Stel je toch eens voor dat je extra uren in een dag zou kunnen kopen. Zou jij dat doen? Een dag van 26 uur lijkt mij zo’n slecht idee nog niet. Wat zeg ik? Dertig uur is ook best prima. Ik heb namelijk meer hobby’s dan tijd, meer slaapbehoefte dan uren vrij en meer leuke, spontane ideeën om mijn weekenden mee op te vullen dan de 48 uur die ik op zaterdag en zondag tot mijn beschikking heb. Maar alle tijd van de wereld hebben, is dat wel zo ideaal? Ik besloot er eens vrolijk mijn gedachten over te kraken en neem je graag mee in mijn hersenspinsels en gefilosofeer.

Nooit meer tijdtekort?

Hoe vaak het wel niet voorkomt dat mijn hoofd iets te laat het kussen raakt, omdat ik simpelweg te veel leuke plannen had om in 24 uur te proppen. En hoe vaak ik wel niet zou willen dat ik me kon opsplitsen om drie geweldig leuke dingen op één avond te doen. Ik “worstel” al zolang ik me kan herinneren met het #firstworldproblem dat ik genoeg leuke dingen weet om wel 30 uur per dag mee te vullen. Ik zou dan elke dag mooie delen van Nederland willen ontdekken, talloze nieuwe hobby’s willen uitproberen en uren series willen kijken die ik normaal door tijdgebrek maar laat voor wat ze zijn. Ik zou naast mijn baan elke dag 2 blogartikelen schrijven en misschien een grote onderneming beginnen. Vaarwel keuzes maken! Hallo lang leve de lol! Of toch niet?

De zeldzame momenten meer waarderen

Maar ligt het allemaal wel zo simpel? Kun je nog wel genieten als je alle tijd van de wereld hebt? Hoe leuk zijn die leuke dingen nog als je genoeg tijd hebt om ze dag in dag uit opnieuw te beleven? Juist tijdgebrek zorgt er soms voor dat ik de vrije momenten meer kan waarderen. Ik weet nog goed dat ik er als kind na 6 weken zomervakantie zelfs wel weer aan toe was om mijn ‘geheime’ hut te laten voor wat hij was. De vrije tijd die ik in mijn hut doorbracht, was zo bijzonder niet meer nu ik alle vrije tijd van de wereld had. En nog steeds werkt het zo voor mij. Het weekend is juist zo fijn omdat ik niet elke dag vrij ben. En áls ik een keer een serie kijk, kan ik dat nóg meer waarderen omdat ik dat niet dagelijks doe.

Hoogste prio

Nog zoiets: prioriteiten stellen. Nu ben ik niet de allergrootste ster in prioriteiten stellen, maar dankzij tijdgebrek kan ik in ieder geval een goede poging wagen. Tijd dwingt me om te kiezen of ik ’s avonds doorwerk of toch de avond besteed aan een goed gesprek. Ga je voor een danscursus op maandagavond of breng je die avond toch liever door bij de bridgevereniging (grapje!)? Juist doordat niet altijd alles kan, leer je ontdekken wat er voor jou het meest toedoet. Als ik dan die ene keer naar het theater ga en daar de goede gesprekken met mijn ouders, een uitgebreide shopsessie of een fijne wandeling voor laat schieten, kan ik daar juist bewust met volle teugen van genieten.

Genieten van het nu

Tijdgebrek is misschien zo slecht nog niet. Juist het besef dat ik maar 365 dagen 24 ben (duh!), dat de tijd sneller voorbijgaat dan het licht en dat een onvergetelijke dag voorbij is voordat je er erg in hebt, helpt me om te genieten van het moment. Ieder moment is kostbaar, elke minuut beleef ik maar één keer en alle mooie herinneringen die mijn leven nu fijner maken, kan ik niet nogmaals meemaken. Juist die gedachte helpt me om mezelf soms tot de orde te roepen, te stoppen met dingen die mij ongelukkig maken en bewust keuzes te maken waarvan ik nu en over een tijdje blij word. In dat opzicht is tijdgebrek zelfs iets moois. Het maakt de fijne momenten nóg kostbaarder.

Alle tijd van de wereld hebben, lijkt jou dat wat?