Je weet het even niet meer. Een gevoel dat misschien nog het meest lijkt op dwalen door een stad met doodlopende steegjes wanneer Google Maps het net heeft begeven. Je blijft doorlopen, maar hebt geen idee welke kant je op zou moeten. Dat gevoel bekroop ook mij de afgelopen tijd. Wees gerust: geen keiharde crisis of een intens rot gevoel. Ik wist simpelweg even niet meer wat ik wilde en moest doen. Dé sleutel daartegen heb ik natuurlijk niet zomaar gevonden, maar ik heb wel het gevoel dat ik stap voor stap de goede kant op ga. Zit jij ook in deze situatie? Speciaal voor jou, voor als jij dit (een beetje of heel erg) herkent, deel ik 5 tips.
Help, ik weet het even niet meer!
Voor mij is het gevoel van “het even niet meer weten” het beste te vergelijken met een fiets waar de ketting van af is gegaan. Je kunt wel doen alsof er niets aan de hand is en doortrappen, maar vooruit zal je niet komen. Misschien blijf je klagen over hoe vervelend het is om zo hard te moeten trappen zonder effect, maar ook dat brengt je geen meter dichter bij je bestemming. Uiteindelijk lukte het mij pas na een tijdje om mijn fiets aan de kant te zetten en rustig naar de situatie te kijken. Niet doorgaan als een kip zonder kop, maar eerst mijn gereedschap zoeken om daarna pas door te fietsen.
Dat stukje gereedschap bestond voor mij uit 5 tips, die ik graag met je deel.
1. Wat als je het niet meer weet? Laat het gevoel er zijn!
Misschien voelt het wel als falen dat je het even niet meer weet. Waarom overkomt mij dit nu weer? Waarom kon ik niet gewoon blij zijn dat ik op papier alles had: een diploma, een baan, een blog en lieve mensen om me heen? Lag het aan mij? Was ik niet gewoon rusteloos? Mijn eerste stap om niet te blijven malen, was om dat gevoel van ‘het niet weten’ er simpelweg te laten zijn. Ik liet al mijn vragen met rust probeerde te accepteren dat ik dit gevoel nu eenmaal had. En daar horen ook af en toe frustraties of tranen bij. Dat kan je soms nog goed doen ook!
2. Focus op jezelf
Ook is het juist in zo’n periode cruciaal dat je de (ogenschijnlijk!) perfecte levens van anderen laat voor wat ze zijn. Het helpt natuurlijk niet om te denken aan je nicht die nu door Amerika trekt als digital nomad en haar geld binnensleept met haar grootste passies, terwijl jij misschien wel op een snikheet kantoor in een onderbetaalde baan de dagen aftelt tot je pensioen.
Stop daarom met vergelijken en richt je op jezelf! Waar sta jij nu? Wat zou jij willen? En wat kun jij daar aan doen? Bovendien heeft jezelf vergelijken met anderen geen zin. Wie weet heeft diezelfde nicht wel dagelijks huilbuien wanneer ze eenzaam in een hotelzwembad ronddobbert in een opblaasdonut.
3. Praten, denken, nog meer praten en nog meer denken!
Vervolgens ben ik begonnen met voorzichtig meer delen over mijn gevoelens. Op mijn blog, maar ook met mensen om me heen. Wat bleek? Ik was helemaal niet de enige, zeker niet onder de millennials, die dit gevoel van stuurloosheid ervoer. Praten over je gevoel is iets wat je zeker op weg kan helpen. Of zoek artikelen op internet (ha, je bent hier hopelijk ook aan het goede adres!) of lees boeken hierover (‘Fuck the quarterlife crisis’ van Femke Kamps is een aanrader!). Je bent niet alleen! Ook kunnen anderen je misschien adviseren of kun je door gesprekken zelf inzichten opdoen waar jij mee verder kunt. Op weg naar een oplossing voor dit stuurloze gevoel!
4. Onderneem actie
Wanneer je het nare gevoel bekruipt dat je het niet meer weet, is dat vaak een teken. Die nare kronkel in je buik en in je hoofd wil je iets vertellen, namelijk dat je misschien iets in je leven “moet” aanpassen. Denk nog eens aan die fiets waar de ketting van af is. Om je ketting er weer omheen te krijgen, heb je gereedschap nodig, maar misschien ook wel een helpende hand of een instructie.
Net zoals je een plan bedenkt om die ketting weer om je fiets te krijgen, zo heb je ook een plan nodig om jezelf er bovenop te krijgen. Ga daar eens voor zitten, alleen of met iemand anders! Misschien bestaat dat plan uit nieuwe dingen leren of buiten je comfortzone gaan. Of heb je behoefte aan leuke dingen doen? Aan een paar dagen vrij? Of aan stoppen met de automatische piloot? Zet het op papier!
Lees ook: dit artikel over de lessen die ik leerde van een loopbaancoach.
5. Wees een beetje lief voor jezelf
En misschien nog wel het allerbelangrijkste als je het even niet meer weet: vraag niet te veel van jezelf. Jij hebt niet om dit gevoel gevraagd en het is al moeilijk genoeg. Gun jezelf de rust en ruimte die je nodig hebt en leg de lat niet te hoog. Raak niet gefrustreerd als je huilt om niets, gun jezelf de tijd om alles een plekje te geven en ren jezelf niet voorbij. En beloof me bovenal één ding: pas je een beetje goed op jezelf?! ♥
Het komt goed!
Heb jij weleens het gevoel gehad dat je het even niet meer weet?
De link naar bol.com is een affiliate link.
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Bloghop | Mijn hoogtepunten van 2017+ WINACTIE
Welkom bij mijn een-na-laatste artikel van 2017 op Vaker Vrolijk. Ben je toevallig op mijn blog gekomen via Suszie? Ik doe namelijk mee aan een eindejaarsbloghop met maar liefst 30 andere bloggers. Zo kun je op de valreep van 2017 nóg meer leuke Nederlandse bloggers ontdekken en misschien ook wel een leuke prijs in de wacht slepen. Zelf heb ik een overzicht met mijn highlights van 2017 voor je in petto. Ook staat er een winactie voor je klaar. Lees snel verder voor mijn vrolijke hoogtepunten van 2017 en om kans te maken op een vrolijk prijzenpakketje.
Romy's review | 3 boeken die ik de laatste tijd las (+ WINACTIE)
Een boekenreview op mijn blog? Ik kan me de laatste niet eens meer herinneren. Dat heeft er misschien ook wel mee te maken dat lezen iets is wat er bij mij eerder regelmatig bij inschoot. Tja, dan bereik je natuurlijk ook niet de laatste pagina van je boek. Maarrrr... de laatste tijd heb ik het leesvirus weer te pakken. En hoe! Mijn telefoon in bed heeft weer plaatsgemaakt voor een goed boek en ik geniet er met volle teugen van. Kortom: de hoogste tijd om mijn mening met je te delen over 3 boeken die ik de laatste tijd las!
Schuldgevoel? 9 dingen die je jezelf mag vergeven
Soms kunnen we best wel streng zijn voor onszelf. Vaak zelfs strenger dan naar anderen toe. Als een ander een keer een misstap zet, "kan dat gebeuren". Maar als we zelf dezelfde situatie hebben, lijkt er soms opeens wel een man overboord te zijn. Waarom zo streng? Ook als je fouten maakt of dingen niet zo handig aanpakt, is dat nog geen reden om je schuldig te blijven voelen. Dit zijn 9 dingen die je jezelf mag vergeven.
Die laatste is misschien wel de belangrijkste tip voor mezelf geweest :-).
Herkenbare tips. Voor mij was het belangrijkste accepteren dat het er is ipv weg stoppen en door rennen.
Dat is zeker een van de belangrijkste punten hierbij. Ik heb zelf ook gemerkt dat het al zo fijn is als je kunt accepteren dat je hiermee zit en er daardoor stapje voor stapje iets mee kunt doen.
Mooi artikel! Ik hoop oprecht voor je dat het snel beter gaat! Ik weet namelijk goed hoe het is om in die periode te zitten. Ik heb er zelf drie zware jaren opzitten. Gelukkig heb ik lessen getrokken uit die moeilijke periodes. Zo ben ik nu veel liever voor mezelf en laat ik mezelf verdrietig zijn. Nee, dat is niet de oplossing. Maar alles opkroppen heeft geen zin. En ik probeer dan extra goed voor mezelf te zorgen, en dat heeft effect. En nee, jezelf vergelijken heeft dan zeker geen effect. Je voelt je alleen maar ellendiger. Terwijl iedereen die periode wel eens meemaakt.
Mijn drie zware jaren kwamen voornamelijk doordat ik drie jaar geleden enorm ongelukkig was in mijn opleiding en iedere keer was er wel iets waardoor ik geen andere school of opleiding vond. Tot ik op onze school stuitte. In het eerste jaar van mijn nieuwe opleiding kampte ik met wenproblemen. Maar dat ging al snel de goede kant uit, mede ook met dank aan mijn vertrouwenspersoon die toen mijn leerkracht was. En daarna ging het bergaf met mijn zelfliefde. Ik zat in een lastige periode en daardoor sloot ij me af. Waardoor ik gewoon niet de leukste persoon was on de omgang. Ik deed het nooit expres, het gebeurde gewoon. En ik heb mezelf daar echt een tijdje voor gehaat. Ook stierf oma in dat jaar, iets waar ik het ook heel lastig mee heb gehad. En het jaar daarna (nu dus) had ik problemen met enorme onzekerheid en perfectionisme. Wat na lang vechten de goede kant opgaat, net als alle andere dingen die ik heb opgesomd. Dus houd moed, het komt altijd weer goed! Ik heb heel veel geleerd de afgelopen jaren, maar ik draag er sommige dagen nog de gevolgen van. Maar ik geef mezelf de tijd om dat te verwerken en los te laten. Mede met dank aan mijn familie en vrienden, fantastische leerkrachten en mijn vertrouwenspersoon en jouw fantastische blog en reacties lukt dat elke dag een beetje beter. Dankjewel lieve Romy!
Dankjewel voor je ontzettend lieve en fijne reactie! Het is niet zo dat ik heel slecht in mijn vel zat gelukkig. Ik wist het simpelweg even allemaal niet meer, maar merk dat ik nu al meer zicht heb op wat ik wil en hoe ik daar wil komen. Een hele opluchting! Het komt uiteindelijk wel goed, daar ben ik van overtuigd. Ik heb ook al een paar mooie stappen gezet om hier met meer duidelijkheid uit te komen 🙂
Wat ben ik ontzettend trots op je als ik lees wat voor stappen jij allemaal hebt weten te zetten de afgelopen jaren! Je hebt zo’n enorme groei doorgemaakt en het is fijn dat ook geweldige mensen om je heen hier een belangrijke bijdrage aan hebben geleverd. Juist de minst fijne periodes zijn vaak het meest leerzaam en kunnen je ook de mooiste en meest waardevolle contacten opleveren ♥ Ook ik merk nu al dat ik veel aan deze periode heb gehad. Het heeft me veel inzichten opgeleverd en ik weet zeker dat ik er nog veel sterker uit kom.
Goeg geschreven. Vooral de focus even op mijzelf en stoppen met vergelijken zijn dingen waar ik nu aan werk.
Dat gevoel ken ik zeker. Hopelijk weet jij inmiddels iets beter wat je wilt en hoe je die kant op kunt.
Ja hoor, ik vind gelukkig steeds meer mijn weg 🙂 Het kost allemaal wat tijd, maar ik merk dat ik wel steeds weer iets meer helder krijg wat ik precies wil en hoe ik daar kan komen.
Lief zijn voor jezelf. Dat vind ik een mooie! En jezelf niet zo vergelijken met anderen. Iedereen is mooi op zijn of haar eigen manier.
Dit zijn prima ‘coping strategies’ die je je hele keven van pas kunnen komen. Want, helaas, dat soort momenten blijven herhaaldelijk terugkeren in je leven. Als kanttekening wil ik er wel bij zeggen dat ‘lief zijn voor jezelf’geen vrijbrief moet zijn om dan maar niks te doen! Die eerste 4 punten zijn veeeeeel belangrijker en dat zijn de punten waarmee je juist lief voor jezelf bent!
Wat een fijne tips! Ik denk dat iedereen weleens dit gevoel heeft (gehad). Ik heb het zelf ook meerdere malen meegemaakt. Gelukkig is het telkens weer goed gekomen, al zullen er vast nog vaak zulke momenten komen!
Ik geloof inderdaad maar al te graag dat dit soort “ik weet het even niet meer”-gevoelens ook later nog de kop op kunnen steken. Het is helaas iets waar je soms doorheen moet, leuk of niet.
Je kanttekening is zeker waar. Het is ook niet de bedoeling dat je dingen blijft uitstellen en niet tot actie overgaat. Maar ik denk dat het wel kan helpen om jezelf niet rot te voelen over deze gevoelens en jezelf ook de fijne momenten te gunnen die je juist in zo’n periode nodig hebt.
Klopt! Ik kan me voorstellend dat dit gevoel van “het even niet meer weten” bij iedereen weleens de kop op steekt. Maar wat je zegt, gelukkig komt het ook eigenlijk altijd wel goed en krijg je na een tijdje vaak wel meer duidelijkheid over wat je wilt en hoe je daar kunt komen.
Mooi artikel. Ik ben het wel eens met de fietsvergelijking.
Ik had de afgelopen weken ook zo’n tijd waarin ik niet wist wat ik moest. Uiteindelijk heb ik een paar dagen geleden mijn moed bij elkaar geraapt en erover gepraat met een heel lieve vriend. Uiteindelijk zijn we tot drie uur ’s nachts bezig geweest, maar dat was het waard. Wat ik aan mijn problemen moet doen is moeilijk, maar ik weet wat ik moet doen en dat is een opluchting.
Wat ik veel doe als ik ergens mee zit, is in een dagboekje schrijven. Dat zag ik nog niet als tip staan, geloof ik: dingen van je af schrijven en op papier op een rijtje zetten kan ook enorm helpen. Als je het op een plek doet waar niemand anders het leest, hoef je niet na te denken over wat anderen van je vinden en kun je alles schrijven.
Wat rot om te horen dat jij ook recent een periode hebt gehad waarin je het niet meer wist. Fijn dat je er uiteindelijk een heel goed gesprek over hebt gehad. Natuurlijk komt de moeilijkste weg daarna pas, maar het is al stap 1 om een plan te hebben waarmee je aan de slag kunt gaan.
Je tip van een dagboek vind ik inderdaad een goede aanvulling. Alles van je af kunnen schrijven zonder dat anderen meelezen, kan je soms ontzettend goed doen. Ook helpt het meteen om de dingen voor jezelf helder te krijgen.
Ik denk inderdaad het het het meest belangrijk is om jezelf ruimte te gunnen en bepaalde dingen op een laag pitje te zetten. Daardoor kan je rustig bedenken wat je nu echt wil in plaats van door te draven (die fiets-vergelijking vind ik heel goed!).
Oh wat een herkenbaar artikel! Komt als geroepen. Ik stuur je even een mailtje <3
♥
Oh, dit herken ik op dit moment zo! Heb ook een beetje het gevoel van ‘en nu?’ en geen idee welke kant ik op moet. Ik denk dat ik gewoon toe ben aan vakantie. Dus nog even een weekje doorknallen en dan lekker niets doen in Spanje.
Fijn dat je handvatten hebt gevonden om weer door te kunnen. ’t Is ook allemaal niet altijd even makkelijk, helaas!
Hele fijne post en heel erg waar <3 Het is niet erg om het soms even niet meer te weten, neem rustig de tijd om op adem te komen en dan komt het wel.
Soms doet een weekje rust (of nog beter: vakantie!) je inderdaad al heel erg goed. Ik merk ook dat wat meer rust pakken voor mij een goede manier was om helderder te kunnen nadenken over wat ik wilde.
Dit soort periodes blijf je helaas altijd houden. Verre van leuk! Maar hopelijk doet de vakantie je goed en wordt het gevoel van ‘en nu?’ daardoor al iets minder!
Bedankt voor je fijne reactie! Rustig de tijd nemen om de dingen weer helder op een rij te zetten, is inderdaad al de meest belangrijke eerste stap.
Dat gevoel heb ik de afgelopen 2j gehad (en nog). Maar, ik kan je wel vertellen dat ik licht aan het einde van de tunnel zie. Ooit vertel ik er over op mijn blog, maar momenteel is alles nog in proces (of nog net niet) en is het dus nog te vroeg. Het komt, het komt echt. Alleen weet ik nog niet hoe, wat, waar en wanneer.
Wat naar om te horen dat je al zo’n lange tijd met dit gevoel worstelt. Maar wel heel positief dat je eindelijk weer het einde van de tunnel kunt zien. Ik hoop dat de spannende stappen die je misschien voor ogen hebt om hieruit te komen binnenkort werkelijkheid worden. Dat moment waar je zo op hoopt, gaat komen. Echt waar!
Hopelijk voel je je inmiddels weer wat beter meis.
Zelf weet ik de laatste tijd niet zo goed hoe het lichamelijk verder moet. Ik zit een beetje in een cirkeltje waar ik niet uit kom. Ik werk er hard aan, dus hopelijk kan ik de cirkel snel doorbreken.
Het gaat inmiddels een stuk beter gelukkig 🙂 Het was ook geen grote crisis, hoor. Het was meer een soort vervelend gevoel waarvan ik eerst niet zo goed wist wat ik ermee moest doen.
Wat naar om te horen dat jij lichamelijk in zo’n vicieuze cirkel zit waar je moeilijk uit komt. Het klinkt alsof je in ieder geval al op de goede weg bent. Ik hoop echt dat je daardoor snel een paar stappen vooruit kunt zetten.
Zo, even bijlezen na mijn vakantie 🙂 Wat een prachtig artikel is dit Romy! Ik denk dat iedereen hier wel eens mee te maken krijgt en goed dat je het bespreekbaar maakt!
Ook een tip van mij; als je ouder wordt, wordt het vanzelf minder 🙂
En lief zijn voor je zelf en praten is echt het beste wat je kunt doen!
Dankjewel voor je lieve compliment over mijn artikel! Ik heb er ook inderdaad alle vertrouwen in dat het gevoel van ‘het niet weten’ vanzelf al iets verdwijnt als ik ouder wordt. Een fijn vooruitzicht! 😉
Oh ja zeker. Het moment dat mijn vorige relatie over was. Op zoek naar een andere woning en baan. Want door de reorganisatie was ik toen ook nog eens mijn baan kwijt. Inmiddels ben ik aan deze woonplaats blijven plakken, een woonplaats waarvan ik dacht dat ik daar nooit zou willen wonen. En toen mijn moeder overleed. Zij kende mij het allerbeste van allemaal. Wij waren zeer hecht met elkaar. Maar ik heb gelukkig vriendinnen die heel veel goede en nuttige adviezen kunnen geven, kennis die weer door hun moeders (die helaas ook overleden zijn) aan mijn vriendinnen is overgedragen. En andersom is dit van mijn kant uit ook het geval.
Ik kan me voorstellen dat je in die nare situaties wel wat fijne steun en adviezen kon gebruiken. Het lijkt me vreselijk om je moeder te verliezen die je zo dierbaar is. En ook als je tegelijkertijd single wordt, een andere woning én een baan moet zoeken, komt er wel heel erg veel op je af. Ik vind het knap hoe je je er toch doorheen hebt geslagen, ook al begrijp ik dat de pijn van het verdriet van je moeder helaas altijd wel zal blijven bestaan <3