“Wat leuk joh! Doe je er dan nog wat naast?”. Als ondernemer krijg ik soms de gekste vragen of verzoekjes naar mijn hoofd. Zeker niet van iedereen. Maar ik merk dat sommige buitenstaanders al snel hun vooroordelen klaar hebben als ik vertel dat ik ondernemer ben. Soms ook als ik vertel wat ik precies doe als tekstschrijver. Blijkbaar is het geen heel gebruikelijke manier om een belegde boterham te verdienen. En ben je ook nog jong en ook nog vrouw, dan komen er soms wat extra oordelen bij. Dit zijn 7 bijzondere reacties die ik weleens heb gekregen (naast de vele leuke reacties trouwens!).
1. “Leuk joh. Nou als jij er maar van kunt rondkomen!”
Die opmerking kreeg ik nota bene van een accountantskantoor dat ik interviewde en dat mij niet al te subtiel probeerde binnen te hengelen als klant. Je snapt: na die opmerking was hun poging daartoe compleet mislukt. Overigens heb ik de opmerking vaker gekregen. Blijkbaar verwachten mensen dat je met “stukkies schrijven” hooguit wat wisselgeld kunt verdienen of dat je een rijke partner moet hebben om met dit werk je hypotheek te betalen. Hoe kortzichtig! Schrijven is gewoon een baan waar je geld mee verdient, net als met al het andere werk.
Ik denk eerlijk gezegd dat die vraag aan mannelijke ondernemers minder vaak wordt gesteld. Van een man verwachten mensen niet zo snel dat die wel een rijke vrouw thuis heeft. Andersom is dat vooroordeel er nog vaak genoeg wel. Ik krijg regelmatig het idee dat mensen denken dat ik gewoon een rijke vriend aan de haak heb geslagen en zelf wat aanklooi om een beperkt zakcentje aan onze huishoudpot bij te dragen. Maar als er iemand is die financieel onafhankelijk zijn soms zelfs iets te belangrijk vindt, dan ben ik het wel.
Als je niet voor een tientje per uur je diensten aanbiedt en iets doet waar vraag naar is, kun je als ondernemer prima rondkomen. Ook zonder rijke prins op het witte paard.
2. “Oh oké, en doe je er dan nog wat naast?”
Ja hoor, ik kook ook nog 4x per week avondeten, maak regelmatig het huis schoon, heb een eigen blog, spreek met vriendinnen af, trek zo nu en dan mijn hardloopschoenen aan… Maar nee, ik heb er geen andere baan naast. Ik werk 40-45 uur per week aan mijn bedrijf, dus een parttime baan kan ik niet in mijn dagplanning kwijt.
Ik merk dat anderen weleens denken dat je een “bedrijfje” er even bij doet. Dat je wat aanrommelt, maar een échte baan nodig hebt om daarmee je benodigde geld te verdienen naast de uit de hand gelopen hobby die je bedrijf heet. Eigenlijk best gek! Aan mensen die in loondienst werken, vraag ik toch ook niet “En, heb je er dan nog een functie naast?”.
En bovendien: al werk je niet 40 uur, waarom zou je de uren dan moeten opvullen totdat er wel 40 declareerbare uren in je agenda staan. Er zijn genoeg mensen die 2, 3 of 4 dagen per week aan hun bedrijf werken in plaats van een volle werkweek.
3. “Ik heb geen budget, maar deze opdracht levert je wel veel op!”
Dat je een groter bedrijf moet betalen en dat je je boodschappen in de supermarkt niet gratis mee krijgt, is heel duidelijk. Maar soms stuit het nog op onbegrip dat ik mijn werk als tekstschrijver niet voor nop doe. Ik krijg serieus best vaak mailtjes van mensen of ik gratis iets wil doen in ruil voor “exposure” (lekker jargonwoord ook). Want uit hun 15 volgers haal ik misschien wel dé klant voor mijn bedrijf. Dat maakt het die twee dagen werk zéker waard. *kuch*
Net na mijn KvK-inschrijving vond ik het nog weleens lastig om gratis werk af te slaan. Geld vragen voelde inhalig, ook al is het heel logisch dat je geld betaalt voor diensten. Ik kan bij mijn hypotheekaanbieder ook niet vragen of ik deze maand in plaats van geld ook met een zelfgebakken appeltaart voor hun diensten mag betalen.
Ook is het bij veel ondernemers echt niet zo dat ze zó om klanten verlegen zitten dat ze zelfs gratis klussen met beide handen aangrijpen. Ik doe zelf weleens gratis werk voor een vriendin of een familielid of in een enkel geval voor organisaties en mensen die ik dat oprecht gun. Maar verder stuur ik voor mijn werk gewoon een factuur. Bij de bakker kom ik ook niet met gratis brood vandaan omdat bakken nu eenmaal zijn passie is.
De foto’s zijn gemaakt door Blooming Picture.
4. “Jij werkt toch thuis, dus misschien kunnen we…”
Thuiswerken for life! Voor mij gaat er niets boven werken aan de eettafel. Eventueel onder een kleedje en met altijd de waterkoker en verse lunches binnen handbereik. Maar er zit wel één nadeel aan thuiswerken, en dat is de manier waarop anderen er soms tegenaan kijken. Doordat ik zelf mijn uren kan indelen, denken mensen weleens dat ik de hele dag door beschikbaar ben voor leuke dingen. De buurvrouw vroeg me eens of ik dan op donderdagochtend op visite kon komen, want “je hoeft toch niet te werken”. Of mensen denken dat je vandaag kunt besluiten dat je over vijf dagen met vakantie gaat, terwijl ik ook gewoon planningen heb lopen.
Sowieso merk ik dat mensen sneller denken “Oh kun jij even…?” omdat je toch thuis bent.
Dat soort kleine dingen zijn niet zo’n ramp overigens, en ik geef vaak ook gewoon eerlijk aan wat wel en niet kan. Ook al kan ik mijn werktijden zelf indelen, ik houd er een aardig half-9-tot-half-6-ritme op na. Is ook wel zo handig, want ik heb ook videogesprekken met en telefoontjes van opdrachtgevers en die zijn niet op zaterdagochtend of vrijdagavond beschikbaar. En ook voor mezelf vind ik zo’n ritme fijner.
5. “En verdien je daar dan echt geld mee?”
Nee joh, ik hobby wat aan de hele dag. Ik sta om zeven uur op om met hobbyen te beginnen. Alle teksten die ik oplever, zijn gratis. Schrijven is immers mijn hobby, dus daar vraag ik geen geld voor. Gelukkig is mijn hypotheekaanbieder ook begripvol. Ik hoef ze niets te betalen, omdat ik zulk goed vrijwilligerswerk lever. Advies geef ik altijd gratis. En de prijzen op mijn site staan er voor de sier; natuurlijk vraag ik geen geld voor de meerwaarde die ik klanten oplever.
Eh ja, niet dus. Ja, ik verdien er geld mee. En nee, dat vind ik niet erg. Dat doet iedereen met werk, toch? Ik heb er een opleiding voor gevolgd en ben pas fulltime gaan ondernemen toen ik zeker wist dat ik er meer dan een kale boterham mee kon verdienen.
6. “Ben je dan niet heel eenzaam?”
Dit vooroordeel begrijp ik op zich wel. De angst voor eenzaamheid was ook een van de redenen dat ik pas na lange tijd mijn baan durfde op te zeggen. Vaak heerst het beeld dat je als thuiswerker de hele dag eenzaam achter je laptop zit en blij bent als je ’s avonds na werktijd een paar woorden met de caissière kunt wisselen. Maar persoonlijk vind ik dat alles meevallen. Ik spreek zeker wel één keer per dag telefonisch of via een videogesprek mensen. Doordat ik voor verschillende opdrachtgevers werk, heb ik veel wisselende contacten (nee, niet op díe manier!). Zo hoor je nog eens wat qua verhalen! Daarnaast zorg ik er zelf voor dat ik elke dag even buiten kom en niet in een kluizenaar verander.
Bovendien kun je er altijd nog voor kiezen om deels in loondienst te gaan werken als je de collega’s heel hard mist. Als zzp’er houd ik nog steeds regelmatig duurzame vacatures in de gaten op websites als Sustainable Jobs. Projectleider-vacatures, communicatie-vacatures – er komt van alles voorbij. Ook op freelance- en parttime-basis. Dus als ik ooit denk “Trek voor mij maar een potje collega’s open!”, dan zijn er genoeg leuke sollicitatie-opties.
Kortom: er zijn genoeg manieren om alsnog mensen om je heen te hebben. Ga naar een netwerkborrel, zoek een sparringpartner met wie je eens per week spreekt of ga lunchen met mede-ondernemers. En anders is deels loondienst en deels freelancen ook een prima optie!
7. “Jij bent nog jong, dus dan kan dit allemaal”
Dit heb ik serieus vaker te horen gekregen. Dat ik nog niet echt geld hoef te verdienen met mijn onderneming, omdat ik geen vaste lasten heb (eh jawel hoor, mijn energie tap ik niet gratis af uit het stopcontract!) of omdat ik nog thuis woon (nope, al drie jaar niet meer!) of omdat ik geen kinderen heb om voor te zorgen (yup, wel een aandachtvragende kat trouwens!). Ik begrijp wel dat de keuze voor het ondernemerschap spannender is als je een grote villa met hoge maandlasten hebt of als je gezin grotendeels van jouw inkomen afhankelijk is. In dat opzicht heb ik het inderdaad makkelijker als appartementeigenaar zonder nageslacht.
Maar ik denk dat beginnen met ondernemen niet voor mij makkelijker of minder spannend was dan voor oudere generaties. Ik had bijvoorbeeld nog geen bergen werkervaring toen ik begon en ook geen netwerk van duizenden LinkedIn-connecties om op te bouwen. Tel daarbij op dat ik tamelijk onzeker was, geld vragen spannend vond en het woord ‘nee’ het liefst zo min mogelijk in mijn mond nam. Dan kun je je vast voorstellen dat het niet allemaal is komen aanwaaien.
Of je nu 20, 30 of ouder bent, ik denk dat je als ondernemer altijd voor spannende dingen komt te staan. Dat vind ik er zelf het leuke en uitdagende aan, maar het betekent ook dat het zeker niet altijd de makkelijkste weg is.
Krijg jij weleens te maken met vooroordelen over je werk?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Vier het leven | Zeg eens, wat heb jij vandaag te vieren?
Heb jij vanochtend al de slingers opgehangen en een berg confetti uitgestrooid? En staat je glas champagne al klaar om te proosten? Ik hoor je denken “Wat is er te vieren dan?”. Nou, dat is juist het leuke: er is elke dag wel iets te vieren. Elke dag gebeurt er wel iets leuks dat het waard is om bij stil te staan. Je moet die redenen om het leven te vieren alleen zelf zien te ontdekken. Ik inspireer je graag om vandaag nog een feestje te vieren, al is het maar in gedachten. Om welke reden dan ook.
Nieuwe posters in mijn slaapkamer | Een plank vol
Wie mij langer kent dan vandaag, weet dat mijn interieur nooit lang hetzelfde blijft. Bijna wekelijks popt er wel een plannetje op in mijn hoofd om weer eens iets te veranderen. En dan het liefst iets simpels waarvoor ik de bouwmarkt niet hoef te plunderen. Gelukt! Dit keer mocht mijn slaapkamer eraan geloven. De postbode kwam namelijk aanzetten met een pakket met nieuwe posters van Poster Store! Drie keer raden waar ik dit weekend druk mee was. Juist, met nieuwe posters in mijn slaapkamer.
Outfit | Opvallend in een okergele jurk met ruches!
Valentijnsdag is net achter de rug, maar toch heb ik vandaag een kleine liefdesverklaring. Een liefdesverklaring aan een kledingstuk welteverstaan. Moet kunnen, toch?! Al een tijdje geleden viel mijn oog in de webshop van My Jewellery op een okergele jurk met ruches bij de mouwen. Ik was direct verkocht, maar heb een paar dagen getwijfeld of ik hem wel of niet zou kopen. Ik had immers al meerdere jurkjes liggen en ik had geen idee of de maat zou passen. Toch nam ik het risico en zo werd ik een paar dagen later ook in het echt verliefd op dit mooie jurkje. Nieuwsgierig? Ik laat je de jurk in deze outfitpost zien.
O, toffe hypotheekverstrekker heb jij zeg, dat die blij zijn met vrijwilligerswerk.;)
Maar serieus, best veel vooroordelen zijn er eigenlijk. Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom mensen denken dat het makkelijker is als je jong bent. Ik zou (maar ik geef toe dat dat ook een vooroordeel is) juist eerder denken dat het makkelijker is als je ouder bent. Dan heb je meer ervaring én misschien een grotere spaarbuffer…
Dat je ook als thuiswerker een ritme aanhoudt als het gaat om werk, lijkt me alleen maar heel gezond.
Oh nou inderdaad, van zulke opmerkingen zou ik ook jeuk krijgen, bah! Haha, ik zie het al voor me dat je met een appeltaart op de stoep staat bij je hypotheekverstrekker;-)
Nou is mijn bedrijf iets technischer en dan heb ik ook wel vaak de vraag gekregen of ik dan ook echt kan coderen. Ja. Dat kan ik al jaren. Niet allen HTML, of CSS, maar ook javascript, beetje PHP, python, en zelfs ruby. Maar veel vooroordelen liggen idd in de hoek van vrouw-zijn en jong. Maar … Ik ben na jaren loondienst zelf begonnen en dan zijn de vooroordelen over ouder zijn er ook, hoor.
Maar ik heb van jou onder andere geleerd aan bepaalde dingen lak te hebben. Ik heb er plezier in, verdien er genoeg mee en heb een vracht aan ervaring. En tegelijk kan ik nog steeds veel nieuwe dingen leren! Plus ik heb de vrijheid om zelf te kiezen wat ik nog wil leren. Heerlijk.
Haha, ja vooral het derde punt komt me héél bekend voor. Walgelijk eigenlijk. Voor niets gaat de zon op hoor. En daarbij vraag je toch ook niet bij de bakker of je brood gratis is?
Ik had laatst met familie een gesprek over mijn werk en toen dachten mensen dat het wel heel saai en eentonig moest zijn om tekstschrijver te zijn. Eh, nee, absoluut niet?
Oh kan me voorstellen dat deze vooroordelen er zijn. Die zijn er over elk werk of ‘andere’ situatie wel denk ik. Er zijn ook veel vooroordelen over mijn werk. Of over het zijn van enige kind. Of…
Dat zal best wel vermoeiend zijn om dat steeds te horen.. Leuk om te zien dat je er zo goed mee omgaat!
Groetjes,
Anne