Vastlopende computers. Handleidingen van een pagina of twintig. Of videotutorials waarvoor je een half uur (!) aandachtig (!) naar een schermpje moet turen. Het zijn een paar dingen waarvoor ik alleen met veel moeite het geduld kan opbrengen. Hoewel ik het redelijk goed verborgen houd voor anderen, is geduld absoluut geen eigenschap waarin ik uitblink. Soms ook tot mijn eigen frustratie, hoor. Voor deze dingen ben ik gewoon te ongeduldig.

Waar ik te ongeduldig voor ben

• Spelletjes waarvoor de uitleg al een uur duurt. Ik ben gek op 30 Seconds, snelle kaartspellen of desnoods Pim Pam Pet. Maar uitgebreide bordspellen waarvoor je eerst een hele handleiding moet doorploegen, zijn helaas minder aan mij besteed. Ik ben dan vaak de helft van de spelregels alweer kwijt tegen de tijd dat ik de handleiding door ben, of haak vanzelf al af. Nee hoor, doe mij dan maar een écht ontspannend spel waar ik niet te veel over hoef na te denken.
• Handleidingen van voor tot achter lezen. Het zit ‘m niet alleen in spelletjes; handleidingen zijn bij mij sowieso een ding. Tot ergernis van Bart ga ik er vaak vanuit dat ik vanzelf in de praktijk wel kan ontdekken hoe iets werkt. Gewoon aan wat knoppen zitten en beginnen, dan kom je er wel achter. Die strategie is inderdaad niet altijd waterdicht (daarvan getuigt het feit dat ik pas na een half jaar ontdekte dat mijn stofzuiger een uitknop had en dat de stekker uit het stopcontact halen niet de enige manier was om ‘m uit te krijgen). Maar ik kan het gewoon niet opbrengen om eerst twee uur lang alle stappen te doorlopen en elk mogelijke knopje te bestuderen.
• Vergaderen om het vergaderen. Met calls en vlotte vergaderingen heb ik geen enkele moeite. Uitgebreid kennismaken vind ik ook hartstikke leuk. Maar als mensen een vergadering plannen puur omdat het De Grote Vergaderdag is, dan slaak ik wel van binnen een diepe zucht. In loondienst had ik weleens vergaderingen van twee uur waar geen speld tussen te krijgen was en waar ik soms bij zat puur om mee te luisteren. Ik moet zeggen: daar werd ik naast een tikkie ongeduldig (want: ik ben naast een beetje ongeduldig ook gek op efficiëntie!), ook een beetje slaperig van.
• Urenlang zoeken in de winkel. Ik ben te eigenwijs om meteen om hulp te vragen. Maar als ik bijvoorbeeld in de GAMMA ronddwaal op zoek naar gereedschap, vensterbanken of iets anders voor in huis, dan trek ik na een paar minuten wel iemand aan zijn jasje. Met name in winkels waar ik niet zo goed thuis ben, waar doe-het-zelf-zaken voor mij als niet-zo-getalenteerde klusser ook onder vallen, schakel ik al snel de hulp in van een reddende engel die de weg in het assortiment beter weet dan ik.

• Mijn haar föhnen. Ik weet dat de Curly Girl-methode aanraadt om na elke wasbeurt met de diffuser in de weer te gaan, maar mijn ongeduldige kant vindt daar wat van. Het is zo lekker makkelijk om direct uit de douche te kunnen stappen en aan je ontbijt te beginnen. Nee, een kwartier mijn haren föhnen is niet iets waar ik graag de tijd voor neem. Te ongeduldig voor. En wellicht ook te hongerig naar mijn ontbijt?
• Kasten in elkaar zetten. De IKEA-relatietest hebben wij met z’n tweeën doorstaan, maar geheel frustratieloos verliep het niet. Ik heb mijn PAX-kast destijds bewust door IKEA-mensen in elkaar laten zetten. Kostte me honderd euro, maar scheelde mij een hele dag werk, heel veel frustratie en (wederom) die ellendige handleiding. Dat ik over zo’n kast vaak twee uur langer doe dan de aangegeven tijd, maakt het er ook niet aantrekkelijker op om het klusje zelf te klaren. Mijn gebrek aan ruimtelijke kennis ook niet, vrees ik. Ieder z’n talent, zeg maar.
• Gerechten waarvoor je hele dagen in de keuken staat. Koken vind ik leuk. Heel leuk zelfs. Maar mijn recepten hebben één ding gemeen: ze kosten bijna nooit meer dan een uur om te maken. ’s Ochtends de bonen of kikkererwten laten wellen, vind ik nog te doen. Maar ik zie mezelf niet snel een soep maken waarvoor ik vijf uur in de keuken sta. Of zelf taarten maken waar een hele middag werk in gaat zitten. Nee, doe mij maar een wat sneller gerecht. Aan de andere kant kan ik wel enorm genieten van de creaties van mensen die wél het geduld voor die dagvullende kooksessies kunnen opbrengen.
• Andersvormige cadeaus mooi inpakken. Voor iemand met 1001 creatieve uitspattingen ben ik een verbazingwekkend slechte inpakker. Boeken en rechte dingen inpakken, lukt nog wel. Maar zodra cadeautjes er andersvormig uitzien (bierflesjes, vazen, etc.), heb ik al snel geen idee wat ik ermee aan moet. Genoeg plakband gebruiken en soms de snoepjestactiek toepassen (aan beide uiteinden een stuk papier overlaten en daar een lintje omheen knopen, voor de zuurtjes-look), is mijn go-to strategie. Ik weet dat het allemaal wel wat mooier kan, maar dat is dan maar zo.
• Fan-tas-ti-sche plannen langer laten wachten. Als ik iets in mijn hoofd heb gehaald, dan voelt het al als een uitdaging om er een week mee te moeten wachten. Spannende receptideeën voer ik het liefst die avond al uit. Bedenk ik dat ik zin heb om naar een bepaalde stad te gaan? Dan stap ik bij voorkeur een uur later in de auto. En heb ik een creatief idee om bijvoorbeeld de muur te verven of met broccoli te schilderen, dan wacht ik er ook liever niet langer dan een week mee. Mijn jeukende handen kunnen niet wachten!
• Nieuwsberichten tot in detail lezen. Ik ben een goede koppensneller bij artikelen op NOS en weet snel mijn weg te vinden naar artikelen of alinea’s die me aanspreken. Die lees ik graag tot in detail, maar een groot deel van de dagelijkse nieuwsartikelen scrol ik alleen vluchtig doorheen.
• Heel lang wachten op eten. Als ik honger heb, dan heb ik ook echt honger en loop je het risico op een beetje chagrijnigheid. Daarom word ik niet heel gelukkig van restaurants waar je bijvoorbeeld 1 uur of 1,5 uur watertandend moet wachten totdat het gerecht of de menukaart jouw kant op komt. Vanwege een verkeerde bestelling moest ik een paar maanden geleden eens een half uur wachten op een afhaalmaaltijd, terwijl het al Romy-etenstijd was geweest. Kan je zeggen, ik was serieus hangry.
• Nieuwe kleding in de kast laten hangen. Kan. Ik. Gewoon. Niet. Ik moet en zal die nieuwe rok meteen aantrekken. Zodra ik iets nieuws in huis heb, heb ik vaak al heel snel het plastic eraf gescheurd om het maar te kunnen gebruiken.
• Typen op mijn telefoon. Waarom priegelen met je vingers op dat kleine schermpje als je ook tien keer zo snel op de computer kunt tikken? Om die reden doe ik bijna alles qua typwerk op mijn computer. Het komt niet vaak voor dat ik mailtjes of appjes op mijn telefoon beantwoord. Zelfs de captions voor mijn Instagram tik ik lekker makkelijk vanaf mijn laptop. Zou dat efficiëntie zijn of vooral ongeduld?