“Wat een onwerkelijke situatie!” is een zin die haast dagelijks een paar keer uit mijn mond floept. Vooral in Zoom- en telefoongesprekken uiteraard, want net als bij ieder ander is mijn aantal live contacten nog nooit zo beperkt geweest als nu. Gelukkig sta ik er over het algemeen positief in, natuurlijk op wat kleine mental breakdowns zo nu en dan na. In het kader van ‘Samen tegen corona’ deel ik 7 tips die mij helpen om me staande te houden in deze tijd.
Een gekke videogame
Het voelt soms net alsof ik in een gekke videogame ben beland. Zo goed als ik kan mensen ontwijken en de hele dag door nadenken over alles wat ik doe en aanraak. Het is voor mij – en voor vele anderen – geen dagelijkse kost. Het voelt dan ook heel gek dat de weekboodschappen mij opeens gestrest en verdrietig maken. Of dat ik voor mensen moet terugdeinzen alsof het angstaanjagende wezens zijn. Soms maakt dat me zelfs een tikkeltje verdrietig.
Het grootste deel van de week ben ik hartstikke vrolijk. Ik stort me op leuke werkprojecten en bel en app er flink op los. Ik ben dankbaar dat ik gezond ben, dat ik nog steeds leuke opdrachten heb als tekstschrijver, dat ik mijn vriend nog kan zien en dat er digitaal meer kan dan ik ooit had gedacht. En toch moet er zo nu en dan ook bij mij een kleine traan vloeien. Die laat ik er inmiddels ook zijn. Als ik maar probeer om mezelf na een paar tranen of een goed gesprek weer bij elkaar te rapen en door te gaan. Met frisse moed en het vertrouwen dat ik ooit kan zeggen “Weet je nog, die onwerkelijke situatie waar we in zaten? Ik kan me er niets meer bij voorstellen!”.
Tips om jezelf staande te houden
Deze 7 tips helpen mij om positief te blijven, mezelf zo nu en dan bij elkaar te rapen en corona zelfs zo nu en dan even te vergeten.
- Focus je op wat wél kan. Verjaardagen worden afgezegd en dagjes weg zijn er ook niet meer bij. Maar daarnaast is er ook heel veel wat wel kan. Bekijk dit lijstje met 45 ideeën maar eens. En wat dacht je van een mooie wandeling of die vele projecten in huis waar je eindelijk tijd voor hebt? En je kunt dan misschien mensen niet in het echt spreken, maar ik heb zelf al gemerkt hoeveel er digitaal mogelijk is. Tot aan online borrels aan toe.
- Kijk niet té veel naar het nieuws. De eerste dagen liet ik mezelf volledig gek maken door alle nieuwsupdates over corona. Een paar keer per dag ververste ik de NOS-website om de liveblogs op de voet te volgen. Inmiddels ben ik daar bewust mee gestopt. Ik kijk twee keer per dag een nieuwsuitzending, bekijk de persconferenties en check hooguit 1 of 2 keer de liveblog van NOS. Dat helpt mij enorm om in mijn hoofd nog steeds ruimte te hebben voor niet-coronadingen.
- Geniet van de buitenlucht (oké, alleen als dat kan en op rustige plekken natuurlijk!). Ik merk aan mezelf dat ik in de natuur de hele situatie even vergeet. Het is op straat wel een stuk stiller dan anders, maar verder merk ik in de buitenlucht vrij weinig van wat er gaande is. De natuur bloeit net zo mooi als vorige lente, de lucht is strakblauw en de zon laat zich van haar beste kant zien. Er loopt zo nu en dan in de verte een stelletje hand in hand en ik zie de lieve kat van mijn buurtbewoners nog altijd even parmantig in haar tuin staan loeren. Even lijkt alles zoals normaal als ik buiten wandel. En soms is niets zo fijn als dat!
- Zoek positiviteit op. Positieve mensen zijn geweldig aanstekelijk. En gelukkig maar! Zelf zoek ik daarom heel bewust contact op met mensen met wie ik positieve dingen kan delen. Zo volg ik op LinkedIn en Instagram een aantal mensen die inspirerende posts delen en vind ik het ook heerlijk om zo nu en dan Skype-gesprekken te hebben over koetjes en kalfjes. Een fijne afwisseling tussen de serieuze gesprekken over maatregelen en RIVM-cijfers door!
- Stort je op een nieuw project. Ga op zoek naar iets nieuws waarvoor je bewust ruimte in je hoofd en agenda moet vrijmaken. Juist tussen de coronaperikelen door. Zo zie ik op Instagram allerlei leuke fotografie-uitdagingen voorbijkomen. Ook vind je op mijn blog leuke 30 days challenges om je in vast te bijten. Of begin eindelijk met de work-outs die je al een tijdje wilde gaan proberen. Of wat dacht je van een meubelstuk pimpen? Allemaal leuke dingen waar je nu de tijd voor kunt nemen!
- Laat je kwetsbaarheid er ook zijn. Je mag verdrietig zijn en je mag je rot voelen. Ook als je kerngezond bent, je werk gewoon doorgaat en de mensen om je heen het goed maken. Als jij verdrietig bent omdat je droomvakantie niet doorgaat of omdat je iemand mist die je niet kunt zien, dan is dat ook een prima reden om je tranen te laten vloeien. Durf te vragen om een (virtuele) arm om je heen en een steuntje in de rug. Jij verdient dat net zo goed als ieder ander. En – ik weet inmiddels uit ervaring – uithuilen en je gedachten delen lucht enorm op. Juist nu we allemaal min of meer hetzelfde doormaken.
- Houd hoop en blijf positief. Misschien klinkt dit raar, maar ik geloof er zelf in dat deze periode ook positieve dingen teweeg kan brengen. Voor de natuur, voor hoe we met elkaar omgaan en ook voor je persoonlijke mindset. Zo helpt deze periode mij om veel dingen niet meer als vanzelfsprekend te zien, om meer rust te pakken en om meer te genieten van mijn lieve dierbaren. Probeer op zoek te gaan naar iets wat wél positief is. En sta ook stil bij de positieve dingen die NA deze periode zullen komen. Er komt een tijd waarin je je niet meer kunt voorstellen dat supermarktbezoekjes een spannende mensen-ontwijk-missie waren. Er komt een tijd waarin alles weer mag. En waarin je juist die dingen waarschijnlijk meer waardeert dan ooit tevoren.
Wat helpt jou het meeste om jezelf nu staande te houden?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Doen wat je leuk vindt – hoe dat je écht kan lukken? (9 tips)
"Je moet wel elke dag doen wat je leuk vindt." Die uitspraak hoor je tegenwoordig zo vaak dat je er haast acute jeukneigingen van zou krijgen. Toch kop ook ik hem er nog eens in. Ik die ooit ook dacht dat je onmogelijk elke dag leuke dingen kunt doen. Er moet toch brood op de plank komen, agenda's slibben voor je het weet dicht en niet met elke passie is nu eenmaal geld te verdienen. Dus ja, hoe doe je dat dan, doen wat je leuk vindt? Inmiddels geloof ik dat het écht wel kan: dagelijks dingen doen die je leuk vindt. Soms is het alleen op een andere manier dan je denkt. En zit het obstakel 'm niet in het gebrek aan mogelijkheden, maar eerder in angst. Ik deel graag 9 tips waarmee ook jij meer kunt doen wat je leuk vindt.
Leer kijken naar jezelf zoals je beste vriendin! (3 tips)
"Kijk eens naar jezelf zoals je beste vriendin dat zou doen!" Die tip kreeg ik een hele tijd geleden van iemand en ik vond het meteen een mooie boodschap. Hoe meer ik erover ging nadenken, des te meer ik mezelf ook besefte dat een vriendin inderdaad een hele andere kijk heeft op mij dan ikzelf. En soms kun je daar nog best wel wat van opsteken door eens te proberen om je in haar schoenen te verplaatsen. Nu klinkt dat alleen wel heel erg abstract. Ik geef je 3 tips die mij hebben geholpen om te leren kijken naar mezelf zoals mijn beste vriendin dat zou doen.
Romige noedels met pindakaas, zoete aardappel & edamame (vegan!)
Hoe meer room, hoe beter! Het had mijn lijfspreuk kunnen zijn (en dan niet alleen omdat ik Room-y heet). Ook noedels eet ik het allerliefst in een romig sausje. Laat ik nu vorige maand dankzij een spontaan kookexperiment een wel heel lekker noedelsausje hebben ontdekt. Romig ten top, vol van (pindakaas)smaak en door de zoete aardappel ook nog eens een goede manier om meer groenten binnen te krijgen dan je door hebt! Je maakt deze romige noedels met een zelfgemaakte saus van o.a. pindakaas, zoete aardappel, kokosmelk en sojasaus. En doordat je er ook groenten en edamame-boontjes bij wokt, heb je een heerlijke noedelmaaltijd met het beste van drie werelden: romig, vol van groenten én crunchy.
Mooie tips. Ik volg het nieuws niet meer de hele dag maar alleen ‘s avonds kijk ik een keer naar het journaal. En ik heb me op mijn nieuwe hobby interieurstyling gestort, een fijne afleiding.
Goed geschreven, Romy. Het is inderdaad een grote schok om dit zo mee te maken. Voor mij helpt het om de situatie in historisch perspectief te zien. Dat gezegd hebbende is het natuurlijk ook gewoon enorm schrikken als je hoort dat iemand ziek is, en verwarrend om te merken dat je met een boog om andere mensen heen moet. Ik denk net als jij dat we ook positieve zaken aan deze crisis gaan overhouden, maar dat maakt het grote en kleine persoonlijk leed van mensen nu niet minder. Het is een kwestie van uitzingen, en ik hoop dat er snel een geschikte behandeling wordt gevonden om het aantal ernstige gevallen terug te dringen.
Mag ik nog een tip aan je goede lijstje toevoegen? Bel regelmatig iemand die het nu extra moeilijk heeft: ouders, grootouders, mensen die alleen wonen. Kijk even niet alleen naar wat jij nodig hebt, maar ook naar de stille ander. Daar worden we uiteindelijk allemaal vrolijker van. 🙂
P.S. Ik geniet altijd erg van je gedichtjes op Instagram!
Wat zijn je gedichtjes toch mooi Romy, ik geniet er altijd erg van op Instagram! Fijne tips ook, ik merk dat ik me helemaal kan verliezen in de liveblog van de NOS en ga vanaf nu met mezelf afspreken dat ik er één of twee vaste momenten voor neem en er niet meer heel de dag eindeloos in ga scrollen.
Heel erg fijne tips. Afkicken van het nieuws heb ik al vrij snel heel bewust gedaan. En ja, het is echt heel raar dat je mensen ontwijkt alsof ze eng zijn. Zaterdag fietste ik door de polder en stapte er iemand achter een auto vandaan. We konden elkaar niet zien. We schrokken er allebei van en de ander deinsde achteruit en ik stuurde snel naar het midden van de weg. Zó raar!
Het IS ook gewoon een bizarre situatie. Gisteren waren we uit met Sketch en zagen we in het park ook weer grote groepen mensen, veel jongeren. Ik loop daar dus echt met een grote boog omheen. Ik begrijp dat gewoon niet. Het is toch duidelijk hoe ernstig de situatie is? Ik moet zeggen dat ik mijn eigen ritme nu wel redelijk terug heb. Ik probeer verder ook niet te veel naar het nieuws te kijken. In het begin keek ik ieder uur op allerlei nieuws pagina’s, maar daar werd ik alleen meer angstig en verdrietig van. Nu kies ik gewoon 1 moment per dag om te kijken wat de ontwikkelingen allemaal zijn.
Gewoon doorgaan, weten dat dit tijdelijk is. En beseffen dat dit dus uitzonderlijk is. Dat klink tegengesteld. Maar ik pas me aan waar dat moet, ziek naar andere oplossingen. Maar ik denk graag in oplossingen.
… Dat klinkt wat praktischer dan positief blijven.
Daarbij. Negatief is ook weer een goed teken, als je op testuitslagen wacht.
Wat mij het meest staande houdt is toch vooral de normale dingen doen. Yoga op dinsdag, woensdag en vrijdag. Een film kijken met mijn vriend en schoonmoeder op donderdag. Net zo de dag beginnen als ik op een normale dag zou doen, dat soort dingen vind ik heel fijn. Ik vind het allemaal heel surrealistisch, ik moet vaak denken aan een boek dat ik eens las over een virus waardoor mensen langzaam een soort zombies werden, nu doet ons virus dat natuurlijk niet, maar in dat boek bleef ook iedereen binnen en waren er vergelijkbare maatregelen. toen ik dat jaren geleden las vond ik het heel bizar, en nu zitten we in een soort gelijk (is het wat minder drastische) situatie
Mooie tips! Wat mij helpt is uitkijken naar het moment als de dingen straks wél weer kunnen. Ik verheug mij zo op mijn familie weer te kunnen knuffelen, bij elkaar te zijn zonder 1,5 meter afstand te hoeven houden; ik denk dat ik maar een gezellig feestje ga geven of zo ;-). Maar ook kijk ik uit naar het moment dat we weer gewoon uit eten kunnen, kunnen winkelen, musea bezoeken.
Ik voel mij enorm bevoorrecht dat mijn familie gezond is en dat al mijn vrienden die besmet waren gelukkig weer beter zijn geworden. Het zijn gekke tijden maar ik focus me liever op het positieve! Een hele mooie post Romy! Liefs
Ik probeer vooral te doen waar ik zin in heb en me niet schuldig te voelen als ik niet altijd even productief ben, werk- of huishoudgewijs dan. Ik heb zelf niet zoveel nood aan face to face sociaal contact en ik red me prima met berichtjes en af en toe eens via videochat (wat zelfs ook niet helemaal nodig is voor mij maar wel fijn om op die manier m’n collega’s eens te zien). Ik zie het wel positief in, ook al vier ik vandaag m’n verjaardag alleen met mijn vriend. Ik vind het ook niet zo heel erg omdat ik weet dat het wel weer over gaat en ik dan dubbel kan genieten van wat weer allemaal mogelijk is 🙂
Dat eerste stuk is zo herkenbaar! Ik las vroeger heel veel dystopian (denk aan The Hungergames en Divergent) en toen was ik zo blij dat het maar een boek was. Die boeken gaan niet over virussen natuurlijk, maar nu heb ik dus het gevoel dat een van die boeken werkelijkheid is geworden. Ik probeer me er goed doorheen te slaan en positief te blijven. Maar eerlijk, dat vind ik soms echt heel moeilijk. Ik zou liegen als ik zeg dat het virus me niet raakt. Tuurlijk wel. Maar ik mis mijn vrienden ook. Ik zou nog met mijn beste maat gaan eten voor zijn verjaardag en dat kan nu dus ook niet. Gelukkig houdt mijn muziek en de gedachte dat dit niet voor altijd is me overeind. Want er komt een dag dat we weer samen zijn
Wat maak je toch prachtige versjes! Kan er zo van genieten 🙂
Wat een fijn lijstje! Je hebt helemaal gelijk; het IS echt een bizarre en onwerkelijke situatie en ik hoop echt dat het snel voorbij is. Ik probeer ook geen nieuws meer te kijken, me te focussen op alle goede dingen, projecten op te pakken die ik al een tijdje heb liggen en dat gaat vooralsnog allemaal best goed, maar er zijn ook zeker mindere momenten dat ik bepaalde dingen echt mis en ook eccht wel even erdoorheen zit hoor. Gelukkig is dit allemaal maar tijdelijk (al weten we niet hoe lang), die gedachte helpt echt!
Wat heb je mooie gedichten gemaakt zeg! Ik ben nog steeds heel dankbaar dat ik buiten de deur mag werken. Zo voelt het niet alsof het heel anders is allemaal. Ik ben wel begonnen met waterverf en wat is dat leuk zeg om te doen!!
Ik loop meestal naar mijn werk (heen en weer is dit 3,4 km) en meestal loop ik ’s morgens in mijn eentje over de stadsbrug. Heel bizar, het is zo rustig. Het lijkt wel of er een atoombom is gevallen en de paar automobilisten, fietser en ik zelf weten dit nog niet. Maar ik geniet wel van de rust en het steeds wisselende uitzicht op de Maas.
Ik bel regelmatig met mijn vader van 81 jaar oud of het goed met hem gaat, hij woont nog zelfstandig. En door het veelvuldige klantencontact wat ik heb doordat ik aan de receptie werk, ga ik juist niet naar hem toe. Gelukkig werkt Rob een dorp van de woonplaats van mijn vader vandaan. Dus als de man aan de nood is, kan mijn vader doordeweeks altijd een beroep op ons doen. Skypen heb ik nog niet uitgeprobeerd.Verder knutsel ik veel kijkkistjes. Ik voel mijzelf als het ware een mini woonstyliste waarbij ik zelf de regie in mijn eigen handen heb. Ik creëer hier mijn eigen wereld en breng ik fantasieën tot leven. Maak ik interieurs die ik graag zou willen (ik hou nogal van verschillende stijlen), maar je kunt niet alles hebben. Verder kijk ik naar herhalingen van Formule 1 races, want ook de Formule 1 wereld ligt plat. Kijk ik soms naar films on demand. Luister ik naar muziek. Kortom ik vermaak ik mijzelf prima.Verder vind ik het fantastisch om te zien en te horen hoe creatief mensen kunnen zijn tijdens een crisis met het bedenken van geweldige ideeën met weinig middelen. Dat vind ik het meeste positieve tijdens deze bizarre periode. Het werd ook wel eens tijd dat er minder egoïsme is. We leefden (misschien niet allemaal) in een land waarin het niet op kon. Mensen hebben nu weer veel meer aandacht voor elkaar, bellen elkaar vaker, sturen old school kaartjes, helpen elkaar enzovoort. En dan draait het toch allemaal om onze geliefden.