Het blijft mooi hoe kleine dingen soms je leven een stuk leuker, luchtiger of gezonder maken. Ik ben niet iemand die zich zomaar opeens in een énorme verandering stort (een verhuizing, een verbouwing en de verkoop van ons oude huis leken me wel voldoende radicale ommezwaai voor de komende 365 dagen). Maar voor kleine aanpassingen ben ik altijd in. Soms ontdek je al struikelend en weer opkrabbelend mini-veranderingen die toch best een boel verschil maken. Zo zijn dit 11 kleine veranderingen die groots in effect bleken. Van dé vondst om nooit meer zonder series te zitten tot cold turkey stoppen met iets wat ik elke ochtend gebruikte en mijn auto weer vaker laten staan.

1. Standaard 1 uur vrijhouden in mijn werkplanning. Er komen elke dag wel dingen tussendoor met werk, maar ik reserveerde daar nooit tijd voor. Als er dan allerlei onverwachte dingen op me afkwamen, ging ik vaak maar iets langer door. Totdat ik besefte, dat ik het beter kan omdraaien: als er altijd dingen tussendoor komen, kan ik die onverwachte dingen net zo goed al in mijn planning zetten. En zo geschiedde. Sinds een tijdje plan ik één leeg uur op een werkdag niets in. Mijn ervaring is namelijk dat er altijd wel iets uitloopt, dat je soms telefoontjes tussendoor krijgt en dat je ook meer tijd aan je inbox kwijt bent dan je vaak zelf inschat. Dan is het onwijs fijn als je die tijd kunt nemen, zonder dat de rest van je planning op de schop moet. Ik denk dat deze gewoonte een blijvertje is.
2. Taken van 2 minuten meteen uitvoeren. Tijdens onze verhuisweken stapelden de piepkleine taakjes zich op. Hoe meer het er werden, hoe meer het voelde alsof mijn hoofd overstroomde van de huistaakjes. Ik bleef maar lijstjes maken, maar elke dag kwam er wel weer een lijstje bij en de lijstjes werden zó lang dat ik totaal gedemotiveerd was om eraan te beginnen. Sinds twee weken heb ik mezelf aangeleerd om dingen die maar 1-2 minuten kosten altijd direct uit te voeren. Het ging bij mij steeds om piepkleine dingen: een kaartje op de bus doen, de klantenservice van een webshop mailen, handdoekhaakjes ophangen, reviews achterlaten voor Werkspot-mensen, etc. Bij elkaar leek het een enorme waslijst. Maar als ik al die dingen acuut doe zodra ik denk “Ik moet nog even…”, dan kan het ook geen waslijst meer worden.
3. Series terugkijken van 10 jaar geleden geleden. Jij hebt vast ook series die je 10 jaar geleden met veel plezier keek en waarvan je je nu, behalve de titel of het intro-deuntje, nog maar weinig herinnert. Zoek ze op via NLZIET, NPO Start of Videoland en kijk ze terug. Dat ben ik nu sinds een paar weken aan het doen en ik ben dolenthousiast over het feit dat het nu nooit meer komkommertijd is. Ik was laatst door mijn Nederlandse series heen en zocht op Wikipedia naar serielijstjes van 10 jaar geleden. Inmiddels heb ik al drie serieus uit mijn jeugd helemaal afgekeken. Omdat het kijkvoer van lang, lang geleden is, voelt het alsof ik alles weer voor het eerst kijk én geniet ik er net zo van als toen ik nog een puber was.
4. Mijn achtergrond blurren tijdens videocalls. Het zal iets met de verhuizing te maken hebben. Ik werk tijdelijk op zolder en heb met een krabpaal en een stapel verhuisdozen achter me niet de mooiste werkachtergrond. In het begin verontschuldigde ik me er nog elke call voor. Inmiddels heb ik mijn leven makkelijker gemaakt door mijn achtergrond te blurren. Dat scheelt mij schaamte, bespaart de ander door het beeld lopende katten en zorgt ervoor dat ik kan zitten waar ik wil. Ik vermoed trouwens dat ik de blur-knop weer uitzet als mijn bureau en werkkamer over een tijdje af zijn. Dan ben ik vast zo trots op mijn donkerroze muur dat ik die juist wél pontificaal in beeld wil zetten.
5. In het weekend geen e-mails meer beantwoorden. Dat heb ik heel vaak wel gedaan. En als het dringend is, doe ik het nog steeds zonder problemen. Maar over het algemeen probeer ik nu alle werkmails die ik in het weekend op mijn telefoon zie binnenkomen gewoon tot maandagochtend te bewaren. Ik dacht altijd “Dat terugmailen is zo gebeurd. Doe ik nu wel even!”, maar ik merk nu pas hoeveel rust het geeft als je je mailbox écht links laat liggen in het weekend. Bovendien verwacht waarschijnlijk niemand dat je in het weekend direct reageert, dus ik doe er mezelf een groot plezier mee én ben er niemand mee tot last.
6. Vaker de fiets pakken. Sinds we in Amstelveen wonen, zit ik veel vaker op de fiets dan eerst. In onze oude woonplaats waren veel dingen óf op loopafstand óf te ver weg om op de fiets te doen (en pakte ik dus de auto). Dat is nu anders. We hebben een groot winkelcentrum, het Amsterdamse Bos en de tram allemaal op fietsafstand. Waar ik in Aalsmeer bijna alles lopend of met de auto deed, pak ik nu weer veel vaker mijn vertrouwde tweewieler (soms ook om naar de OV-halte te gaan) en staat de auto bijna permanent stof te vangen op zijn parkeerplek. Zelfs boodschappen doe ik nu (wel enigszins slingerend, met twee boodschappentassen aan het stuur) op mijn fijne fiets. Nu merk ik weer hoe heerlijk de wind in de haren eigenlijk is.

7. Supplementen nemen. Ai ai, betrapt! Ik weet heel goed dat het als vegetariër of veganist extra belangrijk is om bepaalde supplementen te nemen (in mijn geval vooral vitamine B12, vitamine D en Omega-3). Toch begon ik dat – zonder geldig excuus – te zien als “gedoe” en was die goede gewoonte ergens onderweg gesneuveld. Een tijdje geleden ben ik op consult geweest bij Lisa Steltenpool (een mega-fijne diëtiste die gespecialiseerd is in plantaardige voeding en bij wie ik liet checken of ik volwaardig vegan eet). Zij gaf me een goede wake-upcall dat supplementen als vega(n)-eter écht nodig zijn. Inmiddels heb ik zelfs een heus supplementenbakje in de keuken en duik ik daar – jawel – elke ochtend weer trouw in. Voor met name vitamine B12 en vitamine D geldt dat je je door een tekort akelig beroerd kan voelen. Met dat in gedachten neem ik nu weer braaf mijn dagelijkse vitamines in.
8. Een Canva Pro-abonnement nemen. Voor wie Canva nog niet kent: dit is de meest geniale Photoshop voor dummies (zoals ik). Je kunt er oneindig veel mee ontworpen, en dat ook nog eens met weinig moeite, terwijl je ontwerpen er wel al snel heel profi uitzien. (Althans, dat zal een vormgever niet met me eens zijn. Maar voor een niet-vormgevingstalent als ik vind ik het best prima.) Ik gebruik het programma al jaren, maar vond de betaalde Pro-versie overdreven. Ondertussen liep ik er steeds vaker tegenaan dat de leuke lettertypes, icoontjes en special effects achter een betaalmuur zaten. Totdat ik laats acuut besloot: “Laat ik mezelf dit gewoon geven!”. Dus kan ik nog veel meer spelen met plaatjes, lettertypes en iconen. Op Instagram kun je mijn eerste vormgevingsprobeersels zien. Let niet op de vele verschillende lettertypes. Ik ben nog alle opties aan het ontdekken, zullen we maar zeggen 😉
9. Geen “Oh ja, morgen moet ik echt…”-dingen meer bespreken in bed. Dat werkt namelijk als het ultieme opnieuw-wakker-worden-shot voor mijn brein ’s avonds. Ik heb sowieso een nogal actief brein dat vooral op “aan” gaat als het tijd is om in slaap te vallen. Eén ding dat mij alvast helpt om mijn hersenpan makkelijker uit te krijgen, is dat Bart en ik niet meer in bed alle dingen bespreken die we de volgende dag gaan oppakken. Vooral ik ging daar niet heel lekker op. Als ik dan zei “Oh ja, morgen moeten we nog…”, dan kwam Bart standaard met nog een ander taakje, bedacht ik me vervolgens nóg iets en stond mijn brein voor ik het wist weer op standje ‘aan’. Nu proberen we de dag te eindigen met gesprekken over leukere onderwerpen. En als me echt iets te binnen schiet, dan noteer ik het in stilte in mijn telefoon en is het alsnog mijn hoofd uit.
10. Iets warms eten bij de lunch. Dit is een van de adviezen die voor mijn prikkelbare-darm-syndroom goed werkt. Mijn lichaam heeft extra moeite om koud eten te verteren, maar als ik er iets warms (meestal is dat deze pompoen-pindasoep op het moment!) bij eet, gaat het een stuk beter. Op thuiswerkdagen lunch ik tegenwoordig altijd met soep of avondeetrestjes naast het brood. Dat bevalt niet alleen voor mijn gevoelige buik, maar ook gewoon voor de smaak heel goed.
11. Stoppen met mondspoeling. Mijn mond spoelen met mondspoeling (het liefst die met de heftige ‘Cool Mint’-smaak) was een vast onderdeel van mijn ochtendroutine. “Daar krijg je een lekker frisse adem van na het slapen”, dacht ik jarenlang. Mijn mondspoelingenthousiasme draaide alleen radicaal bij toen ik laatst deze video van Keuringsdienst van Waarde zag. Blijkbaar doodt mondspoeling ook de goede bacteriën in je mond en is het daardoor niet goed voor je gebit. En ik altijd maar denken dat ik zo goed bezig was met mijn tandpasta én mondspoeling. Sindsdien heb ik de fles knalblauwe mondspoeling opgemaakt en geen nieuwe meer gekocht. In plaats daarvan neem ik nu een Smintje ’s ochtends. Doodt geen bacteriën, geeft wel een frisse adem, en is (nog) niet door Keuringsdienst van Waarde afgekeurd.

Heb jij ook zo’n kleine gewoonte die je leven de laatste weken leuker maakte?