Je hebt van die mensen die in elk netwerkgesprek hun woordje klaarhebben. Mensen die heerlijk go with the flow de volgende dag maar kijken wat er op hun pad komt, of die gerust spontaan op het vliegveld hun reisbestemming uitkiezen op basis van wat beschikbaar is. En je hebt mensen die daar iets minder goed in zijn. Gezien de titel is het vast geen verrassing dat ik die go-with-the-flow-wereldreiziger en goede netwerker niet ben. Hoeft ook niet. Wel vind ik het leuk om eens op een rij te zetten waar ik nou eigenlijk écht niet goed in ben. Geïnspireerd op dit artikel van Cynthia!
1. Gewoon maar afwachten
Ik ben niet echt een “Joh, we zien wel”-persoon. Ik ben van het dingen plannen, vooruitdenken en waar mogelijk zelfs dichttimmeren. Bij mij (en gelukkig bij veel van mijn vrienden ook) werkt het niet zo goed om te zeggen “We komen wel ergens tussen één uur en drie uur langs”. Ik wil dan weten om welke tijd precies. Blijven we lunchen of eten we thuis? Moeten we dingen meenemen?
Zoiets als een verrassingsreis zou dan ook niets voor mij zijn. Gelukkig weet Bart dat hij me allesbehalve blij zou maken met de woorden “Verrassing, schat! We gaan een week op vakantie!”. Ik zou waarschijnlijk door een combinatie van een acute paniekaanval en voorbarige heimwee niet meekunnen. Hoe krijg ik in een uur en zonder lijstje (!!) mijn koffer ingepakt? Nee hoor, met vakanties boeken ben ik best wel een controlfreak.
Ik regel alles met lijstjes, vertel al een maand van tevoren aan opdrachtgevers dat mijn vakantie eraan zit te komen, heb de bestemming vaak al tien keer van tevoren door Google Maps gehaald en weet nog net niet het wifi-wachtwoord uit mijn hoofd.
Tja, liever laat ik niets aan het toeval over.
Iets grappigs wat Bart en ik gemeen hebben: we checken de menukaart vaak al voordat we ergens gaan eten. Is deels ook wel praktisch als je huishouden bestaat uit iemand die vegetarisch en lactosevrij eet en iemand die glutenvrij eet. Maar het heeft er ook mee te maken dat ik het heerlijk vind om die keuze maar vast gemaakt te hebben. Zit ik eenmaal in het restaurant, dan acteer ik leuk mee dat ik op het moment zelf door de heerlijke gerechten op de menukaart word verrast, maar stiekem heb ik alle opties thuis al zorgvuldig afgewogen. Meer mensen die dit doen?
2. Niets doen
Ik kan heel goed ontspannen en doen waar ik op dat moment zin in heb. Maar dat is bijna nooit ‘niets’. Ik heb een creatief brein dat altijd barst van de ideeën. Mij maak je het meest blij als ik me creatief kan uitleven op schrijfsels, recepten, foto’s, kaarten, kasten in huis (opruimen maar!) of wat dan ook. Op de bank liggen en voor me uit staren doe ik eigenlijk alleen als ik een slechte nacht heb gehad en daardoor behoefte heb aan iets wat voor een mini-powernap moet doorgaan. Het grappige is ook dat ik juist op nietsdoe-momenten extra veel ideeën krijg voor leuke dingen om te doen. Dan krijg ik spontaan een ingeving voor een recept of een foto-idee en denk ik al snel “Waarom zou ik hier op de bank liggen als ik ook iets leuks kan gaan doen?”.
Ik kan het oprecht knap vinden als mensen wel voor zich uit kunnen staren. Mij lukt dat alleen als ik een momentje neem voor meditatie, een woonprogramma kijk of me te beroerd voel om meer te doen dan bankliggen. Maar dat komt gelukkig niet vaak voor. Ach, zolang je maar op jouw manier ontspant. Helemaal niets doen is gewoon blijkbaar niet de manier voor mij.
3. Dingen uitstellen en laten rusten
“Morgen weer een dag! Dat zien we dan wel weer” is geen uitspraak die je snel uit mijn mond zal horen. Misschien wel als het gaat om het handdoekrekje ophangen (die taak schuif ik met liefde al een jaar voor me uit), maar zeker niet als het gaat om dingen die ik eenmaal in mijn hoofd heb. Komt in me op dat ik een businesscoach wil inschakelen, dan gaat de e-mail er vaak die avond nog uit. Voel ik een intense drang om te kringloopshoppen? Dan laat ik gerust van alles vallen om er dat weekend nog voor te gaan. Heb ik in mijn hoofd dat het huis een opruimbeurt verdient? Dan ga ik daar gerust op zaterdagochtend 7 uur meteen voor zitten. in mijn pyjama desnoods.
Soms zit ik mezelf met het enthousiasme en de drang om alles NU te doen wel lichtelijk in de weg. Er zitten maar 24 uur in een dag, waarvan je er ook nog een aantal op één oor in bed moet doorbrengen, dus het is niet altijd realistisch om al die plannen meteen uit te voeren. Soms kan ik jaloers zijn op mensen die niet zoveel haast hebben. Een beetje minder peper in mijn reet zou af en toe fijn zijn.
Gelukkig heb ik Bart die me goed kan terugfluiten als ik weer eens met 160 kilometer per uur door het leven dender. “Morgen weer een dag”, klinkt het dan alsnog. Uit zijn mond dan.
4. Inefficiënt bezig zijn
Ik durf wel te zeggen dat ik redelijk handig ben met productief werken en focus houden. Ik kan gerust 1,5 uur gefocust aan een tekst werken en kijk graag hoe ik dingen slim kan combineren. Komt als thuiswerker vaak perfect van pas! De keerzijde van die efficiëntie-neigingen is dat ik het soms lastig vind als de productiviteit en focus ontbreken in een project. In een eerdere baan vond ik het bijvoorbeeld een ware uitdaging als ik in verplichte wekelijkse vergaderingen van twee uur vastzat. “Twee uur vergaderen, dat moet toch sneller kunnen!”, dacht ik dan. Maar ja, het is niet altijd aan jou om daar iets van te zeggen.
Als het tempo wat lager ligt, tettert mijn ongeduld regelmatig in mijn oor. Zo tune ik bij meetings van 2 uur na een tijdje uit (lichamelijk ben ik er nog, maar mijn hoofd is naar een wereld hier ver vandaan verplaatst). Sta ik in de file? Dan kan ik daar stevig van balen (zonde van de tijd!) en heb ik gewerkt aan een project dat later toch niet doorgaat, dan stoort dat me ook best wel. In mijn hoofd ben ik dan al snel bezig met “Het zou productiever zijn als…”, terwijl het natuurlijk niet altijd zo efficiënt mogelijk hoeft te gaan.
Het is ook prima om een keer iets langer over je rit naar huis te doen of langer te blijven nakletsen. Is allemaal niet mijn sterkste kant. Behalve dan dat Bart me wel heeft geleerd om langzamer te wandelen. Lukt me nu al twee jaar heel aardig, waardoor ik oprecht meer zie van de wereld om me heen. Die vorm van inefficiëntie kan ik dan weer wel enorm waarderen.
5. Delegeren
Ik zou een waardeloze leidinggevende zijn, denk ik zomaar. Misschien kom ik daar ooit op terug of onderschat ik mijn managerskunsten, maar op dit moment ben ik een ramp met delegeren. Voorbeeldje: toen mijn website laatst een update kreeg, moesten 1900 blogs worden nagelopen op allerlei punten. Ik vind het dan zo lastig om dat uit handen te geven dat ik Barts aanbod om erbij te helpen al had afgeslagen.
Om eerlijk te zijn heb ik er zelfs met kleine dingetjes weleens moeite mee. Zo ben ik überhaupt vaak degene die in situaties zegt “Laat mij het maar even doen!”. Zelfs al ben ik even moe of heb ik totaal geen zin om bijvoorbeeld het huishouden te doen, steekt mijn verantwoordelijkheidsgevoel al snel de kop op. Die ‘niet piepen gewoon doen’-mindset is soms reuze-handig, maar ook weleens lastig. Hoe fijn zou het zijn als je meer aan anderen kunt overlaten!
6. Netwerken en sales
Dit puntje herkende ik direct uit Cynthia’s lijstje. Netwerkborrels bezoeken is zó niet mijn ding.
Ik houd van diepgaande gesprekken voeren en echt in contact zijn met elkaar. Elke drie minuten van tafel en gesprekspartner wisselen, past daar niet zo bij. Na die drie minuten is mijn kat nog niet uit de boom gekeken, hoor.
Die hekel aan netwerkborrels heeft ook deels te maken met mijn allergie voor salesgesprekken. Ik ben niet zo van mensen ongevraagd persoonlijk dingen aanbieden over de telefoon of in een persoonlijk bericht. En tuurlijk, dat moet je niet zo zien en je helpt mensen en en… toch voelt het voor mij zo. Ik geloof veel meer in kennis delen en jezelf zichtbaar maken, waardoor mensen die jouw hulp kunnen gebruiken vanzelf wel hun weg naar jou vinden. Naïef gedacht misschien, maar tot nu toe werkt die strategie (die je niet eens een strategie mag noemen!) gelukkig prima voor mij.
Overigens vind ik het ook vreselijk als ik zelf via bijvoorbeeld Linkedin spontane aanbiedingen krijg voor (nota bene) verbeter-je-sales-technieken-cursussen waar ik helemaal niet om heb gevraagd. Misschien komt daar mijn eigen ergernis vandaan en mijn overtuiging om het nooit zo te doen. Maar toch, ik weet ook wel dat het soms best fijn zou zijn als je makkelijk over koetjes en kalfjes praat, je strakke elevator pitch op elk moment op de plank hebt liggen en mensen moeiteloos weet te overtuigen. Goh, misschien toch die cursus eens overwegen? 😉
7. De boel de boel laten
Als Bart het potje zout op een willekeurige plek in de keukenla heeft gegooid, dan ben ik de eerste die dat weer netjes op zijn plek terugzet. Kom ik thuis en had ik nog geen tijd gehad om de vaat op te ruimen voor vertrek? Dan sta ik nog in mijn jas de borden en pannen op te ruimen voordat ik rustig ga zitten. Ik ben geen held in rommel laten liggen, en denk al snel “Dat doe ik wel even! Geeft rust!”. Als ik eerlijk naar mezelf kijk, weet ik ook wel dat het nóg meer rust geeft als je dat potje kunt laten liggen of de vaat een half uur kunt laten wachten. Maar nee, ik ben geen ster in de boel de boel laten. Zo ga ik nooit aan het werk zonder dat de keuken eerst netjes is gemaakt en zou ik ook niet snel op vakantie gaan als niet elke vierkante meter keurig aan kant is.
Goh, valt het op basis van dit lijstje op dat ik lichte controlfreakneigingen heb? Dus: werk aan de winkel. Vaker de troepjes laten liggen, netwerkborrels bezoeken en dan ook vooral niet de menukaart bij voorbaat thuis checken. Tijdens die netwerkborrel alles lekker inefficiënt aanpakken en ook nog degene met wie ik spreek taken delegeren waarvan ik vind dat ze mijn pakkie ‘an zijn. Joh, wie weet is er nog kans dat ik in deze dingen ooit beter word. wie weet.
Waar ben jij echt niet goed in?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
33 nieuwe dingen om te proberen vandaag | Doe eens gek!
Doe eens gek! Er zijn momenten waarop ik me die uitspraak geen twee keer laat zeggen. Gewoon doen kun je de rest van je leven nog, dus op z'n tijd is het best fijn om jezelf te (laten) verrassen door iets nieuws te proberen. Een nieuwe goede gewoonte proberen bijvoorbeeld, je keuze eens door iemand anders laten maken of een outfit dragen die je normaal nóóit uit te kast zou trekken. Ideeën nodig om jouw dag misschien wel verrassend leuk te maken? Dit zijn 33 nieuwe dingen om te proberen. Wellicht vandaag nog!
12 écht originele zomeractiviteiten (voor elk budget & weertype)
Voor een zinderende zomer hoef je niet altijd de grens over te gaan of veel geld uit te geven. Ook in binnenland én met een kleiner uitjesbudget kun je je goed vermaken tijdens de zonovergoten én minder zonnige zomerdagen. Zoek je nog leuke inspiratie voor binnen- en buitenactiviteiten op een zomerse dag? En wil je eens iets anders doen dan het zoveelste terrasje pakken of alweer aan een cocktail in eigen tuin nippen? Dan zijn dit 12 leuke en originelere zomeractiviteiten. Voor verschillende weertypen én met opties voor als je niet te veel geld wilt uitgeven.
Favoriete recept voor vegan bananenbrood met walnoten (ook glutenvrij)
Bananenbrood is één van mijn favoriete eetbare dingen. Bij de lunch, als snack of bij het ontbijt - ik kan het altijd eten. Nu had ik alleen tot voor kort nog niet hét recept voor vegan bananenbrood gevonden. Bananenbrood dat én glutenvrij én eivrij is, vond ik soms maar wat droog of werd juist te sompig. De structuur was het meestal gewoon net niet. Totdat ik na heel wat experimenteersessies boekweitmeel ontdekte. Dit vegan bananenbrood komt perfect uit de oven: stevig, fluffy en met een vleugje zoet. Heerlijk om elke dag een dikke plak (of twee) van te snijden. Ik deel het recept heel graag!
Oef ja, netwerken en sales, daar krijg ik echt de kriebels van. En verder is alles wat je onder punt 1 schrijft echt HEEL herkenbaar. Laatst met collega’s in een restaurant heb ik mijn menukaart-tic ook maar gewoon toegegeven toen iemand vroeg of ik het al wist. “Ja, ik zit ‘m voor de vorm nog even te bekijken, maar eigenlijk ken ik ‘m al uit mijn hoofd en weet ik al EXACT wat ik vandaag ga eten en drinken.”
Haha, heerlijk! Ik dacht dat ik de enige was die dat deed bij menukaarten, maar gelukkig zijn er zo te lezen in de reacties veel meer mensen zoals ik 🙂
Leuk lijstje! En als mede-controlfreak zit er ook nogal wat herkenbaars tussen. Ik check ook thuis de menukaart hoor. Maar dat is denk ik vooral omdat ik van het type ‘wat de boer niet kent…’ ben en tja, dat is buitenshuis soms lastig. Ik kan nog wel even doorgaan met dingen waar ik belabberd in ben, maar ik vind ’t zo’n leuk idee dat ik er maar gewoon ook een blog over ga schrijven. Ik zal je linken t.z.t.
Leuk leuk! Ik ben heel benieuwd naar jouw blog 🙂
Oh, ik check de menukaart ook … maar ik maak mijn keuze echt pas als ik aan tafel zit. Maar ik kijk wel of ik de kaart interessant vind. Het zo namelijk zo maar kunnen dat ik een restaurant binnenloop en de menukaart saai vind. En dan neem ik hooguit een koffie. Dat is niet zozeer controlfreaky, maar meer erg kieskeurig. We hebben dan ook een paar vaste restaurants waar we veel komen. Vroeger bestelde ik dan heel vaak hetzelfde, maar tegenwoordig kies ik echt steeds iets anders. Ook omdat de kaart vaker verandert!
Misschien wordt je juist wel losser naarmate je ouder wordt. Dan wordt het fijner om af en toe wel ergens door verrast te worden. Dat houdt het leven spannend.
Die kieskeurigheid qua restaurants snap ik helemaal! Ook ik vind het zonde als ik in een restaurant zit waar ze alleen de standaard-dingen op de kaart hebben staan die ik ook thuis kan maken. Zeker op vakantie kan ik er echt lol aan beleven om van tevoren het perfecte restaurant te ontdekken.
Keuzes maken. Ik moet wel zeggen dat ik dit vooral aan trauma wijd en daarnaast ook aan een onvoorspelbaar lichaam. Ik heb jarenlang voor iedereen gesprongen en duwde daardoor mijn eigen mening, wil en wensen aan de kant. Daardoor ben ik nu overweldigd als ik zelf dingen mag kiezen. In hele stomme dingen. Soms heb ik een vrije dag voor mijn neus en ben ik overweldigd want, wat ga ik doen? Terwijl ik een heel assortiment (dit klinkt bijna als een salespraatje) aan hobby’s en dingen die ik echt leuk vind heb. Er is altijd wel iets wat binnen handbereik ligt. En eigenlijk altijd. Mijn boek of e-reader is nooit ver weg, mijn stiften liggen netjes in een stuk of vier grote bakken (dat komt ervan als je een collectie opbouwt) en mijn laptop en Nintendo Switch liggen ook ergens in mijn kamer. Maar het begint te beteren. Ik kan oprecht uitkijken naar een vrije dag om een hele dag te liggen lezen of te gaan wandelen. Natuurlijk moet ik ook altijd in mijn achterhoofd houden (zeker met actieve dingen zoals wandelen of Ringfit spelen) dat er een lichaam is die die plannen kan doorboren. Maar dan heb ik ook meestal wel een back-up plan. Of ik kijk of ik het onder ‘voorwaarden’ kan laten doorgaan. Na bijna twee jaar omgaan met een ziekte leer je dat ook wel. Maar ik ben ook een enorme controlfreak en die drang naar efficient zijn is ook iets wat mij bezighoudt. Tot ver op mijn vrije dagen. Ik ben altijd bezig met busuren zo goed mogelijk te bestuderen zodat ik zelfs op mijn vrije dag alles kan rapen wat er te rapen valt. Terwijl dat eigenlijk stom is, want het is mijn vrije dag. Als er een iets is wat ik dan heb, is het tijd. En tijd waar ik van zou moeten genieten. Maar net als jij ben ik er beter in geworden. Dus wie weet zitten we hier allebei over een half jaar met een heel ander verhaal. Hoe mooi zou dat zijn.
En dat vind ik ook het mooie aan jouw blog, je doet mensen echt nadenken over hun eigen leven en mij heb je al vaker geïnspireerd om dingen anders te doen. Dus ik ben nog altijd dankbaar voor de 20-jarige Nikita die ooit een keer op jouw blog heeft geklikt, want hij heeft mijn leven een stuk beter gemaakt. En naast die blog heb ik er ook nog eens een fantastisch persoon bij leren kennen, daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn <3
Jeetje, wat een lieve woorden! <3 Dank je wel! Ik vind het ook prachtig dat we elkaar via het bloggen op het spoor zijn gekomen.
En wie weet waar we allebei over een half jaar op dit gebied staan. Bewustzijn is de eerste stap naar verandering 😀
Grappig, ik kan dus ook niet niks doen. Vind dat zó nutteloos en gek genoeg word ik daar juist rusteloos van haha! Ik ga voor de ontspanning dan liever Simsen, iets creatiefs doen of bloggen bijvoorbeeld.
En wij checken ook altijd de menukaart van te voren als we naar een nieuw restaurant gaan. Ik maak niet altijd meteen mijn keuze, maar ben graag voorbereid😜
Discipline! Alle bovengenoemde punten kan ik een beetje beter of duidelijk beter dan jij, maar daardoor wordt er niet alles gedaan, dat eigenlijk zou moeten. Dus iets meer discipline zou voor mij geen nadeel zijn. En verrassingen is ook niet mijn ding, ik weet graag waar ik aan toe ben en dan kan ik mijn tijd en energie inplannen.
Ik kijk ook op voorhand naar de menukaart. Niet om al te kiezen maar om een idee te hebben of er wel iets glutenvrij mogelijk is. Zie ik vb totaal foute allergeneninfo staan bij gerechten, dan kies ik liever een ander restaurant.
Kiezen die ik meestal nog niet echt, omdat ik ter plekke nog eens wil horen wat kan en wat niet. Maar voorbereid ben ik dus wel 🙂
De boel laten kan ik ook niet zo goed, zeker niet in de tuin. Zag laatst een cartoontje met links een plaatje van een bank en het onderschrift: de bank die ik gekocht heb om lekker van de tuin te genieten. Rechts zag je het plaatje met dezelfde bank maar dan de persoon druk bezig onkruid te wieden en het onderschrift: wat er echt gebeurt wanneer ik op de bank wil gaan zitten genieten.
Helemaal herkenbaar hier 🙂
Heel logisch inderdaad dat je met glutenallergie graag de ingrediënten van tevoren checkt! Bart ziet om die reden ook graag van tevoren wat de glutenvrije opties zijn. Hij heeft wel vaker gehad dat restaurants voor de glutenvrije versie het gerecht helemaal uitkleden (dan krijg je de pasta met alleen wat groenten, zonder vervanger voor de gluten-ingrediënten). Dus sindsdien checkt hij altijd even of er iets meer opties zijn dan dat 😉
Haha, dat plaatje van de bank zie ik al helemaal voor me. Ik gok dat ik ook die persoon zou zijn die in werkelijkheid alleen op verjaardagen op die bank zit 😛
“We komen wel ergens tussen één uur en drie uur langs”. Ik wil dan weten om welke tijd precies. Blijven we lunchen of eten we thuis? Moeten we dingen meenemen? –> zo herkenbaar! Mijn man is zo iemand die gewoon zegt van we zien wel en ik snap dat niet. Je kan toch niet afspreken met vrienden en dan niet weten om welk uur je afspreekt??
In netwerken en commercieel zijn ben ik ook niet goed maar in al de rest wel, haha :p
Haha, exact dat! Ik snap ook echt niet dat mensen dat “maar kunnen afwachten”. Ik deel vaak mijn hele dag in om zo’n afspraak heen 😉
Ik check ook altijd de menukaart, maar dat is eigenlijk meer als een vorm van voorpret!