overbodige ballast

15x overbodige ballast die ik uit mijn rugzak heb getild (of wil tillen)

  • 10 september 2021
  • 11 Reacties

Ongemerkt kun je heel wat kilo’s aan ballast meezeulen op een dag. Dan heb ik het niet over de zware tas vol weekboodschappen of de stenen voor het nieuwe tuinpad. Je spreekwoordelijke rugzakje kan aardig vol raken met emoties, moetjes, onnodig leed en andere overbodige meuk die zich in je hersenen of agenda heeft gewurmd. Dit zijn 14 soorten ballast die ik met plezier uit mijn stampvolle rugzak heb gegooid (of er voorzichtig uit aan het gooien ben).

Weg met overbodige ballast!

Vervelende gedachten die oppoppen als je iets fout doet, lastige gevoelens waar je je geen raad mee weet of mensen die jou maar blijven opzoeken met hun negativiteit. Ze hebben allemaal één ding gemeen: je bent ze vast liever kwijt dan rijk in jouw leven. Voordat je het weet zit je rugzak stamp- en stampvol, en dat komt niet eens doordat je nooit zonder notitieboekje en een volle beautycase de deur uit gaat.

Ook ik heb in mijn rugzakje nogal wat meuk gestopt. Gedachten, gevoelens, dingen waar ik tijd in stak terwijl ik dat helemaal niet wilde. Ook in mijn post-brugpiepertijd, toen ik allang niet meer écht een Eastpack van 10 kilo met me meedroeg, heb ik me daardoor wel vaker zwaar beladen gevoelen. Maar het goede nieuws is dat je ballast kunt lozen.

Zoals je als brugklasser je boeken in je kluisje kon opbergen om zonder rugklachten de school door te lopen, zo kun je ook veel psychologische ballast prima uit je rugtas tillen. 

Wat is nu een beter moment om dat te doen dan vandaag?!

14x overbodige ballast die ik heb gedumpt (of wil dumpen)

Dit zijn 14 dingen die ik al uit mijn rugzak heb weten te halen of waar ik druk mee bezig ben om ze (de ene keer succesvoller dan de andere keer) ergens liefdevol te dumpen.

  1. Nieuwsprikkels die een keer of twintig op een dag voorbijkomen. Ik steek zeker niet mijn kop in het zand, maar ververs niet meer elk uur de NOS-app. Scheelt heel wat ballast, zeker op negatief-nieuws-dagen (die er best vaak zijn, want nieuws is haast per definitie negatief). Helpt me goed om me minder door negatief nieuws te laten raken!
  2. Het “ikke zelluf”-syndroom. Minder leuke gevoelens uiten heb ik heel lang een gigantische uitdaging gevonden. Of nee, ik maakte er vooral een uitdaging van. Ik was bang dat ik negatief zou overkomen of andere mensen met onnodige ballast opzadelde. De laatste tijd praat ik vaker over dingen waar ik mee zit, juist ook omdat mensen in mijn omgeving me (heel lief!) aanspoorden dat te doen. Zo blij dat ik gaandeweg leer om niet alles in mijn eentje te hoeven uitvogelen en verwerken.
  3. Het eeuwige leed van mensen die al-tijd negatief zijn. Je kent vast wel zo iemand in je omgeving die altijd wat te klagen heeft over kleine, onbenullige dingen. Met klagen is helemaal niets mis. Maar als iemand het keer op keer doet en de klaagzangen over helemaal niets gaan, kan het wel energieslurpend worden als niet-vrijwillige luisteraar. Ik merk dat ik daar nu wat beter mee kan omgaan dan een jaar of wat geleden. Ik knik braaf ‘ja’, probeer er niet te veel op in te gaan als alles negatief is en focus me op mensen van wie ik wel energie krijg. 
  4. Het idee dat ik niet “anders” mag zijn. Boy, dit hele streven heeft me zo vaak energie gekost. Ik vond het vaak maar stom dat ik als “enige” introvert bijvoorbeeld niet zat te springen om groepsreisjes. Ik was bang dat mensen er iets vonden van dat ik blog en mijn onderneming heb. Ik voelde me stom als ik in de sportschool als enige geen yogapakkie droeg. Uiteraard speelt het nog weleens op (“Is het niet gek als ik…”), maar wel al minder dan een paar jaar geleden. Niets mis met jezelf zijn! Er is eerder van alles mis met NIET jezelf zijn.
overbodige ballast 2
  1. Dat ik niets mag missen. Ik probeer me er minder druk over te maken als ik een keer niet bij die ene (zo blijkt achteraf) onvergetelijke avond of dat leuke uitstapje met de hele familie was. De keuze om tijd voor mezelf te nemen, betekent logischerwijs ook dat ik soms dingen moet missen. Wakkert soms een tikkeltje FOMO aan, maar dat kan ik gelukkig beter temperen. Ik weet wat ik ervoor terug krijg (een blijere en energiekere ik) door soms dingen te missen, en dat is me veel waard.
  2. Insta-accounts waar ik me aan erger. Gek eigenlijk dat het me 1,5 jaar kostte om te beseffen dat je ook gewoon op de ontvolgknop kunt klikken. Ik volg nu echt alleen maar accounts die me op welke manier dan ook inspireren. Soms is frustratie en daarmee ballast kwijtraken een kwestie van op één knopje klikken.
  3. Altijd de snelste moeten zijn. Als kersverse ondernemer dacht ik eerst dat snelheid mijn beste kwaliteit was. “Jeetje, nu al? Wat fijn!” kreeg ik vaak te horen als ik iets weer eens heel snel opleverde. Dan glom ik van trots. Inmiddels heb ik het simpelweg te druk om bijvoorbeeld in twee uur – snel tussendoor – een tekst op te leveren. Ook werk ik uit principe alleen in uitzonderlijke situaties zo à la minute. Niet altijd leuk om dan ‘nee’ te zeggen. Maar wel nodig om professioneel te zijn, tijd over te houden voor gepland werk én mezelf niet voorbij te lopen. 
  4. Overmatig sporten. Sporten is goed voor je lijf en je hersenen, maar niet als je te fanatiek sport (zoals ik een jaar of zes geleden deed). Sporten vanuit de verkeerde motivatie kan je totaal afmatten en doet je meer slecht dan goed. Fysiek en mentaal. Kun je je voorstellen hoeveel lichter ik me voel sinds ik dat niet meer doe. En dat zonder dieet, sporten en überhaupt gewichtsverlies. ‘t is net magie.
  5. Meegaan naar dingen die ik écht niet leuk vind. Tegenwoordig zeg ik eerlijk ‘nee’ als iemand me meevraagt naar een film die me drie keer niks lijkt. Hetzelfde geldt als iemand een restaurant voorstelt waar ze als enige vega-optie een saaie salade met feta hebben. Dan spreek ik dat eerlijk uit in plaats van mezelf te verplichten er toch heen te gaan.

“Elke rugzak heeft een rits. Dus haal jouw tas vol ballast van je schouders, rits ‘m open en kijk wat eruit kan.”

  1. De gedachte dat gevoelig zijn stom is. Hooggevoeligheid accepteren is een thema waar ik de laatste tijd veel mee bezig ben. Ik heb vooral last van geluidsprikkels en vond het bijvoorbeeld best gênant om oordopjes te kopen tegen geluiden die anderen niet eens horen. Gaandeweg probeer ik het meer te accepteren. Die gevoeligheid is al een ballast op zich. Nergens voor nodig om het jezelf extra lastig te maken door je ook nog voor jezelf te schamen
  2. Dat ik op mijn dertigste X, Y en Z bereikt moet hebben. Ja ja, ik heb wel degelijk een leuk lijstje met mooie doelen om voor die tijd te bereiken. Maar dat zijn meer leuke uitjes of persoonlijke doelen waar ik oprecht blij van word. Mijn hele idee van vroeger dat ik vér voor mijn dertigste getrouwd “moet” zijn en dan  kinderen zou moeten hebben, heb ik wel losgelaten. Soms poppen de “Oh nee, moet ik niet over één jaar…”-gedachten nog op, maar die probeer ik vriendelijk de kop in te drukken. Ik geniet hartstikke van mijn leven zo en zie wel hoe het loopt. Ik wacht wel af totdat een vriendin zwanger raakt, zodat ik vanaf de zijlijn kan meegenieten 😉 
  3. Dat ik geen foutje mag maken. Of het nu een tikfout in een blogartikel of een lompe uitspraak is – ik ben gaan loslaten dat ik Mrs. Perfect moet zijn en dat er niets op mij aan te merken mag zijn. Ik maak fouten, zoals ieder ander, maak me er soms heus druk om, maar ik blijf mezelf niet dagen later nog pietluttige dingetjes verwijten.
  4. Alle dingen die anderen niet doen. Je kunt niet ieder mens veranderen. Het enige wat je kunt doen, is zelf het juiste voorbeeld geven en hopen dat je daarmee iemand anders inspireert. Ik probeer me minder druk te maken over wat sommige mensen niet doen en me meer te focussen op wat IK kan doen. Ook leerde ik daar laatst iets moois over: soms gaat in de mensen aan wie je het meest stoort eigenlijk een inspiratiebron schuil. Zij kunnen of doen misschien iets wat jij niet kunt en waar je je daarom aan ergert. Ze maken bijvoorbeeld wél (gezond) egoïstische keuzes, zeggen wel ‘nee’ of kunnen wel een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel loslaten terwijl jij veel bezig bent met alles en iedereen om je heen. Daarom probeer ik nu soms verder te kijken dan frustratie. Zit er misschien iets achter waar ik zelf aan kan werken?
  5. Het 9-tot-5-op-kantoor-stramien. Achteraf heeft het me héél veel ballast bespaard dat ik niet meer om kantoortijden in een kantoortuinhokje met slechte ventilatie en een zakje met kleffe broodjes zit. Het hele idee dat je pas echt werkt als je op een serieus Zuidas- kantoor zit en een vast salaris gestort krijgt, heb ik gelukkig allang niet meer. Doe mij maar mijn fijne leven als ondernemer, inclusief vrijheid, eigen verantwoordelijkheid en mijn vers gesmeerde broodjes.

Welke ballast wil jij het liefst vandaag nog van je schouders tillen?

overbodige ballast loslaten

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Darina 10 september 2021 op 8:17 am - Beantwoord

    Mooi artikel.

    Het meegaan naar dingen die ik écht niet leuk vind, is iets wat ik de laatste paar jaar echt niet meer doe. En ik voel me er ook niet meer schuldig over.

  2. Audrey 10 september 2021 op 9:19 am - Beantwoord

    Mooi artikel! En pff, goede vraag zo op het einde. Ik denk dat ik al heel wat ballast heb weten te dumpen de afgelopen tijd. Wel zou ik nog van een heel stomme tic af willen zijn, maar ik grijp er steeds naar terug…

    • Evelyne-Gouden Momenten 11 september 2021 op 12:15 am - Beantwoord

      Prachtig artikel! We dragen allemaal een rugzak met ons mee, of we dat nu willen of niet. En de ene rugzak zit al voller dan de ander. Die regelmatig ledigen is dan ook een kunst 😉

  3. Daenelia 10 september 2021 op 9:49 am - Beantwoord

    Haha! Zuidas kantoor! Been there, done that. Wel een baan met veel vrijheid, hoor. 9-5 is ook niet meer van deze tijd: dat is “presenteism”. Mijn ouders hebben nog meegemaakt dat zaterdag een werkdag was, vaak een halve werkdag, maar toch. Maar … daar stond tegenover dat ze een uur lunchpauze hadden op hun werk, waarbij het ‘normaal’ was om er soms ook een biertje bij te drinken. Plus er werd in de ochtend de krant gelezen op kantoor. Dus die 8 uur werken, dat lijkt ook wel een beetje een mythe te zijn die de pre-boomers in stand hielden. Gelukig teld nu veel meer dat je kwaliteit-werk aflevert en ook op de cruciale moment een stap harder kan lopen. Dat je niet constant op je tenen kan lopen wordt meer geaccepeerd, en dat levert tevreden werknemers op die graag hun best doen omdat ze het kunnen.
    Ik ben heel tevreden met mijn leven, eerlijk gezegd. Het is niet perfect, maar alles werkt voor mij. De dingen die een beetje schuren, daar groeit wel eelt of ik pas dingen aan. Maarik heb nooit echt ballast ervaren. “Priviliged me”. Ik heb er bewondering voor als mensen hun leven opnieuw vormgeven als het niet lekker loopt.

    • Romy 20 september 2021 op 8:09 am - Beantwoord

      Heel mooi om te horen dat je eigenlijk heel tevreden bent met hoe je leven eruitziet!
      Enne, net als jij vind ik dat “presenteism” helemaal niks. De een doet in 6 uur een heleboel werk, de ander heeft er 10 uur voor nodig. Als je het maar gedaan krijgt – dat is veel belangrijker dan of je op kantoor present bent.

  4. Naomi 10 september 2021 op 12:39 pm - Beantwoord

    Ik denk dat ik de laatste twee jaar al heel wat ballast achter me heb gelaten, maar ballast heeft ook af en toe de neiging om weer terug te komen naar mijn (blijkbaar heel fijne;)) rugzak. Blijft dus een leerproces.

  5. Johanna 10 september 2021 op 12:40 pm - Beantwoord

    Mooi gezegd, van de rugzak. Maar helaas zijn er vele, die een rugzakken met stenen meeslepen. En nog een ander probleem, ook als je de rugzak helemaal opruimt of leeg gooit, er komt zonder dat je er erg in hebt bijna automatisch weer nieuwe troep in. (is net een dameshandtas) Meestal begint het met grind of kiezelsteentjes, en eens klonteren die zich samen tot een grotere steen, en plotseling loop je met een zwerfkei rond. Helaas is het niet altijd te voorzien welke kleine steentjes de energie hebben om tot zwerfkei te worden. Succes met het ontstenen van je rugzak.

    • Romy 20 september 2021 op 8:07 am - Beantwoord

      Helemaal met je eens dat kiezeltjes makkelijker uit een rugzak te tillen zijn dan hele zwerfkeien en dat de rugzak nooit volledig leeg zou zijn. Maar het helpt wel om de kiezeltjes die je eruit kunt tillen er zo snel mogelijk uit te tillen, en om bij de grote stenen de hulp in te schakelen die je nodig hebt om ze iets minder zwaar te maken.

  6. Johanne 10 september 2021 op 2:16 pm - Beantwoord

    Veel ballast waar je gelukkig afscheid van hebt mogen nemen. Mooie, en ook wel herkenbare punten schrijf je op. Ik heb ook de ontvolg-knop op Insta ontdekt, en dat geeft toch ook een hoop rust!

  7. Samaja 10 september 2021 op 4:13 pm - Beantwoord

    Hear hear! Ik ben het met zowat alles eens, haha.

  8. Saskia 11 september 2021 op 1:48 pm - Beantwoord

    Mooi artikel. Ik ben het er zeker mee eens… Inmiddels ben ik meer en meer offline en merk dat dit voor een mindere ballast zorgt 🙂

Recente blogs

Column | When life gives you lemons, make… broccolisoep

25 september 2020|Persoonlijk, Positiviteit|

Je kent het wel: van die dagen dat de pech je om de oren vliegt. Je stoot je teen aan de stofzuiger, mist de bus op het nippertje en laat vervolgens ook nog eens je ovenschotel aanbranden. Laatst had ik dus zo'n dag. Zonder gekneusde tenen, gemiste bussen en verbrande maaltijden, maar wel met een flinke dosis pech. Letterlijk en figuurlijk. Maar die dag leerde me wel iets. Uiteindelijk is een pechdag alleen een pechdag zolang jij dat zo ziet. When life gives you lemons, make... broccolisoep. Yup, dat laatste zal ik je uitleggen.

Bella Italia | Wij gaan op roadtrip deze zomer!

27 juni 2018|Op reis, Persoonlijk|

Al jarenlang roep ik dat ik graag een keer naar Italië zou willen. Waar anderen misschien dromen van een reis Down Under of van roadtrippen door de VS, stond het bovenaan mijn lijstje om het land van de pizza, pasta en cappuccino eens aan te doen. Toch kwam het er nooit van: te druk, te duur, te omslachtig, te warm… Totdat ik vóór de start van mijn nieuwe baan 2 weken vrij boekte en besloot om werk te maken van mijn Italiaanse droom. Aan het einde van de avond waren de tickets geboekt en de Airbnb geregeld. En zo komt het dus dat ik binnenkort écht in Italië zal vertoeven. Ik vertel je graag alles over onze geplande roadtrip.

Outfit of the day: buiten mijn comfortzone?

13 januari 2017|Outfits|

Al jarenlang kun je zeggen dat ik best wel een eigen kledingstijl heb ontwikkeld. Als ik met vriendinnen ga winkelen, weten ze vaak moeiteloos aan te wijzen wat een 'Romy-jurkje' is en wat niet. Toch merk ik de laatste tijd dat het me soms begint tegen te staan dat ik zo vast zit aan hetzelfde soort kleding. Dit jaar wil ik meer buiten mijn comfortzone stappen, ook wat kleding betreft. In kleine stapjes, dat dan weer wel. In Barcelona zette ik een eerste stap door weer eens een mooie trui met een verrassend detail uit de kast te trekken. Vandaag laat ik je mijn outfit zien.

Ga naar de bovenkant