Op vakantie in Duitsland (dit soort inzichten heb ik altijd op vakantie!) maakte ik een afspraak met een businesscoach. Ik had geen plannen om mijn bedrijf drastisch overhoop te gooien. Maar het voelde alsof ik een buitenstaander nodig had. Liefst eentje met kennis en een scherpe blik. Gewoon iemand die je op scherp zet en helpt om dingen die minder lekker lopen weer op de rit te krijgen. En toen kwam ik Heleen Moes tegen: een niet doorsnee-businesscoach die gespecialiseerd is in ondernemen met “ziel en zakelijkheid”. Vier uur lang gooiden we alle puzzelstukjes overhoop, keken we welke stukjes in elkaar pasten en gooiden we er een paar aan de kant. Dit zijn een paar van de vele praktische lessen die ik ervan opstak.
1. Slaap er een nachtje over
Als ik een opdracht heb aangenomen waarvan ik later denk “Waarom ook alweer?”, dan voelde ik vaak stiekem al op moment 1 dat het niet mijn kopje thee is. Maar ja, ik stel mensen liever niet teleur. Op het moment zelf komt de ‘Nee’ daarom even niet over mijn lippen. Heleen gaf me dé tip die ik nu standaard ga toepassen: dingen altijd een nacht laten bezinken.
In een gesprek zelf vind ik het vaak lastig om bij mijn gevoel te komen. Als HSP’er laat ik me dan snel meesleuren in de positieve of juist negatieve vibes. Als de ander enthousiast is, ga ik daar vaak in mee. Wordt iemand geïrriteerd, dan schiet ik al snel in de concessiestand. Pas later bedenk ik dan dat dat misschien nergens voor nodig was.
Door afstand te nemen, kan ik veel beter bij mijn gevoel komen. Wat wil ik nu echt? Voelt het goed of toch niet? Hoe kan ik de klant het beste helpen? Wil ik vasthouden aan het eerdere voorstel of kunnen we het beter iets anders aanpakken?
Door het te laten bezinken kan ik én voorkomen dat ik op de verkeerde dingen ‘ja’ zeg én kan ik klanten beter helpen. Ik ben nu eenmaal een wikker-en-weger en kom meestal op de beste ideeën als ik op mezelf ben. Daar kan ik met dat nachtje voor mezelf gebruik van maken. Ook vind ik ‘Nee’ zeggen makkelijker als het niet op het moment suprême hoeft, maar als je wat bedenktijd hebt. Dan heb ik wél de argumenten klaar voor mijn ‘nee’ die ik eerder niet had.
2. Het is oké om “slecht bereikbaar” te zijn
Het valt me op dat “flexibel zijn” vaak wordt gezien als een kracht. Maar is het wel zo sterk als iemand voor alles maar de telefoon opneemt?
Voor schrijfwerk heb je nu eenmaal focus nodig. Mij lukt het niet om een geslaagd blogartikel te typen als ik elk half uur met iemand aan de lijn zou hangen. Tegelijkertijd vind ik het veel fijner voor klanten als ik echt de tijd heb voor een telefoongesprek. Dat ik niet net uit een andere tekst kom, hun document erbij pak en met mijn hoofd ergens anders ondoordacht feedback verwerk.
Dat alles heb ik allemaal wel helder. En toch vind ik nog vaak dat ik maar gewoon een belletje moet opnemen. Je moet bereikbaar zijn voor klanten. Flexibel kunnen bijspringen. En de klant is ook koning, toch? Bovendien: ik wil niet bekendstaan als degene die je nooit kunt bellen.
Door het gesprek met Heleen besef ik dat er helemaal niets mis is met slecht bereikbaar zijn. Je kunt het juist positief zien. Mijn klanten hebben er veel meer aan als ik met ze afspreek wanneer ik beschikbaar ben en dan goed voorbereid klaarzit en het juiste document voor mijn neus heb. Tegelijkertijd worden zij er vast ook blij van als ik full focus al mijn schrijfzin en energie in hun tekst stop in plaats van dat ik andere dingen tegelijk doe.
Dus nam ik een drastisch besluit: nog kritischer zijn met wat ik wel en niet opneem. Vaker gewoon de telefoon laten overgaan. Wel netjes appen wanneer ik wél beschikbaar ben als ik niet opneem, maar niet mijn dag door telefoontjes laten bepalen. Niet om vervelend te zijn, maar om mezelf een plezier te doen én om klanten beter te helpen. Vanuit die redenatie ben ik er helemaal content mee.
3. Maak een ‘ideale opdracht’-checklist
We begonnen de afspraak met een leeg whiteboard. Na die vier uur was elke centimeter van het bord gevuld. Het belangrijkste? Een checklist voor mijn perfecte opdracht. Want dat kritisch zijn en luisteren naar je onderbuikgevoel is best leuk, maar hoe beoordeel je vanuit je gevoel én verstand of een opdracht het wel of niet is?
Samen met Heleen beschreef ik waar mijn ideale opdracht aan moet voldoen. Welke onderwerpen vind ik leuk? Wat vind ik belangrijk in de samenwerking? (Een heldere planning en dat de opdrachtgever bereid is goede input te geven bijvoorbeeld.) En waarom vind ik dat belangrijk? Wat levert het de klant op? Want het gaat niet alleen om mij, maar om hoe je de ander het beste helpt.
Daaruit rolde dus een uitgebreide lijst met punten waar ik voortaan opdrachten naast wil leggen als mijn onderbuikgevoel me even in de steek laat (of als ik zo erg in mijn “Ja hoor, doe ik even!”-vibe schiet dat ik vergeet ernaar te luisteren). Als lijstjesmeisje word ik nu eenmaal dolgelukkig van dingen met lijstjes en criteria kunnen toetsen.
Zo hebben duurzaam-doeners altijd een streepje voor bij mij als opdrachtgevers. Ik spiek dan ook regelmatig tussen duurzame vacatures op websites als Sustainable Jobs voor leuke freelance opdrachten. Hoe mooi is het om door duurzame bedrijven te helpen indirect jouw steentje bij te dragen aan een betere wereld voor morgen! Bedrijven die het tegenovergestelde van duurzaam zijn (lees: AliExpress-doorverkopers, slachterijen, etc.), vermijd ik andersom standaard als opdrachtgever.
4. Je kunt afzeggen met oog voor de ander
Tot zover allemaal leuke aanpassingen. Toen kwam het ding waarvan ik wist dat het zou komen: vervelende mailtjes sturen. Ik “moest” twee opdrachtgevers afzeggen waarbij ik voelde dat ik mijn tijd toch het liefst in andere dingen steek. Geen feestje om te doen! Of sterker verwoord: ik heb er een gigantische hekel aan om mensen niet meer te helpen zoals ik altijd deed.
Maar goed, in je leven moet je nu eenmaal dingen doen die geen feestje zijn. En tja, tegen deze afzeggingen zat ik al een tijdje aan te hikken en het moest gebeuren om tijd over te houden voor dingen die ik nóg leuker vind. Het scheelt dat Heleen er direct een afspraak over drie weken bij plande om te kijken hoe ik er dan voorsta. Geen smoesjes, die mails moesten binnen drie weken verstuurd zijn.
Gelukkig leerde Heleen me dat afzeggen minder lastig is als je het op een menselijke manier doet. Met oog voor de ander vooral. Laat blijken dat je er alles aan wil doen om het netjes af te ronden door bijvoorbeeld nog drie maanden werk aan te nemen. Dan heeft de opdrachtgever tijd om iemand anders te zoeken. Doe eventueel je best om een collega-ondernemer te vinden die het stokje wil overnemen. Geef ook gerust aan dat je het rot vindt en snapt dat de ander baalt.
Dat je inzit over wat het met de ander doet, kun je gebruiken om een afzegging voor beide partijen fijner en menselijker te maken. Dat kan ik je – na het, met lood in mijn schoenen, afzeggen van die twee opdrachten – verzekeren.
5. Het is oké om “voor misschien ooit”-plannen te hebben
Als ondernemer heb ik altijd honderden “Wil ik nog iets mee”-plannen op de plank liggen. Mijn hoofd barst vaak van de ideeën, maar mijn agenda barst niet van de lege momenten om die allemaal uit te voeren. Zolang ik niet 200 uur per week achter de PC doorbreng, kan ik onmogelijk overal werk van maken.
Ik heb bijvoorbeeld al heel lang in mijn hoofd dat ik meer wil doen met mijn verhaal over mijn eetstoornis. Ik wil dat het niet voor niets is geweest. Dat ik van mijn “mess” mijn “message” kan maken (in goed Nederlands). Ideeën daarvoor heb ik genoeg: een boek schrijven, erover vertellen in een tijdschrift, een lezing geven, voorlichting geven, mezelf meer laten horen op social media… Tegelijkertijd wil ik er goed over nadenken voordat ik zoiets doe. Het moet goed voelen en ik moet er ook aan toe zijn.
Soms word ik er ongeduldig van. Dan wil ik zo graag overal werk van maken. Heleen liet me inzien dat ik dat soort mooie plannen gerust in de ijskast mag laten staan. Van uitstel komt niet altijd afstel. Ze gaf me allerlei mooie tips om me verder te verdiepen, zonder dat ik er nu iets mee moet. Dat gaf lucht. Je kunt plannen hebben en die niet meteen concreet willen maken. Je mag ook nu plannen hebben en over een jaar denken “Mwah, laat maar zitten!”.
Het is gewoon fijn om nooit zonder ideeën te zitten voor je vrije uurtjes en altijd te kijken hoe je jezelf verder kunt ontwikkelen. Of dat nou nu is of misschien (n)ooit.
6. Ik zoek een onderneembuddy
Het leukste inzicht van allemaal vond ik dit: ik zoek een buddy. Niet iemand die je bij de hand neemt bij alles wat je doet, maar gewoon een gezellige mede-ondernemer met wie je the good and the bad van het ondernemerschap kunt bespreken. Iemand die nog niet dichtbij je staat en met wie je ook geen zakelijke relatie hebt. Maar gewoon iemand aan wie je lastige dingen kunt voorleggen en met wie je ook samen kunt proosten op successen. Een soort vervanger voor collega’s die je als zelfstandige niet hebt (naast mijn lieftallige Pip als Chief Security Officer uiteraard). Iemand die jij kunt helpen en die jou andersom ook advies of een schop onder je kont geeft als je het allemaal niet meer weet.
In het boek ‘Grip’ noemen ze dat accountability partners. Ik word zelf vooral vrolijk van de term ‘buddy’. En dus ging ik door mijn LinkedIn-contactenlijst en deed ik een leuke e-mail de deur uit. Eens zien wat daarvan komt! Edit: dé perfecte buddy is imiddels gevonden.
Ik ben weer een flinke scheut frisse energie, ondernemerslust en plannen rijker. En door de stappen die ik ga zet, is er ook weer extra tijd om die plannen uit te voeren. Nu of misschien ooit. Maar jeetje, wat is ondernemen toch geweldig! Vooral als je soms iemand hebt die meekijkt en die helpt om het tussen de uitdagingen door geweldig te hóuden.
Welke les heb jij onlangs geleerd?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Mijn 7 tips tegen onzekerheid | Onzekerheid, weg ermee!
Onzekerheid, wie kampt er niet mee, zo af en toe of iets te vaak? Ook ik kan bij tijd en wijle heel onzeker zijn. Over hoe ik er uitzie, over wat andere mensen van me vinden of over of ik dingen wel goed doe. Best vervelend en vaak nergens voor nodig! Nog steeds ben ik onzeker, maar gelukkig hebben een aantal dingen mij wel hebben geholpen om minder onzeker te worden. Ik deel 7 tips tegen onzekerheid waarmee ik mijn onzekerheid een subtiele schop onder zijn kont heb gegeven. Hopelijk heb jij er ook iets aan!
Dit zijn 7 oorzaken van stress (+ wat ik ertegen doe)
Hup, op naar de kapper! Terwijl je zo hard trapt als je maar kunt, veeg je nog snel een zweetdruppel van je voorhoofd. Waarom heb je het ook altijd zo druk? Ondertussen voel je je telefoon in je broekzak trillen. Sh*t, je moeder! Die had je beloofd nog terug te bellen. En terwijl je daarna hijgend en bezweet je fiets in het rek zet voor de kapperszaak, schiet je opeens iets te binnen: je moest je baas nog terugmailen over die belangrijke taak. Kortom: stress, stress, stress! Wat doe je ertegen? En waar komt het vandaan? Ik deel 7 oorzaken van stress die ik herken én geef tips die mij helpen om die oorzaken de deur te wijzen.
Inkiekje #89 | Bruiloft, boeket gevangen, bange katten & bezoekjes aan de notaris
De afgelopen twee weken barstten van de leuke, spannende en (soms iets te) drukke dingen. Het grote hoogtepunt was een fantastische Rotterdamse bruiloft waarbij ik zelfs nog met hét bruidsboeket naar huis wist te gaan. Daarnaast zaten we bij de notaris voor onze eigen minder romantische verbintenis: een samenlevingscontract en testamenten. Verder wist ik mijn kat met de nodige moeite weer mee te krijgen voor een cocktailintening, doe ik tegenwoordig met een extra grote glimlach onze vriezer open en maakten we allerlei interieurplannen voor het nieuwe huis. Kiek je mee in mijn fotodagboek?
Een buddy (of 2 of 3) kan heel ondersteunend zijn!
Dat van dat enthousiasme en dan meteen van alles willen doen, dat herken ik ook wel, hoor. Ik draaf vooral uit enthousiasme te snel door. (Ik heb een nieuwe potentiele hobby gevonden, waarbij ik met één bouwkitje begin. Ik heb het nog niet eens binnen, of ik ben in mijn hoofd al bezig om mijn eigen bouwkitjes te ontwerpen…) Maar dat ik niet altijd meteen bereikbaar ben en nee kunnen zeggen: dat heb ik wel geleerd tijdens mijn loonbaan. Ik had ooit een baas die altijd continue overvroeg voor de uren waar ik voor betaald werd. En in het begin dacht ik dan nog dat het gewoon bij mijn baan hoorde. Maar uiteindelijk maakte ik het sommetje van elke dag standaard 20 minuten langer bezig zijn omdat ‘dat bij de baan hoorde’. Als je dat 4 of 5 dagen in de week doet is dat per week een onbetaald uurtje en dus 52 uurtjes in het jaar en dat is meer dan een maandloon wat ik dus niet kreeg. Ben gekke gerrit niet. Dus leerde ik heel snel grenzen stellen en nee zeggen. Ook het niet bereikbaar zijn is in het belang van mijn werk en een baas of opdrachtgever die nog denkt als een baas uit de jaren 50 gaat dus echt ooit niet de juiste mensen vinden. Misschien is dat ook wel de reden dat werkgevers het nu zo moeilijk hebben om werknemers te vinden.
Helemaal met je eens dat het eigenlijk gek is om elke dag langer door te moeten gaan dan in je contract staat. Een enkele keer langer doorgaan maakt niet zo uit, maar elke dag meer werk moeten doen kan niet de bedoeling zijn.
Ik denk wel dat er de afgelopen twee jaar best wel een switch is gekomen door het vele thuiswerken. Ik hoor veel om me heen dat werkgevers het nu wat meer loslaten waar en wanneer je je werk exact doet. Maar dat zal vast nog lang niet voor elke werkgever gelden.
Mooie en praktische lessen. Dat je een buddy wilt, kan ik me wel voorstellen. Pip is natuurlijk de leukste collega;), maar iemand met wie je kunt sparren over ondernemerszaken lijkt me inderdaad heel fijn. Ik hoop dat je iemand kunt vinden die zo’n buddy voor je kan zijn.
Nuttige tips of inzichten. Een buddy mis je als zelfstandige, alhoewel met collega’s is dat ook niet altijd gegeven. Bij beslissingen niet direct toe- of afzeggen, doe ik al jaren, met succes! En al die ideeën die nog liggen te wachten, doe ik in een aparte ordner, en soms werk ik aan de een of ander, soms gaat iets weg, omdat het uit de tijd is etc. En dat geeft veel rust. Succes!