alleentijd

Over alleentijd, hoogsensitief zijn en gekke paradoxen

  • 5 augustus 2020
  • 19 Reacties
Categorieën: Persoonlijk, Zelfliefde
alleentijd hoogsensitief

Alleentijd. Iets waar ik soms ernstig behoefte aan heb. Sterker nog, waar ik niet zonder zou kunnen. Want in een maatschappij waarin je continu in contact bent, is het soms zo fijn om in je schulp te kruipen. Maar “moet” je je weekend niet volplannen met verjaardagen en afspraken? Is het niet gek als je het leuk vindt om alleen te winkelen? En is het niet vreemd om grotendeels alleen te werken en dat prima te vinden? Nee hoor. Ik ben vast niet de enige introvert die er zo over denkt.

De tijd van me-time

Me-time is een term waarmee je haast wordt doodgegooid tegenwoordig. Is het niet in je favoriete tijdschrift over zelfliefde, dan is het wel op die ene blog waar je 5 keer per week een artikel vindt (sorry!). Waarom het opeens een begrip is? Ik denk omdat het met alle mogelijkheden van nu nogal lastig is om echt helemaal alleen te zijn. Voordat je het door hebt, kun je niet eens meer een kop koffie op een terras drinken zonder er een vriendin via de app van te laten meegenieten. En als je je voorneemt om een boek te lezen of te bloggen, is er altijd wel iemand die om een digitaal praatje verlegen zit. Als je niet uitkijkt, ben je de hele dag met anderen bezig. En daarmee dus niet met jezelf.

Mijn behoefte aan alleenmomentjes

Ook ik herken die behoefte aan tijd alleen. Nee, niet omdat ik het niet fijn vind om met anderen te zijn. Wat er wel is? Als je met anderen bent, pas je je toch op een of andere manier aan. Of je bent op z’n minst bezig met de ander. Doordat je je onbewust afvraagt wat diegene van je vindt. Doordat je rekening houdt met diens verwachtingen. Of zelfs maar doordat je keihard de neiging moet onderdrukken om mee te zingen met dat ene leuke muziekje waarvan je de tekst maar half kent. Zeg eens eerlijk: in je uppie was je daar toch gewoon op losgegaan?!

Is het gek dat ik het fijn vind om na een (gezellige) dag met vriendinnen weer even alleen (of met mijn vriend) te zijn? Ik denk het niet. Het heeft ermee te maken dat afspraken mij – en vele anderen – niet alleen energie geven, maar ook energie kosten. Dat betekent dat je moet bijtanken. Laat alleentijd daarvoor nou net de benodigde brandstof zijn.

Sensatiezoeker én hoogsensitief?

Hoe simpel ik het nu beschrijf, zo gek vond ik die neigingen vroegâh van mezelf. Aan de ene kant ben ik gek op prikkels. In een eerdere baan raakte ik zelfs onderprikkeld omdat ik meer aankon dan ik op mijn bordje kreeg. Ook kan ik me prima afsluiten voor achtergrondgeluiden of gesprekken. Maar terwijl ik me graag op het ene na het andere project stort, kan ik wél volledig uitgeblust zijn als ik op één dag drie afspraken met mensen heb. Best tegenstrijdig eigenlijk!

Gelukkig voor mij bestaat er Google en kwam ik erachter dat ook voor die tegenstelling een label bestaat. Via dit artikel van HSP-coach Maaike ontdekte ik dat er meerdere typen hoogsensitieve mensen zijn. Ik ben blijkbaar een ‘introverte sensationseeker’ die ook hoogsensitief is (hele mond vol!). Ik kan aardig overprikkeld raken van 101 afspraken, maar tegelijkertijd heb ik wel veel behoefte aan prikkels. Maar dan vooral in de vorm van nieuwe dingen en uitdagingen die ik zelf creëer, aangevuld met leuk een-op-een-contact op z’n tijd.

In-mijn-schulp-kruip-momentjes

Waarom ik me hier in het verleden weleens voor schaamde? Het lijkt soms wel alsof je een propvolle agenda met sociale afspraken moet hebben om mee te tellen. Tja, ik wilde niet die ene collega zijn die op maandag moet bekennen dat ze haar weekend computerend, opruimend en wandelend heeft doorgebracht. Naar een feestje gaan vind ik oprecht heel leuk. Een weekend met drie feestjes vind ik dan weer – je raadt het al – géén feest.

Gelukkig heb ik mijn in-mijn-schulp-kruip-momentjes inmiddels helemaal geaccepteerd. Zo plan ik elke zondag een verwenhalfuur. Naderhand ruik ik naar een mix van bloemetjes, vanille en kokos. Dat niemand dat hoeft te ruiken behalve ikzelf, is een bijkomend voordeel van alleentijd. Verder geniet ik van een vlog met een kop thee, een dagelijks wandelrondje, solo-tripjes naar de kringloopwinkel en van autoritjes in mijn uppie. Alles op mijn tempo (op het autorijden na natuurlijk!), op mijn manier en met alleen mijn gedachten als gezelschap.

Als alleentijd en werktijd samenvallen

Dat ik alleentijd fijn vind, blijkt misschien ook wel uit mijn werk. “Jeetje, de hele dag in je uppie thuis, hoe houd je dat vol?” is misschien wel de meest gestelde vraag. Het antwoord is simpel. Omdat ik alleentijd héérlijk vind. Juist omdat ik tijdens werk alleentijd heb en oplaad, kan ik het extra waarderen om avonds af te spreken of bij te kletsen. Die momentjes met anderen vind ik juist zo fijn doordat ik op een werkdag geen lunches met tien man heb en niet van vergadering naar vergadering vlieg.

Alhoewel, alleen ben ik ook tijdens werktijd eigenlijk nooit. Daar zorgt mijn aanhankelijke poezenvriendin wel voor. Liggend onder mijn bureaustoel, me opwachtend in de badkamer en enthousiast miauwend als ik twee minuten weg ben geweest. Écht alleen ben ik nooit.

Heb jij ook veel behoefte aan alleentijd?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Daenelia 5 augustus 2020 op 6:22 am - Beantwoord

    Ja en nee. Ik kan me prima afsluiten en afzonderen in een groep en meestal is dat geen probleem. Op een bedrijfsfeest sta ik rustig in mijn uppie op de dansvloer van de muziek te genieten, of op kantoor kan ik me goed afsluiten voor conversaties om me heen.
    Maar ik hou ook van rustige avonden en weekeindes. En het thuiswerken en studeren geeft me voldoening.
    Ik weet niet of wij dan de uitzondering zijn, of dat de mensen die dit raar vinden de uitzondering zijn.

  2. Darina 5 augustus 2020 op 6:26 am - Beantwoord

    Mooi artikel. En herkenbaar. Ik heb zeker behoefte aan alleen zijn en kan dat ook heel goed. Sommige activiteiten kosten mij ook veel energie en moet ik soms echt bijtanken maar tegelijkertijd geven ze me ook wel een bepaalde energie.
    Lastig soms! Maar ik weet er ook goed mee om te gaan tegewoordig.

  3. Geke 5 augustus 2020 op 7:38 am - Beantwoord

    Ja, hier heel veel behoefte aan alleentijd. Dus heel herkenbaar artikel!
    Ideaal dus dat ik intussen al 14 jaar als zzp werk, van thuis uit. Zo in de rust van mijn eigen werkkamer komen goeie ontwerpen uit mijn brein. Terwijl als ik dat zou moeten doen in een (rumoerig) gedeeld kantoor, of vroeger in de les met zoveel medestudenten, er niet veel uit mijn tekenpen kwam.
    Hiervoor had ik een ‘gewone’ job, met collega’s. Mijn dichte collega’s waren heel fijn, maar sommige andere waren niet zo collegiaal. Het geroddel, het afschuiven van verantwoordelijkheid,… dat zijn dingen die ik echt niet mis.
    En ja, na een feestje ofzo heb ik erna wel even behoefte om alleen te zijn.

  4. Marloes 5 augustus 2020 op 9:12 am - Beantwoord

    Ik heb ook wekelijks behoefte aan alleentijd, maar ik houd er ook enorm van om met vriendinnen af te spreken. Toen ik van m’n achttiende tot en met m’n eenentwintigste alleen op mezelf woonde (in m’n ouderlijk huis, m’n moeder was bij haar vriend gaan wonen) vond ik dat heerlijk. Sommige vriendinnen snapten niet dat ik alleen kon wonen zonder behoefte te hebben aan huisgenoten. Maar de momenten waarop ik alleen was, kwam ik thuis van de hogeschool, afspraakjes met vriendinnen of mijn studentenvereniging. Dan is dat helemaal alleen wonen echt niet verkeerd. Bovendien kreeg ik al op m’n negentiende een relatie met mijn vriend, dus zo alleen was ik thuis niet, haha.

  5. Audrey 5 augustus 2020 op 9:13 am - Beantwoord

    Ja, ik heb het echt nodig om genoeg alleen te zijn inderdaad! Ik herken heel erg wat je zegt over toch bezig zijn met een ander als je samen bent. Ik heb dat bijvoorbeeld ook in het theater of de bioscoop. Dat soms alleen doen is echt een cadeautje aan mezelf. En ook alleen reizen vind ik om die reden fijn. Met helemaal niemand overleggen, maar gewoon je eigen gevoel en behoeftes volgen.

  6. Naomi 5 augustus 2020 op 9:14 am - Beantwoord

    Wat een mooi artikel! Ik heb zelf heel veel behoefte aan alleentijd. Ik vind het echt heerlijk om familie of vrienden te zien, maar daarna heb ik dan echt weer even tijd alleen nodig om bij te tanken. Vroeger vond ik dat ook heel raar (en deed ik het niet, want raar), maar inmiddels weet ik dat ik het maar beter wel kan doen. Anders loop ik vroeg of laat (weer) vast.

  7. Marlieke 5 augustus 2020 op 9:51 am - Beantwoord

    Zó onwijs herkenbaar!! Al heeft het bij mij even geduurd voordat ik wist waar het (contrast van) gevoel van enerzijds onderprikkeld en anderzijds overprikkeld raken vandaan kwam. Ik weet sinds enkele jaren (pas) dat ik een HSP ben. Heb goede coaching gehad en sindsdien lukt het ook beter om momentjes alleen in te plannen en soms andere keuzes te maken.

  8. Meaghan 5 augustus 2020 op 9:58 am - Beantwoord

    Heel erg herkenbaar dit artikel. Mooi dat je er zo open over bent en dit wilt delen. Ik kan me hetzelfde voelen. Ik hou van sociale activiteiten en kan er echt naar uitkijken, maar niet allemaal tegelijk in één week (of op één dag) en ik heb daarna ook echt wel even tijd voor mezelf nodig om bij te komen. Het is niet dat sociale activiteiten energie slurpen of dat ik het niet leuk vind, maar ik merk wel dat ik na sociaal contact vaak wat moe ben en even iets voor mezelf wil doen. Dit weet ik ook al jaren van mezelf en alle mensen in mijn omgeving accepteren dat. Degenen die dat niet konden accepteren, zijn inmiddels ook niet meer in mijn leven ;-). Je zult mij ook nooit zien op één of ander dancefestival of op een feestje waarbij veel drank in het spel is. Dat past niet bij mij en daarnaast zou dat voor mij ook echt veel te vermoeiend zijn. En ook van vergaderingen of bijeenkomsten moet ik achteraf echt even bijkomen door alle prikkels. Concerten van mijn favoriete artiesten en gezellige, kleinere feestjes vind ik dan wel weer leuk. Vroeger dacht ik ook altijd dat ik een echte einzelgänger was, maar inmiddels ben ik daar wel op teruggekomen en weet ik dat dat label niet zo zwart-wit is.

    Bedankt voor de tip trouwens over dat artikel HSP-coach Maaike, ik ga dat vanmiddag zeker even rustig doornemen. Lijkt me onwijs interessant. Heel mooi ook trouwens dat jij bewust tijd voor jezelf inplant. Ik doe dit ook meestal op de zondag (wel samen met mijn vriend, maar ook samen met hem zijn vind ik tijd voor mezelf of alleen…), zondag spreek ik ook bijna nooit af met mensen en maken we geen plannen. Vaak gaan we in de ochtend sporten en liggen we de rest van de dag in bed series te kijken, te eten, spelletjes te spelen en uit te rusten! Heerlijk!

  9. Anna 5 augustus 2020 op 10:16 am - Beantwoord

    Wat een fijn en herkenbaar artikel! Ik ben ook hoogsensitief en introvert, maar ik kan ook echt genieten van sociale afspraken. Maar inderdaad, niet te veel haha! Soms las ik weleens een ‘anti-sociaal’ weekendje in, waarin ik (bijna) niemand zie. Heerlijk! Ik vind het ook heerlijk om de hele dag thuis te werken, al is het maar omdat ik dan niet overprikkeld raak en aan het einde van de dag nog wat energie overhoud. Na een lange kantoordag zit mijn hoofd vol en spreek ik ’s avonds liever niet meer af met vriendinnen. Maar ik vind het ook leuk om mezelf te blijven uitdagen en dingen niet uit de weg te gaan. De combinatie van 2 dagen kantoor en voor mezelf werken bevalt dus heel erg goed. Wat mensen vaak niet begrijpen, is dat ik het niet fijn vind om dingen heel ver vooruit te plannen. Ik ben echt een gevoelsmens en het kan dus zijn dat ik een afspraak maak voor over een tijdje, terwijl ik er op het moment zelf helemaal geen zin in heb. Ik vind spontane uitjes en afspraken wel heel leuk en ik probeer mijn weken niet te vol te plannen, zodat ik ook kan doen waar ik op dat moment zin in heb.

  10. Johanna 5 augustus 2020 op 11:06 am - Beantwoord

    Heel herkenbaar. Ik heb veel behoefte aan alleen zijn. Samen is leuk, maar moet een doel hebben. Als ik iets wil doen of bereiken, moet ik dat alleen doen. Helaas is bij de verplichte home-office van mijn partner mijn alleenzijn een beetje in de verdrukking geraakt, en ik inclusief, maar dat gaat nu weer beter. Ook zeg ik regelmatig afspraken af, als ik het gevoel heb, dat ik liever een avondje alleen ben. Beter zo, dan dat ik gestresst raak. Helaas is alleen-zijn vast een taboe, je bent niet “gezellig” als je niet meedoet. Nu jammer dan… ik leef mijn leven.

  11. Madelon 5 augustus 2020 op 2:21 pm - Beantwoord

    Heel mooi artikel en herkenbaar! Ik kan heel erg genieten van afspreken met vrienden of familie, maar ik moet daarna altijd echt even opladen. Het is alsof er een soort ruis wegvalt als ik alleen bent. Als ik samen met anderen ben, dan kan ik soms mijn eigen gedachten niet meer ordenen. Ik vind het heerlijk dat mijn vriend precies zo is, we kunnen heel goed samen alleen zijn. Dan zitten we op de bank en doen we allebei heel erg ons eigen ding. Maar zelfs dan vind ik het af en toe fijn om helemaal alleen te zijn.

  12. bychristiana 5 augustus 2020 op 2:23 pm - Beantwoord

    Ja zeker, en dat heb ik altijd al gehad. Het is zeker niet dat ik niet sociaal ben of zo, maar ik kan soms best een beetje op zien tegen bijvoorbeeld een feestje waar ik niemand ken. Terwijl ik dat bijvoorbeeld op mijn werk waar ik elke dag ‘vreemde’ mensen zie totaal geen probleem vind. Maar ik kan ook gewoon echt genieten van alleen zijn, zowel buiten dingen doen zoals winkelen of wandelen als alleen thuis zijn (alhoewel ik nu met Sketch in huis natuurlijk nooit meer echt alleen thuis ben;-))

  13. Shirley 5 augustus 2020 op 7:19 pm - Beantwoord

    Ik denk dat de balans voor mij het belangrijkst is. Ik kan wel goed alleen zijn en vermaak me dan prima. Ook thuiswerken vind ik nog steeds heerlijk (sorry collega’s dat ik jullie niet echt mis). Toch merk ik dat ik uit sociale contacten ook veel energie kan halen. Maar wel liever in kleine groepjes of 1-op-1. Zo te lezen heb jij voor jezelf ook een balans gevonden waar je je goed bij voelt, dat is heel waardevol.

  14. Saskia 6 augustus 2020 op 12:43 pm - Beantwoord

    Ik heb zeker behoefte aan alleen tijd. Dat had ik al, maar nu ik mama ben heb ik dat nog meer. gelukkig slaapt Noa overdag ontzettend goed, wat maakt dat ik lekker een boek kan lezen, serie kan kijken of kan rommelen in huis. Het enige wat ik vaker zou willen in skaten, echter met een kleine in huis gaat dat niet altijd. Probeer wel lekker bezig te blijven met sporten indoor. Wat ook zeker met Ringfitten wel bevalt. Ook afspreken met vriendinnen kan ik weer van genieten.

  15. Elske 6 augustus 2020 op 7:52 pm - Beantwoord

    Herkenbaar en erg leuk geschreven! Heel toevallig verscheen jouw blog op mijn telefoon. Ben nogal digibeet dus ik weet niet precies hoe, maar ik ben er blij mee en ik word vrolijk van jouw blogs.

  16. Els 8 augustus 2020 op 12:08 pm - Beantwoord

    Sensatiezoeker én hoogsensitief, interessant stuk! Ik ga gelijk je link eens bekijken. Alleen tijd heb ik niet echt nodig. Maar hier in huis is het ook altijd lekker rustig, met alleen mijn vriend en ik :-). Een vol weekend is niet aan mijn besteed.

  17. Zo simpel is dan geluk 8 augustus 2020 op 3:21 pm - Beantwoord

    Echt heel erg herkenbaar. Ik herken me hier zo in. Ik zou dit zo geschreven kunnen hebben.

  18. Irene 12 augustus 2020 op 6:05 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar! Ik heb eigenlijk vooral behoefte aan alleen-tijd en heel weinig sociaaltijd met vriendinnen of familie ofzo. Komt ook door mijn hoogsensitiviteit en introversie. Ik ben héél snel overprikkeld in sociale situaties. Interessant van die introverte sensationseeker, ik ga dat artikel ook eens lezen!
    Ik voelde me vroeger ook altijd een rare als ik geen plannen had in het weekend of niet twee dagen uit ging. Ik zou me veel beter over mezelf gevoeld hebben als ik toen had geweten dat er überhaupt zoiets bestond als introvert en hoogsensitief zijn.

  19. Nikita 22 augustus 2020 op 9:48 pm - Beantwoord

    Ik ben zelf ook hoogsensitief. Maar ik ben wel een introverte rustzoeker. Dat betekent niet dat ik geen mensen om me heen wil hebben, absoluut wel. Maar wel mensen waar ik me vertrouwd bij voel, mensen waar ik een goeie band mee heb. Vroeger schaamde ik me voor alleen zijn omdat ik als puber dan altijd bang was om uit de boot te vallen. Maar op een gegeven moment heb ik zoiets gehad van, dit is wie ik ben. Ik ben wel iemand die graag muziek luistert. Tijdens wandelingen, als ik door de stad ga. Toen met de lockdown had ik het er wel moeilijk mee dat afspreken met mijn beste vrienden ineens niet meer mocht. Dus ik geniet wel van alleentijd, maar ik kan mijn beste vrienden ook niet missen. Een tijd terug is het best wel druk geweest qua uren op het werk omdat er mensen in verlof gingen, en toen heb ik ook overuren gedraaid. En toen ik op een maandag vrij was daarna, ging ik boodschappen doen alleen. En ineens besefte ik toen dat ik die alleentijd wel echt nodig heb. Dan twijfel ik of ik niet ambivert ben, maar de liefde voor alleen zijn weegt te zwaar door om echt ambivert te zijn.

Recente blogs

Januari 2021 | Van kerstboom naar nieuwe avonturen (en project S.)

1 februari 2021|Persoonlijk|

Dat 2021 nu pas 31 dagen duurt? Ik kan er niet bij. Maar het is toch echt zo dat ik begin deze maand de kerstboom nog had staan. Het was een maand waarin we niet alleen op een zeldzame sneeuwbui, maar ook op een avondklok werden getrakteerd. De maand bracht ook mooie dingen. Mijn gloednieuwe website ging live, ik startte met een heel tof nieuw project, en Bart en ik zetten de eerste stappen richting ons samenwoonavontuur. Mijn ups & downs (gelukkig vooral ups) van januari lees je in dit maandoverzicht.

Mijn anti-bucketlist | 13x wat NIET op mijn bucketlist staat?

3 februari 2019|Persoonlijk|

Ik houd al lange tijd een bucketlist bij. Die heeft inmiddels een lengte gekregen waar je 'u' tegen zegt, omdat er heel wat dingen zijn die ik graag nog eens wil doen. Maar weet je wat daarnaast ook verrassend fijn is: weten dat je sommige dingen nóóit in je leven wilt doen. Een anti-bucketlist dus! Deze 13 dingen wil ik juist NIET doen en hebben dan ook een plekje op mijn anti-bucketlist verdiend.

Vegan pompoentaart met pecannoten (suikervrij, maar wel lekker zoet!)

5 november 2023|Recepten|

Als zomermens ben ik zeker niet iemand die de dagen aftelt tot de herfst. Maar er is één herfstding waar ik wel elk jaar naar uitkijk: pompoenentijd. Het liefst zou ik het hele jaar door pompoen eten, maar ze zijn het lekkerst (en het betaalbaarst) in de periode waarin de bomen geel kleuren. Dus wist ik niet hoe snel ik een sprintje naar de supermarkt moest trekken, toen ik iets hoorde over pompoen in de schappen. Dat leek me de perfecte reden om iets zoets met pompoen te maken: een vegan pompoentaart. In Amerika zijn "pumpkin pies" dé Halloween-lekkernij. In Nederland is deze taart minder bekend. Maar daar mag in mijn ogen zeker verandering in komen. Houd jij ook zo van pompoen? Scrol dan zeker verder voor deze lekker zoete pompoentaart. Je maakt hem zonder eieren, roomboter of melk en hij is ook nog suikervrij!

Ga naar de bovenkant