Waar een mens al niet blij van kan worden. Soms is een doos met keukengerei genoeg om dat voor elkaar te krijgen bij mij. Tja, je bent een huismusserige dertiger of niet! Na een maand vond ik het weer de hoogste tijd voor een Blij Lijstje met de grote en vooral kleine blijmakers van het dagelijks leven. Over fotoshoots tussen de daslook, kruidenlades op alfabetische volgorde, verliefd worden op tuinmannen (en op één in het bijzonder), spelletjesavonden, nieuwe websites en boeken over baarmoeders. Komt-ie!

• Mijn ultieme volwassen-mensen-droom waarmaken (op de aankoop van een rijtjeshuis na dan): alle kruiden in dezelfde potjes stoppen en op alfabetische volgorde in de la sorteren. Spiek op Instagram voor een stukje kruidenpotjes-enthousiasme op bewegend beeld.
• Tegenwoordig een paarse plant naast onze voordeur hebben staan, wat onze saaie zwarte voordeur al meteen ietsje opfleurt.
• Dat na bijna een maand eindelijk de niet-ingedeukte bovenplank van mijn Tylko-kast wordt bezorgd, wat betekent dat het roze dressoir op mijn werkkamer straks helemaal klaar is om in te richten met vooral veel roze spullen.
• De ontdekking van dit roze ooievaarbehang, dat fantastisch matcht met onze slaapkamer. Bart vond het overigens een gevalletje ‘nog even een nacht over slapen’.
• De volgende ochtend: “Hé schat, heb je het behang vannacht in je slaap al goed overdacht?”.
• Dit recept voor fluffy vegan pannenkoeken. Een van mijn lievelings-keukencreaties van de afgelopen tijd én nu al verkozen tot mijn verjaardagsontbijt voor binnenkort.
• Dat Marissa laatst prachtige foto’s van Bart en mij kwam maken bij ons thuis en in ons lievelingspark vol daslook. De foto’s zijn zo mooi dromerig en vrolijk geworden.
• Nog altijd enthousiast worden van prutsen met Adobe Lightroom en daar tegenwoordig al mijn foto’s (behalve de telefoonkiekjes) doorheen halen voor een touch up voordat ik ze online zet. Geen zorgen: aan rimpels wegvagen voor zogenaamde #pictureperfect-looks doe ik niet. Ik gebruik het puur om de kleuren en belichting aan te passen.
• Dat ik woensdag geïnterviewd word voor een ondernemerspodcast waar ik zelf ook nog geen enkele aflevering van heb gemist.
• Als bloedprikken in één keer goed gaat zonder licht-in-mijn-hoofd-taferelen of beurse armen. Word ik toch altijd een beetje trots van, ook al doe ik zelf niet veel meer dan zitten en het ondergaan.
• Laatst een inspirerend gesprek voeren met Sheling over hoe je nu eigenlijk tarieven bepaalt voor blog- of Instagram-samenwerkingen en hoe ik toch “iets met video” kan gaan doen. Ik heb haar tips trouwens meteen ingezet. Zie hier mijn eerste Reel-video sinds minstens een jaar. Over – jawel – die kruidenpotjes.
• Dat iemand onder de Stories waarin ik voor de camera praat (iets wat ik nooit durfde) reageerde dat ik een fijne stem heb. Mijn stem is een van mijn grootste onzekerheden, dus dat compliment doet net wat meer met me dan als iemand zegt “Leuke outfit heb je aan!”.
• Het spel Wingspan spelen met de familie van Bart. Echt een heel leuk, uitdagend gezelschap waarmee je ook nog ongemerkt je vogelkennis bijspijkert.
• Onze vakantie naar Berlijn boeken en daar alvast plannen voor smeden. Ik ben 11 of 12 jaar geleden eens in Berlijn geweest en vind het zo’n fijne stad met een heel relaxte sfeer. Ook schijnt Berlijn hét vegan walhalla van Europa te zijn. Je snapt: de verwachtingen zijn hoog.
• Het boek ‘Endo en zo’ van Lotte Petersen luisteren. Een superfijn en openhartig boek voor iedereen die zelf endometriose of adenomyose heeft of mensen kent die daar last van hebben. Het is heerlijk luchtig, maar wel goudeerlijk en zonder overbodige nuances geschreven. Ik heb zelf adenomyose (gelukkig niet in zo’n heftige vorm als Lotte) en vond het fijn om eens herkenning in boekvorm te vinden.

• Heel veel fietstochtjes door onze eigen omgeving maken en daarbij steeds buurtjes ontdekken waarbij we voor de zoveelste keer tegen elkaar zeggen: “Jeetje, wat mooi hier!”.
• Tuincentrumbezoekjes met Bart. Het afrekenen is overigens minder leuk. Slik, zo’n kar vol tuinplanten kan zomaar € 185,- kosten.
• Toekijken hoe Bart zich plotseling ontpopt tot een heuse tuinman die tegenwoordig zelfs twee keer per dag met een gieter rondloopt. Ik ben blij dat hij het doet, want bijzonder groen zijn mijn vingers niet en gieterrondes zijn bij uitstek iets wat ik zou vergeten.
• Het heerlijke gevoel als je na twee ochtenden vroeg de deur uit moeten weer eens rustig met een kop thee achter je PC kunt opstarten.
• Dat Bart na onze zoveelste is-het-nu-blauw-of-paars-discussie (ik was Team Paars) een foto van de plant in de familieapp zet in de hoop bijval te krijgen, en dat dan iedereen voor paars stemt.
• Dat mijn nieuwe schrijfwebsite steeds meer vorm krijgt. Heel binnenkort gaat hij met nieuwe kleuren, nieuwe opmaak, nieuwe teksten én nieuwe foto’s live en ik kan nu al niet wachten.
• Staren naar mijn nieuwe witte teddy-stoel in mijn werkkamer, en elke keer weer beseffen (zelfs als ik er niet op zit) hoe fantastisch die is.
• Groene lasagne met doperwten maken en tot de ontdekking komen dat gerechten er met een doperwtensaus al snel uitzien alsof je de Hulk in levenden lijve naar binnen werkt.
• Sinds kort een Albert Heijn Premium-abonnement hebben en helemaal fan zijn van hoeveel korting dat oplevert. Ik dacht altijd dat zo’n abonnement onzin was. Maar je krijgt er alleen al standaard 10 persoonlijke bonusaanbiedingen per week voor terug én 10% korting op alle Terra-producten. Het abonnement kost € 12,- en wij hadden het er binnen 2 weken al uit. Score!
• De leibomen in onze tuin die weer volop groen worden. En het besef dat het goed was dat we ze keurig nog in onze eerste maand in dit huis hebben gesnoeid, omdat ze anders blijkbaar uit model groeien.
• In één keer van mijn eeuwige gebrek aan Google Photo-opslagruimte af zijn doordat ik toch maar een upgrade naar 100 GB meer heb genomen. Toen ik ontdekte dat ik mezelf voor € 29,99 per jaar heel veel frustratie en uren foto-uitzoekwerk kon besparen, besloot ik maar voor die makkelijke oplossing te gaan.
• Een samenwerking met een wel heel leuk product: een groente die ik zelf eeuwig op repeat zet. Binnenkort meer daarover!
• Laurie na lange tijd (en bijna wekelijks videobellen) weer in het echt in Nederland zien. En dan ook nog eens op een niet bepaald verkeerde plek: bij de Vegan Sushi Bar.

Voor het eerst sushi kunnen eten met stokjes, nadat ik vorige keer nog speciaal om mes en vork moest vragen omdat het uren zou duren (en veel troep zou opleveren) als ik het met stokjes bleef proberen.

• Ontdekken dat er een app bestaat om automatisch ondertiteling aan Instagram-video’s toe te voegen: CapCut. Van dingen die je ongemerkt al snel een uur suf werk per week schelen, kan ik altijd erg blij worden.
• Pippa die elke dag geboeid toekijkt hoe de bloemblaadjes voor het raam naar beneden dwarrelen.
• Dat de anjers in onze keuken (drie voor € 7,50 bij Albert Heijn) nu al 2,5 week (!) mooi staan te wezen.
• De interieurafdeling bij Intratuin, waar ik toch heel regelmatig leuke dingen spot voor een zacht prijsje.
• De laatste tijd aan zulke mooie opdrachten mogen werken. Zo schrijf ik op dit moment een artikel voor Plus Magazine, heb ik veel interviewafspraken gepland staan en heb ik er een nieuwe opdracht bij waarvoor ik mag bloggen (en ervaringsdeskundigen mag interviewen) over een goede balans tussen carrière en gezin.
• Nog steeds (als een speer) door de oude afleveringen van Flikken Maastricht heen gaan. Ik ben inmiddels bij seizoen 10 en verbaas me erover dat het voelt alsof ik alles voor het eerst zie. Dubbel plezier zo!
• Toen laatst iemand langskwam om onze keuken op de foto te zetten en ik met Pippa naar beneden kwam: “Jeetje, dat is niet gewoon een kat. Dat is wel echt een heel mooie kat!”. Je zag Pip trots kijken: “Nou hè?!”.

Wat maakte jou dit weekend blij?