Het mag geen geheim meer zijn dat wij thuis twee heerlijke harige vriendjes hebben rondlopen. Onze katten hebben immers inmiddels een redelijk prominent plekje op mijn blog gekregen. Maar wist je dat een kat hebben zoveel meer betekent dan zo’n beestje af en toe verzorgen en eten geven? Je moet soms heel wat over hebben voor je kat, maar dat doe ik graag. Ik ben een groot kattenliefhebber en zo weten onze Paco en Beertje mij in een mum van tijd om hun pootje te winden. Een lieve blik en ik smelt. Soms gaat mijn liefde voor katten ook wel weer wat ver. Daarom deel ik vandaag 12 bekentenissen van een kattenliefhebber met je.

• Koosnaampjes. Ik heb in totaal zo’n 832.038 koosnaampjes voor onze katten. De keren dat ik Paco gewoon Paco noem, zijn bijvoorbeeld op een hand te tellen. Gelukkig luistert Paco inmiddels ook naar de meest vreemde namen, zoals Mannie en Meneer de Paak. Ook Beertje vindt het inmiddels geen probleem meer om Truus of Beremeisje genoemd te worden.
• Stout = lief. Onze katten weten ontzettend goed wat wel en niet mag. Zo weet Beertje best dat we er niet blij van worden als ze op de laptop zit. Paco heeft op zijn beurt ook dondersgoed door dat we het niet bepaald fijn vinden als hij zijn drinkwater met zijn poot door de keuken gooit. Maar toch kan ik nooit echt boos op onze katten worden. Als echte kattenliefhebber vind ik zelfs de meest stoute fratsen vaak nog lief.
• Even klaar ermee. Maar hoe lief je kat ook kan zijn, soms ben je er gewoon even klaar mee. Ook als kattenliefhebber kun je je kat vast weleens achter het behang plakken. Als ik met een belangrijk stuk bezig ben en Beertje precies op de uitknop van de computer gaat staan, vind ik dat dan toch weer niet een gevalletje stout = lief. Gelukkig ben ik dat na één lieve blik vaak alweer vergeten.
• Gesprekken voeren met je kat. Voor mensen zonder katten klinkt dit vaak heel vreemd, maar voor mij is het de normaalste zaak van de wereld om lekker tegen onze katten te praten. “Lig je lekker te slapen?”, “Oh, je mag je weleens wassen.” en “Wat een mooierd ben jij!” Zomaar wat uitspraken die dagelijks uit mijn mond komen als ik alleen ben met de katten. Ik vraag me nog steeds af of ze er iets van begrijpen als ze weer eens lief naar me knipogen wanneer ik een heel gesprek tegen ze ophang.

• Duizend foto’s maken. Mijn fotocamera lijkt soms wel als een magneet naar onze katten toe gezogen te worden. Ik vind elke houding of  blik wel te lief, te stoer of te grappig om niet op de foto te zetten. Het mooie is bovendien dat de katten geen kik geven en gewillig poseren als ik ze fotografeer.
• Hun eigen plekje. Onze katten hebben zo hun favoriete plekjes en die staan we inmiddels maar wat graag aan ze af. Zo zit Beertje graag op de hoek van de bank en past het hele gezin zijn zitplek daar inmiddels op aan. Zelfs als er visite wil gaan zitten, komt er soms heel voorzichtig uit onze mond “Ehm, daar zit de kat eigenlijk altijd…”
• Je aanpassen aan rare gewoonten. Onze katten hebben een aantal best wel vreemde gewoontes, maar daar gaan we graag in mee. Zo drinkt Paco liever regenwater uit een bakje in de tuin dan schoon drinkwater uit zijn spiksplinternieuwe drinkbak in de keuken. Inmiddels gaat het zo ver dat we de bakjes in de tuin in de zomer vullen met water om Paco in zijn rare gewoonten tegemoet te komen. Gelukkig mist hij het ongetwijfeld heel speciale regenwateraroma tot nu toe nog niet…

• Kijk, kijk! Katten zijn dan misschien geen circusbeesten, maar soms kan ik best wel trots zijn op onze poezenbeesten. Zo kan Paco ondanks zijn drie poten keihard rennen en springt Beertje (oké, wel met vier poten!) met gemak een meter ver. Op dat soort momenten hoor je bij ons steevast “Kijk! Kijk” Dan weet mijn moeder al hoe laat het is en hebben de katten weer iets knaps of grappigs gedaan.
• Gemiauw gaat door merg en been. Als onze katten iets voor elkaar willen krijgen, weten ze dat dit vaak wel met wat gemiauw lukt. Bij mij als echte kattenliefhebber gaat dat gemiauw door merg en been. Als ik boven zit en Paco voor de voordeur staat te miauwen dat hij naar binnen wil, sprint ik dan ook heel snel de trap af om hem binnen te laten. Dat hij ook het kattenluikje in de achterdeur had kunnen nemen, vergeet ik dan maar even net zo hard als Paco zelf.
• Haren voor lief nemen. Er is helaas een groot nadeel dat iedere kattenliefhebber wel zal herkennen: de haren. Zeker als Paco in de rui is, is er met stofzuigen bijna geen beginnen aan. Maar inmiddels nemen we die haren graag voor lief en stofzuigen we maar als een malle. De zwarte kleding is ver achterin de kast opgeborgen, want dat heeft met een witte Paco toch geen zin. Maar dat hebben we uiteraard graag voor onze poezenbeesten over.
• Je kat gedag zeggen. Het mooiste aan een kat vind ik toch wel dat ze een speciaal plekje in het gezin hebben gekregen. Als ik in mijn pyjama naar beneden loop, geef ik als eerste de katten een aai. Ook als ik even later de deur uitga, zijn het de katten die ik als laatste gedag zeg. Een knipoog van de katten terug en ik kan al niet wachten tot ik weer terug ben bij onze trouwe drie- en viervoeter.

Heb jij katten? En welke bekentenissen herken jij?