Verandering. Ik denk dat afgelopen maand redelijk centraal stond. Ik liet mezelf een nieuwe coupe aanmeten, ontdekte dat ik een niets-voor-mij-serie toch verrassend leuk vind en pakte de digitale bezem erbij voor een opfrisbeurt. Daarnaast bleek in een bijzondere situatie maar weer eens dat mijn topografielessen op de middelbare school niet overbodig waren, was mijn hormonale gevoel voor timing perfect en heb ik twee fantastische filmtips die ik je niet wil onthouden. Kortom: een hoop random blijmakers in dit 45e Blije Lijstje.
Blij Lijstje #45
- Dat het februari is en dat dat betekent dat het alweer 1,5 maand elke dag een stukje lichter wordt. Sinds ik op die manier kijk naar de maanden na december, heb ik veel minder last van een winterdip en van de donkere dagen.
- Dat de tampons net in de aanbieding zijn als je ongesteld bent. Mijn hormonen hebben een gevoel van timing waar ik als bespaarmiep erg blij van word.
- ‘Wie is de mol?’ kijken. Ik vond dat altijd niets voor mij (vooral omdat ik de hints toch nooit door heb), maar ga dit seizoen helemaal op in het programma. Zelfs zo erg dat ik zwaar geïrriteerd was toen ik op internet spoilers tegenkwam voor een aflevering die ik nog moest kijken.
- De winkelmedewerker als ik bij Bruna een pakketje afgeef: “Eh mevrouw, op de doos heeft u geschreven dat het naar Den Bosch gaat. Maar het systeem zegt dat dit adres in ‘s-Hertogenbosch ligt.” *twee seconden stilte* Ik: “Ja, dat is hetzelfde. ‘s-Hertogenbosch is een andere naam voor Den Bosch.” *lange stilte* De medewerker: “Oh echt? Nou, dan laten we hem zo staan.” Die goede oude tijd waarin we dat nog bij topografie leerden… 😉
- Dat je verwacht bij een parkeerautomaat in Amsterdam minimaal € 6 kwijt te zijn voor een uur parkeren, maar dat de automaat dan opeens zegt “€ 0,10 graag!”. Ik heb zelfs de parkeerbon gevraagd als bewijsmateriaal.
- Een bezoekje aan de krullenkapper. Simcha & Friends schijnt dé krullenkapper van de omgeving te zijn. Dat bleek maar weer toen ik bij mijn eerste poging tot afspraak maken te horen kreeg dat er voor nieuwe klanten standaard 2,5 (!) maand wachttijd is. Maar het was dus zover en ik snapte meteen waarom iedereen zo lovend is. Ik kwam met meer krullen de deur uit en was ook blij dat een kapper eens niet tegen me zei “Goh, Curly Girl-methode, interessant. Wat is dat?”.
- De kapper: “Ga maar even lekker met je hoofd naar voren zitten, zodat we je op z’n kop kunnen föhnen.” Ik moest in gedachten grinniken om het woord “lekker”. Dat was namelijk zéker niet het eerste woord dat bij deze ongemakkelijke houding (10 minuten lang!) in mij opkwam.
- Na een belabberde nacht de volgende nacht slapen als een roosje. Dat ga je dan veel meer waarderen.
- Een goed recept voor appelbrood bedenken dat precies zo lekker smaakt als ik in mijn hoofd had. (Experimenteren met brood bakken kan compleet mislukken, zo heb ik ervaren dankzij mijn bananenbrood-instorting.)
- Pippa die altijd een grootse entree moet maken als ze de kamer inloopt. Op z’n minst moet de deur volledig opengezwaaid worden als mevrouw present is (lees: een acute windvlaag omdat het tocht als een malle). Ach, schattige poezenbeestjes komen met alles weg.
Voor het eerst (na tien keer een route rijden met navigatie!) zonder Google Maps op de plek van bestemming weten aanbelanden. Zo trots als een pauw!
- Omrijroute-bordjes die voor de verandering eens niet na een tijdje nergens meer te bekennen zijn.
- Dat er heel snel een spoedplek vrijkwam in een verzorgingstehuis voor mijn lieve opa. Dat hij daarnaartoe moet, is allesbehalve fijn nieuws. Maar ik ben ontzettend dankbaar dat er een plekje voor hem is, dat hij zich fijn voelt bij dit tehuis en dat hij daar in goede handen is. Diep respect overigens voor iedereen die met ziel en zaligheid in de ouderenzorg werkt!
- Na een dag van huis weer mijn eigen thee uit mijn eigen theemok drinken. Noem me gek, maar ik vind dat echt anders smaken dan ergens anders.
- Complimentjes van Bart over mijn outfit. Ook al hebben we al bijna 2,5 jaar verkering, ik ga daar nog steeds van glunderen.
- Dat wauw-ik-kan-de-wereld-aan-gevoel als je je hele huishoudlijst voor het weekend hebt afgevinkt.
- In het Albert Heijn-vega-schap nieuwe vleesvervangers spotten die ik nog nooit heb geproefd. Daar komt uiteraard snel verandering in.
- Mijn steeds langer wordende document met aantekeningen uit het boek ‘Grip’. Een heel fijn boek voor iedereen die een structuurfanaat is of dat hoopt te worden!
- Een digitale schoonmaak van mensen in mijn contactenlijst die ik al járen niet heb gesproken (opdrachtgevers voor wie ik drie jaar geleden eens iets heb gedaan of Tinder-dates van voordat ik Bart leerde kennen bijvoorbeeld). Lucht enorm op. Vooral die mislukte Tinder-matches van toen overigens.
- Meer schijt hebben – wat toevallig ook een van mijn doelen is voor dit jaar – als ik bijvoorbeeld een keer iets toegeroepen krijg op straat of als ik een andere mening heb dan anderen.
- Een fantastisch mooi roze jasje ontvangen, waar ik enorm gelukkig mee ben. De outfitfoto’s houd je nog tegoed. Eerst eens mijn wederhelft vragen om voor volleerd fashionfotograaf te spelen.
- Filmtip 1: Luizenmoeder de film. Zeer geslaagd lekker-wegkijk-kijkvoer, waar ik met een schaterlach op z’n tijd van heb genoten!
- Filmtip 2: de niet-tekenfilmversie van de film Mulan. Enorm onder de indruk van de prachtige feministische boodschap die erachter schuilgaat!
- Van een lieve volger spontaan het boek ‘Woman’ van Lucy Woesthoff toegestuurd krijgen. Mijn leesvoerstapel groeit gestaag, maar dit mooie boek heeft direct een plek bovenop de stapel gekregen.
- Met lichte spanning de weg op gaan vanwege Corrie (de storm dus, niet mijn koosnaampje voor corona!) en dan ontdekken dat het alles meeviel. Zelfs mijn lichtgewicht Ka’tje bleef met alle vier de wielen op de grond.
- De podcast van Schrijfvis binge-luisteren. Leuke luistertip als je net zo’n taalfanaat of schrijffreak bent als ik!
- De laatste tijd het gevoel hebben dat ik steeds meer mezelf ben. Op mijn blog, in het echt en op andere plekken. Mijn verhaal delen in een podcast laatst (die nog online moet komen!) heeft daar zeker aan bijgedragen. Echt, lieve jij, hoe onwennig het ook mag voelen, het is zo fantastisch om je niet meer altijd te voegen naar ieder ander ♥
Waar werd jij vandaag (tot nu toe) blij van?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Vegan nasi met saté & tofu (simpel gerecht!)
Als er een gerecht is dat bij Bart en mij allebei enthousiast wordt ontvangen, dan is het wel nasi. Voeg er een flinke klodder satésaus aan toe en wij zijn allebei een gelukkig mens. Nu eet ik er zelf uiteraard geen kip of gehakt bij. Maar gelukkig zijn er prima opties om een vegan nasi te maken die minstens zo lekker is. Deze nasi maak ik met tofu, een zelfgemaakte satésaus en veel groenten. Strooi er wat uitjes en pinda's bij en je hebt een heerlijk gerecht dat vast bij meer nasi-liefhebbers in de smaak valt.
Winterdip? Mijn 5 lichtpuntjes op winterse dagen!
Ik kan er wel omheen draaien, maar de winter is gewoon niet echt mijn seizoen. De donkere dagen maken me nooit zo vrolijk en ook van de winterkou ben ik geen fan. Een winterdip ligt dan ook elk jaar weer op de loer. Toch heb ik zo mijn manieren gevonden om de winter zonder problemen te overleven. Als ik er zo over nadenk, vind ik dit seizoen zelfs wel wat hebben. Vandaag deel ik daarom mijn 5 lichtpuntjes op winterse dagen. Misschien kunnen ze jou ook de winter door helpen.
Vegan kip met aubergine in smeuïge pindasaus (met veel groenten)
Spiesjes hebben wat mij betreft iets magisch. Ik weet niet wat het is, maar eten lijkt haast automatisch nóg beter te smaken als het aan een stokje geregen is. Dat geldt zeker voor deze spiesjes met vegan kip, aubergine en een goddelijke pindasaus. Je bakt de kipstukjes en aubergine lekker mals in de oven, en schenkt er vervolgens een flinke scheut zelfgemaakte pindasaus overheen. Serveer daar rijst en lekker veel groenten bij, en je hebt een voedzame en rijke maaltijd waarmee je met een gerust hart hoge ogen kunt gooien bij de visite.
Mooie lijst, maar die laatste is toch wel het allermooist.
Digitale schoonmaak is voor mij ook wel een goed idee. Ik kwam pas een naam tegen van iemand waarvan ik eerlijk gezegd goed moest nadenken wie dat ook alweer is;).
Katten zijn complete drama-keizerlijken. Onze rode kater schreeuwt dat hij verhongert als het midden van zijn etensbak leeg is. Ook als er nog eten aan de zijkanten ligt!
Vandaag is mijn fijne moment dat de deurbel het niet doet en ik mijn werkdag doorbreng op de bank met uitzicht op de deur. Want natuurlijk verwacht ik vandaag iemand aan de deur…
De bank ligt zalig.
Haha, stelletje dramaqueens en -kings zijn katten inderdaad! Pippa kan ook echt gemiauw produceren dat door merg en been gaat.
Hopelijk heb je lekker genoten van de dag op de bank, klinkt zeker niet verkeerd als werkplek voor een dag 🙂
Heel mooi lijstje. En blij werd ik vanochtend dat we a) onze poezedame met veel protest van 2 lastige klitten hebben bevrijd. Achteraf is ze natuurijk tevreden met onze hoog professionele behandeling. b) dat een nieuwe klant van gisteren tevreden met de massage was en een nieuwe afspraak wil. Is toch altijd een gok. Hopelijk komen er nog een paar blije momenten bij, vandaag
Een mooie opsteker inderdaad, die tevreden klant! Hopelijk mag je haar vaker met plezier behandelen. En hopelijk is de mooie poezenmevrouw voorlopig weer een tijdje klitvrij 🙂
Wat een fijn lijstje. Ook fijn dat een kapper snapt wat je haar nodig heeft (dat is toch op zich waar ze voor geleerd hebben denk ik dan). En zo’n digitale schoonmaakbeurt is ook altijd fijn. Ik ruimde mn macbook flink op en kwam een hoop bestanden tegen die onnodig ruimte innamen, gewoon 50GB extra opgeruimd. Kan ik iets te blij van worden.
Wauw, 50 GB is een heleboel! Ik snap heelmaal dat je daar heel blij van werd 🙂
Haha ah gossie, nou ja, ik vind het wel oplettend van die dame bij Bruna;-) Zij DACHT blijkbaar dat er ergens een foutje gemaakt was en die had ze dan toch wel even opgemerkt;-)
Ik vond het ook wel schattig inderdaad 🙂 Het was in elk geval heel lief bedoeld.
Hahaha, ik moest afgelopen maandag ook de weg op in de storm en was er ook wat huiverige voor, maar gelukkig viel het allemaal mee en ben ik veilig van A naar B gekomen, hoewel ik mijn stuur soms extra goed vasthield bij een harde windvlaag.
Leuk dat je ook Wie is de Mol volgt en er nu helemaal in opgaat! Ik volg Wie is de Mol al sinds 2005 en het is echt een programma waar ik elk jaar weer naar uitkijk als het seizoen voorbij is. Inmiddels ben ik na al die jaren best goed geworden in het ontmaskeren van de mol. De afgelopen jaren heb ik het vijf keer op rij goed gehad!
En wat fijn dat je het gevoel hebt dat je de afgelopen tijd steeds meer jezelf bent! Wat moet dat een bevrijdend gevoel zijn. Je mag sowieso jezelf zijn, want dat is het allermooist! <3
Wauw, wat knap dat je de Mol al vijf jaar op een rij goed had! Je zou haast zelf eens moeten meedoen, als dat zou kunnen 🙂 Ik ben zo iemand die elke aflevering weer verandert van Mol, ook omdat mijn verdachte er vaak na een tijdje uitgaat 😉
En dank je wel voor je mooie woorden over mezelf zijn! <3
Mijn blijmaker van de laatste tijd zijn de konijntjes. Geheel ongepland hebben we vijf kleintjes. De meeste hebben ondertussen al een gepland huisje, maar tot die tijd geniet ik nog maar eventjes van hun schattige snoetjes. Afgelopen week was ik ook aan het knuffelen met een van de kleintjes en normaal wordt Jacqueline heel boos (ook hij is een dramaqueen) als er iemand meer aandacht krijgt dan hij. En hij besefte volgens mij dat het konijntje en ik een soort van band hadden. In plaats van kwaad te worden gaf hij er ook kusjes aan. Volgens mij wilde hij de vriendschap tussen mij en het konijn supporten en dat was echt hartverwarmend om te zien. En voor de rest net als jij word ik blij want ik leer ook mezelf zijn. Ik leer zelfs dingen waarvan ik niet wist dat ze bij me pasten of hoorden. Ik ben ook mijn hele leven iemand geweest die altijd sprong voor anderen, die altijd iedereen gelukkig wilde maken. Ben ik nog steeds trouwens. Maar daardoor ben ik wel verleerd wat het betekent om echt mezelf te zijn en dat ben ik nu aan het leren. De ontdekkingen die ik doe zijn vaak echt heel leuk! En tegelijkertijd ook niet zo heel verrassend. Maar los van dat ik soms het gevoel heb dat ik mezelf kwijt ben, als ik stukjes terugvind van mezelf dan ben ik wel heel gelukkig en het voelt zo bevrijdend om gewoon jezelf te kunnen zijn. Dat is iets wat ik heel lang niet heb gekund helaas;
Wat een leuk lijstje! De Luizenmoeder is inderdaad een hele grappige film, die heb ik een paar maanden geleden ook gezien :-).