Een keurig opgeladen OV-chipkaart als je weggaat met de bus, netjes om twaalf uur onder de dekens liggen en zonder het zoveelste nieuwe kommetje de Xenos uitlopen – soms zijn het de kleine dingen die je trots maken. En volwassen – dat ook. Omdat we onszelf best wat vaker een schouderklopje mogen geven voor de kleine en grote dingen des levens weer eens een lijstje: 27 kleine (en grotere) dingen die mij de laatste tijd trots maakten.
- Dat het me geheel per ongeluk is gelukt om het op de foto hierboven te laten lijken alsof er Chinese stokjes uit mijn knot komen. Dat is dus gewoon een sprietplant achter me waarvan ik de naam niet meer weet.
- Dat we altijd uitkomen met de hoeveelheid groenten in de koelkast en vrijwel nooit dingen hoeven weg te gooien (behalve als er iets ligt te rotten zonder ons toedoen). Daar word ik een blije huismiep van, zeker omdat ik het enorm haat als ik eten moet wegdoen.
- Dat ik laatst mijn regenjas mee had. Het regende niet eens. Maar toch, ik had mijn regenjas mee na drie keer in de regen te hebben gestaan in een regenjas van een vriendin of een schoonzus. Whoop whoop, ik leer het wel. Beetje jammer wel dat net op dat moment de zon scheen.
- Dat ik laatst bij De Slimste Mens een keer alle drie de puzzels had opgelost. Ja, dat weet ik wéken later nog als de dag van gisteren. Gebeurt bij mij niet vaak namelijk als ik met een vermoeid hoofd om half elf nog fanatiek probeer mee te doen met een aflevering.
- Dat we tegenwoordig bijna altijd uiterlijk om twaalf uur op één oor liggen. Is heel wat voor een night owl als ik die tot vier jaar geleden altijd tot minimaal één uur of half twee nog in de weer was (om daar dan ’s ochtends spijt van te hebben).
- Dat het me lukte om een week lang geen nieuwe afleveringen van Oogappels te kijken zodat ik ze kon “bewaren” totdat ik er goed voor kan zitten. Die schade ga ik dit weekend inhalen. Dat begrijp je.
- Dat ik laatst voor het eerst bij het graf van opa en oma was. Dat leek me heel lang te confronterend, te naar (ik vind begraafplaatsen zo deprimerend om rond te lopen) en te moeilijk. Nu was het fijn om te kijken naar hun namen en naar de gietijzeren vlinders verspreid over hun graf. Het was vooral fijn om gewoon even daar te zijn. Met mijn lieve opa en oma en met alle pure herinneringen aan hen.
- Dat ik Bart laatst een technische tip kon geven, terwijl de rollen meestal (altijd eigenlijk!) omgedraaid zijn als Bart me weer eens toelacht omdat ik iets technisch totaal niet handig aanpak.
- Dat ik laatst over de serviesafdeling van Xenos liep en niets (NIETS) mee naar huis nam. Wauw!
- Dat ik laatst tien minuten te vroeg in de wachtkamer van de huisarts zat. Ik behoor meestal niet tot de mensen die ergens vér voor tijd zijn (eerder met enig haasten precies op tijd!), dus ik voelde op die wachtkamerstoel een golf van trots door me heen gaan.
- Dat het me lukt om tofu lekker klaar te maken, en dat ik daar ook graag de tijd voor maak. Eindelijk! Die saaie blokken kun je blijkbaar prima omtoveren tot iets héérlijks.
- Dat ik een hyperenthousiast en totaal niet perfect filmpje van mezelf met mijn geliefde – net binnengekomen – Kitchenaid in Instagram Stories deelde, terwijl ik ook heus dacht “Wie zit daar nu op te wachten?” en “Wat moeten mensen met mijn hiep-hiep-hoera-vibes om een keukenapparaat?”. Mocht jij die gedachten ook hebben (die eerste vooral, de keukenapparaat-gedachte lijkt me vrij specifiek), heb er schijt aan. Plaats gewoon wat je wilt plaatsen.
- Dat ik er gisteren om 19.16 uur precies aan dacht dat ik nog de Too Good To Go-box van Lidl “moest” scoren, en dat dat daardoor is gelukt. Hoezee! Soms vergeet ik het de hele week lang en grijp ik op twee minuten net mis.
- Dat een tekst die ik voor een klant had geschreven in december blijkbaar 65.000x is gevonden via Google. Dat zijn de werksuccesjes waar ik blij van word.
- Dat ik er niet zo’n big deal van maak dat de kapper mijn haar een centimeter of drie korter heeft geknipt dan de bedoeling was (“De puntjes eraf” is voor vele interpretaties vatbaar) en kan denken “Ach, groeit wel weer aan!”.
- Dat ik laatst mijn gezicht in de plooi kon houden toen een student-assistent die ik begeleid me vroeg “En, ben jij eigenlijk al afgestudeerd?”.
- Dat ik een paar maanden geleden bij de huisarts heb aangedrongen om me naar een endometriosecentrum te sturen. Achteraf heel blij dat ik zo op mijn strepen ben gaan staan, want ik bleek inderdaad adenomyose (een vorm van endometriose) te hebben.
- Dat ik laatst een experiment deed door voor het eerst pompoenmuffins te maken en dat die zowaar fan-tas-tisch lekker werden. Helemaal niet de zompige bende waar ik bang voor was! Allesbehalve dat.
- Dat onze “Stammie” (de palm bij de tv) het drie jaar heeft volgehouden. Helaas zijn onze wegen onlangs gescheiden (Stammies bladeren werden steeds geler). Maar toch, drie jaar vond ik een heuse prestatie. Grappig idee trouwens dat ik die plant al in mijn leven had voordat Bart er was.
- Dat we de was de laatste tijd nog maar twee dagen laten staan. Beter dan vijf dagen lang ingewikkeld langs een in de weg staand wasrek met wasgoed dat allang droog is moeten manoeuvreren.
- Dat ik al bijna drie jaar trouw elke week een keer hardloop en nog geen week heb overgeslagen.
- Dat ik me in bedwang kon houden om mijn nieuwe Kitchenaid-foodprocessor een dag lang in de doos te laten zitten en niet onder werktijd het maken van smoothies, pastasauzen en bananenbrood als acuut spoedproject zag.
- Dat het mij – als eeuwige bezige bij – af en toe lukt om tien minuten op onze fantastische nieuwe zitzak stil te zitten. Geniaal ding! Die zitzak krijgt zelfs mij stil en relaxed. Je kunt er ook op liggen trouwens. Nogmaals: geniaal ding.
- Dat ik vaker tijd alleen plan, gewoon omdat ik weet dat dat goed voor me is.
- Dat ik meer durf te vertellen over mijn vroegere eetstoornis op mijn blog. Ik heb daar heel lang mee gewacht (Wat vinden opdrachtgevers ervan? Gaan mensen anders naar me kijken? Wil ik hier wel mee geassocieerd worden?). Nu denk ik: het taboe op eetstoornissen houdt ze nog zo vaak in stand (vroeger ook bij mij). Daar doe ik niet aan me, f*ck it. Ik ben trots op waar ik als eetstoornisvrije en zelfverzekerde vrouw sta, en ik ben ook trots dat ik mijn verhaal er laat zijn. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben, dus waarom zou ik dat stukje verleden angstvallig verstoppen? Uiteraard houd ook ik stukjes privé, maar het voelt al heel fijn om er iets over te delen.
- Dat mijn artikel over tips om gas te besparen blijkbaar (ik had het zelf niet eens door!) viral was gegaan op Pinterest, waardoor ik opeens een hoax aan bezoekers kreeg.
- Dat ik er tegenwoordig steeds aan denk om mijn OV-chipkaart op tijd op te laden. Goh, ik word nog eens volwassen.
Op welke kleine of grote ding was jij de laatste tijd trots?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Doe elke dag iets waar je blij van wordt | boekreview + 29 ideeën
Dat ik gek ben op positiviteit verzamelen, is met mijn blogtitel vast geen verrassing. Dat er een boek bestaat dat volledig draait om dingen waar je blij van wordt, was voor mij dan weer wel een verrassing. Ik werd er - je raadt het al - nogal blij van. Ik vulde een paar weken elke dag iets in het vrolijke boek 'Doe elke dag iets waar je blij van wordt' in. Welke inspirerende vragen zijn mij het meest bijgebleven? Wat maakte mij vrolijk? Ik geef je een inkijkje in het boek. En ik deel 29 journalideeën waarmee ook jij elke dag iets kunt doen om blij van te worden.
19 dingen die ik deze zomer wil gaan doen
Terwijl ik nog een paar weken aan het knallen ben voor werk, komen de geblokte pagina's met "Zomervakantie" in mijn agenda steeds dichterbij. De zomer is in aantocht. De vakantie, de terrasjes, de relaxte niets-moet-alles-mag-dagen, de avonden die eindeloos lijken te duren en waarop de zon om tien uur nog niet onder is - ik heb er als een kind zoveel zin in. Omdat voorpret onderdeel is van de zomerpret, maakte ik alvast een lijstje. Dit zijn 19 dingen die ik sowieso wil doen deze zomer (vooral in mijn 2 weken vakantie). Willen, niet moeten uiteraard. "Niets moet, nietsen mag!" blijft het credo.
Vaker Vrolijkheid #21: een geheim, Netflix & kittenspam
Sinds het begin van mijn blog houd ik maandelijks een blijheidslijstje bij. Oftewel Vaker Vrolijkheid, zoals ik die lijstjes noem. Ook de afgelopen weken waren er genoeg dingen die mijn dagen wisten op te vrolijken. Zo werd ik vrolijk van mijn eerste serie op Netflix waar ik sinds een week een abonnement op heb, maar ook van een warme ontvangst bij thuiskomst, vertederende kittenfoto's en een leuk nieuwtje waar ik binnenkort meer over kan vertellen. Over al die dingen (oké, behalve het geheimpje dus!) lees je meer in editie #21 van Vaker Vrolijkheid.
Dat van droge was opruimen is heel herkenbaar. Ik liet het tot een paar jaar geleden ook zo’n beetje heel de week op het wasrek hangen (en leefde dan deels van het wasrek), maar ruim het nu op en dat bevalt een stuk beter.
Dat je een bezoek aan het graf van je opa en oma heel confronterend vind, snap ik wel. Dapper dat je nu toch gegaan bent.
Een hoax is iets anders dan een hoos. Nitpicking. 😉
Maar yay! Al die kleine dingen, dat zijn wel gewoon mooie dingen om trots op te zijn.
De was is ook echt een ding. Mijn moeder en tante verdeelden dat samen. De een deed de was en ophangen, de ander haalde het af en streek de was. Het is een rottaak. En toch vind ik niks heerlijker dan schoongestreken beddengoed.
Leuk lijstje! Ik werk sinds kort op de marketingafdeling van een fietsenwinkel. Toen klanten laatst iets aan mij vroegen over een fiets en ik technische specificaties kon uitleggen, was ik trots op mezelf. Al helemaal toen ik mijn eerste fiets verkocht (ik spring af en toe bij in de winkel als het druk is).
Leuk lijstje! Was ophangen doen we nauwelijk. Er staat een goede wasdroger en we doen zo veel mogelijk daar in. Laten hangen kunnen we niet echt, omdat we een gemeenschappelijke wasruimte hebben. Is ook niet nodig, omdat daar ook een luchtontvochtiger is. (Gemeenschappelijke wasruimte is hier normaal)
Nou ik ga vandaag verhuizen van m’n ouderlijk huis naar mijn koop appartement en daar ben ik best een beetje trots op!
(Door te googelen hoe het is om alleen te wonen kwam ik jouw blog tegen 🙂
Wat ontzettend spannend en gaaf! Daar mag je héél trots op zijn. Geniet van je nieuwe huis!
Dan zijn heel leuke, kleine dingetjes inderdaad. En erg herkenbaar ook voor mij 🙂