En dan mag je opeens 27 kaarsjes uitblazen. Althans, ik schrijf dit artikel nog als 26-jarige. Maar als jij dit leest, mag ik toch echt een jaartje bij mijn leeftijd optellen. Uiteraard ga ik dit niet vieren met een groots discofeest (doe ik sowieso al nooit!) en staat er ook geen gezellig kringgesprek op het programma. Maar de verse taart staat klaar, mijn lieve vriend is er en ik voel me ondanks alles superjarig. Of ik me ook 27 voel? Mwah, aan dat getalletje moet ik nog even wennen.

Trip down memory lane

Ook al ligt de tijd van ’s avonds niet kunnen slapen vanwege de cadeautjesspanning al een jaar of 15 achter me, mijn verjaardag voelt nog altijd een beetje speciaal. Ik sla uiteraard – sentimenteel als ik ben – op de dag voor mijn verjaardag standaard aan het terugblikken. Wat is er dit jaar allemaal gebeurd? Waar sta ik nu? Daar is dit jaar geen uitzondering op. Als ik zo terugkijk, was dit jaar absoluut mijn bijzonderste levensjaar tot nu toe (of zeg ik dat elk jaar?). Mijn leven veranderde zo’n beetje op elk mogelijk vlak: ik verhuisde naar mijn eigen woning, kreeg een relatie, verwelkomde een kersvers huisgenootje (Pippa dus) en maakte de overstap naar fulltime ondernemen.

Van toiletpapier tot plantenkindjes

Maar er waren dit jaar ook gekke momenten. Zo had ik nooit verwacht nog eens met een mondkapje bij de kapper te zitten en dolblij te zijn over het scoren van een pak toiletpapier. Ook kwam ik terecht bij een loopbaancoach, ging ik op mijn 26e nog aan de beugel en had ik daardoor een tijdje een mini-gat in mijn mond. Ik verwelkomde zo’n 20 planten in mijn leven, ontpopte me tot een crazy catlady en besloot voortaan met een korter kapsel door het leven te gaan. Het was een jaar met bijzondere én verdrietige momenten, maar ook met mooie mijlpalen, veel liefde en veranderingen die me goed hebben gedaan. Al met al een jaar dat ik absoluut niet had willen missen!

Geen drie zoenen, wel veel dankbaarheid

Mijn verjaardag is dit jaar een tikkeltje anders dan andere jaren. Niet meer tig keer drie zoenen ophalen bij familieleden (besmettingsgevaar!), niet iets te veel mensen in een iets te klein huis uitnodigen (1,5 meter afstand!) en ook geen verjaardagsknuffel van mijn ouders. Dat alles mis ik wel, maar kan ik vast volgend jaar na het coronatijdperk een keer inhalen (fingers crossed!). Er zijn mensen die in deze tijd vechten voor hun leven, dierbaren hebben verloren of enorme onzekerheid hebben over hun financiële situatie. In plaats van te balen dat een feestje er niet in zit, ben ik vooral dankbaar dat die drie dingen voor mij niet gelden.

Liefde, appeltaart en verrassingspost

Gelukkig kan er ook nog heel veel wél. Vandaag is een gewone werkdag, maar het voelt alleen al als een cadeautje dat ik op deze werkdag aan mijn eigen bedrijf mag werken en mag doen wat ik het liefst doe. Daarnaast voel ik me hartstikke jarig. Zo werken vriendlief en ik vandaag gezellig samen in mijn thuiskantoor en ga ik lekker met hem en Pippa knuffelen. Verder is mijn vriend gisteravond met “iets” bezig geweest in de woonkamer. Ik heb zo’n vermoeden. De lieverd! Ook liggen er al een paar dagen spannende pakketjes op me te wachten, mag ik vandaag onze appeltaart aansnijden en ga ik vanavond (vanaf afstand) gezellig op bezoek bij mijn ouders. Dat alles natuurlijk in mijn lievelingsjurk! Of ik me jarig voel? Nou en of!

Geen verjaardagsknuffels en kringgesprekken dit jaar, maar wel een héérlijke dag. En wat ben ik blij en dankbaar dat ik die samen met mijn lieve vriend, mijn kleine pluizenbol (Pippa dus, niet mijn vriend!) en mijn ouders mag vieren. En vanaf een afstandje ook met de andere mensen die er toch een beetje bij zijn.

Of je nu jarig bent of niet, maak er een mooie dag van! Geniet!