Alle blije momenten verzamelen! Ik blijf het (al 71 lijstjes lang) fijn vinden om zo nu en dan mijn lievelingsdingen van de afgelopen tijd neer te pennen. Gewoon omdat zo’n lijstje je laat beseffen dat er áltijd (zelfs als je in een mindere periode zou zitten) dingen zijn waar je om kunt glimlachen. Soms zijn dat grappige opmerkingen, dan weer leuke tv-programma’s, ervaringen of fijne meevallers. Dit keer schittert in mijn Blije Lijstje onder andere een bijzonder telefoongesprek over een puppycursus, emo-gedoe rond de jaarwisseling en het grote stop-je-hele-huis-in-dozen-project.

• Het jaar afsluiten met een paar terugblikartikelen. Dit artikel over mijn lievelingsmomenten van 2023 was mijn eigen favoriet om te schrijven én terug te lezen.
• Zoals ieder jaar ook in 2023 weer vlak voor 31 december veranderen in Neel Emotioneel, die het hele jaar als een doorgespoelde videoband in haar hoofd opnieuw afspeelt en best trots is op wat ze in 2023 heeft bereikt. Nee, mijn jaar was niet perfect. Maar ik heb wel voor mijn gevoel een hoop geleerd en ben best wat avonturen aangegaan de afgelopen 365 dagen.
• Op een zondag terwijl ik kozijnen verf gebeld worden: “Hé, met Eva. Eh, waar ben je? We hebben toch cursus nu?”. Ik: “Eh, cursus? Wat voor cursus bedoel je?”. “Nou, de puppycursus! Ik sta nu te wachten, maar je bent er niet.” Ik moet een giechel onderdrukken en zeg: “Ehm, nou, ik heb geen puppy, alleen een kat, en heb ook nog nooit puppycursussen gegeven. Dus ik denk niet dat ik de juiste persoon ben.” Diegene bleef stug volhouden dat ze me nog in de groepschat had gesproken en dat dit het juiste nummer was. Later appte ze dat ze inderdaad de verkeerde Romy had gebeld én dat de goede Romy alsnog was komen opdraven voor de puppycursus. Eind goed, al goed.
• De bijzondere gesprekken die Marktplaats regelmatig oplevert. Zo had ik een geïnteresseerde voor onze eettafel gevonden (voor de al heel lage prijs van € 25). Ze vroeg eerst of ze de tafel ook zonder poten kon krijgen. Ik vond mezelf al best aardig toen ik aanbood dat wij de poten er voor haar af kunnen zagen. Vervolgens moest ik allerlei dingen opmeten, foto’s maken en zag ze er uiteindelijk toch van af omdat het blad niet op alle plekken 6 centimeter dik was. Ach, het was in elk geval weer goed voor een lach-en-een-zucht-moment, zoals Marktplaats dat wel vaker oplevert 😉
• Om half één ’s nachts (als Bart al slaapt en ik – heel fout – nog in bed door mijn telefoon scrol) naar Bart een schitterende badkamertegel appen zodat ik de volgende dag het linkje nog heb. En dat hij dan tien minuten later nog wakker blijkt en mij opeens (naast me liggend) terugappt: “Ja, leuk hoor!”.
• Het besef dat Heel Holland Bakt heel bijna weer begint.
• Mijn administratie weer nét op het nippertje voor het nieuwe jaar afronden en versturen. Ik vind het altijd fijn om met een schone boekhoudlei het nieuwe jaar in te gaan.
• Mijn opa als ik vertel dat ik mijn bureau in het midden van mijn werkkamer ga zetten: “Maar wat doe je dan met al die stapels papieren?”. Ik probeerde nog duidelijk te maken dat mijn administratie een Excel-sheet en geen stapel papieren is en dat ik überhaupt geen printer en bergen papier heb. Maar opa bleef erbij dat brievenbakjes een must zijn als ik geen ladeblok onder mijn bureau heb.

Een gedichtje met een typfout (“viel” in plaats van “vier”) bewust laten staan op Instagram, ook al had ik de fout een kwartier later al gespot. Puur om mezelf uit te dagen mijn perfectionisme-neigingen uit te zitten.

• De All You Need Is Love Kerstspecial (inclusief kerstbomen, kerstliedjes, kerstmutsen en alles in kerstthema) kijken met Oud & Nieuw. Gewoon omdat het kan, en omdat we dat leuker kijkvoer vonden dan de (in onze ogen) niet al te grappige oudejaarsconference.
• Een afspraak hebben bij de Negen Straatjes en het dan nooit kunnen laten om een paar boetiekjes binnen te lopen (en daar als een echte Nederlander vooral te kijken, kijken en niet te kopen).
• Een enorme rij zien staan voor een frietzaak in de Negen Straatjes. En met ‘enorm’ bedoel ik zó enorm dat de winkel ernaast een bordje op de deur had hangen dat je daar niet mag gaan staan met je frietje. Toen we later uit nieuwsgierigheid spiekten wat die friettent dan zoveel wachtrijwaardiger maakte dan de snackbar om de hoek zonder rij, zag ik dat ze hier friet met Parmezaanse kaas en truffelmayonaise serveren. Nou, dat klonk voor mij nou niet echt als het wachten waard…
• Bouwmarktaanbiedingen scoren. Er is altijd wel ergens verf met 40% korting te koop. En ondanks dat ik dat weet en er dus nooit de volle mep voor betaal, voelt het nog altijd als een persoonlijke overwinning wanneer we weer eens een paar tientjes korting van het totaalbedrag af zien gaan bij de kassa.
• Gezellig bijkletsen met een vriendin die elk moment kan bevallen van haar dochtertje. Superleuk om haar nog voor die grote gebeurtenis even te spreken!
• Tussen de verhuisspullen mijn doos met werkstukken, tekeningen en zelfgemaakte tijdschriften van minstens 18 jaar geleden tegenkomen, en dan ook nog precies herinneren hoe ik die maakte. Ik weet nog dat alleen mijn tante een scanner had en dat ze zo lief was om mijn “tijdschrift” helemaal voor me te scannen én te printen. In kleur ook nog. Ja, dat was toen echt een ding.
• Wanneer je in een relatief klein dorp woont en chocola met de tekst ‘New home’ (voor de koper van ons huis) koopt bij de lokale chocolawinkel: “Ga je verhuizen? Toch niet Aalsmeer uit, hè?”. Ik, bijna betrapt: “Eh ja, we gaan naar Amstelveen verhuizen.” (ter info: dat is 7 kilometer verderop…) Er valt een stilte. Dan zegt de inpakker: “Oh nou ja, uiteindelijk is het ook weer niet zo ver weg. We krijgen zelfs weleens klanten daarvandaan.”
• Van de mondhygiëniste horen: “Nou, dat ziet er goed uit, hoor!”. Echt, complimenten zijn uit de mond van een mondhygiëniste meer waard dan uit de mond van wie dan ook. Of ben ik de enige met een mondhygiëniste die bijna altijd wel iets aan te merken heeft op je poets-, flos- of stookkunsten.

• De chipszak in onze kerstboom, waar we sinds dit jaar eigenaar van zijn. Ik vind het serieus het meest geniale kerstornament ooit. Overigens vooral omdat Bart een enorme naturel-chips-fan is en dit dus net iets voor ons is.
• Een soort-van-derde-kerstdag vieren op 30 december bij mijn opa en oma, die altijd wel vijf keer zeggen hoe leuk ze het vinden dat we daar langskomen.
• Onze stinkende best doen om de vriezer leeg te eten (ik heb me er zelfs voor gewaagd aan een smerige boerenkoolsmoothie die daar nog lag) en helemaal trots zijn als ik zie dat we daardoor één hele lade aan voorraad minder hoeven over te brengen naar het nieuwe huis.
• Heel veel zakken vol spullen afleveren bij de kringloopwinkel en altijd een opgelucht gevoel hebben als we dan weer met een legere auto terugrijden. Ik vind (als opruimmiep) bijna geen enkel gevoel zo fijn als het gevoel wanneer je minder betekenisloze spullen om je heen hebt.
• Eindelijk een keer dankbaar gebruikmaken van een AH-zegelactie. Normaal weet ik niet eens dat er een zegelactie is en kijk ik daarom standaard wat verbaasd op als de caissière het voor het eerst heeft over pannen-, Wuppie-, Efteling-, handdoek- of weet-ik-veel-wat-zegels. Maar omdat we nu overgaan op inductie kwam de pannenactie opeens als geroepen. Voor € 125,- waren we vijf goede pannen rijker.
• De eerste kaartjes in het nieuwe huis ontvangen.
• In de periode voor Kerst verrast worden door een paar kerstpakketten van opdrachtgevers. Ik voelde me een mega-bofkont. Natuurlijk hoeft een kerstpakket of kerstkaartje totaal niet (ik vind mijn opdrachtgevers ook zonder kerstpakket al goud waard!), maar het was een leuke verrassing.
• Te horen krijgen dat onze gordijnen al twee weken eerder komen dan gedacht, waardoor we straks maar 3 dagen met vuilniszakken voor het raam hoeven te slapen. Wat je al niet gaat waarderen door een verhuizing!
• De laatste tijd trouw met ademcoaching en ademhalingsoefeningen bezig zijn, en merken dat dat mijn lijf goed doet. Dingen met adem klinken al snel zweverig en woowoo, maar het kan juist enorm helpen om minder in je hoofd te zitten.
• Met Kerst niets anders hoeven te koken dan een chocoladetaartje, en verder als ware geluksvogel gewoon kunnen aanschuiven voor gerechten gemaakt door anderen.

Gourmethapjes over hebben van kerst en daarom drie dagen na kerst nog aan de stervormige pompoenburgertjes zitten.

• Dat bijna (écht bijna) alle spullen nu in dozen zitten. Ons huis is een ravage, Pippa snapt er niets van en je kunt nergens meer lopen zonder over een verhuisdoos, last-minute wasrek of “Oh ja, niet vergeten om los mee te nemen”-spullen te struikelen. Maar hé, we did it! Deze bevalling hebben we (na morgen) ook weer overleefd.
• Door de verhuizing opeens allerlei veel te lang uitgestelde dingen opeens wél oppakken, zoals mijn oude laptop (die ik na maart niet meer heb gebruikt) leeghalen en naar de kringloop brengen. “Scheelt toch weer spullen in ons nieuwe huis!” is de meest gehoorde zin bij ons thuis de afgelopen drie weken.
• Zelfgebakken oliebollen.
• Dat een lieve vriendin ten huwelijk is gevraagd.
• Een paar blogtradities (zoals het Vaker Vrolijk-jaaroverzicht) dit jaar overslaan, omdat ik spontaan zin had om over iets anders te schrijven en bedacht “Goh, waarom zou ik een traditie in stand moeten houden als die ik zelf heb bedacht?”.
• Ontdekken dat er nieuwe afleveringen van Swanenburg zijn en er daar weer iets te veel van achter elkaar kijken terwijl ik foto’s bewerk.
• De interessante documentaire ‘Moordpillen’ van Dionne Slagter. Deze docu gaat over ADHD-medicatie en alle kanten daarvan. Heel interessant! Ik heb zelf overigens geen AD(H)D, maar vind het wel heel boeiend om me erin te verdiepen hoe het is om met AD(H)D te leven en daar wel/niet medicatie voor te nemen.
• Dat heerlijk comfortabele gevoel als je op de terugweg weer op de bijrijdersstoel in de auto kunt zitten zonder een lamp op je schoot of een kast die in je nek prikt.
• Als Bart terwijl ik geen make-up op heb, met een niet te missen puist op mijn voorhoofd stoei en een bril vol verfvlekken draag (want: net muurtjes geverfd), zegt: “Wat zie je er mooi uit!”. Als je partner juist dan complimenten uitdeelt, moet het wel een blijvertje zijn, toch?!

Waar werd jij deze week blij van?