Je weet pas wat je hebt als je het mist. Dat is iets wat ik de afgelopen maand in meerdere contexten ervoer. Zo waardeerde ik mijn vrije luchtwegen nog meer, was ik extra blij met een 5 kilo wegende deken op bed en kon ik überhaupt nog meer waarderen dat ons bed breder is dan 1,40 meter. Daarnaast werd ik hieperdepiepblij van pindakaas in bijzondere vorm, deed ik mezelf een bijzondere ervaring cadeau én moest ik voor het eerst van mijn leven huilen van het lachen tijdens een videocall. Komt-ie: mijn Blije Lijstje.

• Bart die tijdens mijn videocall van de ene naar de andere kant van de kamer wil komen zonder in mijn beeld te verschijnen, maar die was vergeten dat ik nu een breedbeeld-webcam heb. Zijn strategie van bukken, over de grond tijgeren en dan weer omhoog krabbelen was dus niet meer helemaal waterdicht en resulteerde in mijn grootste lachbui van het hele jaar. Mijn opdrachtgever die alles live kon volgen, lag ook aardig dubbel. Sorry schat!
• De Overblijvers-boxen van Albert Heijn helemaal ontdekt hebben. Voor € 4,95 bestel je een vegetarische box (niets vlees- of visachtigs, yay!) en krijg je een heleboel producten die bijna overdatum zijn. Ik ben er nogal fanatiek mee en bestel zeker wekelijks een box.
• Door de Overblijvers-box plantaardige grilworst ontdekken voor op brood. Niet het soort product dat ik normaal zelf zou kopen, maar wel héérlijk (vooral verwarmd!) om te proberen.
• Dat er weer een nieuwe Allerhande lag bij Albert Heijn.
• De documentaire ‘Inside the mind of a cat’ kijken en daarin horen dat katten gemiddeld zeven keer hun eigen lengte kunnen springen. Vervolgens toekijken hoe Pip zichtbaar haar koppie breekt over hoe ze bij ons op de bankleuning (lees: 80 cm hoog) moet springen nu er een kussen wat in de weg ligt… Pip, je zou hiervoor gemaakt moeten zijn!
• Een nieuwe winterjas ontvangen die er én leuk uitziet én weer en wind buitenhoudt. Meestal heb ik een zwak voor winterjassen die het moeten hebben van hun looks, maar die verder weinig doen qua kou-bescherming. Deze perfecte combinatie is dus een unicum.
• Dat ik mijn verzwaringsdeken weer kan gebruiken. Ik vind dat ding fantastisch, maar heb hem tijdens de snikhete zomerweken toch maar links laten liggen (te dik, te heet!). Dat maakt het extra fijn om er nu wel weer onder te liggen.
• Voor het eerst beslag voor chocolademuffins maken met mijn Kitchenaid-foodprocessor en ontdekken dat dat wel heel veel soepeler gaat dan hoe ik het altijd deed in onze totaal niet meewerkende oude blender.

Zo enthousiast zijn over mijn KitchenAid dat er in mijn filmrol op mijn telefoon nu allemaal filmpjes staan van de KitchenAid in actie. Ach ja, de één heeft een telefoon vol babyfilmpjes; mijn telefoon is gevuld met content over mijn nieuwe keukenapparaat.

• Op Dierendag ongegeneerd heel Instagram vol Pippa-spam gooien, omdat 4 oktober me daar een perfect excuus voor leek.
• De 82e verjaardag van mijn opa bezoeken en sommige lieve ooms en tantes voor het eerst sinds heel lang weer in het echt zien.
• Na hard hollen nog precies om 17.58 uur enigszins buitenadem in een winkel staan om iets op te halen voordat ze over 2 minuten dicht gaan. Ik weet het: gevalletje unsuccesful adulting, maar het pakte uiteindelijk toch nog succesvol uit toen ik nét niet voor een dichte deur stond.
• Een nieuwe opdrachtgever voor wie ik alle webteksten onder handen mag nemen. Als mensen tegen me zeggen “Ga helemaal los en doe wat jij denkt dat goed is”, dan slaat mijn tekstschrijvershart daar helemaal van op hol. Niets zo fijn als de vrije hand krijgen met schrijven!
• Bewust besluiten om in deze gekke periode van slecht nieuws de NOS-site meer links te laten liggen. Ik merkte dat ik best wel sip en gespannen werd van al het negatieve nieuws over de energiecrisis, oorlog en andere nare dingen. Daarom maar besloten om het niet meer allemaal tot op de bodem uit te zoeken en elke minuut op de hoogte te zijn. Focus op waar jij persoonlijk impact op hebt, wees lief voor anderen en doe wat jij kunt doen voor je medemens en voor de planeet. Daar bereik je het meeste mee.
• Het weekend weg met Bart naar Buitenplaats Beekhuizen. Ik heb nog niet eerder zo origineel en romantisch overnacht als daar.
• Daarna thuiskomen in ons eigen vertrouwde huis en genieten van het feit dat we weer een bed van 1,80 meter breed tot onze beschikking hebben in plaats van 50 centimeter kleiner. Minder knus, wel fijn! (Ik ben zo’n ongezellige partner die in haar slaap helemaal naar het uiteinde van het bed rolt omdat ik blijkbaar het beste slaap met privéruimte om me heen.)
• Een brief van de Belastingdienst ontvangen dat ik weer kwartaalaangifte mag doen en dan denken “Eh hallo, dat héb ik al gedaan!“. Telt dat als succesful adulting?
• Mezelf iets heel gaafs cadeau doen wat ik al lange tijd wilde doen: een kleurconsult. Mocht je denken “Eh wat?”, dat is dus iemand die meekijkt welke kleuren kleding het beste bij jouw “type” passen. Zo kun je nog beter kleding kopen die goed bij je past. Ik vermoed zelf dat ik iemand ben bij wie vooral warme kleuren (okergeel, bordeaux, koper, oudroze en legergroen) goed passen. Maar wie weet heb ik het helemaal mis en blijken fuchsia, zwart en knalgroen toch meer mijn ding.

Na veel te lang uitstellen mijn computer weer eens updaten en ontdekken dat dát was waarom de boel zo traag werkte.

• Een hele babyclub aan stekjes ontdekken in onze pannenkoekenplant. Die plant zich weer eens nogal snel voort.
• Het moment dat het wasrek weer is opgeruimd uit de keuken en we eindelijk weer fatsoenlijk aan het aanrecht kunnen staan.
• Plannen maken om – lekker cliché-herfstactiviteit – appels te plukken dit weekend. Ik ga maar alvast appelrecepten bedenken om onze nieuwe voorraad op te krijgen. Alhoewel, deze appeltaart-havermout kan ik ook niet vaak genoeg eten.
• Eindelijk eens werk maken van mijn goede voornemen van laatst om vitamine B12, ijzer en vitamine D weer structureel te gaan slikken. Zo zie je maar: goede voornemens kun je ook al vóór het vuurwerkspektakel en de oliebollen maken en waarmaken.
• Een dag in Antwerpen doorbrengen voor een housewarming.
• De volgende dag onverwachts meer tijd voor mezelf hebben, wat ook héél fijn was omdat ik na 24 uur onder de pannen in een groep aardig uitgeblust was.
• Gaatjesvrij door de controle bij de tandarts komen. Ik heb al lange tijd geen gaatjes gehad. Maar toch, altijd fijn om dat zo te houden.
• Solliciteren op een freelance functie die me he-le-maal het einde lijkt en daar zelfs zo enthousiast van worden dat ik er al mijn productiviteitstips voor aan mijn laars lapte en direct voor een sollicitatiebrief ging zitten. Hopelijk hoor ik binnenkort meer!
• Voor het eerst in mijn leven een uitgebreide spoedcursus SEO-schrijven geven aan iemand (voor een werkoverdracht) en ontdekken dat ik dat eigenlijk hartstikke leuk vond om te doen.
• Heel blij zijn dat Pip haar speelse kittenjaren al achter de rug had voordat ik haar kreeg nu ik van mijn zwager en schoonzusje hoor wat hun kittens allemaal uitspoken (inclusief slapeloze nachten, gesloopte planten en alles).
• Dat Bart en mijn broertje me enigszins in de waan lieten dat mijn pompoenprobeersel best goed te eten was toen ik hen laatst een niet al te best gelukte creatie voorschotelde.
• Na een paar weken met maar één pyjamabroek (mijn oude exemplaar had na vier jaar niet-te-maken-gat) eindelijk weer een tweede exemplaar hebben, waardoor ik de was er niet meer op hoef af te stemmen dat ik ’s avonds die ene broek weer droog moet kunnen aantrekken.
• Kletsen met een vriendin uit Dordrecht en gezellig samen de stad in gaan.
• Chocolade bij de post. Need I say more?
• Een heel leuk gesprek met iemand hebben voor een blogsamenwerking en spontaan besluiten om samen naar de KreaDoe te gaan binnenkort.
• Op een terras dineren en na 15 minuten in de kou ontdekken dat er wél terrasverwarmers zijn.
• Vegan Paturain tegenkomen in de supermarkt en die (uiteraard) mee naar huis nemen. Dit wíl ik gewoon proeven.
• Me na een week verkoudheid (geen corona gelukkig) weer helemaal goed voelen. Je waardeert pas dat je vrij kunt ademen als je het een tijdje niet kunt…
• Mijn nieuwe roze mantelpakje van de IJ-hallen aantrekken en me daar helemaal chic in voelen, ook op een doodnormale dag.
• Een knijpfles pindakaas tegenkomen en daar misschien wat overdreven blij van worden in de supermarkt. Bart moest hardop lachen om mijn hyperenthousiaste gezicht na het bemachtigen van een fles pindakaas.

Waar werd jij “Wauw dit is fantastisch”-blij van de laatste tijd?