Persoonlijk

Het was vroeger de standaardvraag in vriendenboekjes: "Als ik later groot ben, dan...". Mijn antwoorden waren vrij divers: dan zou ik schrijfster zijn, kinderen hebben, voor de klas staan of vijf eigen katten en drie honden hebben. Ook al is het minimaal 17 jaar geleden dat ik me voor het laatst boog over een vriendenboekje en heb ik een aardig volwassen leven, nog steeds heb ik zo mijn fantasieën over "als ik later groot ben". Dit zijn 28 dingen die ik dan vást heb bereikt. Over eigen bloesembomen, keurig nette ordners, handleidingen en wachten in het bushokje.

Wait what? Ik heb jullie gewoon al 30 keer een inkiekje in mijn soort-van-bruisende leven gegeven. En de dertigste editie staat bij deze klaar. Dit weekend vond ik mijn leven aardig bruisend - voor mijn doen dan. Ik bezocht voor het eerst sinds één jaar tijd mijn (over één dag 80-jarige) oma en had een lekker kleffe shoot op het strand met je-kunt-wel-raden-wie. Verder bleek Pip een enthousiaste sloper, deed ik weer aan supersnel shoppen en zette ik stappen om mijn werk nóg leuker te gaan vinden. Het waren twee hectische weken - op een goede manier. Gelukkig hebben we de foto's nog.

Fijne verrassingen in de tandartsstoel, "vieze" gerechten die zowaar lekker blijken te zijn en belangrijke persoonlijke keuzes. Het zijn zomaar wat dingen die me de afgelopen week opfleurden. Wat op zich best fijn was, want van het zonnige lenteweer moeten we het op deze koude aprildagen niet hebben. Nee hoor, mijn week was desondanks goed gevuld met blije momenten. Verzameld in lijstvorm in dit artikel, zodat ik er zelf ook nog eens extra van kan genieten!

Aan belevenissen geen gebrek de afgelopen weken. Net als aan leuke eerste keren. Zo kon ik voor het eerst sinds coronatijd weer eens naar het prachtige park om die mooie plek aan Bart te laten zien. Verder scoorde ik mijn eerste twee Groente- en Fruitboxen van Lidl (spoiler: ik was onder de indruk!) en had ik een paar creatieve bezigheden die allebei een typisch gevalletje 'Pinterest made me do it' waren. Over dat en meer lees je in dit Inkiekje!

Met een flinke baal hooi op de vork en een nieuwe niet-coronacoupe begon ik aan maart. De maand waarin het lenteweer Nederland wist te vinden, ik 20 minuten door de Action banjeren als hét uitstapje van de maand zag en waarin ik trots was dat ik iets aan de grote baal hooi deed. Het was ook de maand waarin Bart en ik voor het echie gingen samenwonen. En een maand met leuke vaatwasserdiscussies, een gloednieuw voertuig en enorme blijdschap over een box vol boodschappen. Goed, dat was een vrij spannende intro voor een niet enorm spectaculaire maand. Dit is mijn maandoverzicht.

Laatst kwam ik bij Ik Vrouw Van Jou een geniale Instagram-post tegen over wat je zou zien als je ongegeneerd bij hen naar binnen zou kijken. Vond ik zo'n leuk idee dat mijn hoofd meteen op volle toeren ging draaien over wat mijn antwoorden op die vraag zouden zijn. Het resultaat is - vast niet geheel verrassend - dit blogartikel. Met 28 dingen die je bij mij zou zien. Over foute songteksten, samenwoonperikelen en ongehoorzame katten. Ben ik even blij dat ik veilig op twee hoog woon en geen inkijk heb...

De afgelopen twee weken fotografeerde ik vooral heel veel YES-momenten. Van die kleine positieve dingen die je vooral nog een tijdje wilt onthouden. Dat was onder andere een totaal onverwachtse vondst bij het vuilnis langs de weg en de enorme lading vega-burgers die ik voor een prikkie insloeg. En er gebeurde nog meer de afgelopen twee weken. Ik werd de eigenaar van een gloednieuwe fiets, werd getrakteerd op Barts creatieve uitspattingen en voerde een discussie over kwarkbakken. Kortom: genoeg "spannends" om een nieuw fotodagboek mee te vullen.

Corona is 1 jaar. Dat klinkt haast alsof mijn nichtje met Spaanse roots zojuist één kaarsje heeft uitgeblazen. Maar we weten allemaal dat deze mijlpaal iets minder feestelijk is. Kringverjaardagen zitten er sowieso niet in, maar ook los daarvan is dit geen mijlpaal om op te proosten met champagne, taart en blokjes kaas. Toch vond ik het fijn om stil te staan bij het afgelopen coronajaar. Dit is een terugblik over hoe in een jaar tijd nu van alles normaal lijkt wat je vorig jaar nog alleen in science-fiction-films zag. Én een verhaal over hoe je altijd meer kracht in je hebt dan je denkt.

Als in tien minuten met halve hartkloppingen door Action racen als een uitstapje voelt, dan weet je dat het coronatijd is. Maar even zonder dollen: ik heb er enorm van genoten. Net als van veel andere kleine en grote blijmakers. Met dit keer onder meer een interview dat ik had met het NRC (zie hieronder de link!), een bijzondere spraakverwarring, een paar op-het-nippertje-momenten en een hilarische opmerking van mijn opa. Lees je mee in mijn Blije Lijstje?

De afgelopen week was een fijne. Ik werkte knetterhard (soms iets te hard), maar kon wel genieten van heerlijk vermaak op de stoel naast me, geweldige post en een hilarische woordgrap van mijn havermoutmaker. Verder werd ik getrakteerd op een enorme thuismaaltijd, bezocht ik na één jaar weer mijn lievelingskringloopwinkel en fotografeerde ik heel veel heerlijk eten. Kortom: een paar dagen om in te lijsten. En om jou via een nieuwe lading foto's van te laten meegenieten.