Potverdikkie, dat waren me de weken wel. Oké sorry, ik zal ophouden met mijn enthousiasme over deze pot-titel. Maar feit blijft dat er veel was om over te glimlachen de laatste weken, ook tussen het papierengeregel en het overenthousiaste verjaardagstaarten bakken door. Zo werd ik blij toen we verlost waren van dat ene ellendige veel te pittige potje, ging ik een stuk buiten mijn comfortzone door in een podcast te verschijnen en waren er veel glimlachmomentjes rondom de verhuizing. Daarnaast liep ik een blauwtje op een verjaardag, maar dan op een net even andere manier, en werd ik gelukkig van een onverwacht volle kast met chocola. Goed, alle blijmakers verzamelen! Dat doe ik weer op dit Blije Lijstje.

• Dat Bart wel twintig keer op een dag roept “Ik ben zo blij! We hebben een huis!” en dat ik dat twintig keer op een dag niet anders kan dan volmondig beamen met een minstens zo enthousiaste vreugdesprong.
• Bart als we het uurtarief van de notaris voor de verschillende aktes zien: “Laten we het koffierondje dan maar afslaan. Scheelt zo vijftig euro!”.
• Berichtjes krijgen van mensen die iets aan een artikel van mij hebben of die een recept van mijn blog hebben geprobeerd. Ik kan daar altijd wel een paar uur van nagenieten. Vind het altijd magisch mooi om zoiets te horen!
• Dat je op een feestje komt waar je niemand kent, daar een man en vrouw met baby ziet binnenlopen en een praatje probeert aan te knopen met de vrouw bij de watertap door te zeggen “Wat leuk, jullie zijn met de baby gekomen!”. En dat de vrouw dan zegt “Oh nee, dat was gewoon een willekeurig persoon naast wie ik liep. Ik heb geen man en geen baby.” Goede ijsbreker weer, Romy…
• Dat de financiering voor ons huis definitief rond is. Hoera, weer een stap dichterbij de verhuizing!
• Dat we daarmee ook definitief alle documenten hebben aangeleverd waar de hypotheekaanbieder maar om had kunnen vragen. Dat blijft toch meer uitzoekwerk (wachtwoorden terugzoeken, documenten downloaden, dingen opvragen, etc.) dan je denkt.
• Het mezelf gunnen om bij een webinar dat te saai was om af te luisteren al wat eerder uit te tunen en iets anders te gaan doen. Ik ben er normaal nogal strikt in dat ik dat echt niet kan maken en gewoon moet blijven volhouden. Nu besloot ik lief voor mezelf te zijn, weg te klikken en me gewoon weer op een leuke schrijfopdracht te storten.
• Een hele stapel vegan chocoladerepen krijgen voor mijn verjaardag en nog steeds elke keer in de zevende hemel verkeren als ik de voorraadkast open en dat hele pakket zie liggen.

Het boek ‘Heel Holland Bakt Vegan’ voor mijn verjaardag krijgen en daardoor nu meer taartbakideeën hebben dan verjaardagen op de planning.

• Deelnemen aan de podcast ‘Goed gevonden’ van Gabriëlla van de SEO-School. Het was een superleuk gesprek over o.a. mijn eerste schrijfkladjes over een giraf in de kast, het ontstaan van mijn blog, beginnen met ondernemen op mijn manier en over SEO-proof schrijven. Ik was van tevoren een tikkeltje zenuwachtig, maar het was zo’n leuk gesprek dat mijn spanningskriebels al na een minuut praten met de noorderzon waren vertrokken en het half uur al binnen een kwartier voorbij leek te zijn. Mocht je het leuk vinden, je kunt de podcast hier luisteren.
• Mijn 83-jarige opa die helemaal van deze tijd is met zijn mobiele telefoon met WhatsApp. Bart nadat hij opa heeft geholpen om de camera van de selfiestand af te krijgen: “Dan moet u alleen nog het hoesje voor de lens vandaan halen.” Mijn opa pinnig: “Nou, dat snap ik ook wel!”. We moesten er later allebei heel hard om lachen. Opa is technischer dan menig persoon van heel wat jaren jonger.
• Het besef dat onze zomervakantie nog maar iets meer dan een maand op zich laat wachten.
• Na een dag heel vroeg opstaan (de wekker stond om kwart voor 6) het extra waarderen als je “pas” om 7 uur onder de dekens vandaan hoeft te komen.
• Een opdrachtgever die me speciaal mailde om te laten weten dat ze mede door mijn teksten in vier maanden tijd veel beter vindbaar is geworden in Google. Zo tof dat ze me dat persoonlijk liet weten, al helemaal omdat als iemand die groei verdient voor al haar harde werk zij het wel is.
• Een supermarktbezoekje brengen aan de supermarkten in onze nieuwe wijk en helemaal hyped zijn over het feit dat we straks én een Albert Heijn én een Jumbo én een Lidl op loopafstand hebben.
• Dat Bart een foto maakte van mijn hyperblije hoofd nadat ik tot die ontdekking was gekomen.
• De laatste tijd meerdere keren ‘nee’ zeggen tegen opdrachten waarvan ik al in het offertetraject of bij de briefing merkte dat het niet helemaal ging zoals ik hoopte.
• Daardoor ook beseffen dat ondernemen misschien wel mijn grootste les assertiviteit is geweest in mijn hele leven, en daar heel dankbaar voor zijn. Ook al mag het in sommige situaties (vaak meer op privévlak dan qua werk) nog ietsje stelliger, als voormalig overal-ja-tegen-zegger ben ik van ver gekomen en heb ik best een weg afgelegd.
• De eerste bloemzaadjes voor onze toekomstige tuin alvast in huis hebben, dankzij een lieve vriendin die ze ons cadeau deed.
• Me niet kunnen inhouden om van een Bijenkorf-cadeaukaart die in mijn zak brandde (totaal niet hard nodige maar wel leuke) bordjes en schaaltjes bestellen.
• Stukjes taart overhouden na mijn verjaardag en me daarna met liefde als vrijwilliger aanbieden om die dan maar de volgende dagen bij de lunch op mijn bordje te schuiven. Iemand moet het doen!
• Op een verjaardag met twee mensen in gesprek raken die ik nog helemaal niet kende en zonder dat dat het idee was heel snel de diepte in gaan en een prachtig gesprek hebben. Ik ben zelf nooit zo van de “Goh, lekker weer hè?”-praatjes, maar wil ook niet aan wildvreemde uit het niets diepzinnige vragen gaan stellen. Superbijzonder dat dat zo ontstond!
• Een keer geen kringverjaardag geven, maar met twee vriendinnen stipschilderen en dat eigenlijk nog leuker vinden. Geen awkward stiltes, eindeloos heen en weer rennen van en naar de keuken en na afloop uitgeblust op de bank ploffen, maar gewoon lekker bezig zijn en gezellig kunnen kletsen met een stukje taart.
• Beseffen dat Bart en ik best een goed team zijn voor de verhuizing. Ik ben in het hele proces Hoofd Finance (als cijfermiepje) en ben van de interieurdetails. Bart stort zich (als alumnus bouwkunde) vol overgave op de bouwtekeningen en de gesprekken met de aannemer en constructeur, iets waar ik dan weer de ballen verstand van heb.
• Mijn verjaardagsweek waarin ik me wel vijf keer op en top jarig heb gevoeld.
• Eerste interieurplannen smeden door Pinterest eens goed uit te spelen. Dat is toch wel het állerleukste onderdeel van een ander huis krijgen.
• € 950 terugkrijgen van de rechtsbijstandsverzekering, die een schade-issue met de leiding voor ons had opgelost. Ik kan inmiddels iedereen zo’n verzekering aanraden, want het heeft ons én veel gedoe én veel geld bespaard.
• Heel leuk nieuws krijgen van mijn broertje, waar ik zelf ook helemaal van in de hoera-stemming raakte.
• Ophangen na een telefoontje waar ik enorm tegen aanhikte en dan beseffen dat het eigenlijk prima ging (en dat ik er nu van af ben!).

Al drie keer op rij spontaan bekenden tegenkomen tijdens het hardlopen, terwijl ik helemaal niet het halve dorp ken en ik daarvoor nóóit mensen ontmoette tijdens mijn wekelijkse jogrondjes.

• Me heel trots voelen als ik na heel veel uitstellen ein-de-lijk die ene broodnodige update op mijn laptop heb geïnstalleerd. Ik leer het ook nooit.
• Oude babyfoto’s van Bart terugkijken en me verbazen over de énorme hoeveelheid eskimo-haar die hij als überschattige baby zelfs na twee weken al had. Als we ooit kinderen krijgen, compenseert dat hopelijk mijn minder-rijkelijk-bedeeld-met-haren-genen, aangezien ik mijn hele eerste jaar kaal was.
• Van mijn broertje een prachtig kookboek ontvangen voor mijn verjaardag, dat barst van de Indonesische gerechten én mooie verhalen.
• Een meisje van een jaar of zeven als ik haar handje schud op een verjaardag: “Wat heb je een mooie jurk… en mooie haren… en mooie schoenen!”. Dat was nog eens een complimenteuze ontvangst! *bloos bloos*
• De serie ‘Anoniem’ kijken. Geen kijkvoer voor na tien uur ’s avonds in mijn geval als thrillerangsthaas, maar op de vroegere uren op een dag geniet ik er met volle teugen van!
• Met enige tegenzin tijdens een drukke werkdag tóch gaan wandelen en naderhand helemaal bijgetankt terugkomen en beseffen dat dit áltijd de moeite waard is om de tijd voor te nemen.
• Dat ik dé harissa die ik altijd koop weer kon vinden, waardoor we eindelijk van dat ene veel te pittige potje af waren dat ik laatst per ongeluk kocht. Hij was zo pittig dat we ons eten onmogelijk zonder zoete saus of soja-kwark erbij konden weg krijgen.
• Bart die altijd zo lief, rustig en geduldig blijft, ook als ik ergens gespannen over ben.
• De laatste tijd veel leuke dingen met vriendinnen op de planning hebben staan en daar enorm van genieten.
• De zomersproetjes die weer in groten getale mijn gezicht komen opfleuren en eigenwijs hun eigen plekjes uitzoeken op mijn voorhoofd en wangen.
• In het kader van de prioriteiten helder hebben: alvast fantaseren over de keurig gesorteerde voorraadpotten in onze toekomstige keukenkastjes (die we nog niet hebben gekozen), schilderijen aan de muur en die ene vaas op het toekomstige nachtkastje. De kleinste details blijven het leukst, ook al bungelen ze in werkelijkheid ergens onderaan de priolijst.
• Me uitleven op een gerecht met vegan shoarma omdat ik weet dat Bart daar altijd wild van wordt. Ik vind het helemaal leuk dat hij als overtuigd vleeseter de vegan shoarma (die van Vivera!) zelfs lekkerder vindt dan echte shoarma.

Met welk gerecht gooi jij altijd hoge ogen thuis?