Zodra de donkere dagen plaatsmaken voor straaltjes zonlicht en roze bloesem komt mijn glimlach sowieso extra vaak tevoorschijn. Maar de lente op komst was niet het enige waar ik de laatste tijd van ging glunderen. Zo werd ik ook vrolijk van vloerkleedverrassingen, maffe acties van onze viervoeter, een einde maken aan uitstelgedrag, geldboompjes in huis (maar dan zonder het geld), letterlijke heidagen en citroenvaasdiscussies. Dit is mijn Blije Lijstje vol vrolijke, fijne en soms vooral grappige momenten van vorige maand.

• Dat het om half zes gewoon nog licht is. En om acht uur ’s ochtends ook al. Oftewel: lente is loading en ik ga daar zéér goed op.
• Dat we eindelijk weer een tussendeur hebben beneden. Je beseft pas hoe praktisch een tussendeur is als je er een tijdje geen hebt gehad.
• Pippa’s onhandige deuracties. Pippa en de nieuwe tussendeur moeten nog aan elkaar wennen. Pippa gaat elke keer op het latje van de deur staan om door het glas te kijken, maar daardoor valt de deur dicht en sluit ze zichzelf op. Met heel veel zielige geluiden vanaf beneden tot gevolg. Mijn hoop is nog steeds op Pips intelligentie gevestigd dat ze ooit snapt dat zij het opsluitprobleem zelf kan oplossen.
• Een vloerkleed voor onze zithoek scoren. Het leuke is dat ik precies tijdens onze vloerkledenzoektocht werd benaderd voor een samenwerking met een tapijtwebshop. Daar zei ik geen ‘nee’ tegen en we kwamen er ook nog hét kleed tegen dat – zonder dat we het wisten – precies was wat we zochten. Daarover binnenkort meer!
• Dat ik overoptimistisch dacht “de buurt wel te kennen” tijdens het hardlopen, maar mijn navigatiekunsten daarmee een tikkeltje overschatte. Het was dan weer wel goed voor mijn stappenteller dat ik compleet verdwaalde en – toen ik de weg eenmaal terugvond – ook nog de weg de verkeerde kant op nam. Sindsdien beperk ik me maar tot drie vaste hardlooprondes totdat ik beter bekend ben in alle op elkaar lijkende bloemkoolwijken in de buurt.
• De laatste tijd standaard ruimte inplannen op een werkdag voor mijn e-mail, waardoor ik tegenwoordig eigenlijk altijd mijn takenlijst aan het eind van de werkdag heb afgevinkt. Een half uur vrijhouden voor je inbox helpt enorm om je e-mails niet te zien als een tussendoor-prop-taak.
• Bart en ik die een discussie hebben over of “Onze monteur is er tussen 8 uur en 10 uur” nu betekent dat hij om die tijd arriveert of dat hij om 8 uur komt en om 10 uur weg is. Bart ging uit van het eerste. Het was dan ook een lichte teleurstelling voor hem toen de beste man er om zes uur nog was.

Denken dat je ergens de enige in bent, er dan toch openlijk over praten en zo ontdekken dat bijna iedereen het wel herkent. Story of my life. Oftewel: emoties toelaten en delen is bijna altijd de sleutel om dingen lichter te maken.

• Eindelijk mijn Google Photos opschonen, nadat ik keer op keer maar een handjevol foto’s weggooide om nog even onder de “95% vol”-melding te blijven. Maar ja, ergens moest een moment komen dat ik stopte met dweilen met de kraan open (aangezien ik na een week alwéér boven die grens uitkwam door mijn fotografie-enthousiasme).
• Dadelbrood maken met de dadels die ik van Laurie kreeg uit Oman. Het verdrietige nieuws aan dit blije ding is dat het eind van het bakje dadels nu al akelig goed in zicht is…
• Afspraken hebben in de Amsterdamse Pijp en dan maar meteen van de gelegenheid gebruikmaken om nieuwe winkeltjes te ontdekken. Ik vind de Negen Straatjes het aller-allerleukste stukje winkelgebied van Nederland.
• Ontdekken dat je met zijdetofu zowaar heerlijke vegan cheesecakes kunt maken, die helemaal niet tofu-achtig (wél verrukkelijk chocolade-achtig) smaken. Nieuwsgierig? Bekijk dan mijn recept voor de vegan chocolade-cheesecake.
• De verjaardagsweekenden waar februari en maart ons altijd op trakteren. Mijn hele familie- en vriendenkring lijkt wel tussen februari en juni geboren te zijn. Dat zijn altijd onze verjaardaghoogtijdagen.
• Tickets voor een theateravondje weg met Bart boeken omdat we vorige maand 4,5 jaar samen waren. We gaan naar de voorstelling ‘Zandweg 17’ van Marcel van Roosmalen en Eva Hoeke en ik tel nu al de dagen af.
• Na het boeken van de tickets spieken of er al recensies zijn over de theatershow, en dan ontdekken dat er één online staat. Van één ster. Ach, als je de lat vooraf laag legt, kan het alleen maar beter zijn dan je verwacht 😉
• De trotse eigenaar zijn van een regenboogvormige deurmat.
• Ontdekken dat je kokosroom apart kunt kopen, waardoor ik niet meer zelf ingewikkeld hoef te doen met kokosmelk-blikken in de koelkast zetten om zo het room te scheiden. Ja, ook oplossingen voor first world problems kunnen intens gelukkig maken.

Het besef dat we op de fiets naar een theater kunnen. Ik ben nu al verliefd op het leven in een bijna-stad met lekker veel voorzieningen.

• De cursus van Celine Charlotte over personal branding volgen en daar elke minuut interessant van vinden. Ik ben bij online cursussen altijd mega-ongeduldig en ga vaak iets anders tegelijk doen. Maar bij die van Charlotte krijg ik daar niet eens de kans voor. Elke minuut komt er wel iets uit haar mond wat ik aantekeningwaardig vind.
• Alle vega(n) aanbiedingen tijdens de Week Zonder Vlees en Zuivel. Onze koelkast ligt nu vol met Alpro-producten uit de ‘2 halen 1 betalen’-actie.
• Daarna een blik werpen op ons bonnetje en ontdekken dat we € 10,- hebben bespaard aan boodschappen. Katsjing!
• Dat Bart (die nogal dol is op vlees en kaas) vrijwillig besloot om deze week mee te doen met de Week Zonder Vlees en Zuivel.
• De bloemen voor ons huis. Bart has als tijdelijke oplossing (totdat we ooit een voortuin-plan hebben) in de bak voor ons huis heel veel bloembollen geplant. Dat levert nu al meer fleurigheid in ons verder nogal grind-achtige tuintje op.
• Plantjes scoren voor in huis. We zijn een “geldboompje” rijker. Geen echte uiteraard. Dat zou wel handig zijn na alle aannemersrekeningen. Maar een nep-exemplaar is ook leuk om naar te kijken.
• Carrot cake-havermout maken. Worteltaart in een ontbijtkom en dan ook nog op een gezonde manier klinkt verre van verkeerd, toch?
• Door de verhuizing blazers terugvinden waarvan ik allang was vergeten dat ik ze zo leuk vond. Er is geen betere (en duurzamere) manier van kleding shoppen dan opnieuw kijken wat je eigenlijk in je kast hebt liggen.

Per ongeluk de ultieme ‘Is mijn mascara waterproof?’-test doen door na een fietstocht door de regen in mijn spiegeltje te zien dat ik er als een verzopen wasbeer bij loop. Conclusie: waterproofgehalte mascara 1/10.

• Het boek ‘Iets met grenzen stellen’ luisteren. Een heel fijn en praktisch boek met lekker veel voorbeelden voor iedereen die weleens vergeet om op tijd een grens aan te geven of die het hele grenzen-gebeuren gewoon ronduit lastig vindt. Geïnspireerd door dat boek schreef ik ook dit artikel over grenzen stellen.
• Zelf ook (met een slakkengangetje en soms vallend en opkrabbelend) steeds ietsje beter worden in dat hele grenzen-stel-gebeuren, meningen van anderen loslaten en meer van dat.
• De buurman tegen mij nadat Bart één keer op de fiets naar de bushalte ging om de bus naar zijn werk te pakken: “Joh, Bart is ook goed bezig. Elke ochtend op de fiets naar zijn werk.” Ik: “Ho ho, hij pakte één keer de fiets naar de bushalte.”
• Dat ik tijdens dat gesprek toevallig mijn hardloopkloffie aan had, waardoor de buurman vast denkt dat wij een supersprotief stel zijn. Wat best meevalt, aangezien mijn hardloopschoenen daarna gewoon weer 6 dagen in de kast liggen niets te doen.
• Opnieuw beginnen bij het eerste seizoen van Flikken Maastricht en daardoor opeens weer héél kijkvoer hebben (met nog 17 seizoenen op de planning).
• Dankzij Barts goede onderhandelskills € 175 besparen aan (onterecht gerekende) bouwkosten. Heel blij dat Bart daar mondiger in is dan ik!
• Een letterlijke heidag (aangezien het op de Hilversumse hei werd georganiseerd) met het tekstschrijversteam van een opdrachtgever. Dat er vegan maanzaadcake klaarstond bij ontvangst maakte het nóg beter.
• Na een week met heel veel buiten-de-deur-afspraken een zaterdagochtend thuis hebben. Ik vind zaterdagochtenden waarop ik kokend, bakkend en bloggend in huis rondhang de állerbeste.
• Reacties krijgen dat mensen mijn recepten hebben geprobeerd. Vind ik altijd geweldig leuk om te lezen!
• Tijdens elke tv-kijkavond nu eerst verliefd staren naar de bos kunstbloemen die naast ons televisiescherm staat. Ik vind het tot nu toe onze beste huisaankoop (oké, ze staan op een tweede plek na onze roze keukentegels…).
• Barts reactie nadat ik (bloedserieus!) opperde om een citroenvaas zoals deze te bestellen. Het kwam erop neer dat zijn liefde voor dit soort vazen iets meer bekoeld is dan die van mij.
• Dat onze PAX-kledingkast eindelijk staat. En dat ik dus na twee kledingkastloze maanden weer mijn kleding aan hangertjes en gesorteerd op kleur in de kast kan hangen. Wat een gelukzalig gevoel geeft dat!
• Het besef dat we vandaag precies twee maanden in dit huis wonen, maar dat het nu al voelt alsof het nooit anders is geweest.

Wat was jouw blijmaker van de afgelopen week?