7 volwassen kwesties die je er "opeens" bij krijgt

Volwassen worden staat enerzijds voor vrijheid. Zo kun je eindelijk zelf bepalen of je voor je ontbijt de pindakaas van het huismerk koopt of toch voor het allerduurste, maar o-zo-lekkere A-merk gaat. Maar volwassen worden betekent ook dat je, naast je boterham met dure pindakaas, steeds meer volwassen zaken op je bordje krijgt. Je bent immers niet zomaar eigenaar van een koophuis en zal ook zelf iets met je zorgverzekering en belasting moeten doen. Ook ik heb mijn weg moeten vinden in de wondere wereld van volwassen kwesties. Dit zijn 7 van die volwassen kwesties die ook bij mij “opeens” een rol zijn gaan spelen.

1. Een koophuis krijg je niet zomaar. Als kind dacht ik dat iedereen wel ergens in zijn twintigerjaren een koophuis in zijn schoot geworpen krijgt. Ik geloofde dat een eigen huis net zo logisch was als dat je als kind naar school gaat. Wist ik veel dat daar notarissen, hypotheekadviseurs en makelaars aan te pas komen! Ik had als kind dan ook nooit verwacht dat ik nu opeens kan meepraten over hypotheekrenteaftrek en huizenprijzen.
2. Je verdiepen in zorgverzekeringen loont. Op jonge leeftijd vond ik zorgverzekeringen maar saai grote-mensengedoe. Nog steeds is me verdiepen in mijn zorgverzekering niet een van mijn hobby’s, maar nuttig is het wel om dit aan het eind van het jaar te doen. Dit kun je bijvoorbeeld doen met de Zorgvergelijker van de Consumentenbond, die jou volledig eerlijk advies geeft over welke zorgverzekering bij jouw wensen en behoeften past. Wel zo handig om jezelf veel uitzoekwerk te besparen.
3. Vakanties vergen véél voorbereiding. Als kind betekende op vakantie gaan voor mij in een propvolle auto stappen en maar zien waar die zou uitkomen. Papa wist de weg wel en ik hoefde er alleen maar voor te zorgen dat ik me tijdens een ellenlange autorit zou vermaken (hallo, waarom bestond er toen nog geen Netflix?!). Inmiddels besef ik dat er aan een vakantie heel wat regelwerk voorafgaat. Een hotel boeken, een gunstige reis uitzoeken, de route bepalen en misschien ook wel een visum regelen. Ik verbaas me er altijd weer over hoeveel tijd daar in gaat zitten.
4. Met je pensioen moet je ook nog iets doen. Pensioen, dat is toch iets voor over een jaar of 45?! Voorlopig heb ik nog geen uitzicht op een plekje achter de geraniums, maar toch bleek het wel handig om al iets van mijn pensioen af te weten. Ik voelde me namelijk een grote nitwit toen ik op mijn vorige werk een verplicht gesprek met een pensioenadviseur had. Met zijn opmerking “Wat als je doodgaat en je kinderen achterlaat zonder het financieel goed geregeld te hebben?!” liep hij misschien een klein beetje op de zaken vooruit, maar sindsdien check ik wel vaker mijn online pensioenoverzicht.
5. Belastingaangifte – niet leuk, wel nodig! Toen ik jong was, raapte ik weleens blauwe enveloppen van de deurmat op voor mijn ouders. Saai, alweer geen Tina of Donald Duck bij de post! Inmiddels heb ik wel ontdekt dat je met blauwe enveloppen (autobelasting, kwartaalaangiftes!) vaak iets moet doen. Ook besef ik nu dat de Belastingdienst het misschien wel makkelijker wil maken, maar dat aangiftes vooral een vervelend maar belangrijk klusje zijn om te doen. En je verdiepen in bepaalde regelingen (dank voor de tips, pap!) blijkt ook verrassend nuttig!
6. Leven kost soms verbazingwekkend veel geld. Oké, dat die A-merk-pindakaas met karamel en zeezout zó duur was, had ik als kind niet verwacht. Maar überhaupt blijkt leven als volwassene een stuk duurder te zijn dan je je realiseert als je nog van €1,00 zakgeld per week leeft. Wist ik als kind veel dat mooie auto’s een vermogen kosten en dat er ook aan saaie apparaten als wasmachines een prijskaartje hangt. Dat merk je eigenlijk pas wanneer je als volwassene zelf dat soort bedragen moet ophoesten.
7. Je moet het zelf doen. Hoe volwassener je wordt, hoe meer je “opeens” zelf moet gaan doen. Er is niet iemand die je lunchpakketje maakt (of je moet je partner lief aankijken!), die je agenda beheert en die ‘nee’ voor jou zegt. Je zult zelf je boterham van pindakaas moeten voorzien, je wekker moeten zetten en het moeten aangeven als het je te veel is.

En weet je wat het bijzondere is? Eigenlijk vind ik het juist leuk om me bezig te houden met dit volwassen gedoe. Want wat voelt het volwassen als ik zelf mijn zorgverzekering heb uitgezocht, mijn eigen autoverzekering regel of bij een financieel adviseur een buitengewoon serieus gesprek aanga. Ik had nooit verwacht dit te zeggen, maar ik kan van die volwassen kwesties oprecht genieten.

Wat vind jij het leukst aan volwassen worden (of zijn)?

De alinea over zorgverzekeringen is geschreven in samenwerking met de Consumentenbond.