Of je nu wilt of niet, ik heb weer eens 15 nogal willekeurige feitjes voor je. Mijn laatste artikel in deze rubriek dateert alweer van oktober vorig jaar, dus ik vond het de hoogste tijd om weer eens 15 bijzonder nutteloze feitjes over mezelf te delen. Het grappige is dat ik dit soort artikelen altijd zonder moeite in elkaar kan flansen. Aan feitjes geen gebrek. Aan lezers die deze feitjes toch nog enigszins interessant vinden hopelijk ook niet. Oftewel, lees je verder?

1. Ik ben de oudste thuis en heb twee jongere broertjes. Ook ben ik aan beide kanten van de familie het oudste kleinkind. Mijn oma heeft het er nog steeds over hoe mijn ouders (27 jaar geleden!) mijn komst bekendmaakten.
2. Volleyballen is een van mijn minst favoriete bezigheden. Ik vind daar dus geen bal aan (sorry, slechte grap!) en bakte er bij gym op de middelbare school al vrij weinig van. Het enige wat ik kan op volleybalgebied is een bal keihard tegen het plafond slaan – met nog twee dagen pijnlijke polsen als resultaat.
3. Als kind heb ik ooit mijn schouder gebroken gehad. Alles is weer netjes aangegroeid, maar sinds die breuk zijn radslagen wel voorgoed verleden tijd. Geen ramp uiteraard, want mijn radslagkunsten zijn nou niet bepaald van enige toegevoegde waarde zijn. Maar het was toch leuk geweest als ik me zo nu en dan van mijn lenige kant kon laten zien.
4. Ik kan totaal niet overweg met afstandsbedieningen voor smart-tv’s. Ik moet me inhouden om niet al af te haken als ik mijn veel te lange wachtwoord (want: lekker veilig!) weer eens met het ellendige toetsenbord op de tv moet intikken. Niet voor niets kijk ik bijna altijd programma’s terug via mijn laptop.
5. Water drinken uit een mok vind ik niet lekker. Ik drink water altijd uit een glas of uit een flesje. Ja, dat verschil proef je echt. Ik wel tenminste.
6. Mijn tas is net een hutkoffer: drie lipsticks, vijf pennen, deodorant, een haarborstel – noem iets typisch vrouwelijks en het zit in mijn tas.
7. Ik kan me tijdens het werken vaak prima afsluiten voor geluid om me heen. Ik kan zelfs een blogartikel schrijven in een overvolle bus met pratende mensen om me heen. Slapen met geluid lukt me dan weer juist totaal niet. Zelfs een druppende kraan is me al te veel.
8. Ook slapen in niet-liggende toestand gaat mij bijzonder slecht af. In een vliegtuig, in de auto of in de bus doe ik geen oog dicht. Zelfs toen ik doodmoe in het vliegtuig zat, een kop slaapthee op had, valeriaan in de aanslag had en mijn allerlekkerste kussen had meegenomen, was van slaperigheid niets te bekennen. Toen ik de volgende ochtend doodmoe thuiskwam, kwam die slaperigheid uiteraard extra hard terug.
9. De weg onthouden gaat me steeds beter af. Het enige lastige is dat ik altijd werk met herkenningspunten, zoals bepaalde kantoren met opvallende bedrijfsnamen. Helaas blijkt die methode niet altijd waterdicht. Er ontstaat regelmatig paniek als zo’n kantoor met opvallende bedrijfsnaam dan zonder met mij te overleggen zijn kantoor heeft gesloten. Ja hallo! Dan rijd ik dus plotseling verkeerd.
10. Dat ik ondernemer ben geworden, zit misschien wel in mijn genen. Mijn opa’s hadden ook allebei een eigen zaak: de een had een eigen supermarkt, de ander was melkboer.
11. Mijn gezicht spreekt boekdelen. Een pokerface heb ik niet bepaald. Je ziet het meestal direct aan me als ik me verdrietig voel of als ik me ergens druk over maak. Maar ook als ik heel enthousiast ben, straalt dat nogal van mijn gezicht af en kan ik dat met moeite voor me houden.
12. Ik ben gek op Amsterdam, maar zou er niet per se willen wonen. Leiden en Utrecht zijn daarna mijn favoriete Nederlandse steden.
13. Mijn armen zijn hypermobiel. Ik kan ze verder omdraaien dan volgens sommige mensen normaal is. En nee, dat doet geen pijn.
14. Ik kan op straat nooit voorbij een kat lopen zonder even op z’n minst “Ah” te zeggen of – liever nog – door mijn knieën te gaan en een aaitje te geven.
15. Als kind maakte ik weleens mijn eigen tijdschriften als creatief project. Nu is mijn blog een soort van eigen tijdschrift waar ik dagelijks met veel plezier aan werk. Ooit een artikel met mijn naam erbij in een écht tijdschrift publiceren, staat overigens nog steeds hoog op mijn dromenlijstje.

Is er een feitje waarin jij je herkent?