast was ik over de Harry Potter-hype die rond die tijd opkwam. Ik keek liever naar vrolijke Disney-films, maar besloot toch met een vriendin mee te gaan naar de film over de bekende tovenaarsleerling. Toen was ik blijkbaar al een heldin op sokken, want in de bioscoop bleek die film toch iets te veel van het goede. Ik herinner me nog dat ik nachtenlang het beeld voor me kon halen van professor Krinkel die eigenlijk Voldemort bleek te zijn. De boeken liet ik dan ook maar veilig linksliggen. Nee, gaf mij maar Hoe overleef ik…?, Lena Lijstje en alle andere meidenboeken met een zo roze mogelijke kaft.
Jeugdsentiment op tv
Wat ik dan wel keek op televisie? Dit waren nog de tijden zonder Netflix en zonder series die je kon downloaden via internet. Lange tijd keken mijn broertjes en ik heel braaf alleen naar Zappelin. Villa Achterwerk, Het Klokhuis en Het Jeugdjournaal zouden ons vast goed doen als kind. Maar langzaamaan ontdekten mijn slimme broertjes het betere werk en de iets minder verantwoorde zenders. Uren hebben we genoten van Totally Spies, Beugelbekkie, Pokémon en What’s with Andy?. En lette mijn moeder even niet op? Dan schakelden mijn broertjes stiekem over op Shin Chan, een niet al te pedagogisch verantwoorde serie van een jongen die om de haverklap zijn broek uittrok. Ik kan de titelsong van die serie nog steeds dromen.
Die goeie ouwe tijd?!
2002 was de tijd van Shin Chan, gelpennen, Pokémon, Diddl en nog zoveel meer. Rond die tijd waren er nog geen social media. Ik had ook geen mobiele telefoon, had nog nooit van blogs gehoord en onderweg muziek luisteren was alleen mogelijk als je met een hippe walkman over straat liep. Niks geen Fitbits, apps, onnodig dure iPhones of blauwe vinkjes op WhatsApp. E-mail was hip genoeg en voor de speciale verzoekjes belde ik gewoon met de huistelefoon. Het was nog de tijd waarin je fotorolletjes vol verwachting liet ontwikkelen bij Kruidvat en waarin de selfie überhaupt niet bestond. Die goeie ouwe tijd! En als ik me realiseer dat dit alles nog maar 15 jaar geleden is, dan ben ik heel benieuwd wat de komende 15 jaar voor ons in petto heeft.
Wat herinner jij je nog van 15 jaar geleden?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Volle agenda? 9 tips voor meer ruimte in je planning (en hoofd)
Eén blik op de agenda zegt soms genoeg: dit wordt een volle week. Je vraagt je nu al af hoe je deze week doorkomt met een hele lading werk, allerlei praktische afspraken en het nodige sociaaldoenerij waar je bij nader inzien niet eens zoveel zin in hebt. Een verzoekje van een collega via e-mail, een uitnodiging voor een filmavondje via WhatsApp, en ook nog een reminder van de sportclub of je de ledenvergadering niet vergeet... voor je het weet is alle witruimte in je agenda vol gepend met dingen die moeten. Hoe zorg je dan voor ruimte in je hoofd? Dit zijn 9 tips waarmee ik - introverte ondernemer met uiteraard af en toe te veel hooi op de vork - een volle agenda (en een vol hoofd) voorkom.
Verantwoordelijkheid: van eigen lunchpakketjes tot hypotheken
Verantwoordelijkheid. Of je nu wilt of niet, je krijgt het cadeau tijdens het proces van volwassen worden. Het is eigenlijk net als ongesteldheid en andere puberperikelen. Het komt gewoon en dat is soms een zegen, maar soms ook juist een last. Op werk vind ik verantwoordelijkheid krijgen geweldig. Maar van verantwoordelijkheden als een hypotheek, verzekeringen, vuilnisophaalschema’s en ander volwassen gedoe word ik minder enthousiast. Waarom komen er opeens zo veel dingen om de hoek kijken naarmate je je kindertijd achter je laat? En is dat een uitdaging of vooral heel erg leuk?
Outfit | De hyper-hysterische roze top waar ik mezelf in Londen op trakteerde
Tegenwoordig koop ik nauwelijks nog nieuwe kleding in de winkel. De meeste aanwinsten voor mijn kledingkast scoor ik tweedehands. Maar ik heb een paar merken die ik zó geweldig vind dat ik nog weleens overstag wil gaan als ik in hun winkel rondloop. Ted Baker is zo’n merk. Eigenlijk te prijzig naar mijn smaak, maar o zo mooi! In Londen liepen we langs een Ted Baker-winkel die heel groot borden met “SALE” had hangen op de ramen. Ik besloot een gokje te wagen en wandelde zonder verdere koopplannen de winkel binnen. Wist ik veel dat ik er een heleboel euro’s armer, maar een prachtige knalroze top rijker weer uit zou lopen!
Eigenlijk was dat best een fijne tijd en in ieder geval een stuk relaxter zonder altijd maar bereikbaar zijn, je druk maken om je insta feed en niet continue overspoelt worden met nieuws.
Nu klink ik echt oud .. i know maar soms verlang ik er wel naar terug.
Het heeft inderdaad ook wel wat om minder bereikbaar te zijn en meer rust te hebben. Aan de andere kant ben ik toch ook wel blij met de goede bereikbaarheid van tegenwoordig 😉
15 jaar geleden was ik 24 🙂 en deed ik niet meer zo mee aan rages. Bizar hoe alles wel zo snel in ontwikkeling is gegaan. Net als jij ben ik ook wel heel benieuwd wat de komende 15 jaar voor ons in petto heeft al mag het van mij soms wel wat minder (en minder snel!).
Ha, wat leuk om te lezen! Ik scheel ongeveer 10 jaar met jou, dus in 2002 ging ik studeren aan de universiteit. 🙂 Wat ik leuk vind om te lezen, is dat je ten dele toch dezelfde jeugdherinneringen hebt, zoals jeugdjournaal, klokhuis en flippo’s. Jaja, wij hadden toen ik op de basisschool zat de eerste generatie flippo’s. Helaas heb ik die flippo-map weggedaan, die zou nu wel wat waard zijn geweest.
Toen wij met zijn allen studeerden 15 jaar geleden, hadden we ook maar één computer in huis. Toch is het gelukt om allemaal onze werkstukken op tijd in te leveren. Ik denk dat we gewoon vaker van de computerzalen in de universiteit gebruik maakten. We waren in ieder geval een stuk minder online om kattenfilmpjes te kijken. 🙂
Wat leuk dat we, ondanks het leeftijdsverschil, toch veel dezelfde herinneringen hebben aan onze jeugd! Sommige dingen, zoals Het Klokhuis, bestaan natuurlijk ook al lange tijd. Volgens mij kijken kinderen daar tegenwoordig nog steeds naar. En dat na al die jaren! 🙂
Haha, 15 jaar geleden waren er inderdaad nog geen kattenfilmpjes en andere video’s op YouTube. Dat moet toch de nodige computertijd hebben gescheeld 😉 Ik verbaas me er ook nog steeds over hoe we dat destijds hebben gered met één computer. Ik weet nog dat het vaak wel een kwestie was van plannen of van iemand anders van de computer af sturen als je écht een werkstuk moest afmaken.
Wat een leuk artikel! Allemaal leuke dingen komen naar boven, pokemon en diddl, zo grappig.
Oh en van die word bestandjes maken, dat deed ik ook altijd haha!!
Liefs,
Evelien
Ja, goede oud tijd! Ik ben ook iets ouder en was in 2002 niet meer bezig met rages. Ik was in dat jaar grotendeels aan het backpacken. Onder backpackers was toen trouwens the simpsons een grote hit. In elk hostel waar ik kwam zat er wel iemand naar te kijken. Ik wist trouwens helemaal niet dat de flippos twee keer een rage zijn geweest!
Wat gaaf dat je in die tijd aan het backpacken was! The Simpsons heb ik ook nog wel wat van meegekregen in mijn jeugd, alhoewel ik er zelf nooit echt naar heb gekeken. Misschien zijn de flippo’s inderdaad een tweede rage geweest, want ik kan me herinneren dat ik ze ook nog een tijdje heb verzameld als kind 🙂
ahhh Diddl! Dat spaarde ik echt als een gek. Zo leuk om dit te lezen!
Oooh ik herken zo veel van wat je schrijft! Ik was ook een die-hard Diddl fan en spaarde ook de plaatjes en andere dingen die te koop waren. Die collectie moet nog ergens bij mijn ouders thuis liggen, haha! En Word-Art? Tja, dat zou nu dus verbannen moeten worden. Toen was het hip en nieuw, maar als ik nu mensen het nog zie gebruiken is het voor mij echt een no go. :p
Haha, wat grappig dat jij ook zo fanatiek Diddl verzamelde! Ik heb mijn verzameling volgens mij een paar jaar geleden weggedaan, maar het schijnt dat er nog steeds mensen zijn die de blaadjes verzamelen 😉
Word-Art is inderdaad echt vreselijk nu. Ik vind het bijna gênant om te beseffen dat ik die titels ooit op werkstukken heb gezet, haha.
Ohhhh 15 jaar geleden was ik echt nog een mini! Kan me daar ook niet zoveel meer van herinneren haha. Leuk artikel!
Zo leuk om hierover te lezen! Ik had zelf een hele map vol Diddl papiertjes, dat was echt jaren mijn grote hobby. En inderdaad, die wordart titels bij je werkstukken, zo grappig en zo lelijk haha.
Ik herken dit allemaal zo erg!!! Ik weet nog dat wij met Sinterklaas naar de allereerste Harry Potter film gingen en dit een traditie werd elk jaar! DIE FURBY OMG; die kon ik wel door het raam gooien. Soms mis ik die tijd nog wel eens van het enkel kunnen snaken op je telefoon; zo veel minder stress! haha
Ik studeerde 15 jaar geleden, zat mijn 2e jaar op kamers en had een vriendje thuis.
Ik had het toen behoorlijk moeilijk met mezelf en zocht mijn plaats in de studentenstad en in mijn nieuwe richting, zonder mijn vriendinnen van thuis. Zware periode dus eigenlijk, maar zeker ook mooie momenten.
Haha, de tijd zonder smartphones had inderdaad ook wel zijn charme. Ik denk trouwens dat ik Snake nog steeds geweldig zou vinden nu 😉 De Furby’s heb ik zelf ook overgeslagen. Volgens mij weigerden mijn ouders ook om een Furby in huis te halen, omdat mijn moeder ze ook nogal irritant vond, haha.
Wat heftig om te horen dat je 15 jaar geleden geen makkelijke tijd had. Ik kan me voorstellen dat dat ook geen makkelijke leeftijd was, zeker niet in je eentje ver van huis.
15 jaar geleden kon ik net staan, dus dat is iets te ver terug 😉 Wat ik me kan herinneren van toen ik 9 was zijn middagen lang Donald Ducks lezen bij mijn nichtje, Nickelodeon kijken en ook ik maakte vol enthousiasme werkstuk-titels met Word Art. Soms zou ik nog wel eens een dagje terug willen, en al die dingen van vroeger nog een keertje over te doen! 🙂
Ja, sommige dingen van die tijd zouden echt leuk zijn om nog eens over te doen! 🙂 De Donald Ducks lezen is ook nog een van mijn herinneringen trouwens. Uren heb ik me daarmee vermaakt als kind!
15 jaar geleden was ik nog net vijf, hahah! Ik kan me niet veel meer ervan herinneren, maar alles wat jij opnoemt is ook voor mij zo nostalgisch 🙂 Je bent nog iets vergeten: de tamagotchis, die waren ook echt leuk om te hebben 😉
Oh ja, die Tamagotchi’s inderdaad! Ik had er zelf geen een, maar kan me nog herinneren dat vriendinnen daar erg enthousiast over waren.
Tof artikel, veel dingen kan ik me ook nog herinneren ook al ben ik wel wat jaren jonger. 4 was ik 15 jaar geleden!
Oh ik herken heel veel van wat je schrijft, ik was toen ook van die leeftijd! Ik begon toen echte meidendingen te ontdekken dus Diddl-plaatjes, Hoe overleef ik? en Totally Spies waren ook echt mijn favorieten! Ja Shin Chan (moet trouwens met een S;)) ken ik ook nog! Dat mochten mijn broertjes toen niet kijken omdat ze anders in de klas die blote-billendans na zouden doen! Haha, goede oude tijd. Er is inderdaad toch maar veel veranderd in 15 jaar tijd. Maar om te zeggen dat het nou echt beter is geworden? Nee, dat geloof ik niet.
Haha, wat leuk dat je zoveel dingen uit mijn artikel herkent! En dat jullie hetzelfde probleem met Shin Chan en de blote-billendans hadden 😉
Dankje voor de tip over Shin/Chin Chan 🙂 Ik heb het aangepast.
Heel herkenbaar allemaal. Met name de trends als Diddl en scoubidou. En wij hadden thuis ook een grote computer die we met zijn alle moesten delen, met de nodige conflicten als iemand zijn vastgestelde tijd op was en nog niet weg ging uiteraard.
Wat leuk om te horen dat je zo veel herkent uit mijn verhaal! Die ene computer met het hele gezin leverde inderdaad nogal eens conflicten op bij ons thuis. Ik kan me nog herinneren dat mijn broertje en ik ooit gek waren op hetzelfde spel en dat het vechten was om daarvoor net iets langer op de computer te mogen 😉
Trip down memorylane haha!
Hihi, leuk artikel. Ja, 15 jaar geleden toen was ik *even denken* 17 jaar. Ik zat toen nog op school, maar weet stiekem niet meer zo goed wat ik toen allemaal deed. Ik weet dat ik geen verzamelaar was en een computer kwam toen ook pas in huis. En ja, ik speelde toen ook al met WordArt-letters 😉 Van een eigen laptop was toen helemaal nog geen sprake, ik mocht al blij zijn als ik iets mocht maken voor school op de grote computer. Voor de rest keek ik graag jeugdseries, maar ik kon ze nooit helemaal uitkijken omdat mijn moeder naar het nieuws wou kijken en of omdat het eten klaar was en ik aan tafel moest.
Wat leuk om iets meer te lezen over jouw jeugdherinneringen! Eigen laptops hadden we inderdaad nog niet echt in die tijd. Ik vind het ook eigenlijk best knap dat we het in die tijd met z’n vijven met één grote computer allemaal hebben gered 😉
Ja, ja ja! Ik mis die goede oude tijd nog wel eens<3 15 jaar geleden was ik 14 jaar…
Zo leuk! Ik ben zelf 20, dus we stammen eigenlijk wel van dezelfde generatie af. Niet helemaal, maar veel dingen die jij beschreef heb ik ook meegemaakt. Denk maar aan de programma’s die jij keek en Freddi Fish. Hoe vaak ik die spelletjes heb uitgespeeld. En Pyjama Sam dan. Was van dezelfde makers. Dat was een superheld in pyjama en die lostte alle avonturen op. En een spel wat wij zelf hadden was dat er gerommeld was met de weermachine boven in de lucht en dat Pyjama Sam het moest gaan oplossen. En dan waren er van iedere machine een onderdeel te kort en moest je dat zoeken en de onderdelen bevrijden en alles. Net zoals bij Freddi Fish was wat denkwerk vereist. En de baas van die hele weer-machine was een dun vrouwtje en ik was altijd bang van haar. Vraag me ook niet waarom, maar ik was bang van haar. Desalniettemin vond ik het wel een heel leuk spel en eens ik over mijn angst was speelde ik alles uit. Want elke keer als je het spel opstart was de wereld een beetje anders omdat er anders geen plezier meer is. Dan zitten de onderdelen weer anders verstopt. Heb net de walktrough gevonden van het spel en die bazin komt er ook in voor en ben mezelf aan het uitlachen omdat ik er toen bang van was. Maar ja, ik was nog maar 7 jaar. Haha jeugdsentiment. Toch ben ik blij dat de technologie pas na mijn jeugd echt op gang is gekomen, want wat de jeugd nu heeft aan technologie zou ik echt niet willen. Zocht net foto’s en alles op van al die spelletjes en voelde me eventjes terug 7 jaar. Fijne herinnering, heeft me energie gebracht. Dankjewel Romy 🙂
En natuurlijk een topartikel! Het is fijn om eventjes terug te blikken, dan kan je je weer even kind voelen
Oh ja, die blaadjes met geurtjes herinner ik me ook nog. Zo grappig! Die map vol blaadjes rook dan nog best lekker ook 😉
Mooi om te horen dat mijn artikel een aantal jeugdherinneringen in je opriep 🙂 Zo leuk om weer even stil te staan bij het spel dat je in die tijd graag speelde op de computer. Soms verbaas je je ook inderdaad later over waar je ooit bang voor was 😉 Ik had dat met een leren-lezenprogramma dat we in groep 3 keken. Daar zat een doodeng figuur in waar ik de nodige nachtmerries van had. Inmiddels kan ik me daar echt niets meer bij voorstellen, haha.
Zelf ben ik ook wel blij dat ik in mijn jeugd nog geen smartphone en social media had. Ik denk dat dat toch iets meer rust heeft gegeven 🙂
Oh, dit is één en al nostalgie! Ook al leef ik in België herken ik heel veel dingen: Freddy fish, lena lijstje, Diddl blaadjes. Oh, wat een fijne en zorgeloze tijd was dat!
Superleuk om te horen dat je zo veel uit mijn artikel herkent! Volgens mij was Diddl inderdaad internationaal bekend in die tijd. Ik ging dan ook op vakantie naar Duitsland of Oostenrijk echt fanatiek op zoek naar ‘buitenlandse’ en dus zeldzame Diddle-plaatjes 😉
Jaaaaa!! Alles herken ik!! ZO leuk!!
Hihi ik verzamelde ook Didlblaadjes :p Je had ook van die papiertjes met een geurtje aan. Dan moest je over het plaatje wrijven en er aan ruiken. Kan me die geur nog zo voor de geest halen.
Haha ik verzamelde ook echt alles. Diddl met stip op nummer één, ja! Ik had ook zo van die geurblokken van dat paard en die roken serieus naar mest hahaha! Ik was zelfs geabonneerd op dat Kaasblad 😀
Haha, van dat Kaasblad had ik ook nog een paar nummers liggen. Toch knap dat de blaadjes zelfs naar mest roken, haha!
Weet je wat leuk is?! Die gelpennen hype is er nog jaarlijks onder meisjes in groep 7/8 ?
En groep 3 kinderen geloven het niet als ik zeg dat internet en mobiele telefoons nog niet bestonden toen ik hun leeftijd had… (ik ben nu net iets ouder dan jij, 27). En ik denk niet dat ik met ze had willen ruilen!
Oh echt? Wat grappig dat de gelpennen ook nu nog helemaal in zijn! Ik verbaas me er trouwens ook weleens over dat we nog zo kort geleden zonder smartphones leefden. Ik kan me er nu bijna niets meer bij voorstellen, maar ben wel heel blij dat ik nog zonder smartphone ben opgegroeid als kind 😉
Zo leuk en herkenbaar wat je schrijft! Ik moest hardop lachen om het stukje over Shin Chan haha, geweldig! Ik was ook helemaal fan van Diddl en oh, lekker met gelpennen kleuren, love it :p Wat grappig dat Harry Potter zoveel indruk op je heeft gemaakt, ik vond het echt helemaal geweldig haha. Al die werkstukken met Word-art haha, ik voelde me toen al echt een grafisch vormgeefster 😉
Haha, zo leuk om te horen dat je zoveel herkent uit mijn verhaal van ‘vroeger’! Ik vond het maar dapper dat sommige mensen om me heen Harry Potter wel erg leuk vonden. Pas rond mijn 12e durfde ik de films echt zonder handen voor mijn ogen te kijken 😉