Verdriet, schuldgevoel, angst of boosheid. Het zijn van die gevoelens die je waarschijnlijk liever kwijt dan rijk bent. Wie wil er nu niet het liefst elke dag stralend blij zijn en zijn dankbaarheidslijstje kunnen vullen met 100.000 lichtpuntjes? En dus probeer je nare gevoelens of gedachten misschien ergens ver weg te stoppen. Ben je daar mooi van af. Maar is dat wel zo? Is gevoelens wegstoppen of emoties opkroppen niet juist het slechtste wat je kunt doen? Ja dus, ik denk het wel.…

Vallen, opstaan en weer doorgaan. Kusje erop en weer vrolijk verder. We krijgen al van jongs af aan mee dat het goed is om door te zetten. Is natuurlijk deels zo. Zonder doorzettingsvermogen had ik nu geen diploma’s op zak, geen eigen bedrijf, geen blog en vast ook geen huis of kat. Maar niet altijd is een eindeloze hoeveelheid doorzettingsvermogen handig. Het kan je ook flink in de weg zitten, zo heb ik zelf ervaren. Soms is ergens mee stoppen vele malen krachtiger dan met de tanden op elkaar alsmaar blijven volhouden.…

Waarom zou ik anderen tips geven voor hun pitch als ik zelf met trillende stem die van mij voorlees? Waarom zou ik ontspanningstips delen als ik zelf heus ook weleens mijn nek-aan-nekrace tegen de deadlines op het nippertje haal? En doet mijn feedback er wel toe als er tien alwetende senior-mensen bij zitten? Een paar vragen of twijfels die me de afgelopen tijd bezighielden. Onterecht? Waarschijnlijk. Want wat nu als we de lat voor onszelf ietsje lager leggen?…

Mensen teleurstellen? Mijn hobby is het niet. Tja, die van wie wel? Het allerliefst zou ik het voor iedereen geweldig goed doen. Maar soms kun je er niet onderuit en moet je wel. Door tóch ‘nee’ te zeggen tegen je veeleisende buurvrouw, door je grenzen aan te geven als je agenda dichtgeslibd is of door ongevraagde adviezen niet op te volgen maar lekker je eigen plan te trekken. Het is niet erg om mensen teleur te stellen. Soms is het zelfs hard nodig. Dit zijn een paar gedachten die misschien helpen om wél die afwijzing over je lippen te krijgen. …

Vanachter mijn laptop typend deel ik op mijn blog van alles over mijn leven. Maar datzelfde al pratend doen met een camera op mijn neus gericht? Dat leek me heel lang doodeng. Toch kriebelde het om soms video’s op Instagram Stories te zetten. En dat betekende: het gewoon doen en sommige niet-helpende gedachten loslaten. Ik ging de uitdaging al een paar keer aan en vind het verrassend leuk. Omdat ik vast niet de enige ben met drempelvrees voor video’s, deel ik 5 inzichten die mij helpen om wél de videocamera op mijn telefoon te durven aanzetten.…