Mensen veranderen. Ik ook. En dat je nooit nooit moet zeggen, blijkt wel uit het feit dat ik nogal wat gewoontes en gedachten van vroegâh overboord heb gekieperd. Zo vraag ik me nog steeds af waarom ik op mijn 23e een diep gekoesterde haat voor havermout had en hoe ik er om twee uur ‘s nachts nog fris en fruitig bij kon zitten. Dit zijn 13 dingen die ik vijf jaar geleden allemaal deed of dacht, maar waar ik nu niets meer van snap.
Ik begrijp echt niet dat…
1. …ik toen stemde op basis van enkel de stemwijzer. Ik ben wel opgevoed met het idee dat je stemrecht een groot recht is, dus ik zette trouw elke verkiezingen een rood vinkje bij een vrouwelijke kandidaat. Maar vaak verdiepte ik me helemaal niet zo in de politiek. Ik vulde de stemwijzer in, had een paar partijen waar ik überhaupt niet op wilde stemmen en volgde verder op wat de stemwijzer me tipte. De laatste jaren heb ik een veel duidelijkere mening over de politiek en maatschappelijke kwesties. De stem die ik uitbreng, is er altijd één waar ik 100% achter sta en waar ik het nodige huiswerk voor heb gedaan.
2. …ik havermoutontbijtjes iets voor #fitgirls vond. Doe maar gewoon, smeer een boterham. Dat had vijf jaar geleden mijn motto kunnen zijn. Ik at volgens mij wel zeven boterhammen op een dag. Variatie hoefde van mij niet zo. Never change a winning team (lees: een stapel belegde broodjes met hummus), dacht ik. Havermout vond ik gedoe. Het zag eruit als iets übergezonds dat nooit lekker kon zijn. En het leek me ook veel te veel werk op de vroege ochtend. Tja, ziie mij nu: gek op havermoutreceptjes maken en bedenken. Mijn zaterdagochtenden kunnen niet beter dan met een havermoutontbijt uit een pannetje. Veel werk? Dat valt alles mee.
3. …ik destijds van mijn kamer een rommeltje maakte. Bart kan dit ook nog steeds niet geloven trouwens. Ik ben in huis altijd heel opgeruimd en word al onrustig van een paar schoenen (van een zeker persoon die niet Romy heet ;)) dat niet in het schoenenrek staat. Ook ben ik best makkelijk in oude spullen wegdoen en haal ik niet vaak nieuwe dingen in huis. Hoe anders was dat toen ik nog bij mijn ouders woonde. Mijn kamer was één grote spullenverzameling en er lag vaak wel van een paar weken stof op de vensterbank. Nu moet ik daar niet aan denken!
4. …werken op de Zuidas me fantastisch leek. Als pas afgestudeerde young professional leek het me heel tof om elke ochtend in een nette blazer naar een Zuidas-kantoor te gaan. Zo’n kantoor waar mensen bij vrijmibo’s met een glas champagne proosten en waar ze niet aan simpele TL-lampen doen. Op een echt Zuidas-kantoor heb ik nooit gewerkt, maar in mijn korte loondienstbestaan (drie jaar in twee banen) heb ik wel geleerd dat vijf dagen op kantoor zitten niet mijn ding is. Een extreem corporate bedrijf waar de hiërarchie nog net niet op posters op de muur staat beschreven, is helemaal niet iets voor mij. Nee hoor, ik ben dolgelukkig met mijn ondernemersbestaan, de vrijheid die het met zich meebrengt en mijn eettafel als dienstdoend kantoor.
5. …ik soms op date ging met totaal-niet-matches. In het begin van het online daten had ik niet echt een gave voor de juiste mannelijke figuren ertussen uit filteren. Ik heb wel vaker dates gehad met mannen met wie het zó niet klikte. Toch vond ik dan dat het moest werken en paste ik mezelf waar nodig aan. Zo ging ik ooit op date met iemand naar een cocktailbar in hartje Amsterdam. Je moet weten dat ik geen alcohol drink en me daar nogal gênant zat te voelen met mijn kopje thee tegenover iemand die voor € 50 aan drankjes achterover sloeg (en uiteraard ook nog wilde splitten, terwijl mijn kopje thee € 2,50 kostte). Ik probeerde me anders voor te doen om me enigszins op mijn gemak te voelen. Achteraf denk ik: “Joh, was gewoon naar huis gegaan!”
6. …ik weleens twee keer per jaar op vliegreis ging. Ik weet dat dat op zich niet schrikbarend is. Maar sinds ik meer met duurzaamheid bezig ben, zou ik dat niet snel meer doen voor een kort stedentripje van drie dagen. Hooguit één keer in een jaar misschien. Maar eerlijk gezegd ben ik ook meer waardering gaan krijgen voor trein- en autoreizen, en sowieso voor tripjes binnen de landsgrenzen. Overigens heb ik niets tegen mensen die dat om hun eigen redenen wél doen. Ik denk dat ieder zijn eigen duurzame stappen zet. Ik doe genoeg andere duurzame dingen niet perfect.
7. …ik appjes altijd meteen wilde beantwoorden. Ik was vijf jaar geleden nog erg in de ban van de blauwe vinkjes. Op eenmaal gelezen appjes wilde ik direct daarna een reactie sturen. Tegenwoordig ben ik wat lakser met WhatsApp. Vaak beantwoord ik wat langere appjes pas als ik achter Web WhatsApp zit of er de tijd en ruimte voor heb. Ook als de blauwe vinkjes er al staan.
8. …ik beweerde nóóit planten in huis te nemen. Ik vond planten niet zo leuk en was nog het trauma aan het verwerken van de cactus die ik op mijn vijftiende had verzopen. Het ging mij niet overkomen dat mijn huis vol (snel stervende) planten zou staan. Goh, en nu schrijf ik dit vanuit mijn eigen gezellige oerwoud met een veel te groot gegroeide kentiapalm naast me die al drie jaar groeit en bloeit. Planten bleken meer mijn ding dan ik dacht. En mijn vingers zijn ook een stukje groener dan ik me had voorgesteld.
9. …ik uren tobde over de perfecte Instagram-feed. Waar ik toen niet druk mee was! Ik herinner me nog dat ik soms een half uur foto’s vergeleek en dan na het plaatsen alsnog een foto schrapte, omdat die toch niet perfect paste. Gelukkig houd ik me nu hooguit twee minuten bezig met het kiezen van een foto; het boeit me niet of mijn feed een perfect geheel is. Ik steek mijn tijd liever in het schrijven van uitgebreide captions.
10. …ik soms tot twee uur op was. Misschien was het de leeftijd, maar tegenwoordig is opblijven tot dat soort tijdstippen er niet meer bij. Ik kak vaak in rond elf uur/half twaalf en lig uiterlijk twaalf uur op één oor op mijn kussen. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik tot twee uur druk met dingen bezig ben. Overigens vind ik dat vooral een goed teken. Ik denk dat mijn slaapritme er de afgelopen vijf jaar een stuk gezonder op is geworden.
11. …ik mijn weekenden propvol plande met afspraken. Vond ik leuk, al dat sociaal doen. Ik kon gerust drie afspraken op een dag hebben. Was ik wel een beetje moe van, ja. Maar ik dacht dat dat er nu eenmaal bij hoorde. Sinds Mrs. Corona heb ik ontdekt dat ik al die tijd vooral op mijn tenen liep. Ik houd het nu meestal bij hooguit één afspraak per dag. En zijn het er een keer twee? Dan plan ik de dag erna rust in. Voor mij als echte introvert is het dan wel mooi geweest.
12. …ik vrolijk bij Primark shopte. Ik scoorde er het liefst een tas vol. Inmiddels ben ik daar al zeker drie jaar niet meer geweest. Ik heb nu meer oog voor kwaliteit en duurzaamheid van kleding, en geef liever € 100 uit aan een écht mooie jurk dan € 15 aan eentje die volgend jaar alweer verwassen is. Op die leeftijd zou ik nooit hebben begrepen hoe ik “zo veel geld” aan een jurk kan uitgeven. Nu vraag ik me juist af hoe ik ooit jurkjes voor € 15 kon kopen die niet van de kringloop komen.
13. …ik mediteren en yoga maar niets vond. Nee joh, ik ben een nuchtere meid en dat soort dingen doe ik niet. Aldus mijn 23-jarige ik. Zodra het woord mediteren viel, kreeg ik nog net geen lachstuip. Mij niet gezien, hoor! Mooi wel dus. Sinds corona ben ik zowel meditatie als yoga structureel gaan doen. Het blijkt me goed te helpen tegen mijn volle hoofd. Ik denk dat vooral het bezige bijtje in mij moeite had met het concept van stilzitten in plaats van alsmaar druk bezig te zijn. Gelukkig kan ik aan dat stilzitten nu iets beter toegeven.
Wat begrijp jij niet meer van je 5 jaar jongere jij?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Druk op het werk? 10 tips voor meer rust als freelancer
Terwijl je hard je best doet om die ene opdracht vóór 17.00 uur door te sturen naar je klant, gaat je telefoon. Oeps, deze móet je nemen! Ondertussen zie je vanuit je ooghoek een e-mail binnenkomen. Een mogelijke nieuwe klant! Je kunt je nieuwsgierigheid niet bedwingen en klikt met je aandacht nog maar half bij het telefoontje het bericht open. Tegelijkertijd komt er een factuur binnen die je moet betalen. En oh ja, een andere klant vraagt je via WhatsApp ook nog iets. Yup, dat is hoe het freelancersleven kán gaan. En hoe het er in mijn eerste freelancersjaar standaard aan toeging. Gelukkig zijn er genoeg manieren om als freelancer de druk op het werk te verlagen. Probeer deze 10 tips!
12 bijzondere dingen die ik dankzij mijn blog heb meegemaakt
Als blogger doe je eigenlijk veel meer dan leuke stukjes typen. Maar het mooie is dat je er ook heel veel voor terugkrijgt. In de afgelopen drie jaar heb ik dankzij mijn blog veel bijzondere dingen meegemaakt. Bijzondere reacties, onvergetelijke ervaringen of bizarre statistieken – 12 van die bijzondere dingen zet ik in dit artikel op een rij. En ik heb een leuke aankondiging!
8 redenen om op stedentrip te gaan
Al zo'n acht jaar gaan wij elk jaar een of twee keer op stedentrip. Daardoor heb ik inmiddels al een aantal prachtige Europese steden en New York kunnen bewonderen. Heerlijk vind ik het om door een stad te lopen en nieuwe dingen te ontdekken. Sterker nog, ik vind stedentrips leuker dan een week op vakantie naar een rustige omgeving. Waarom? Vandaag deel ik 8 redenen waarom ik graag op stedentrip ga.
Pippa is een zeer koninklijke kat. Of ik zelf veranderd ben vergeleken met 5 jaar geleden is mij niet zo opgevallen. Maar natuurlijk verander je. Ik denk wel dat je tussen je 15de en je 25ste nog nog pubert en dat daarom de veranderingen zo groot lijken. En misschien verander je niet in de kern, maar je gedrag wel. Ik ben in de kern nog steeds dezelfde. Maar ik doe natuurlijk sommige dingen wel anders. Ik kan alleen niet zo snel iets bedenken. Okay: ik heb ontdekt dat ik verse mango best lekker vind, als ik het niet zelf hoef te snijden. Anders neem ik net zo lief een appel of een perzik. Dat vind ik dan niet erg om zelf te snijden. Het hoeft ook niet logisch te zijn.
Leuk om te lezen! Ik herken wel wat dingen, zoals het tot twee uur wakker blijven (hoewel dat bij mij al wel wat langer dan vijf jaar geleden is;)). Soms vraag ik me ook af: is het de leeftijd of is het gewoon dat je jezelf steeds beter leert kennen? Geen idee, maar wel heel boeiend, vind ik!
Als je met 20 jaar terug vergelijkt, herken ik wel wat. Maar verder zijn mijn grootste veranderingen nu meer door de coronatijd gekomen, waarbij ik meer tijd voor mezelf ben gaan nemen. En bij de verkiezingen, zeker bij de talloze referenda per jaar hier, ca 4 x à 5 thema’s, lees ik alles door. Mocht ik niet voor of tegen zijn, dan stem ik blanco. En bij de verkiezingen kijk ik wat de personen en partijen doen. Opmerking: wij stemmen op personen, die dan ook komen. Politiek is voor mij altijd belangerijk. En ja… Pippa kijkt zo mooi in de camera!
In het middelbaar was mijn fantasie altijd dat ik een bachelor ging halen en een hoge functie bij een of ander bedrijf zou hebben. Ik denk dat ik toen ook gewoon het verder studeren -net als velen- zwaar onderschat had. Maar ik had minstens verwacht dat ik dan in een winkel of zaak zou werken die dicht bij mijn persoonlijkheid ligt. In een interessegebied waar ik enthousiast in ben. Ik moet zeggen, het is nu mijn derde jaar in de supermarkt waar ik nu werk en ik ben tevreden. Ik heb ofcourse nog dromen en doelen die ik zeker op een dag wil waarmaken. Maar ik heb geen ambities om op een dag ‘the big boss’ te worden of keihard te promoveren tot de hoogste functie in een bedrijf. Misschien ben ik daarmee niet het meest ambitieuze mens dat je kent, maar om eerlijk te zijn laat dat me koud. Ik heb andere capaciteiten. Voor het moment werk ik vier dagen per week (drie halve en een volledige) in een vast rooster en dat bevalt me prima. Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat ik zelf gelukkig ben, meer dan wat een ander dan ook denkt. Ik dacht ook vroeger dat ik weinig verschil maakte als ik in de supermarkt ging werken, maar dat doe ik wel degelijk. Mijn job heeft me wel geleerd dat je geen superheld moet zijn om de mensen hun dag te maken. In coronatijd waren er zoveel oudere mensen die niemand zagen (behalve dan thuiszorg of verpleging) en op een rustig moment nam ik dan eens de tijd om eens een babbeltje te doen. Ik heb al vaker gehoord dat ze dan blij waren dat ze nog eens een (wijs) gesprek konden hebben met iemand. Of als ik met een van onze oudere vaste klanten eens een grapje maak of we eens kunnen lachen. Het zijn kleine dingen maar vaak krijg ik een bedankje alsof ik de wereld heb gered. En dat is wat mij dan gelukkig. Zoals Robin Williams ooit eens zei: “I don’t know how much value I have in this universe. But I do know that I’ve made a few people happier than they would have been without me. As long as I know that, I’m as rich as I need to be”.
Superleuk artikel(idee)! Wat mij direct te binnen schiet: ik moest vroeger echt niks hebben van donker brood, en al zeker niet met pitjes erin. Ik vond wit brood het lekkerst, en vooruit: ik at dan meestal bruin brood om mijn maaltijden nog wat gezonder en voedzamer te maken. Toen mijn vriend tijdens een van onze eerste dates aankwam met zo’n donker stokbrood van de Lidl, was ik niet echt amused. Maar tegenwoordig ben ik he-le-maal dol op donker brood en mogen er ook gewoon pitten en zaden in zitten. Zeker met (pure) hagelslag erop is het voor mij echt verwennerij. Als we wit brood krijgen in een TGTG-box van de bakker, laat ik dat direct achter bij mijn ouders. Blegh, zo ongezond.
Ik denk trouwens dat mijn issue met donker brood met pitjes stamt uit mijn jeugd. Ik lunchte ooit bij een vriendinnetje toen ik misschien een jaar of 7 was en daar kreeg ik opeens zo’n boterham op mijn bord waar ik echt van schrok, haha. Gelukkig is dat trauma nu helemaal verwerkt!
Haha, Audrey, dat had ik ook! Ik moest echt geen donker brood hebben vroeger en nu eet ik niet liever. Hoe bruiner hoe beter! Mijn papa at vroeger altijd super donker brood en wij gewoon witte boterhammen en ik vond het echt niet te vreten, dat bruine brood. Ik vind wit brood ook nog altijd heerlijk hoor maar dat hebben wij niet zo vaak meer in huis 🙂 Zelfs D’tje geven wij gewoon donkere boterhammen en die eet dat ook altijd met veel smaak op 🙂
Wat een leuk artikel! In het begin dat ik mocht stemmen wist ik het vrijwel meteen. Gek genoeg klopt het bijna nooit met de stemwijzer. Want als ik dan verder kijk bij de partijen zelf snap ik totaal niet dat dat de uitkomst was. Kortom, zelfonderzoek is belangrijk in dit geval!
OMG punt 5; dus hij slaat voor 50 euro drankjes achterover (dan moet je trouwens ook heel wat opdrinken!) en dan ook nog willen splitten?! Dat was dan de eerste en direct ook de laatste date met hem;-)