Banner2

Meisje-meisje? | Over omgaan met vooroordelen

  • 6 oktober 2017
  • 41 Reacties
Categorieën: Persoonlijke groei

Gewoon jezelf zijn. Het klinkt zo simpel, maar is af en toe nog best een uitdaging. Zeker als je te maken krijgt met verwachtingen of vooroordelen over wie andere mensen denken dat jij bent. Regelmatig merk ik dat mensen je denken te kennen op basis van één eigenschap of een eerste indruk, terwijl je eigenlijk zoveel meer bent dan dat. Misschien sta je bekend als een meisje-meisje, het moederfiguur, de carrièrevrouw of de ideale schoondochter. Of misschien zie je jezelf ook wel op die manier. Maar wat nu als je als meisje-meisje een tomboy-outfit wil aantrekken? Of als je als ideale schoondochter dat imago eens flink van je af wilt schudden?

trouw blijven aan jezelf hokjesdenken

Hokjesdenken

Er zijn wel meerdere hokjes waarin je mij zou kunnen indelen. Een paar daarvan zijn misschien wel het verlegen meisje of het meisje-meisje, de taalneuroot, de vegetariër, de thuiswonende dochter en de medewerker van een bank. Die hokjes voelen soms veilig en vertrouwd, maar ook weleens beperkend en juist totaal niet kloppend. Want een verlegen meisje ben ik misschien wel af en toe, maar regelmatig ook helemaal niet. En ik mag dan bij een bank werken en ambitie hebben, maar niet alle stereotypes daarover gelden voor mij. Ook het feit dat ik op mijn 24e thuiswoon, roept nog weleens vooroordelen op. Lui? Een moederskindje? Ik weet zelf gelukkig beter dan dat, maar die hokjes kunnen soms nog best lastig zijn.

Verder kijken dan de vooroordelen

Mijn ervaring is dat er achter veel mensen en situaties wel een verhaal schuilgaat. Alleen al daarom zijn vooroordelen en hokjes vaak niet juist. Sommige vooroordelen zijn vrij mild (zoals het meisje-meisje uit mijn voorbeeld), maar er zijn ook vooroordelen die helaas een stuk verder gaan. Eerlijk is eerlijk, zelf heb ik ook weleens gedacht een goed beeld van iemand te hebben na diegene één keer te hebben gezien. Maar mensen die op carrièrebitches lijken of juist op gezellige moederfiguren, kunnen soms in tweede instantie totaal anders zijn dan je misschien verwacht. En net zo goed als vooroordelen over anderen, hoeven ook vooroordelen over jou niet per se te kloppen.

Vooroordelen, wat moet je ermee?

De laatste tijd zit ik in zo’n typische ‘Ik wil mezelf ontdekken’-fase. Dat klinkt overigens wanhopiger dan dat het is. Ik bedoel ermee te zeggen dat ik soms wil experimenteren en buiten ‘mijn hokjes’ wil kijken. Bijvoorbeeld door als meisje-meisje eens stoere boots aan te trekken onder een spijkerbroek. Of door als het verlegen meisje lid te worden van een datingsite. Voor mezelf op zich al spannend genoeg, maar ik betrapte mezelf er laatst op dat ik toch bijna dat paar stoere boots liet liggen. Want zouden anderen dat wel bij me vinden passen? Of zouden ze vreemd opkijken als ik die aantrek? Vervolgens realiseerde ik me weer dat ik niet hoef te voldoen aan hoe anderen mij zien. Als ik maar doe wat voor mij goed voelt, los van welk hokje dan ook, dán ben ik past echt mezelf.

Jij bent jij

Inmiddels ben ik inderdaad de eigenaar van de stoere boots en daardoor ging ik me iets realiseren. Hoe star bepaalde vooroordelen over jou misschien ook zijn, zie het niet als beperkingen die andere mensen je opleggen. Je hoeft je geen gipsen poppetje te voelen dat in een mal gegoten is. Uiteindelijk is elk hokje afbreekbaar, als jij maar de bijl in handen neemt. Voel je je niet comfortabel bij het beeld dat anderen misschien van jou hebben of dat jij van jezelf hebt? Jij hoeft hen niet te bewijzen dat je al dan niet in het hokje past. Je hoeft ook niet bang te zijn om af te wijken van de kaders die anderen of jijzelf voor je hebben gezet. Het gaat om jouw geluk en het zijn jouw keuzes.

Jouw leven leiden

En daarom moet ik me misschien niet al te druk maken als ik eens iets totaal anders aantrek. Of als ik – ondanks dat ik vaak eerder braaf en een controlfreak ben – de behoefte heb om iets onverwachts te doen. Ik wil niet denken “Ja maar, dat ben ik niet.”, maar ik wil gewoon doen wat mij goed lijkt. Eigenlijk is het leven immers een grote ontdekkingstocht. Een ontdekkingstocht van wie jij bent, wat jij wilt en wat je daarvoor moet doen. Vooroordelen of niet, het belangrijkste is dat jij jouw leven leidt. Los van welk hokje dan ook.

Heb jij weleens last van vooroordelen?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Maaike 6 oktober 2017 op 8:06 am - Beantwoord

    Jeetje wat een waarheid op de vroege ochtend! Maar je hebt helemaal gelijk. Stammen vooroordelen niet uit de tijd dat we nog moesten jagen? Snel kunnen inschatten of iets of iemand gevaarlijk is of zo? Als je het zo in een artikel leest is het zo’n raar mechanisme. Niemand heeft maar een kant. Ik heb zelf bewust geen last van vooroordelen. Maar onbewust inderdaad wel. Toch ook met kleding kopen en zo, zullen anderen het wel bij mij passen?

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:40 am - Beantwoord

      Het zou inderdaad best kunnen dat vooroordelen eigenlijk een instinct zijn uit de tijd van jagers en verzamelaars. Vaak gebeurt het onbewust, maar soms is het zo jammer als je maar één kant van een ander (of van jezelf) ziet.

  2. Celine SP 6 oktober 2017 op 8:07 am - Beantwoord

    Ik maak me soms ook wel schuldig aan het hokjes denken, ik denk dat de meesten dat wel hebben. Ik trek me ook vaak aan van wat andere mensen zeggen. Als iemand zegt dat die het kledingstuk niet mooi vindt of gewoon niet vindt passen, ben ik toch eerder geneigd om het te laten liggen.
    Ook is het hartstikke goed als je durft te experimenteren, alleen moet het wel iets zijn waar je 100% achter staat en niet alleen om te experimenteren.
    Zelf heb ik ook weleens last gehad van het vooroordelen. Alweer een tijdje terug vroeg een neef van mijn vader aan hem of we wel Nederlands kunnen. Dat we buitenlands bloed hebben en er buitenlands uitzien, betekent nog niet dat we geen Nederlands kunnen!
    Gelukkig was dat ook wel de enige keer dat ik me kan herinneren!
    Goed stuk, trouwens!

    • Celine SP 6 oktober 2017 op 8:11 am - Beantwoord

      Mijn vader wilde toen trouwens nog bijna zeggen dat we misschien wel beter Nederlands spraken dat die neef!?

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:43 am - Beantwoord

      Wat een apart vooroordeel over dat jullie misschien niet Nederlands zouden kunnen. Dat soort gedachten vind ik zó kortzichtig van mensen. Gelukkig heb je dat naast die ene keer verder niet te horen gekregen. Ik vind de reactie van je vader wel goed gevonden trouwens 😉 Gelijk heeft hij!
      Ik herken trouwens wel wat je zegt over je veel aantrekken van wat andere mensen vinden. Zo jammer eigenlijk, maar andere mensen kunnen soms best wel veel invloed op je hebben.
      Ik ben het met je eens dat experimenteren niet om het experimenteren zelf moet zijn. Bij mij is het meer zo dat ik af en toe kleine stapjes buiten mijn comfortzone zet, bijvoorbeeld qua kleding of bezigheden, omdat ik dat zelf echt graag wil ontdekken 🙂

  3. Lies 6 oktober 2017 op 9:08 am - Beantwoord

    Ik denk dat de meeste mensen zich wel eens schuldig maken aan hokjes denken, ook al proberen we heel erg van het niet te doen.
    Ik heb al heel wat over mezelf geleerd en durf meer en meer doen wat ik zelf vind dat ok is, maar merk dat ik over andere mensen wel nog eens vooroordelen durf te hebben. En dan word ik gelukkig af en toe wel eens goed op mijn plaats gezet.

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:44 am - Beantwoord

      Klopt! Hokjesdenken is ook iets wat, hoe hard je ook probeert om het niet te doen, vaak min of meer automatisch gaat. Wat goed trouwens dat je steeds meer durft te doen wat jou oké lijkt. Het is zo fijn als je je daarbij niet altijd laat leiden door de meningen of vooroordelen van anderen.

  4. Inge | Monsieur Mango 6 oktober 2017 op 9:08 am - Beantwoord

    Hokjes.. zo vervelend vind ik die! Ik heb mijzelf nog nooit echt in een hokje thuis gevoeld. Maar ik merk soms ook dat ik bang ben voor wat mensen van mij vinden. Wat een onzin eigenlijk, maar soms weerhoudt het in je inderdaad om eens iets uit te proberen. Schoenen met hakken, make-up, andere kleding. Ook als blogger merk ik dat ik niet in hokjes pas. Soms vind ik dat wel eens lastig, maar meestal gelukkig niet. Ik blog voor mijzelf en over wat ik leuk vind, niet om ergens bij te horen. Ik denk dat we – net als in onze puberteit – vaak gewoon de behoefte hebben om ergens bij te horen, maar we moeten inderdaad doen wat WIJ leuk vinden en niet omdat mensen wellicht (verkeerde) dingen van ons verwachten door een verkeerd beeld dat ze van ons hebben. 🙂

  5. marije 6 oktober 2017 op 9:23 am - Beantwoord

    Nooit je druk maken om wat andere denken. Ik zag laatst de quote: Most people barely know themselves. So what does it matter what they think of you.

    Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Ook als dat buiten de gebaande paden en hokjes is.

  6. Josephine 6 oktober 2017 op 9:37 am - Beantwoord

    Je hebt helemaal gelijk; ik kon me er ook druk om maken wat mensen wel niet van me dachten wanneer ik als tomboy een rokje aandeed. Want ja hoor, daar kwamen de opmerkingen weer, gecombineerd met een sneer over mijn witte benen. ?

    Voor mij heeft het geholpen dat ik in het buitenland ging studeren; ik kon daar met een nieuwe stijl experimenten zonder dat iemand mijn oude stijl kende. Wel zo prettig, eigenlijk. En bij thuiskomst was ik zelf zo aan mijn nieuwe stijl gewend, dat ik eventuele opmerkingen ook wel kon hebben. De meeste reacties waren overigens positief. ?

  7. Darina 6 oktober 2017 op 12:04 pm - Beantwoord

    Jaren geleden kon ik me ook heel druk maken om wat andere mensen dachten als ik iets deed of aantrok wat volgens hun niet bij me paste. Nu weet ik wel beter! Ik vind dat hokjesdenken echt vreselijk!

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:47 am - Beantwoord

      Wat mooi om te horen dat je de druk om aan de meningen van anderen te voldoen, een beetje achter je hebt kunnen laten. Zeker met bloggen zou het zonde zijn als je iets doet om ergens bij te horen, terwijl je er eigenlijk niet achter staat. Heel herkenbaar dat je je eigenlijk niet in hokjes thuis voelt. Ik heb dat ook, zowel persoonlijk als met mijn blog. En eigenlijk is ook dat helemaal oké 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:48 am - Beantwoord

      Wat een mooie quote! Hij is helemaal waar! Eigenlijk ben je in het leven vooral aan het ontdekken wie je bent en daar past vaak genoeg geen enkel hokje bij.

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:49 am - Beantwoord

      Wat een slim idee om op die manier met een andere stijl te experimenteren! Ik kan me voorstellen dat dat de overgang meteen iets prettiger maakt. En alleen maar leuk dat je achteraf juist positieve in plaats van negatieve opmerkingen kreeg 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:49 am - Beantwoord

      Hokjesdenken kan inderdaad soms zo stom zijn. Als we maar gewoon onszelf zijn en daar past soms geen enkel hokje bij 🙂

  8. Daisy 6 oktober 2017 op 12:13 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar wat je schrijft, Romy! Ik moet eerlijk toegeven dat ik soms ook te snel oordeel. Ik denk dat het onvermijdelijk is en dat iedereen er wel last van heeft. Zolang je maar open blijft staan om dat oordeel aan te passen mocht het niet kloppen! Dus zolang je die ander de kans blijft geven om zichzelf te laten zien :). Zelf word ik wel eens gezien als het schattige, kleine meisje, waardoor ik dan het gevoel heb om mij extra te bewijzen. Soms niet zo fijn, aan de andere kant ook wel prima :).

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:54 am - Beantwoord

      Klopt, oordelen is iets wat eigenlijk iedereen wel doet en wat vaak ook automatisch gaat. Zolang je inderdaad maar openstaat voor een tweede indruk om je beeld bij te stellen. Dat beeld van het schattige, kleine meisje herken ik wel van mezelf. Net als de bewijsdrang die je erdoor krijgt. Ik heb ook weleens het gevoel extra te moeten bewijzen wat ik kan, juist omdat mensen me vaak als jonger inschatten of me zien als een soort ‘klein poppetje’ 😉

  9. Anna 6 oktober 2017 op 1:05 pm - Beantwoord

    Wat een goed artikel en het is zo herkenbaar! Onbewust doen we dit vaak ook bij anderen en eigenlijk is dat zo stom. Ik heb echt een hele uiteenlopende kledingstijl en krijg dan ook te horen “Maar dat is toch helemaal niet jouw stijl” of ‘Wow, zoiets had ik bij jou niet verwacht” Haha! Moet zeggen dat dit zeer zelden is hoor, denk dat iedereen er inmiddels wel aan is gewend ;-). Gewoon dragen wat je leuk vindt!

  10. Lianne 6 oktober 2017 op 3:33 pm - Beantwoord

    Mooi artikel, en helemaal gelijk heb je! Hokjes, het blijft een ding… Mensen blijven mij zien als dat rustige, brave, te lieve meisje. Terwijl als mensen mij beter leren kennen, gaan ze zien dat ik zoveel meer ben dan dat! Ik wil ook een beetje van dat imago af en ben bezig te ontdekken wat ik graag zou willen. Het meisje van vroeger bestaat niet meer. Ik ben nu veranderd, en dat wil ik graag laten zien 🙂

  11. Nikita 6 oktober 2017 op 4:01 pm - Beantwoord

    Mij wordt altijd gezegd dat ik jurkjes en rokjes moet dragen omdat ik een mooi figuur heb. En ik vind mijzelf ook niet perse dik of raar en ik vind mezelf ook wel mooi. Maar ik ben die opmerkingen moe van dat ik altijd jeansbroeken draag. En ja, ik heb het ooit geprobeerd. Maar geef mij gewoon een short of jeansbroek, dan voel ik me het beste. Een opmerking die ik vroeger altijd kreeg, was altijd als ik een keer niet in orde was met een huistaak of toets. Of ik had een onvoldoende of had een foutje gemaakt. Er werd vaak een heel probleem van gemaakt. Omdat ik een typische schoolnerd ben verwachtte men dat ik altijd mijn huiswerk had gemaakt, al mijn toetsen negens of tienen waren. En dat ik nooit een fout maakte. Ik vond het niet leuk dat daar een heel ding van werd gemaakt. Ik ben ook maar gewoon een mens, ik vergeet ook wel eens iets? Dat ik zoveel studeer en zo veel in orde ben betekent niet dat ik nooit iets vergeet of perfect ben. Vroeger was dat echt pestend, nu is dat eerder plagend en op die manier vind ik het wel grappig. Maar vroeger zeiden mensen dat echt om mij onzeker te maken. Of zeggen dat ik asociaal ben als ik liever mezelf eventjes afsluit van de wereld en een boek ga lezen. Nee, ik ben niet asociaal. Ik heb mijn rustmomentjes alleen nodig om goed te functioneren. Das een groot verschil 😉

    Maar laat mensen lekker in hokjes denken, ik weet wie ik ben en daar gaat het om 🙂

  12. Irene 6 oktober 2017 op 7:33 pm - Beantwoord

    Met kleren heb ik dat ook, dan ben ik bang dat mensen van iets vinden dat het niet bij me past. Terwijl het toch wel bij me past als ik het mooi vind? Meestal kan ik het wel van me afzetten, maar bij sommige dingen, zoals hakken, vind ik het moeilijk. Maar zoals je zegt stoppen we andere mensen ook vaak in hokjes. Denk dat het gewoon belangrijk is dat je je er regelmatig bewust van bent dat dat gebeurt. Is alleen maar menselijk hé 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:55 am - Beantwoord

      Precies! Ik vind het juist leuk dat je regelmatig heel verschillende dingen draagt. Dat houdt het een beetje verrassend. En het belangrijkste is inderdaad dat je je er vooral zelf prettig bij voelt 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:56 am - Beantwoord

      Dankjewel! Wat lastig dat jij ook regelmatig met dat hokje te maken krijgt! Ik vind het alleen maar heel mooi en stoer hoe je jezelf zo aan het ontdekken en ontwikkelen bent, onafhankelijk van hoe andere mensen je zien. Want je hebt helemaal gelijk: jij bent zóveel meer dan alleen het lieve, brave meisje <3

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:59 am - Beantwoord

      Ik kan me voorstellen dat het best wel frustrerend is dat mensen je ongevraagd kledingadvies geven, terwijl jij juist draagt waar je je prettig in voelt. Ook het voorbeeld dat je noemt van foutje of een onvoldoende lijkt me best lastig. Dat herken ik wel een beetje van de middelbare school, waar ik ook een beetje bekend stond als de nerd die het altijd wel goed deed. Aan de ene kant een leuk compliment, maar aan de andere kant legde dat de lat weleens erg hoog voor mezelf. Gelukkig is het bij jou op dit moment vooral op een plagende en grappige manier bedoeld. Maar ik snap dat de opmerkingen die eerder pestend waren, verre van fijn waren om te horen.
      Mooie zin sluit je mee af! Het belangrijkste is inderdaad dat je vooral bent wie jij wilt zijn, in welk hokje andere mensen je dan ook indelen 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 9:04 am - Beantwoord

      Precies! Als jij bepaalde kleding mooi vindt, past het eigenlijk automatisch bij jou 🙂 En ik ben het met je eens dat oordelen eigenlijk ook menselijk is. Het belangrijkste is inderdaad dat je daar bewust bij stilstaat en bereid bent om je oordeel bij te stellen als je iemand beter leert kennen.

  13. Madelon 6 oktober 2017 op 8:25 pm - Beantwoord

    Mooi geschreven! Ik maak me er ook wel vaak schuldig aan, moet ik toegeven. De laatste tijd worstel ik ook een beetje met mijn stijl en smaak. Dan denk ik toch al snel van oh, wat zullen anderen wel niet denken. Ook omdat ik wel eens gehad heb dat ik make-up uitprobeerde en mensen gek reageerden, omdat ze vonden dat het niet bij mij paste. Maar wat je zegt! Jij bent jij en eigen geluk is ook belangrijk 🙂

    • Romy 7 oktober 2017 op 9:06 am - Beantwoord

      Oordelen is ook eigenlijk iets heel menselijks. Maar het is inderdaad lastig als je jezelf erdoor laat leiden en bijvoorbeeld dingen niet durft te dragen of niet uitprobeert uit angst wat anderen ervan vinden. Uiteindelijk is immers het belangrijkste dat je zelf blij wordt van wat je draagt of doet 🙂

  14. Evelyne 6 oktober 2017 op 8:40 pm - Beantwoord

    Ik begrijp wat je bedoelt met hokjesdenken. Ik ben zelf nog thuiswonende en op het werk durven ze al eens te lachen wanneer ik mijn lunch bovenhaal. Soms zijn het boterhammen, soms iets om op te warmen. Hangt af van de dag en het moment. Wanneer ik mijn warme lunch dan bovenhaal krijg ik resoluut de vraag ‘heb je dat zelf gekookt of heeft de mama dat gedaan?’ Belachelijk vind ik deze opmerking eigenlijk. Het is mijn leven, dus ik mag toch bepalen waar, wanneer en hoe ik dat doe? Ik kan daar dan serieus in opgaan, haha.

    • Romy 7 oktober 2017 op 9:07 am - Beantwoord

      Tjonge, wat een ontzettend stomme opmerking van die collega’s. Ik vraag me bij dat soort opmerkingen echt af waarom mensen het nodig vinden om zoiets te zeggen. Je maakt er niemand blij mee. Je hebt helemaal gelijk: het is jouw leven en het zijn jouw keuzes, waar je uiteindelijk niemand anders mee lastigvalt.

  15. Laura 7 oktober 2017 op 12:12 am - Beantwoord

    Mooi artikel! Hokjes denken doen we denk ik allemaal wel over anderen. Iemand leren kennen kan het weer doorbreken. Weet nog wel dat een jongen uit mn klas op de middelbare shocked was toen ie erachter kwam ik rock/metal luisterde, hij vond me meer een meisje meisje. Wat de meeste waarschijnlijk van me denken, terwijl mijn mind best wel mannelijk is. Alleen daar kom je pas achter als je me beter kent. Zou zeggen, wees gewoon zelf en doe wat je zelf leuk vindt en vraag je niet of anderen dat wel bij je vinden passen.

    • Romy 7 oktober 2017 op 9:08 am - Beantwoord

      Mooi gezegd! Het belangrijkste is inderdaad om vooral te doen waar jij je goed bij voelt, ongeacht of anderen vinden dat het bij jou past. En eigenlijk is het ook alleen maar mooi als mensen niet altijd zijn wat je op het eerste gezicht van ze verwacht. Dan blijft er nog een beetje een ‘verrassing’ over, toch? 🙂

  16. Els 7 oktober 2017 op 8:10 am - Beantwoord

    Wow, wat een een artikel weer! Je hebt helemaal gelijk! Dat hoekjes denken is niet goed voor jezelf. Je moet inderdaad doen wat bij je past. Ook al is dat anders dan wat mensen verwachten. Dat vind ik wel lastig, ik denk vaak, Wat vinden andere mensen.

    • Romy 7 oktober 2017 op 9:09 am - Beantwoord

      Heel herkenbaar! Hoe graag je ook wilt dat het niet zo is, soms is het best verleidelijk om je te laten leiden door wat anderen van je vinden of van je verwachten. Je eigen keuzes maken en doen wat voor jou goed voelt, is het allerbelangrijkste.

  17. Florentine 7 oktober 2017 op 1:19 pm - Beantwoord

    Ik denk dat iedereen zich soms wel een beetje schuldig maakt aan hokjesdenken. Maar het is zo goed om jezelf er iedere keer aan te herinneren dat dat niet eerlijk is! Mooi artikel heb je geschreven.

    • Romy 7 oktober 2017 op 8:43 pm - Beantwoord

      Dankjewel! En je hebt zeker gelijk. Iedereen doet wel af en toe aan hokjesdenken en het belangrijkste is dat je je daar in ieder geval bewust van bent.

  18. Odetta 8 oktober 2017 op 10:21 am - Beantwoord

    Men denkt vaak dat een receptioniste-telefoniste de pispaal van de firma is, maar dan komen zij bij mij bedrogen uit. Ik kan heel erg beleefd, maar toch heel dringend mededelen dat ik hiervan niet gediend ben. Maar hé, ik ben 50 en dan laat je je niet alles meer welgevallen en durf je meteen adrem er wat van te zeggen. En geloof mij maar, ik heb inmiddels al heel veel uitspraken in voorraad in mijn rugzak zitten.

    • Romy 8 oktober 2017 op 9:00 pm - Beantwoord

      Ik vind het alleen maar supergoed dat je niet aan die vooroordelen voldoet en niet over je heen laat lopen. Ik kan me voorstellen dat je als receptioniste weleens je mannetje moet staan, maar zo te horen zit dat bij jou wel goed 🙂

  19. Saskia 10 oktober 2017 op 11:31 am - Beantwoord

    Weer zo’n to the point artikel! Mooi Romy, ik kan altijd blij worden van je inhoudelijke artikelen. Vooroordelen? Ik heb daar heel erg vaak last van zelf. Ik ben enig kind (ik zal wel verwend zijn), werk met kinderen (beetje met ze spelen), en zo kan ik nog wel doorgaan. Ik heb besloten hier niet meer op in te gaan, hoewel ik me soms echt wel moest inhouden aangezien ik er slecht tegen kan dat mensen alles over 1 kam scheren. Echter, wil ik niet in die negatieve flow raken en kan er nu wel een soort van om lachen. Maar, vervelend is het wel…

    • Romy 10 oktober 2017 op 7:42 pm - Beantwoord

      Dankjewel voor je mooie compliment! Ik kan me voorstellen dat die vooroordelen best wel vervelend kunnen zijn. Het vooroordeel over je werk vind ik ook best wel oneerbiedig. Je hebt hard moeten studeren en werken om deze baan te krijgen en dan is het toch jammer als iemand denkt dat het gewoon ‘spelen’ is. Maar inderdaad, soms kun je mensen maar beter laten denken. Zolang je zelf maar weet hoe het écht zit! 🙂

  20. Vivian 16 november 2017 op 2:17 pm - Beantwoord

    Oh, herkenbaar! Je hebt ook echt helemaal gelijk: hokjes zijn niet per se erg, maar kunnen aardig benauwend gaan voelen zodra je bij jezelf iets in je karakter of persoonlijkheid bespeurt dat meer bij een ander hokje past of niet strookt met het hokje waar je in zit. Dat is het vervelende ervan, maar dan is het des te fijner om te zeggen ”hey, ik zit gewoon niet altijd in dit hokje en ik zit ook gewoon in meerdere hokjes tegelijk en WHO CARES ik ben gewoon mijn eigen hokje!” Lekker bevrijdend 🙂

    • Romy 17 november 2017 op 6:43 am - Beantwoord

      Precies! Je kunt eigenlijk gewoon jouw eigen hokje zijn. Je hoeft niet altijd aan een standaard plaatje te voldoen of een bepaald karakter te hebben. Het is ook maar mens eigen om soms de nodige tegenstellingen in je te hebben 🙂

Recente blogs

Een verrassingsreis: durf ik het wel of durf ik het niet?

9 januari 2018|Op reis|

Je laten verrassen als controlfreak. Alle zekerheid uit handen geven en terechtkomen op een bestemming die je niet zelf hebt uitgekozen. Durf ik het of durf ik het niet? Saskia nomineerde mij voor de Liebster-award (dankjewel!) en stelde me daarbij de vraag wat ik wel wil, maar niet durf. Die vraag inspireerde me om dit artikel te schrijven. Steeds vaker kijk ik namelijk verlekkerd rond op websites als Sprs.me. Als ware controlfreak zou zo’n verrassingsreis een flinke uitdaging zijn, maar toch trekt het me ook wel heel erg. Durf ik het of durf ik het niet? Wil ik het of wil ik het niet?

Perfectionisme overwinnen | 7 tips die ik leerde van een lefwijfcoach

14 januari 2022|Persoonlijke groei, Zelfliefde|

fectionisme. De laatste tijd stak dat perfectionistische stemmetje in allerlei situaties weer de kop op. Maar toen was daar plots een onverwacht mailtje van Liza van der Veeken, lefwijfcoach en ex-perfectionist. Ik volgde haar intensieve online cursus ‘Doorbreek je perfectionisme!’. Soms confronterend, maar vooral waardevol! Ik deel 7 tips die ik van Liza leerde om je perfectionisme te overwinnen. En dan voorgoed!

Van rijangst naar blij achter het stuur?! Het kan!

18 november 2017|Persoonlijk, Persoonlijke groei|

Met knikkende knietjes achter het stuur. Dat was de situatie ongeveer een half jaar geleden. Destijds schreef ik in een artikel openhartig over mijn lichte rijangst. Nu is het niet zo dat ik letterlijk slapeloze nachten had voor een autorit, maar nogal spannend vond ik het wel. Het liefst zat ik veilig op de bijrijdersstoel. Is dat nu verleden tijd? Hoe gaat het nu met die rijangst? Spoiler alert: ik zit nu al zoveel blijer achter het stuur. Hoe ik dat heb gedaan? Ik vertel je er meer over in deze update en deel 4 tips die mij hielpen om mijn rijangst te verminderen.

Ga naar de bovenkant