Als in komkommertijd blijkt dat de Vlaamse televisie je redder in nood is, dan ben ik een gelukkig mens. Dat was dan ook een van mijn grootste blijmakers van de laatste weken. Daarnaast maakten appjes van het thuisfront mijn innerlijke kattenvrouwtje dolgelukkig, werd ik blij van teruggaan naar de tekentafel, scoorden we na een jaar eindelijk nieuwe tafeltjes en verliepen mijn gesprekken op een Frans terras minder soepel dan ik in mijn hoofd had. Dit zijn mijn blijmakers van de laatste tijd.

• Vandaag precies drie jaar verkering hebben met Bart. Cliché, maar het is bizar dat het voor je het weet alweer drie jaar verder is! Ik herinner het me nog als gisteren dat hij me dé verkeringsvraag stelde. Nog steeds heel gelukkig dat ik destijds volmondig “JA!” riep.
• De verhalen over Pippa met haar typische Pippa-kuren van mijn moeder doorkrijgen via de app tijdens onze vakantie. Daar kan ik echt van genieten. En mijn hart als kattenvrouwtje licht er ook helemaal van op als ik weet dat mevrouw het nog steeds goed maakt en haar eigenwijze en tikkeltje brutale zelf is terwijl wij er niet zijn. 
• Ontdekken dat mijn Duits tijdens onze vakantieweek steeds ietsje vooruitging. Het is nog steeds niet wat het ooit was (ik vond het lastig te geloven dat ik ooit met een 8 voor Duits geslaagd ben), maar het begint weer ergens op te lijken. 
• Mijn Frans daarentegen… Dat je op een Frans terrasje verse muntthee bestelt met de woorden ‘Je voudrais un fresh menthe thé s’il vous plaît’ en dat de serveerster er dan ook nog uitkomt, mag een wonder heten. Voor wie nog meer benieuwd is: bij thuiskomst zocht ik uiteraard de goede vertaling op en ik had blijkbaar om een ‘thé à la menthe’ moeten vragen. 
• Een mooie open Instagram-post van Sanne over haar opgeblazen buik door PDS. De afgelopen zomermaanden had ik er extreem veel last van (waarschijnlijk door de warmte en het “vreemde” vakantie-eten). Het is dan alleen al helpend om te weten dat je niet alleen bent.
• Tijdens een rondje hardlopen in Duitsland worden aangesproken door een echtpaar dat in Zuid-Duits dialect een heel verhaal begint over het warme weer en goed drinken. En dat ik dan niet durf te bekennen dat ik er niets van versta en dus maar steeds ja en amen zeg. Ik was opgelucht toen ze afscheid namen en ik blijkbaar niet op een belangrijke inhoudelijke vraag per ongeluk ‘ja ja’ of ‘ach so’ had geantwoord. 
• Voor de derde keer een Too Good To Go-box bij De Pindakaaswinkel ophalen. Weer 12 potten pindakaas rijker! Ik ben een gelukkig (pindakaasliefhebbend) mens. Ja, we hebben in een paar maanden al twee dozen leeggemaakt. Zegt wel wat over hoezeer wij “pindabazen” zijn… Lees hier mijn (spoiler: mega-enthousiaste) review over de pindakazen.
• Bij de bestelling ook een sticker met de tekst “Pindabaas” ontvangen. Bart riep al dat ik die hoognodig op mijn laptop moet plakken.
• Op kraamvisite gaan bij het kleine mannetje van een vriendin. Zo lief, zo klein en zo bijzonder! (Goh, dat klinkt alsof ik te veel geboortegedichtjes heb gelezen.)
• De Videoland-serie ‘De wereld van Eva’. Daarin heeft Eva Jinek het over allerlei taboes rondom zwangerschap en moeder worden die niemand je vertelt. Over slecht hechtende gynaecologen, schuldgevoel als werkende moeder, de onrealistische gedachte dat je binnen drie weken weer strak en shinend achter de kinderwagen loopt… Mega-interessant en belangrijk! Kleine waarschuwing: je krijgt er allesbehalve rammelende eierstokken van.
• Een sessie van vier uur met mijn businesscoach waarin we samen terug naar de tekentafel gingen en opnieuw hebben gekeken naar wat ik doe, wat ik meer zou willen en wat minder. Ik moet er helaas nog een paar lastige mailtjes voor de deur uit doen (niet mijn hobby, dus stel ik al drie weken uit…). Maar verder heb ik tot nu toe al superveel actie ondernomen door het gesprek.

Als Barts zus een appje stuurt en de carkit heel droog het appje voorleest: “Ditte stuurt fijne reis en stuurt suf emoji.” De “suf emoji” was blijkbaar een emoji van een SUV, maar Bart en ik lagen allebei in een deuk.

• Eindelijk een paar rotklusjes van onze to-do-list afvinken die daar al te lang (lees: soms een half jaar) op stonden. Zo zijn onze deuren opnieuw geschilderd, is de badkamervloer opnieuw gedaan en heeft vorige week een schilder de lekkagevlekken in twee kamers aangepakt. Check check dubbelcheck!
• Voor het eerst spaghetti met rode bieten maken en ontdekken dat dat veel lekkerder is dan dat het klinkt. Extra pluspunt: je spaghetti wordt er ook nog vrolijk roze van.
• Dat meerdere mensen via mijn blog het kookboek van mijn broer Joeri hebben besteld. Ik ben zo intens trots op hem, op waar hij staat en wat hij allemaal heeft bereikt in een lastige periode. Enne, om nog maar eens ongegeneerd reclame te maken (als zus mag dat, toch?): er is een tweede druk, dus je kunt het boek weer bestellen via Boekengilde.
• Mijn vrolijke bloemetjes-top van de IJ-hallen elke week wel twee keer dragen. Ik ben er dolgelukkig mee. 
• De laatste tijd steeds meer vegan eten. Ik gok zo’n 5 dagen per week. Ik eet en drink bijna geen zuivel meer, behalve af en toe geraspte kaas of een ei in baksels, maar that’s it. Verder ontdek ik steeds meer vegan opties en heb ik zelfs vegan kaassoorten gevonden waar ik blij van word. Ik ben nog steeds niet van plan om ooit helemaal de overstap te maken, maar het bevalt me vanuit dierenoogpunt wel heel goed om zuivel heel vaak links te laten liggen. 
• Een plakboek krijgen met mijn zelfgemaakte kaarten die mijn overleden oma blijkbaar al die jaren allemaal had bewaard. 

Dat uit dat plakboek ook spontaan een echofoto van mij uit 1993 viel. Ik vond het zó lief dat ze die foto blijkbaar al die jaren heeft bewaard dat ik er een paar traantjes om moest laten. 

• Bart op een ochtend tijdens onze vakantie: “Eh schat, vannacht had je het in je slaap over een planning, een factuur en een opdrachtgever.” Oeps, ik had duidelijk wat moeite om in het vakantieritme te komen.
• De eerste regendruppels na de hittegolf. In Blije Lijstjes is geen ruimte voor geklaag over veel te hete dagen. Maar blij zijn met de verfrissende bui daarna mag wel, toch?
• Bijrijder zijn in de auto. Als ik moe ben, ben ik altijd dolgelukkig wanneer Bart aanbiedt om terug te rijden. Niets fijner dan op de bijrijdersstoel doelloos door mijn telefoon scrollen of half in slaap sukkelen.
• Meer en meer ‘nee’ zeggen, luisteren naar mijn gevoel en er soms bewust voor kiezen om momenten in mijn agenda vrij te houden voor mezelf. Lastig, maar zo waardevol.
• Twee langdurige samenwerkingen stopzetten met bedrijven waar ik als freelancer vast voor werk, zodat ik meer tijd heb voor nieuwe, leukere projecten. Uiteraard met enige pijn in mijn hart – leuk vind ik dat soort dingen niet om te doen! – maar ik ben mega-trots dat ik de twee mailtjes toch de deur uit durfde te doen. Nog trotser ben ik dat ik het met beide opdrachtgevers komende maanden op een fijne manier kan afronden.
• Van één van die twee opdrachtgevers als bedankje voor de samenwerking een nieuwe webcam ontvangen. De webcam op mijn laptop is ronduit belabberd (ik word er lijkbleek en pixelig van en mensen denken op basis van mijn webcambeeld dat onze karamelkleurige muur lila is… zegt wel wat!), dus deze vervanger is hartstikke welkom. Een mega-verrassing die ik totaal niet had zien aankomen.
• Mijn eerste Marvel-film “overleven”: Thor. Volgens mij was het Barts grote droom dat ik een keer mee zou gaan naar een Marvel-film. Niet helemaal mijn genre, maar die twee uur van mijn leven had ik er graag voor over. Ik vond de film grappiger dan ik had verwacht. Het blijft niet helemaal mijn ding, maar ik vond het zeker geen stomme film. En Bart is blij dat ik er nu eindelijk over kan meepraten 😉 
• De mooie beschrijving van het huis van opa en oma op Funda en hun fantastisch mooie tuin. Hoe pijnlijk en verdrietig het ook is dat hun huis straks definitief van iemand anders is, ik ben heel dankbaar dat het zo prachtig op Funda staat en dat er hopelijk andere mensen net zo gelukkig samen oud mogen worden als mijn opa en oma.
• Tijdens de hete dagen besluiten om schijt te hebben aan het idee dat ik een panty over mijn steunkousen moet aantrekken, zodat je ze niet ziet. Ik voelde de behoefte om er iets over te delen in Instagram Stories, want ik weet dat ik niet de enige van rond de dertig ben die steunkousen draagt. Dat leverde zoveel mooie reacties op. Laten we ook gewoon eerlijk zijn over dat soort dingen. Onze benen laten zien. Die kousen gewoon rokken als je ze nodig hebt. Waarom zou je je te pletter zweten om een stel sokken te verbloemen?
• Vlaanderen Bake-Off Kids ontdekken. Ik ben helemaal gelukkig dat ik in deze komkommertijd toch zulke leuke tv terug te kijken heb. Je kunt de afleveringen trouwens terugkijken via NLZIET als je een abonnement hebt. Maar misschien levert Google ook wel wat gratis afleveringen op.
• En de eerste afleveringen van het nieuwste seizoen Dertigers kijken. Dat ik als niet-bingewatcher acht afleveringen achter elkaar heb gekeken (lang leve vooruitkijken via NLZIET!), zegt wel wat over hoe geweldig ik die serie vind.

Wat kijk jij het liefst op tv in deze komkommertijd?