Whoop whoop, het is weer tijd voor een lijst vol blijheid op de blog! Niet omdat het leven altijd één grote stuiterpartij is. Wel omdat het altijd mooi is om de kleine, fijne dingen op te sommen, zodat de stomme dingen minder overweldigend voelen en de lichtpuntjes langer blijven hangen. En er was genoeg om fijn bij stil te staan de afgelopen tijd! Zo jaste ik er enthousiast een heel seizoen aan fijne wegkijk-tv doorheen, genoot ik van mijn favoriete traditie van het hele jaar, zwaaide ik trots met gewichten en startte ik met een cursus die me zelfs vooraf al blij maakte.

• Merken dat ik met personal training steeds ietsje meer gewicht aankan en dat het dus écht mogelijk is om sterker te worden.
• Als je per ongeluk een flinke zak pistachenoten mét schil hebt gekocht en heel blij bent wanneer die allemaal van hun schil zijn ontdaan.
• Het vrijgezellenfeest van een vriendin dat helemaal mijn type feest was: eerst keramiek schilderen samen en daarna uitgebreid aan de thee en lekkere hapjes. Geen harde muziek, gekke dansjes, maar gewoon gezelligheid.
• Dat ik onwijs bof met mijn liefste vriend die aanbood om me in Dordrecht op te halen van het feest omdat ik voordat ik ging al moe was én we zin hadden om samen uit eten te gaan.
• Onze bijna 80-jarige buurvrouw die soms hoopt ons blij te maken met dingen waar je precies niets aan hebt. Haar laatste poging: “Deze fles Spa kreeg ik laatst van een bekende. Ik vind hem niet lekker, hoor. En zij ook niet. Maar hier, neem mee!” Ze is vast geen salesmanager geweest 😉
• Dat een afspraak wordt afgezegd die eigenlijk al niet zo goed paste. “Hopelijk vind je het niet erg!”, zei hij nog. Neuh, dat viel wel mee.
• Binnenkort beginnen aan De Pitch Club: een cursus waarbij je leert om betere pitches te schrijven voor magazines en kranten. Ik schrijf al regelmatig voor Plus Magazine en voor online platforms, maar het lijkt me geweldig om vaker voor mooie magazines als Psychologie Magazine en Flow te schrijven. Wie weet is dit een opstapje!
• Op dit moment 4 artikelen voor Plus Magazine schrijven en me daarbij helemaal in mijn element voelen. Ik schrijf onder andere een artikel over het onderwerp ‘Wat had je eerder willen weten over je pensioen?’ en eentje over energie besparen. Het blijft machtig leuk om voor mijn werk geoorloofd de nerd uit te hangen.
• Er heel veel afleveringen van Married At First Sight achter elkaar doorheen jassen, omdat ik gigantisch achterliep met deze serie en dus nog urenlang aan kijkvoer had liggen om van te smullen.
• Wegzwijmelen bij de stellen bij wie het zowaar een succes lijkt te worden.
• Mijn lievelingstraditie van het hele jaar: over de vrijmarkt in Amstelveen banjeren met Bart en mijn vader.
• Dat ik eindelijk crème heb gevonden die mijn huid genoeg kan waarderen om er niet met rode vlekken en acné op te reageren. Voor de nieuwsgierigen: Dr Leenarts is helemaal mijn merk (sinds 2 weken dus!).
• Fanatieke zoektochten naar dé duurzame en kleurrijke en fladderige jurk die binnenkort naar de bruiloft van een vriendin kan dragen. Tot nu toe is deze jurk van Lot Keckeis mijn grootste kanshebber.
• Met mijn broer uit eten gaan bij een van mijn lievelings vegan restaurants en dat ook nog voor een samenwerking mogen doen. Binnenkort mag ik via Instagram een diner voor 2 bij dit heerlijke restaurant weggeven, en daar ben ik nu al enthosuiast over.

Werken op Bevrijdingsdag als de rest van Nederland vrij is (dat wist ik niet eens, oeps!) en daar eigenlijk wel van genieten, omdat het daardoor heerlijk rustig is in mijn mailbox en op de telefoon.

• Dat Joeri tijdens het etentje Instagram-footage probeerde te maken waarop ik charmant (dat was het idee) mijn vorkje in het toetje zet en een hap neem. Uiteraard schoot ik net in de lach toen de hap mijn mond bereikte, waardoor het een van mijn meest oncharmante videobeelden ooit is geworden. Maar hij krijgt alsnog een plekje in de video. Ook de realistische imperfecties mogen the gram halen.
• ’s Ochtends voor werktijd nog even deze perencake maken, gewoon omdat het kan.
• Alvast fantaseren over de taart die ik dit jaar voor mijn verjaardag ga maken. Ik heb nog 2 weken om taartknopen door te hakken!
• Dat ik tegenwoordig niet zo’n moeite meer heb met de bus missen. Voorheen baande ik me altijd razendsnel een weg naar een bushalte als ik vanaf een afspraak naar huis ging, ook al had ik geen idee hoe laat de volgende bus zou komen. Je zou maar op het nippertje een bus missen, dacht ik dan. Tegenwoordig wandel ik gewoon rustig en denk ik als er toch een bus voorbijrijdt: “Ach, dan maar 10 minuten wachten!”. Dat geeft zoveel rust.

Deze foto’s zijn gemaakt door lieve Marissa Zandvliet de shoot zelf was al een lichtpuntje op zich.

• Door mijn Instagram-fuik verleid worden om handgemaakte oorbellen te kopen. Dat stond niet helemaal op de planning, maar ze bleken een verrassend goede impulsaanwinst.
• Dat we iets van de trap horen stuiteren, vervolgens een tape-rol op de grond spotten en daarna Pippa heel onschuldig naar ons zien kijken. Zij snapte net zo min als wij waarom die rol toch spontaan naar beneden kukelde.
• Veel échte gesprekken voeren. Ik probeer steeds vaker over de échte dingen te kletsen met mensen om me heen. Ook op bijvoorbeeld een vrijgezellenfeest. Soms zijn dat persoonlijke dingen, soms maatschappelijke thema’s. Maar het voelt altijd zo waardevol. Heel dankbaar dat ik veel lieve mensen om me heen heb met wie ik zo de diepte in kan gaan!
• Het leuke, lieve inimini-jongetje dat een vriendin laatst op de wereld heeft gezet.
• Met de complete familie (= meer dan 30 man) vieren dat opa en oma alweer 60 jaar vol trots hun trouwring dragen en nog altijd minstens zo veel lol en liefde met elkaar hebben als in 1965.
• Huilbuien en traanpartijen die vervolgens enorm opluchten. Tranen tegenhouden kost vaak bakken met energie; ze laten stromen geeft weer ruimte om iets lichters te voelen.
• Tot de conclusie komen dat mijn jas te warm is geworden voor deze tijd van het jaar en dus weer vaker met zonder jas de deur uit rennen.
• Als je na een compleet misbaksel een nieuwe bakpoging doet en je extra trots voelt wanneer die wel succesvol uitpakt.
• Het werkelijk schitterende boek ‘Ik begin geloof ik te bestaan‘ van Johanna Nolet binnen een paar dagen uitlezen. Een prachtig boek over pleasen (en daarvan afkomen), trauma, feminisme en je staande houden in een wereld die niet altijd rekening houdt met jouw behoeften.
• Besluiten om de schrijfster een privébericht met een welverdiende complimentenreeks te sturen, omdat het eigenlijk zonde is dat we auteurs niet altijd laten weten hoe geweldig veel indruk hun boek heeft gemaakt. Ze werd er gelukkig heel blij van.
• In een rustige treincoupé zitten, waardoor de treinrit als ware me-time voelt.

Wat was jouw blijmaker van de afgelopen week?