Een tijdje geleden maakte mijn vader foto’s van me. Vol goede hoop bekeek ik het resultaat op de computer. Helaas viel de schaduw net in mijn ogen, zat mijn haar verwaaid en vond ik mijn blik niet mooi. Ik stond niet ‘perfect’ op de foto en baalde daar een beetje van. Moest ik de foto nu overdoen? Moet ik anders lachen? Mijn haar anders doen? Durf ik zo wel op mijn blog? Ik liet het een paar dagen bezinken en kreeg toen spontaan een idee voor een artikel. Niets of niemand is perfect. Ik ook niet. In dit artikel ga ik daarom met de billen bloot. Dit zijn 10 redenen waarom ik niet perfect ben en waarom dat eigenlijk wel prima is!
Perfect zijn op het internet
Misschien voel ik me sinds ik blog wel minder perfect dan ooit. Op het internet zie ik foto’s voorbijkomen van perfecte gezinnetjes, ideale gezonde ontbijtjes en stralende glimlachen. Ook ik doe maar wat graag een poging tot zo’n perfecte Instagram-feed. Die iets te kinderachtige pyjamabroek en mijn uitgelopen mascara houd ik bijvoorbeeld keurig buiten de schijnwerpers van social media. Verder vertel ik op Facebook niet over een baaldag of huilbui en staat Twitter niet vol met foto’s waarop ik een gigantische bad hairday heb. Ook bij anderen zie ik weleens de perfecte vakantiefoto’s en familiekiekjes, terwijl ik weet dat het niet oké gaat. Heel begrijpelijk op zich (zeker in verband met privacy!), maar toch vind ik het soms jammer dat het de norm lijkt te zijn om te doen alsof. Én dat ik daar zelf ook nog eens aan meedoe.
Maar waarom?
Maar waarom proberen we eigenlijk perfect te zijn? Of dat nu op het internet is of in het echt, niemand leeft daadwerkelijk het perfecte plaatje. Mijn moeder heeft me altijd geleerd ‘Ieder huisje heeft zijn kruisje’. En zo is het maar net. Al eerder schreef ik over je imperfecties koesteren in plaats van je er druk over te maken. Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan en van sommige imperfecties word je nu eenmaal niet heel erg blij. Toch maakt dit alles ons tot de unieke, gekke, grappige, slimme en leuke personen die we zijn. Soms moet ik lachen als ik weer onhandig doe of om mijn vinger die een beetje scheef staat. Het maakt me wel tot wie ik ben.
Mijn eigen imperfecties
Imperfecties vind ik een groot woord. Perfect bestaat namelijk eigenlijk niet, dus waarom zou je van het tegenovergestelde spreken? Toch houd ik het maar even bij die term. Dit zijn 10 imperfecties die van mij Romy maken:
- Neurotische tic alert! Ik kan niet goed tegen klokken in mijn omgeving. Zodra ik een klok vlakbij zie staan, blijf ik steeds checken hoe laat het is en leidt dat me af. Daarom plak ik de klok op mijn computer standaard af met een plakkertje en kies ik vaak een plek zo uit dat ik geen zicht heb op de tijd.
- Niet goed overweg met mijn mobiel. Hoewel ik al een paar jaar een smartphone heb, kan ik nog steeds niet overweg met het toetsenbord van mijn mobiel. Ik type appjes en Facebook-berichtjes dan ook onwijs langzaam en doe bijna alles op mijn computer, tot aan Instagram-reacties typen aan toe.
- Bang in de auto. Ik vind autorijden naar vreemde plekken nog steeds geen feest. Het gaat nu iets beter, maar ik kan zelfs in het gezelschap van mijn vriend TomTom nog bang zijn dat ik verkeerd rijd of dat er iets gebeurt.
- Zeg maar. Ik heb als ik praat – zeg maar – een stopwoord. Je raadt het al: de woorden zeg maar gebruik ik soms te pas en te onpas. Het is vaak mijn mond al uit voordat ik er erg in heb.
- Atechnisch. Ik ben totaal niet goed met techniek. Op de middelbare school heb ik natuurkunde laten vallen zodra dat kon. Ook lampen ophangen en dingen repareren laat ik graag aan een man over. En van computers die niet werken, krijg ik klotsende oksels en een enorme hang naar een handige man.
- Precies op tijd voor de bus. Ik ga altijd net iets te laat weg naar de bushalte ’s ochtends, waardoor ik nogal hard moet fietsen om de bus nog te halen. Elke dag weer neem ik mezelf voor om het anders te doen, maar komt er toch weer iets tussen.
- Chaotisch. Als ik in een ruimte ben geweest, kun je dat vaak zien aan de troep die er ligt. Ik laat als een soort Klein Duimpje soms een spoor achter van spullen. Mijn kamer is dan ook altijd een enorme chaos.
- Gesprekken analyseren. Tijdens mijn studie heb ik veel geleerd over gespreksanalyse. Als je dat eenmaal hebt geleerd, is het alleen niet altijd makkelijk om dat af te leren. Ik kan bijvoorbeeld gefascineerd naar de huisarts luisteren tijdens een consult (het onderwerp van mijn scriptie!).
- Belfobie. Oké, een fobie is een groot woord, maar ik ben geen ster in telefoongesprekken voeren. Ik bedenk dan ook vaak van tevoren precies wat ik wil gaan zeggen. Nog steeds vind ik het fijner om mensen te mailen of face to face te spreken. Dan kan ik toch beter overbrengen wat ik wil zeggen.
- Onzekerheid. Nog altijd ben ik best wel onzeker. Zou iemand me wel leuk vinden? Doe ik het wel goed? Zelfs bij elke blogpost komt die onzekerheid weer naar boven. Heb ik het wel goed verwoord? Komt het wel goed over? Zouden mensen dit wel lezen?
Toch druk ik nu op de knop ‘Publiceren’. Dit artikel is niet perfect, maar dat is eigenlijk best wel prima.
Wat is een gekke, vervelende of niet zo perfecte eigenschap van jou?
Op de een of andere manier willen we alles perfect doen of zijn maar dat lukt niet altijd. Zeld ben ik er in de jaren achter gekomen dat je ook fouten mag maken en dat dit helemaal niet erg is. En ja, die ene foto nemen terwijl je in je pyama zit…heerlijk toch?! Wel grappig dat we ongeveer dezelfde imperfecties hebben. Bangig in de auto! Een grote JA. En gesprekken analyseren….yup dat heb ik ook vanuit m’n opleiding en chaotisch staat bij mij op nummer 1 maar dat is denk een vrouwenkwaaltje hahah. Ligt niet alleen aan ons☺️
Wat mooi om te horen dat jij je er ook van bewust bent dat fouten maken en imperfecties helemaal niet zo erg zijn. Eigenlijk moet ik echt eens mijn roze pyjamabroek met pandabeertjes op Instagram laten zien! 🙂 En zo grappig dat je een paar dingen herkent! Laten we het er inderdaad maar op houden dat het chaotische een vrouwending is. We zijn vast niet de enige daarmee 😉
Wat is dat eigenlijk een raar mechanisme he, dat we onszelf vaak vergelijken met anderen. Rationeel weet je dat het geen zin heeft, maar toch blijven we op die manier onze onzekerheid voeden. Die belfobie herken ik heel erg!
Ja inderdaad, ook ik weet maar al te goed dat vergelijken geen zin heeft, maar toch is het lastig om het zomaar te laten. Grappig om te horen dat ik niet de enige ben met een belfobie, alhoewel het soms ook wel frustrerend is als ik weer eens opzie tegen telefoongesprekken 😉
Mooi gezegd Romy! Ik herken best wel een aantal van je struggles. Ik denk dat we door social media en dergelijke (waarop we ons perfect laten zien, terwijl we dat niet zijn) heel veel gaan vergelijken, terwijl dat nergens voor nodig is. Niemand is perfect en iedereen heeft z’n rare gewoontes. Ik word bijvoorbeeld echt gek van tikkende klokken (ik kan ze wel zien, maar dat geluid, argh) en raak snel in de stress (ja een echt stresskipje hier, haha). Hoe dan ook, dit soort dingen zijn wel de dingen die mij mij en jou jou maken. Je bent niet perfect, maar wél uniek (er is helemaal niemand zoals jij). Hoe saai zou deze wereld zijn als iedereen ‘perfect’ was? 🙂
Wat een leuk artikel ?! Dit soort artikelen zijn denk ik ZO belangrijk om het ‘perfecte online wereldje’ te doorbreken! Zo was ik ook erg onder de indruk van Leonie van Gewoon Wat een Studentje ’s Avonds Eet die haar ‘faalmomenten’ van 2016 publiceerde. Je brengt me op ideeën ?. Veel van jouw imperfecties (alhoewel, we kunnen ze ook gewoon ‘eigenschappen’ noemen ?) herken ik, zoals dat just-in-time management, haha… elke keer weer vervloek ik mezelf als ik op 10 seconden de trein mis of gewoon heel erg moet haasten. Verder heb ik altijd heel veel bevestiging nodig. Als ik een keus maak, vraag ik minstens 10 keer aan mijn vriend of het wel de juiste keus is, volgens mij ergert hij zich enorm ?.
Mooie insteek heeft dit artikel! Zouden we allemaal moeten doen (online of gewoon offline), dagje laten liggen en dan gezamenlijk verzuchten ‘ach, als dat het ergste is..’ . Ik herken er wel een paar hoor! Voortaan noem ik mezelf ook gewoon klein duimpje als ik ergens geweest ben. Geuzennaam!
Precies! Het is juist zo leuk dat iedereen anders is. Het is jammer dat we onszelf soms zo vergelijken met anderen, maar eigenlijk is het wel begrijpelijk met de hele social media hype. Ik heb trouwens precies hetzelfde met tikkende klokken. Overdag kan ik er wel tegen, maar slapen met een tikkende klok lukt me echt niet. Dan concentreer ik me steeds op dat geluid 😉
Dankjewel voor je leuke en enthousiaste reactie! Dat artikel van Leonie heb ik ook gelezen en vond ik zó leuk. Stoer dat zelfs zo’n grote blogger durft te zeggen dat er bijna niemand op een boekpresentatie kwam! Gelukkig ben ik niet de enige van het just-in-time management. Ik herken precies wat je zegt met die trein of bus die net voor je neus wegrijdt. Oeps!
Haha, wat fijn om te horen dat ik niet de enige Klein Duimpje ben wat spullen betreft 😉 Dankjewel voor je reactie! En ik ben het helemaal met je eens. Het is soms fijn om even niet perfect te hoeven zijn en te hoeven shinen op je blog of in het echt leven.
Oh jee, weer zo’n herkenbare post! Ik heb zelf het idee dat een aantal onzekerheden over je eigen imperfecties in de loop der jaren wel slijten, maar oh, wat kan het irritant zijn! Ik denk vaak na bezoek of een afspraak: heb ik niets verkeerd gezegd? En dan weet ik heus wel dat het niet zo is, maar waar komt die onrust dan vandaan? Heel irritant!
Overigens vind ik een iets ‘perfecter’ leven online niet erg, zelfs normaal. Ook in de ‘echte’ wereld zou je toch niet je slechtste foto’s laten zien of iets wat mislukt is? Misschien wel aan je naasten, maar niet aan de melkboer. En op internet kan nu eenmaal iedereen alles lezen, dus ben je niet ingesteld op alleen je naaste kring als het gaat gaat om publicatie-keuzes.
Ik vind je foto trouwens wél leuk! OK, sommige schaduwen zijn wat dichtgelopen, maar dat zegt niets over jouw uiterlijk. Eerder wat over de felheid van de zon op dat moment, en of jouw hulpvaardige vader weet hoe je dat bij het fotograferen moet tegengaan (vind ik trouwens ook moeilijk). Heel lief dat je vader je zo helpt!
Het is alsof ik mezelf hoor praten met ‘Heb ik niets verkeerds gezegd?’ Dat denk ik ook zo vaak. Best wel lastig af en toe! Ik ben het wel met je eens wat betreft dingen delen online. Zelf zou ik ook niet snel een huilende foto plaatsen of al mijn struggles op internet zetten. Dan loop ik toch het risico dat net iets te veel mensen die ik niet ken mijn blog lezen. Maar met dingen als een mislukte foto of DIY vind ik het op zich wel kunnen. Zelf vind ik het ook weleens fijn om bij anderen heerlijk eerlijke artikelen te lezen over iets dat niet helemaal goed ging 😉
Dankjewel voor je lieve reactie op mijn foto! Ik ben ook superblij met mijn vader die regelmatig helpt met foto’s maken. Ik zou niet weten wat ik zonder wat fotografiehulp zou moeten. Helaas was de zon inderdaad iets te fel en waaide het net wat te hard voor een good hair day, maar daarmee had ik in ieder geval een leuke foto voor boven dit artikel 🙂
Ik vind het toch een leuke foto hoor! Ik hou van dit onderwerp, ik probeer op mijn blog ook altijd een beetje de perfectie tegen te gaan. Geef mij maar een echt en heel herkenbaar plaatje. Dan voelt iedereen zich toch eigenlijk beter? Als we niet altijd moeten vergelijken met alleen maar perfecte beelden.
Wat ben je toch een moedig mens! Ik denk dat niet veel mensen zo’n lijst van zichzelf zouden publiceren. Ik word ook doodmoe van alle perfecte feeds en social media profielen, die klik ik standaard weg. Geef mij maar menselijkheid!
Wat grappig dat je niet tegen klokken kan, wat gebeurt er als je er te lang naar kijkt? Is het de klok zelf die fascineert of raak je bijv. in de stress doordat de tijd snel lijkt te gaan? Ik kan zelf niet tegen piepjes. Magnetrons, vrachtwagens die achteruit rijden, sirenes, wekkers, you name it. Ik laat alles uit mijn handen vallen om het desbetreffende piepje te kunnen zien, en aangezien we nu nog aan een groot kruispunt wonen waar enorm veel vrachtwagens achteruit gaan en sirenes voorbij komen sta ik dus regelmatig heel erg lang uit het raam te kijken naar wat er nu weer piept.
Gesprekken analyseren: JA. Dit doe ik heel de dag door zodra iemand iets zegt. Ook observeer ik iedereen. Beiden gaat volledig automatisch en mensen in mijn omgeving maken hier regelmatig grappen over. “San, je lijkt wel een psycholoog…”. :’) Maar goed punt dat je maakt. Je hoeft niet perfect te zijn! Dat kan niet eens. Dat we allemaal op social media alleen de leuke dingen delen begrijp ik eigenlijk wel. Minder leuke dingen houd ik liever voor mezelf, vaak omdat dit gewoon privé is bijvoorbeeld. Maar natuurlijk levert dit wel een vertekend beeld op dan…
Mooi artikel. Ik word soms zelfs boos van al die ogenschijnlijk perfecte levens op Instagram. Volgens mij komt het daardoor dat ik bewust én onbewust niet meedoe met heel dat perfecte feed-gebeuren.
Die belfobie ken ik. Tegenwoordig gaat het beter, al stuur ik op het werk nog steeds liever een mailtje dan dat ik de telefoon pak, hoewel dat sneller gaat en ik vaak met deadlines zit. In m’n tienerjaren was het zelfs zo erg dat ik, voordat ik de telefoon pakte, opschreef wat ik wou zeggen… Ik ben trouwens ook onzeker bij elke blogpost die ik publiceer – en al helemaal als het geen gewone review is.
Dankjewel! Wat goed om te horen dat ik niet de enige ben die weleens niet zo perfecte dingen deelt. Je hebt gelijk dat het soms zo fijn en herkenbaar kan zijn om bij iemand anders ook iets te zien wat niet helemaal perfect is.
Dankjewel voor je lieve en enthousiaste reactie!
Mijn gedoe met klokken stamt nog uit de tijd dat ik als bijbaantje bij een supermarkt werkte. Daar moest ik 9 uur achter een kassa zitten waar ik de tijd tot op de seconde af weg zag tikken. Die dagen duurden zó lang en ik keek na elke klant weer of er al een paar minuten voorbij waren. Sindsdien heb ik de neiging om steeds naar een klok te kijken of er al tijd voorbij is, in ieder geval als ik aan het werk ben. Alleen als ik helemaal in mijn werk opga of met iets anders leuks bezig ben, heb ik er dan weer geen moeite mee 😉 Wat grappig, dat verhaal van de piepjes! Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, omdat piepjes als die van een wekker of een sirene natuurlijk ergens toe dienen. Ik snap wel dat je dan na een tijdje van elk piepje kunt gaan schrikken.
Haha, geweldig hè?! Ik heb zelfs weleens in een discussie met mijn moeder zoiets gezegd als “Je zegt dit, maar je bedoelt eigenlijk dat.” Haha, niet zo handig soms. Ik ben het ook met je eens dat je niet alles op social media hoeft te gooien, zeker als het om heftige dingen gaat waar je tegenaan loopt. Zelf deel ik ook veel dingen op mijn blog niet, maar ik probeer wel een soort balans te vinden tussen overkomen als 100% perfect en als iemand die met van alles strugglet 😉
Ja, Instagram is best een dingetje soms. Ik vind het lastig, want aan de ene kant ben ik ook wel bezig met foto’s uitzoeken die bij elkaar passen, maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van “Het hoeft allemaal niet perfect” Het is best moeilijk om daar een balans in te vinden.
Lastig hè, van die belfobie? Ik herken helemaal wat je zegt over altijd maar mailtjes sturen naar mensen. En zo frustrerend soms, die onzekerheid! Ik had ook echt klotsende oksels toen ik vanochtend dit artikel online plaatste 😉
Wat een mooi artikel Romy! Persoonlijk vind ik dit eerder een lijstje met eigenschappen die jou juist uniek maken. Het zijn niet zozeer imperfecties, maar eerder eigenschappen die je mag koesteren. 🙂
Maar inderdaad niemand is perfect, al leven we jammergenoeg in een wereld waarin alles steeds perfect moet lijken. Ik denk dat daar ook het puntje van onzekerheid vandaan komt bij veel mensen. Wanneer alles en iedereen zo perfect lijkt te zijn, kun je altijd wel dingen aan jezelf ontdekken die dat niet zijn.
Ik heb dat bijvoorbeeld heel erg met mijn overgewicht en oogafwijking. Ik ben heel wat afgevallen, maar ben nog steeds te dik en ik vind het daardoor heel lastig om full-body foto’s van mezelf online te zetten. Gewoon omdat bijna iedereen het figuur van Doutzen als de standaard ziet. Daarnaast ben ik scheel geboren. Inmiddels ben ik vier keer geopereerd, maar je blijft het toch altijd nog iets zien. Perfect krijgen ze het niet. Ik heb het inmiddels een soort van geaccepteerd, maar ik ben me er elk moment van de dag van bewust. Daardoor staan er ook nog geen foto’s van mij op mijn blog. Best stom nu ik erover nadenk..
Oké, deze reactie wordt veel te lang, maar ik heb nu wel weer een idee voor een nieuwe blogpost door deze reactie.. Thanks for that! 🙂
P.S. Ik moest heel erg denken aan het zinnetje ‘Love your perfect imperfections’ uit John Legend’s ‘All of me’ en uit een stukje van zo’n Lexa reclame ‘Wat jij niet leuk vind aan jezelf, vind de ander juist aantrekkelijk.’ xD
Wauw, dankjewel voor je uitgebreide reactie! En wat zeg je dat mooi: eigenlijk zijn het ook meer eigenschappen dan dingen die mij niet perfect maken. Wat lastig zeg dat je door je oogafwijking en je gewicht zo met je uiterlijk worstelt soms! Jij mag er net als ieder ander ook gewoon zijn! En het is juist zo leuk om de persoon achter een blog een keer te zien. Je mag trots zijn op wat je bent afgevallen en op waar je nu staat. Dat is zeker weten een blogpost waard 🙂
Goed artikel! Ik snap dat niet hoor, die mensen die alles laten lijken alsof het perfect is.
Wat een mooi en openhartig artikel Romy. Ik heb er altijd al voor gestreden om imperfecties te omarmen. Niemand is perfect, precies wat jij zegt: iedereen heeft wel iets waar hij/zij onzeker over is alleen veel mensen dragen dagelijks een masker voor de buitenwereld.
Als sinds de middelbare school heb ik geen zin om mee te doen aan alles wat standaard en perfect is. Ik heb me vroeger afgezet tegen mode en mainstream. Tegenwoordig ben ik iets minder radicaal maar streef ik er wel naar om mijn imperfecties te tonen. Sommige mensen vinden imperfecties je zwakke plek maar ik ben juist van mening dat je imperfecties durfen tonen een sterke eigenschap is. Een eigenschap verwant aan zelfverzekerdheid. Hoewel ik de voorkeur geef aan positiviteit vertel ik mensen eerlijk als het niet goed met me gaat en deel ik ook op mijn blog wel eens ervaringen of mijn meningegevens over dingen die ik niet zo leuk of tof vind. Dat hoort immers ook bij het leven.
Wat onwijs mooi en knap dat jij ook iemand bent die juist graag zichzelf is en daar ook hard voor vecht! Dat kan ik alleen maar toejuichen. Zelf ben ik ook iemand die graag open en eerlijk is over dingen. Niet alles zet ik online, maar naar vriendinnen toe zeg ik het wel eerlijk als het niet zo goed gaat. Ik merk dat je juist door je kwetsbaar op te stellen en niet altijd té positief/perfect te zijn een stuk verder komt in het leven 🙂
Wat een leuk en herkenbaarbartikel heb je weer geschreven! Weetje, het ziet er soms allemaal zo perfect uit op instagram etc. Maar realiseer je ook dat dat bij iemand alleen de buitenkant is. Maar ik snap ook wel dat je niet je minst mooie foto of baaldag op internet zet. Iedereen heeft die natuurlijk. Ik doe er ook aan mee, maar wil juist positieve dingen laten zien. En om je kwetsbaar op internet op te stellen vind ik een beetje moeilijk, jij doet dit heel goed. Overigens sta je best leuk op de foto!
You go girl. Lekker je imperfecties omarmen want niemand is perfect en ze horen gewoon bij je.
Dankjewel! 🙂 En helemaal mee eens!
Wat een inspirerende blog. En zo waar! Als we nou eens allemaal een beetje imperfecties van onszelf op het internet laten zien dan hoeven we ons niet zo ongelukkig te voelen door ons met anderen te vergelijken. Oh, en dat atechnische, die belfobie en die onzekerheid herken ik ook maar al te goed! Hebben we niet allemaal een beetje last van onzekerheid? 🙂
Ja, dat denk ik ook wel. Onzekerheid is helaas iets wat bijna iedereen wel heeft. Best lastig soms! En het zou inderdaad zo mooi zijn als meer mensen hun niet zo perfecte kanten zouden delen, want juist dat is vaak wat iemand uniek en mooi maakt 🙂
ANd
Jeetje weer een hele reactie getypt en toen klikte ik verkeerd. Argh! Wat ik zei: ik vind dit echt een top artikel! Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook mijn best doe om niet mega perfecte foto’s te plaatsen. Zo deel ik graag mijn struggles want het leven is vol struggles en imperfecties. Ik vind het zo stoer dat je dit deelt met je lezers. Juist deze imperfecte artikelen maken jou jou en jou leuk!
Ah jeetje, die stomme CommentLuv plug-in… Ik denk dat ik hem dus toch maar ga verwijderen om dit soort dingen te voorkomen. Wat een lieve reactie! Dankjewel <3 En wat goed dat jij ook probeert om juist niet 100% perfect over te komen! 🙂
Haha, je lijkt mij wel 😉 Ik plaats ook nooit foto’s van mezelf op m’n blog, omdat ik ze niet mooi vind. Maar eigenlijk zijn er twee mensen die heel erg van mij houden die de hele dag naar me kijken en nog steeds van me houden. Dus het slaat nérgens op 😉
Mooi gezegd! Jij mag er ook zijn! Op je avatar sta je in ieder geval al stralend 🙂
Ik vind het dit wederom weer een top artikel! Jij kunt zo ontzettend goed schrijven, hier mag je echt heel trots op zijn. Ik vind jou een hele mooie jonge vrouw, het is jouw uitstraling wat zo priceless is.
Wauw, wat een mooie complimenten! Ik word er stil van! Dankjewel <3
Wat moedig dat je een artikel publiceert waarin je je imperfecties met iedereen deelt. Ik herken me wel in een aantal punten die je aangeeft hoor. Ik heb het tot een poosje geleden ook echt verschrikkelijk gevonden om naar onbekende bestemmingen te rijden en ik kom ook altijd nét op tijd voor de bus/trein. 🙂 Ik heb ook als imperfectie dat ik soms best wel negatief kan zijn, dat ik soms niet goed voor mezelf op durf te komen (terwijl ik dat soms juist ook weer wel kan) en dat ik soms veel te veel wil. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Imperfecties genoeg. 🙂
Dankjewel voor je reactie! Gelukkig ben ik niet de enige met de autorij-angst en die niet altijd even op tijd vertrekt voor het OV 😉 De imperfectie van niet zo goed voor jezelf kunnen opkomen, herken ik ook wel een beetje. Soms is dat nog best wel lastig, maar aan de andere kant is het ook wel fijn dat niemand op de wereld 100% perfect is en heb je juist door je imperfecties in ieder geval iets om aan te werken 😉
Waar ik laatst achter kwam door een gesprek is dat ik al een paar jaren kamp met faalangst. een stomme eigenschap vind ik. Iets waar je je niet even over heen zet. Ik werk er aan, maar toch vind ik zo moeilijk en gaan mijn gedachten en gedrag vaak weer in de oude groeven zitten. Heeft ook een groot gedeelte te maken met onzekerheid. Vind het weer erg knap dat je dit deelt op je blog. Dat ‘kwetsbare’ of hoe je dat ook noemt vind ik heel fijn om te lezen. Dat er meer mensen mee kampen zeg maar met wat ik voel en denk soms. Keep up the good work! <3
Wat lastig zeg dat je last hebt van faalangst! Wel fijn aan de ene kant dat je er nu achter bent, zodat je ook handvatten kunt krijgen om eraan te werken. Maar het lijkt me heel frustrerend om last van te hebben. Wat mooi om te horen dat je iets hebt aan mijn eerlijke artikelen en mijn openheid over dingen waar ik onzeker over ben. Dat is het mooiste compliment dat ik kan krijgen <3
Weer mooi verwoord! Ik vind dit altijd een mooi onderwerp! Zo kwetsbaar..
Dankjewel voor je lieve woorden!
Een leuk artikel om te lezen vind ik, en echt respect dat je dit met ons deelt. Jou foto maakt mij ook echt vrolijk, past goed bij het artikel ook.
Dankjewel voor je lieve reactie! Ik zette het artikel gisteren met de nodige twijfels online, maar ben nu blij om te horen dat ik er blijkbaar anderen mee aan het denken zet. En dankjewel voor je compliment over de foto 🙂
niemand is perfect.
Ikzelf weet dat ik echt eens tijd moet maken om mijn borduurwerken proberen af te maken en minderen bv
en je ziet er prachtig uit op de foto hoor, leuke jas
Dankjewel voor je compliment over mijn foto! En inderdaad, niemand is perfect. Hopelijk kom je binnenkort aan het borduurwerk toe. Niet omdat het moet, maar omdat het volgens mij ook een heerlijke, ontspannende hobby is 🙂