Over het algemeen weet ik me prima te redden in mijn uppie in mijn huis. Natuurlijk ben ik blij als mijn vriend komt en ben ik ook heel blij dat er een vrolijke kat rondhuppelt. En natuurlijk vind ik het gezelliger wanneer iemand blijft eten dan wanneer ik mijn avondeten opeet in het gezelschap van mijn grote vrienden YouTube en Instagram, maar vind ik alleen wonen op dit moment best prima. Toch kom je als je alleen woont weleens voor mini-struggles te staan. Deze 9 struggles bijvoorbeeld. Of beter gezegd “struggles” tussen aanhalingstekens, want natuurlijk zijn het vooral first world problems van de eerste orde.
- Soms mis ik gewoon de spierballen, de helpende hand en het technische inzicht van een man. Als ik mijn fles mondwater niet open krijg of stoei met de rits van mijn jurk, zit ik mooi met de gebakken peren. Moeten er gaten in de muur geboord worden of lekt de afvoer? Ook dan ben ik even die stereotype vrouw die mannelijke hulp moet inschakelen. Gelukkig heb k dan mijn vader, vriend of handige ooms om me te “redden”.
- Google is mijn beste vriend (naast YouTube en Instagram dus). Tegenwoordig vind je in mijn Google-geschiedenis de meest bijzondere noodkreten die – gezien de Google-suggesties – niet alleen door mij worden opgezocht. “Hoe krijg ik mijn blouse los uit mijn rits?” (onhandigheidje op een haastige vrijdagochtend!), “Hoe lang kun je champignons bewaren?” en “Hoe maak ik mijn oven schoon?” zijn maar een paar van de opdrachten die ik bij gebrek aan een sparringpartner aan Google toevertrouwde.
- Heb je eindelijk een keer iets echt heel lekkers én fotogenieks gekookt, is er niemand die dat ook kan proeven. Alleen al daarom vind ik het leuk om goed gelukte maaltijden te fotograferen. Heb ik in ieder geval nog enig “bewijs”.
- Zeker sinds ik alleen woon, kan ik regelmatig in mijn eentje in een deuk liggen. Bijvoorbeeld om Pippa, om mijn eigen domme acties of om kleine dingen die ik in mijn eentje meemaak. Niets zieligs aan, hoor! Toch betrap ik mezelf erop dat ik dat soort dingen altijd ergens noteer om nog eens door te vertellen. Zodra je dat soort dingen met iemand deelt, lijken ze toch nóg wat grappiger te zijn.
- Een tweepersoonsbed in je eentje klinkt extreem luxe. Ooit fantaseerde ik over hoe ik diagonaal in mijn eigen bed zou kunnen liggen. Een hotelbed zou er niets bij zijn. In de praktijk lig ik braaf op één helft en blijft de andere helft keurig netjes onbeslapen als mijn vriend er niet is. Zo’n leeg kussen naast je is niet per se een en al fijnheid en luxe. Iets met verwachting vs. realiteit.
- Heb je weleens pakken drinken meegekregen als je op visite was geweest? Nou, bij mij zou je zomaar eens met een pak ijsthee naar huis kunnen gaan. Als er mensen op bezoek komen, haal ik altijd wel speciaal drinken in huis, dat ik zelf niet altijd even lekker vind als niet-frisdrankfan. Om vervolgens maar de rest van het pak aan diegene mee naar huis te geven. Alles beter dan drinken door de gootsteen spoelen.
- Boodschappen doen alleen blijft soms een uitdaging. En dan heb ik het nog niet eens over de boodschappentassen die ik alleen naar boven sjouw. Maar ik heb inmiddels dé oplossing voor de race tegen de klok met groenten: roerbakschotels. Dankzij roerbakschotels komen de verpakkingen met drie paprika’s opeens wél op tijd op. Ik word er steeds wat handiger in en heb al een paar favoriete combinaties ontdekt.
- Wel een echte kookstruggle: receptideeën voor ovenschotels, lasagne en appeltaart zijn in je eentje soms nogal lastig uit te voeren. Want wat moet je in je eentje met vier porties lasagne, een enorme ovenschotel of een appeltaart van acht stukken? Oké, voor dat laatste kan ik vast wel een paar vrijwillige mee-eters vinden. De andere recepten staan op de planning om een keer met mijn vriend te maken. Twee porties is al makkelijker dan één!
- “Kun jij dat even doen?” is er niet bij. Soms heb je van die klusjes waarbij je het liefst even aan een ander zou vragen voor jou op te staan. Terwijl je net je pyjama hebt aangetrokken de container buiten zetten bijvoorbeeld of ’s avonds nog in de regen de deur uit moeten om nieuwe kattenbakkorrels te kopen. Pippa zelf kan ik het moeilijk vragen. Maar hé, elke keer veer ik weer
enthousiastop om aan mijn burgerlijke taken te voldoen. Iets met je eigen boontjes doppen.
Ach, neem dit alles vooral met een korrel zout. Ik heb het hartstikke goed naar mijn zin in mijn huisje en vermaak me meer dan prima. En alleen wonen heeft ook zo zijn voordelen. Niemand die moppert als ik te veel chilipoeder door het eten heb gegooid, ik kan mijn eigen zoetsappige tv-programma’s bingewatchen zonder commentaar en niemand moppert wanneer mijn huis vol staat met nogal meisjesachtig Blond Amsterdam-servies. Zo slecht heb ik het nog niet 😉
Wat vind jij (of lijkt jou) een “struggle” aan alleen wonen?
Heeeeeel herkenbaar! Je kunt trouwens prima dingen koken/bakken die je niet in je eentje in één keer op kunt krijgen. Mijn beste vriend is mijn vriezer, wat dat betreft. Ijk fijn als je eens geen tijd of zin hebt om te koken, als er voorraad in je vriezer ligt.
O, en mijn grootste struggle met alleen wonen? Als er iets is met betrekking tot elektriciteit. Dan weet ik niet hoe snel ik ’t liefst al m’n broers tegelijk moet bellen?.
De vriezer moet ik inderdaad ook echt wat vaker gebruiken om wat vaker van één maaltijd te kunnen eten. Dan lukt een ovenschotel opeens wél 🙂
Haha, ik kan me je elektriciteitsissues goed voorstellen. Ik geloof dat ik dan ook acuut een man in huis nodig zou hebben.
Ik woon samen met mijn vriend en ik ben regelmatig heel blij als hij de pot jam wel openkrijgt. Als de ander er niet is gebruiken wij overigens wel de andere helft van ons bed, alhoewel dat ook maar 140 breed is
Heerlijk hoor om dan het héle bed te kunnen gebruiken. Nooit verkeerd, zo uitgebreid liggen 🙂
Leuk artikel! Vooral dat koken voor één persoon lijkt me echt een enorme uitdaging soms, aangezien zo veel recepten voor meer dan twee personen zijn. Hihi, ook al woon ik niet alleen, sommige struggles ken ik wel. Laatst kreeg ik een blik tomaten niet open toen ik aan het koken was en er was niemand thuis. Dat terwijl het al bij het gerecht moest en ik alles op het vuur had staan… Oeps. Dus toen moest ik alles maar aan de kant zetten en wachten tot broerlief thuis was om mij te redden hahaha!
Haha, broers to the rescue op dat soort momenten! Ik denk dat dat mij met blikken ook zo zou kunnen overkomen. Daar ben ik ook totaal niet handig mee.
Leuk om te lezen. Koken voor een persoon lijkt mij best lastig, ook al heb ik dat een tijd ook moeten doen toen mijn man naar school ging. Ik koos wel altijd een wat makkelijkere maaltijd, maar wel gezond. En ik zou misschien wel moeite hebben met sommige technische problemen in huis, maar ik heb het nog nooit echt meegemaakt.
Makkelijke maar gezonde maaltijden zijn ook wel echt het lekkerst (en handigst) als je alleen woont 🙂 Dat is ook een beetje mijn kookstijl. Zodra mijn vriend er is, wil ik wel wat uitgebreider koken. Maar heel lang in de keuken staan voor alleen mezelf vind ik toch wel een ding 😉
Ik heb ook jaren lang alleen gewoond nadat ik eindexamen deed, dus het is allemaal wel herkenbaar , vooral dat je af en toe mannelijke hulp moet inschakelen voor het een of ander. Toen was het altijd mijn vader die moest komen behangen, of een gaatje in de muur moest boren haha;-) Ik heb trouwens nog regelmatig dat ik alleen ben en ‘in een deuk lig’ , beter dat dan in je eentje verdrietig zitten te zijn, toch?!
Haha, inderdaad! In je eentje in een deuk liggen heeft juist wel wat. Ik kan daar stiekem ook wel van genieten 😉
Die ovenschotels en lasagnes vries ik lekker in of eet er meerdere dagen van, lekker goedkoop! 🙂
En ik vind het zo fijn als er kliekjes in de vriezer staan en ik niet hoef te koken na een lange dag. De klusjesman is wel een herkenbare struggle. En veel Googlen ook haha.
Invriezen is inderdaad een goed idee! Ook lekker makkelijk als je wat minder tijd hebt om te koken na een lange werkdag 🙂
Hahahahaha, vooral punt 3 vind ik ontzettend herkenbaar! Foto’s maken van culinaire creaties omdat ik anders de enige ben die het ziet. Maar de grootste struggle vind ik toch dat ik nooit iets zomaar kan “uitbesteden” aan iemand anders. Al word ik daar naarmate ik langer op mezelf woon ook wel steeds handiger en milder in. Dan is het maar iets minder opgeruimd, of dan maak ik wel iets zonder ingrediënt X (bij gebrek aan tijd om even naar de supermarkt te sjezen)…
Haha, dat niets kunnen uitbesteden is ook wel mijn grootste struikelblok. Soms zou het zo fijn zijn als je, terwijl je roert in de pan, even iemand anders naar de supermarkt kunt sturen. Helaas, de kat zal het niet voor me doen 😉 Maar inderdaad, soms helpt het gebrek aan iemand erbij ook juist wel om dingen wat meer los te laten.
Ik heb soort rubberen lapjes die echt heel handig zijn om dekselsvan potten te draaien. Was een tip van mijn alleenwonende oma met artrose in haar vingers. Qua eten maak(te) ik gewoon ovenschotels voor 1 persoon. Of voor 2 en dan at ik de volgende dag hetzelfde (met nog wat extra kaas erop haha).
Ha, twee dagen ovenschotel eten klinkt niet verkeerd! Misschien moet ik me daar ook maar eens aan wagen.
Die rubberen lapjes voor potdeksels lijken me ideaal trouwens, zeker gezien mijn grote gebrek aan spierballen.
Ik ben best wel blij dat ik niet meer alleen woon. Het had echt heel veel voordelen ook, maar mijn vriend aka “spierbundel” aka klusjesman in de buurt hebben is toch wel heel handig 😉
Haha, dat kan ik me voorstellen! Ik vind het ook wel veel voordelen hebben om alleen te wonen, maar stiekem lijkt het me nog een stuk leuker (en soms handiger) om samen te wonen.
deze struggles zijn voor mij niet zo herkenbaar. Al een tijdje woon ik samen met mijn vriend. Geeft weer andere ‘Problemen’. Niet echt hoor, we zijn heel gelukkig samen.
Haha, ik kan me zo voorstellen dat alleen wonen ook wel weer voordelen heeft boven samenwonen. Die zal ik vast merken als ik hopelijk ooit samenwoon 😉
Ohh, ik ervaar alleen slapen serieus als luxe. Heb nooit lekker geslapen naast een ander — maakt niet uit wie het is. Ik lig altijd diagonaal en vind het heerlijk dat ik niemand hoef te stompen die ligt te snurken. Hahaha.
Haha, ik moet heel eerlijk bekennen dat ik in mijn eentje ook beter slaap dan met iemand naast me. Gelukkig is mijn vriend geen snurker, dus dat moeten stompen ’s nachts blijft me bespaard 😉
Even een groentetip: maak een soepje! Dat doe ik ook weleens als bijvoorbeeld die verloren broccoli er wat flets begint uit te zien. ?
Slim idee! Ik heb nog nooit echt verse soep gemaakt, maar eigenlijk zou ik dat gewoon eens moeten doen. Lekker, simpel en een goede manier om van restjes groente af te komen!
Wat een heerlijk artikel. En wel slim dat je de pakken gewoon meegeeft aan je bezoek! Goede oplossing, en misschien is ranja ook een goede. Dronken we altijd in de kliniek, je kan t enorm lang bewaren en je kan er lang mee doen.
Goed idee inderdaad, die ranja! Dat gaat een stuk langer mee dan bijvoorbeeld flessen frisdrank die toch nooit op tijd op komen.
Een paar maanden geleden had ik ineens alleen maar koud water en weinig waterdruk in de douche. Ik weigerde om de loodgieter te bellen of de woningbouw dus ging ik op YouTube kijken. Met behulp van een filmpje die ik zo af en toe op pauze zette en terug spoelde, wist ik de ketel bij te vullen en zo deed alles het weer perfect 🙂
Wauw, goed bezig hoor! Dat zou mij niet zomaar lukken als mijn douche te weinig waterdruk zou hebben. Ik was al trots dat ik laatst (dankzij Google) wist te ontdekken dat mijn brandmelder piepte omdat de batterijen leeg waren en dat ik zelf de juiste batterijen wist te vinden om het piepje te verhelpen 😉
Wat een leuk blogje!
Te veel appeltaart oud vond ik nooit zo erg, die at ik dan vaak in meerdere dagen op (-;
Ik miste toen ik op mezelf woonde vooral ovengerechten, omdat we in mijn studentenhuis geen oven hadden.
Een tip voor koken voor jezelf is het kookboek Solo good van Janneke Vreugdenhil. Heb hem zelf niet, maar is het enige kookboek voor 1 persoon.
Haha, te veel appeltaart zou inderdaad zo’n grote struggle nog niet zijn 😉
Wat een leuke tip trouwens, dat kookboek voor één persoon! Daar ga ik zeker eens naar op zoek. Wie weet staan er handige recepten in om voor mijn solo-maaltijden te maken.
Ik heb best een paar jaar in m’n uppie gewoond, dus ik herken veel van je punten! Alhoewel ik toch echt wel diagonaal of in het midden ging liggen soms haha. En qua koken: alles is ongeveer in te vriezen! Dus ik kookte gewoon de normale recepten, maar bewaarde alles wat ik niet op kreeg.
Volgens mij moet ik ook maar gewoon eens maaltijden maken om in te vriezen. Dat kookt vast een stuk makkelijker en zo kan ik ook nog eens een lekkere ovenschotel maken.
Mijn problemen zullen vooral keukengerelateerd zijn denk ik. Ik ben geen keukenprinses en natuurlijk frietjes bakken en een vleesje (vleesvervanger eigenlijk) in de pan bakken lukt me wel. Maar echt ingewikkelde recepten met een vocabulaire om U tegen te zeggen? Ik denk dat ik daar spontaan wat stress van krijg. Maar aan de andere kant, ’t is wel van de faalmomenten dat je leert. Ook in de keuken. Ik denk vooral dat ik mezelf daar tijd in moet geven. Net zoals in volwassen worden. Soms wil ik zo de perfecte volwassene zijn die alles kan en weet. Maar ten eerste bestaat die niet en ten tweede mag ik dat als iemand die net is begonnen met werken ook nog niet verwachten. Ik ben pas 22 en heb nog al die jaren om te groeien en te leren. Graag zelfs. Leren is leuk
Ook in de keuken geldt zeker dat je van fouten uiteindelijk weer veel leert. Ik heb ook regelmatig dingen gemaakt die te pittig waren, totaal niet smaakten of niet helemaal gaar waren, maar soms moet je iets één keer (of twee keer) fout doen om daarna te weten hoe het wél moet 🙂
En zoals je zegt, in het algemeen is het alleen maar waardevol om stap voor stap te kunnen groeien. Je hoeft als begin-twintiger (en ook niet als eind-twintiger trouwens) niet alles te weten. Je hebt nog een heel leven voor je om te kunnen leren.
Haha zo herkenbaar! Ik kook ook standaard teveel waardoor ik vaak twee dagen achter elkaar hetzelfde eet. Op zich niet erg, maar als het steevast gebeurt dan wordt je daar wel moe van.
Haha, met standaard te veel koken hoef je wel minder vaak in de keuken te staan. Maar ik snap wel dat je ook niet elke keer restjes van de dag ervoor wilt eten 😉
Ik woon dan niet op mijzelf of alleen, maar ik herken sommige struggles wel hoor! Wanneer bijvoorbeeld ik alleen thuis ben op het moment dat erg gekookt moet worden en ik een potje weer niet open krijg! Argh!
Sommige frisdranken hebben wij gewoon in blikjes. Ik woon wel samen met mijn vriend, maar als we een verjaardag vieren dan neemt toch iedereen wat anders waardoor je zo 4 flessen open hebt en die niet opgaan. Dus wij kiezen ook gewoon voor blikjes en doen dat gewoon netjes in een glas.
Wat slim inderdaad om frisdrank in blikjes te kopen. Zo weet je zeker dat je niet een halve fles overhoudt. En als je het drinken gewoon in een glas giet, merkt niemand er iets van dat het uit een blikje komt.