Van lachen kun je nooit genoeg krijgen. Of het nu een stralende glimlach is of een ietwat beschaamd lachje nadat je een blunder hebt begaan, lachen is gezond. Onder dat motto wil ik graag dit weekend beginnen met een nieuwe portie lachvoer, oftewel een aantal dingen die mij aan het lachen maakten. Met dit keer onder andere een taalvoutje, een nogal gênante artistieke verwarring in het Rijksmuseum en een slipper waarvan ik voorgoed afscheid moest nemen.

• Taalvoutjes in de Action. Als trouwe volger van de Facebook-pagina van Taalvoutjes had ik nog nooit zelf een taalvoutje ontdekt dat het insturen waard was. Tot een paar weken geleden! Met een vriendin liep ik door de Action toen ons oog viel op een plastic verpakking met een pyjamahemd. Of beter gezegd: “een pyama hempt”, zo was op de verpakking te lezen. Ik was in ieder geval een grote glimlach rijker en maakte snel een foto om naar Taalvoutjes te sturen.
• Theeleutstress. Op vrijdagmiddag ontdekte ik deze week bij het koffiezetapparaat op het werk dat er zoiets als ‘vrijdagmiddagdementie’ bestaat. “Hebben ze nu de knop voor heet water weggehaald? Ik zie nergens meer ‘heet water’ staan”, verzuchtte ik als theeverslaafde bijna zenuwachtig tegen een collega. Stilletjes wees de collega me er daarna op dat de knop voor heet water al sinds ik hier werk náást de andere knoppen zit. Overigens heb ik die knop pas een keer of 1000 ingedrukt sinds ik hier werk…
• Not even close… Vervolgens bleek de vrijdagmiddagdementie wel heel serieuze vormen aan te nemen, toen ik een collega wilde vragen of zij aan Roy en John iets kon voorleggen. In plaas daarvan zette ik in eerste instantie in de e-mail “Kun je dat aan Nicole en Hanna vragen?”. Even voor de duidelijkheid: ik heb niet eens collega’s die Nicole en Hanna heten. Ik besloot er een binnenpretje van te maken en was dankbaar voor de Backspace-toets.
• Artistieke verwarring. Iedereen kent waarschijnlijk De Nachtwacht wel. Althans, dat zou je denken. Mijn artistieke kennis stelde me namelijk een beetje teleur toen ik laatst een bezoekje bracht aan het Rijksmuseum. In mijn gedachten was de Nachtwacht een langwerpig schilderij, maar in werkelijkheid is er ooit een flink stuk afgesneden. Met als gênant gevolg dat ik een paar minuten stond te kijken naar ‘De Nachtwacht’, die De Nachtwacht niet bleek te zijn, maar ernaast hing. Dat was uiteraard goed voor een klein beschaamd lachje.
• Tot nooit meer ziens! Op Anna’s blog las ik laatst over reisbloopers. Dat deed me terugdenken aan een lachwekkende reisblunder die ik ooit in Oostenrijk beging. Goed voorbereid als ik ben, ging ik met slippers (aka heel degelijk schoeisel voor bergwandelingen!) een hoge berg op in een stoeltjeslift. Op de terugweg naar beneden wiebelde ik wat met mijn voeten om de tijd te doden. Dat kostte me alleen wel een slipper, die plotseling van mijn voet gleed om in het ravijn te vallen.
• Digital newbie. Afgelopen week kreeg ik mijn werktelefoon en er ging op z’n zachtst gezegd een wereld voor me open. Datzelfde geldt zeker ook voor mijn ICT-collega. Collega: “Je hebt nu 10 GB per maand. Dat moet wel lukken, toch?”. Ik: “Ik gebruikte hiervoor 5 MB data per week.” Mijn collega viel even stil en drukte me op het hart om vooral eens gek te doen met mijn bundel. Dat advies nam ik uiteraard bloedserieus door direct maar de 9292-app te installeren. #yolo
• Lotgenotencontact. Ik kan mijn laptop nog geen seconde onbewaakt achterlaten, omdat onze kat Beertje maar al te graag profiteert van zo’n fijne privéverwarming. Dat is niet altijd even grappig als je toetsenbord volledig is geblokkeerd wanneer je net haast hebt. Maar wél grappig is het als je vervolgens op je telefoon opzoekt hoe je dat kunt verhelpen en zo op een forum terechtkomt waar de eerste zin luidt “Ik heb een probleempje: mijn kat heeft op mijn toetsenbord gezeten en nu…” Hallo, lotgenoot!

Wat was de laatste keer dat jij in lachen uitbarstte?