Zou jij niet je kaak laten aanpassen? Joh, dat jij niet onzeker wordt van je borsten! En is het niet een idee om wat meer spieren te kweken? Het zijn zomaar een paar opmerkingen die ik ooit te horen heb gekregen. Soms verbaast het me dat uiterlijk blijkbaar zo’n big issue is dat zelfs anderen er opmerkingen over maken. En dat je geen tijdschrift kunt openslaan zonder ook maar een artikel of advertentie over “coronakilo’s”, whitening-tandpasta en tips tegen cellulitis te zien. Hoe belangrijk is dat eigenlijk allemaal?
Coronakilo’s en whitening tandpasta’s
Eigenlijk is het best bijzonder dat ik me 15 jaar geleden niet eens bezighield met hoe wit mijn tanden en hoe knokig mijn ellebogen waren. Mijn tanden waren gewoon mijn tanden en mijn ellebogen mijn ellebogen. Nee, dat zeg ik niet omdat vroeger alles beter was (ik zal de laatste zijn die dat beweert), maar wel omdat het me soms opvalt hoeveel focus er ligt op een “perfect” uiterlijk.
Je kunt haast geen vrouwenblad zien liggen of er staat iets over diëten op de voorkant. In mei word je aangepraat dat het de hoogste tijd is om een bikinibody te kweken. In januari krijg je tips met dezelfde strekking onder het mom van “goede voornemens”. En in de maanden daartussenin wordt ook altijd wel een haakje gevonden voor afvalreclame. Van afrekenen met de coronakilo’s tot strak in je kerstjurk. Maar waarom dat toch steeds?
“Aangeprate” onzekerheid?
En er is meer. Het is toch gek dat ik bij het kopen van een panty soms goed moet zoeken om een exemplaar te vinden dat niet “shaping” is. Een beha in mijn maat vinden die niet gevuld is met halve kussens, is soms ook een uitdaging op zich. Crèmes moeten rimpels tegengaan. Broeken moeten “slimming” zijn. En yep, ook ik betrap mezelf erop dat op mijn tandpasta standaard in koeienletters het woord “whitening” staat. Alsof wit, witter, witst qua tanden de normaalste zaak van de wereld is.
Het lijkt door media, social media en slimme marketeers (die daar lekker op draaien) wel alsof kritisch naar je uiterlijk kijken doodnormaal is. Alsof het gek is wanneer je je niet aan je niet-parelwitte tanden stoort of die coronakilo’s geen halszaak vindt. Maar zou het juist niet een (promotiewaardig) doel moeten zijn om je daar NIET druk over te maken?
“Zou jij niet…”
Een voorbeeld uit mijn eigen leven was een bezoekje aan de orthodontist 1,5 jaar geleden. Ik was benieuwd naar de mogelijkheden om iets simpels te fixen, maar voordat ik het wist passeerden woorden als “kaakoperatie” (zonder medische noodzaak) en “3 jaar beugelen” de revue. Het kostte me heel wat moeite om er rationeler in te staan en de stem van de ontactische ortho uit mijn hoofd te krijgen. “Zou ik niet toch…?”
De ortho is niet de enige die zoiets zegt. Ik denk dat iedereen weleens onbedoelde rotopmerkingen heeft gekregen over uiterlijke kenmerken. Een paar waargebeurde voorbeelden van mij:
- “Heb jij zo’n kleine cupmaat?! Daar zou ik wel onzeker van worden, hoor.”
- “Als ik rood haar zou hebben, zou ik het echt wel hebben geverfd.”
- “De botjes bij je nek kun je best wegkrijgen door flink te sporten.”
- “Je ene been is wel een beetje forser dan het andere.”
- “Wat gek, je ziet jouw wenkbrauwen bijna niet. Die kun je ook verven, hè?!”
Allemaal vast bedoeld met het idee mij een goede tip te geven of me een hart onder de riem te steken. Maar eerlijk gezegd maakte elk van die opmerkingen mij juist onzeker over iets waar ik zelf nooit eerder onzeker over was geweest. Want wat nu als ik wél gelukkig ben met mijn kleine borsten? Als ik helemaal niet met gewichten in de weer wil gaan omdat ik me niet zo aan die botjes stoor? En als ik nog nooit ook maar een stap naar een brow bar heb overwogen?
Blauwe kringen met plamuur
Het is niet zo dat ik nachtenlang wakker lig van dat soort opmerkingen. De 18-jarige versie van mij had dat overigens zeker wel gedaan. Ik moet soms terugdenken aan de tijd waarin ik mijn gezicht nog dichtplamuurde met veel te donkere foundation. Ik had namelijk een gruwelijke hekel aan de blauwe kringen onder mijn ogen. Elke dag was ik ermee bezig. De foundation, concealer en andere wondermiddeltjes gingen er in rap tempo doorheen om de boel te verhullen. In mijn ogen waren die kringen énorm.
Hoe anders is dat nu. Nee hoor, de blauwe kringen zijn niet verdwenen. Wat wel anders is, is dat ik ze niet meer zie. Ik camoufleer ze bijna niet meer. En er is geen moment op de dag dat ik me druk maak over hoe het gebied onder mijn ogen eruitziet. Niet omdat er iets aan dat gebied is veranderd. Wel omdat ik gelukkig een stuk minder mee bezig ben.
Het helpt niet
De moraal van het verhaal? Je kunt natuurlijk van alles aan jezelf “laten doen”. Je kunt heel veel foundation opsmeren, de Super Bra’s van Primark kopen en urenlang voor de spiegel staan in de hoop dat die peperdure tandpasta je tanden vandaag eindelijk een tikkeltje witter heeft gemaakt. Heb ik allemaal jaren geleden ook geprobeerd! Maar ik weet inmiddels: dat alles gaat je niet helpen om wél blij te zijn met wat je ziet. Het enige wat uiteindelijk blijvend helpt, is jezelf accepteren en leren dat er belangrijker dingen zijn dan die minuscule details van jouw spiegelbeeld.
Je hoeft jezelf echt niet prachtig te vinden. Als je maar enigszins oké bent met wat je ziet. Ik sta ook weleens totaal gefrustreerd naar mijn spiegelbeeld te kijken (vooral op bepaalde dagen van de maand). Maar er zijn ook dagen dat ik mezelf wel mooi vind. En vooral zijn er heel veel dagen dat het me gewoon niet veel boeit. Dan vind ik mijn lijf niet prachtig, niet lelijk, maar gewoon mijn lijf. Zoals het is en zoals het blijkbaar moet zijn. Niets meer en niets minder.
Herken jij je in mijn verhaal over die ongevraagde opmerkingen of onzekerheid?
P.S. Weet je wat mij het meest heeft geholpen? Een stapje verder van de spiegel af gaan staan! Dan zie je jezelf meer vanaf een afstand in plaats van je lijf onder een vergrootglas te bekijken. Ik merkte dat mijn tanden er een stuk witter en mijn wallen kleiner van werden. Mijn lach? Die werd juist acuut een heel stuk groter. Dus weet je wat jij zou moeten doen…?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Druk, druk? | 8 tips voor omgaan met stress
De wekker gaat. Je hebt nog exact 56 minuten de tijd om onder de douche te springen, je op te doffen, e-mails te versturen, een boterham naar binnen te proppen en updates op social media te plaatsen. Go, go, go. Om vervolgens in de startblokken klaar te staan om een nieuwe doordeweekse dag door te komen met een volle inbox of een lijst met verplichtingen waar je u tegen zegt. Oftewel, STRESS. Zelf heb ik daar in de loop der jaren gelukkig iets beter mee leren dealen, maar stress blijft een uitdaging soms. Daarom geef ik in dit artikel 8 tips voor omgaan met stress die voor mij helpen. Misschien heb jij er ook iets aan om stress de deur te wijzen!
De middelbare school | Herinneringen uit de oude doos
Afgelopen woensdag was voor talloze scholieren de dag van hét verlossende telefoontje. Ik zag dan ook talloze aankondigingen van trotse moeders van geslaagde pubers, blogartikelen van pas afgestudeerde slimmeriken en natuurlijk veel vlaggen met bungelende rugzakken voor de ramen. Dat deed me denken aan mijn eigen middelbare-schooltijd, die ik 7 jaar geleden - met precies hetzelfde telefoontje - afrondde. Weet je nog, die tijd van spannende schoolfeesten, gelanceerde geodriehoeken en (in mijn geval) zelfs een theaterstuk met een blote Belg? Tijd voor een sprong terug in de tijd!
De highlights van mijn reis naar New York
Afgelopen mei ben ik met mijn moeder een week naar New York geweest. "Waarom New York?", vroegen mensen me weleens, want ik was er 5 jaar geleden ook al geweest. Eerlijk is eerlijk, New York is geen Rome, Praag of Barcelona. Je vindt er geen monumenten uit de 18e eeuw en de meeste gebouwen zijn vooral hoog en niet zozeer mooi. Máááár...in mijn ogen is New York niet zomaar een stad, maar echt een belevenis. Je bent niet alleen geografisch gezien aan de andere kant van de wereld, maar het is ook echt alsof je in een compleet andere wereld bent. Een wereld waarin je een kabouter bent tussen de talloze wolkenkrabbers. Een wereld van gele taxi's, neonreclames, Broadway-shows en extreem grote bekers koffie. Een wereld waarin alles 24/7 doorgaat. De wereld van the city that never sleeps.
Een hele mooi column en ik herken me zeker in de opmerkingen. In mijn puberjaren heb ik er talloze gehoord van ‘zou jij niet een paar kilo afvallen’ tot ‘moet jij niet iets aan je acne huid doen?’. In die jaren heeft me dat wel onzeker gemaakt, omdat er in je puberjaren al zoveel gebeurt. Gelukkig had ik een goede achterban die mij ermee geholpen hebben. Er zou zeker niet zoveel nadruk moeten liggen op het uiterlijk, er is zoveel meer…
Wat heftig, dat soort opmerkingen! Zeker in je puberteit als je daar al extra gevoelig voor bent. Wel heel fijn dat je die support vanuit je omgeving kreeg. Dat helpt al zoveel.
Echt bizar dat mensen zulke dingen echt tegen je hebben gezegd! Ik heb net als jij nu ook echt gewoon totale vrede met hoe ik eruit zie. Zó fijn! Ik wou dat ik dat jaren eerder had gehad, haha.
Ik vind het werkelijk bizar dat mensen dat soort opmerkingen maken. En van die ortho al helemaal. Ik zie het ‘probleem’ ook niet bij jouw kaak eigenlijk. Ik heb zelf een kaakoperatie gehad waarvoor een medische noodzaak was en dat is echt een heftige operatie met een pittig herstel erna. Dat een ortho over zoiets begint terwijl er geen noodzaak voor is, begrijp ik dan ook niet.
Ja, gek hè?! Het ging over mijn overbeet van een paar milimeter. Daar vond ik een totaal onnodige kaakoperatie dan weer niet helemaal toe in verhouding staan 😉
Niet te geloven wat mensen ‘zomaar’ tegen anderen zeggen. Heel sterk deze column!
Wat een mooi, rakend artikel. Dank je wel hiervoor!
Wat gek dat jij al die opmerkingen gekregen hebt, ik zie geen een die reden zou kunnen hebben. En dan nog zijn het niet eens de zaken van een ander, moest het wel zo zijn.
Zelf kreeg ik vooral opmerkingen over mijn gewicht, dat ik toch dringend moest bijkomen (netjes uitgedrukt, vaak was het een stuk minder fijn aangegeven). Achteraf gezien zei het meestal meer over de personen die het zegden, dan over mij.
En weet je, eigenlijk is perfectie saai toch? Als iedereen er ‘perfect’ (wat dat ook mag zijn) zou uitzien, de wereld zou een stuk minder boeiender zijn. (zoals veel van die bekende instagrammers, op de duur lijken ze in mijn ogen allemaal op elkaar.
Die opmerking over bijkomen kreeg ik ook vaak. Mensen kwamen mijn polsen meten, knepen in mijn benen om toch een stukje vet te vinden (ja ik heb vet, het is alleen niet zichtbaar), of zeiden dat ik echt zooo mager ben.
Nu boeit het me allemaal niet meer. Maar waarom is het oke als een persoon tegen je zegt dat je dun bent, maar waarom is het absoluuy niet oke als je zrgt dat iemand dik is? Ik heb me zo vaak moeten inhouden want ik wilde zo graag zeggen: tja ik ben dun en jij bent dik!
Wat rot zeg dat mensen zich daar zo mee bezighielden of daar opmerkingen over maken. Echt totaal ongepast! Ik herken het wel trouwens. Ik heb ook weleens opmerkingen over mijn te dunne polsen of armen gekregen. Heel irritant! Je bouw is soms maar een gegeven. Of je nu dik bent of dun, daar zouden anderen niets over moeten zeggen.
Goed dat het je nu minder boeit trouwens! Want weet je, je bent echt goed zoals je bent!
Precies, perfectie is maar saai! Bovendien is wat sommigen als perfect zijn in de ogen van anderen helemaal niet zo perfect. Zo vind ik dikke opgespoten lippen helemaal niet zo prachtig als veel influencers vinden.
Wat een ongepaste opmerkingen trouwens over je gewicht! Ik ben het helemaal met je eens: opmerkingen over gewicht vind ik sowieso ongepast. Of je nu dun bent of dik of iets daartussenin, als jij maar gezond bent en blij bent met wie je bent. Als iemand daar wat van vindt, zegt het inderdaad meer over diegene dan over jou.
Ik word zo moe van dit soort dingen. Laat iemand toch in zijn waarde. En eerlijk; het zou ook best saai zijn als we allemaal zo ‘perfect’ zouden zijn. Al met al overigens een hele mooie column met een goede boodschap!
Het helpt als je ouder wordt en inderdaad niet meer zo scherp ziet XD
Maar … al die shape/push up producten doen eigenlijk helemaal niks bijzonders, het is een marketingdingetje. Ik heb er dan ook geen moeite mee of dat er nou opstaat of niet.
Ik heb wel een dingetje te zeggen over coronakilos en spieren ‘kweken’ (echt, het kost moeite maar nou ook weer niet zoveel dat het onmogelijk is. Het groeit echter minder vanzelf dan het woordje kweken doet vermoeden).
Het is niet gezond om te veel gewicht op je botten en lichaam mee te dragen. daar heb je onder de 30 misschien nog niet zoveel last van, maar het gaat op den duur de kwaliteit van je leven zeker verminderen. Het is evenmin gezond om te weinig vet op je botten te hebben waardoor je ook je lichaam te veel belast.
Spieren heb je absoluut nodig en dit is de reden waarom je moet bewegen: spieren die je niet gebruikt … kwijnen weg, verdwijnen, worden afgebroken en dan ook nog vaak vervangen door … vet.
Dat heeft absoluut niks te maken met hoe je er uit ziet, maar echt met wat je voor je gezondheid zou kunnen doen. Daargelaten dat in sommige gevallen je gewicht toe- of afneemt door medicijngebruik, ziekte of andere omstandigheden. Inclusief depressies! Het staat iedereen vrij om daar wel of niet wat aan te doen, maar weet waar je voor kiest als je er niks aan doet. En niet iedereen hoeft 100% gezond te zijn om een goed leven te leiden, maar als je met kleine moeite je leven fijner kan maken, dan doe je dat toch, op bepaalde vlakken? Het hoeft ech niet 100% te lukken, en bankhangen met chips en chocola kan altijd!
… hoe iemand er verder uitziet maakt mij geen bal uit, maar grappig dat dat voor anderen dus een ding is. Inclusief hoe mensen naar mij kijken 😀 Want ja, daar heb ik ervaring mee. Daarom is het ook zo grappig dat mensen nu zo vaak zeggen dat ze zo moe worden van al die heisa om er ‘beter’ uit te zien. Geldt alleen voor hoe je jezelf ziet en vaak niet hoe je naar een ander kijkt 😉
Tuurlijk, gezond zijn is het belangrijkste. Daar ben ik ook helemaal voor. Maar gezond zijn gaat niet per se over het perfecte lijf hebben en gespierd zijn. Ik geloof dat té veel focus daarop ook niet gezond is. Zo ben ik zelf een stuk gezonder sinds ik netjes 2 keer per week sport omdat ik het fijn vind in plaats van dagelijks met het oog op een perfect lijf. Dat is waar dit artikel vooral voor bedoeld is. Sporten en gezond eten is los daarvan in het algemeen natuurlijk een prima idee. Zolang er maar geen “te” voor staat 😉
Het valt mij zeker op dat het steeds meer om uiterlijkheden en perfectie draait. Aparte vind ik nu wel dan weer dat je heel veel influencers ziet die van alles aan zich laten doen maar dan erop terugkomen en toch het dan niet mooier vinden.
Ja, dat heb ik ook een paar keer gezien inderdaad. Op zich positief dat ze ook laten zien dat ingrepen niet altijd succesvol zijn. Maar wel een beetje jammer dat ze daar eerder wel voor hebben gekozen.
Ik schrok wel een beetje toen mijn kleermaakster me bij m’n trouwjurk aanraadde om corrigerend ondergoed te gebruiken, maar het werkte wel goed haha. Daarna nooit meer gebruikt, niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik er gewoon nooit meer aan gedacht heb.
Ik heb overigens onlangs wel hele dure dagcreme gekocht om mijn zwangerschapsmasker dat ik altijd heb gehouden een beetje weg te poetsen. Ik ben de enige die dat ziet, maar ik dacht: als er toch een (pijnloze) manier is om ze weg te halen, waarom niet?
Oh en ik heb een ‘frons-rimpel’ (net als m’n vader) en die kun je dus weg laten halen met botox waardoor niet meer iedereen aan je vraagt of je boos bent (dat is dan toch een opmerking die ik wel vaak heb gehoord). Maar ik hou niet van naalden…
En wat je zegt, IK weet dat ik NIET boos ben 😉
Echt, heb je die tip gekregen bij het passen van je trouwjurk? Dat vind ik wel heel slechte service. Juist bij een trouwjurk zou je iemand zich mooi over zichzelf moeten laten voelen, zou ik denken.
Enne, heel logisch dat je die fronsrimpel gewoon lekker laat zitten. Jij weet dat je niet boos bent – dat is het belangrijkste. En de mensen die met dat botoxidee komen, kunnen ook overwegen een pony te laten knippen. Een stuk voordeliger en minder permanent 😉
Het was een goede kleermaakster hoor. Juist daardoor maakte ik me op de grote dag geen zorgen dat ik m’n buik moest inhouden en voelde ik me mooier 😉
Een hele goede post weer. Ben het voor meer dan 100% met je eens. Mijn ervaring: in de 90er-jaren wilde ik eens een ergens anders een bh kopen, als bij de Hema. Die zaten goed, maar waren ook erg gewoon. Dus ik (165 groot) met mijn DD-cup (heet tegenwoordig E of F) naar de Hunkemüller (toen was het daar nog niet zo frivool als nu). De verkoopster vraagt naar mijn maat, en dan zegt ze neerbuigend: “voor zulke grote cups hebben we geen bh’s”. Dus ik ben weer gegaan. En heb toen begrepen waarom iedereen aan een borstverkleining doet. Niet omdat de borsten het probleem zijn, maar de winkels (of de omgeving). Ik heb dus weer bij de HEMA gekocht. En sinds een paar jaar is Hunkemüller ook in zuid-Duitsland, maar loop er met een boog om heen. Mij zien ze daar nooit meer. Een winkel is er voor de klanten, en niet omgekeerd.
Wat een slechte service zeg, zeker bij een winkel als Hunkemöller! Ik kan me voorstellen dat je die winkel na dit voorval nog altijd mijdt. Ik geloof ook dat een heel deel van de onzekerheid over uiterlijk bij marketing vandaan komt. Als er bijvoorbeeld alleen al meer maten beha’s te koop zijn (ook in extra kleine maten), geef je al een heel ander beeld af aan de gemiddelde Nederlandse vrouw. Wie weet ooit!
Wat een rotopmerking, zeker van de orthodontist. Ik kon me nooit herkennen in de vrouwenmagazines omdat het idd altijd maar gaat over afvallen, terwijl ik juist wil bijkomen. Ik koop dus al heel lang geen vrouwenmagazine meer omdat het zo’n bullshit is. Dus dat hele ‘bodypositivity’ gedoe is zo fake.
En ook ik heb kleinere borsten but i love them. Undiz heeft trouwens bh’s zonder vulling. Join the small titty’s club!
Dank je voor de behatip! Klinkt goed 🙂
Goede post. Uiterlijk is idd een vrij zwaar issue voor vele mensen. Ik word met de dag onzeker als ik anderen zie of hoor over hun ‘kwaaltjes’ waarbij ik soms denk ‘is dit nu wel nodig?’ Zelf ben ik van het principe om iets aan mijn lichaam te veranderen uit gezondheidsredenen en niet omdat het ‘mooier’ oogt.
Helemaal mee eens! Als ik ooit gigantische hoofdpijn krijg van hangende oogleden of niet kan ruiken door mijn neus, dan zou ik daar best iets aan doen. Maar puur een perfect plaatje moet nooit dé reden zijn om van alles te willen veranderen.
Ik schrik echt van die opmerkingen die je noemt! En dit hebben mensen echt tegen je gezegd? Ik snap echt niet hoe mensen zo kwetsend kunnen zijn en echt zo met (iemand anders zijn) uiterlijk bezig kunnen zijn!
‘Ben jij misschien zwanger?’ is er ook eentje die ik al een aantal keer gehoord heb, vanwege mijn uitstekende, bolle buik. Ik heb een holle rug, dus daar kan ik voor een gedeelte niets aan doen. Het maakt me heel soms nog wel eens onzeker. Maar ik voel echt niet de behoefte en noodzaak om misschien bepaalde voedingsmiddelen te laten staan om er een strakkere buik van te krijgen. Het is het niet waard om je hele leven onzeker te zijn over je uiterlijk en te voldoen aan dat perfecte plaatje (dat overigens niet bestaat), maar belangrijker is dat je lichaam functioneert, dat je gezond bent en dat het ervoor zorgt dat je leeft! Dat is waar mensen reclame voor moeten maken, en niet over hoe mooi het moet zijn. Enne, met al die opmerkingen ben ik het echt niet eens. Jij bent mooi zoals je bent, en ik hoop dat jij er ook tevreden mee bent 🙂
Dank je wel voor je lieve woorden trouwens! Dat geldt overigens ook volledig voor jou. Je bent prachtig zoals je bent en ik kan me niet eens voorstellen dat mensen jou voor zwanger zouden aanzien. Je hebt een prachtig niet-zwanger lijf <3 Wat een stomme en ongepaste vraag is dat, zeg! Een deel van je figuur is ook gewoon bepaald door je genen. Zoiets als een holle rug kun je helemaal niets aan doen. En al zou dat kunnen door van alles en nog wat anders te doen, dan nog is het eigenlijk doodzonde als je je daar druk over maakt. Een platte buik, perfect gebit of wat dan ook is geen recept voor geluk. Genieten van wat jou blij maakt, is dat wel 🙂
Precies wat je zegt: tips zouden moeten gaan over hoe je gezond leeft en blij bent met wie je bent, niet over hoe je aan een niet-bestaand perfect plaatje voldoet.
Wat een belachelijke opmerkingen krijg jij. Je bent zo’n prachtige vrouw!
Wat lief dat je dat zegt! Dank je wel!
Je bent mooi, laat je niets wijsmaken door (jaloerse?) anderen. Ik heb een soortgelijke ervaring gehad bij de orthodontist…achteraf bleek dat ie bij iedereen wel iets op te merken had. Niet correct!
De truc met de spiegel is inderdaad goed, heb ik van mijn man geleerd (“Als je zo dicht bij de spieren gaat staan, zie je altijd wel iets.”)
Het meest vervelende vind ik ook opmerkingen over mijn buikje. Niet zwanger, nee… Ook extra pijnlijk als je wel zwanger probeert te worden.
* spiegel (autocorrectie)
Prachtige column! Wat ontzettend naar dat je zulke opmerkingen kreeg van mensen. Wie denken ze wel niet dat ze zijn? Ik vind dat echt heel erg onaardig. Natuurlijk kun je zoiets over een ander denken, maar het hardop uitspreken is toch echt wel een ander ding. Heel vreemd hoor! Knap hoe je daarmee bent omgegaan, ook al ging dat niet zonder slag of stoot.
Ook ik heb geen grote boezem en dat maakte me vroeger ook wel enorm onzeker. Gelukkig hoeft dat niet meer sinds ik mijn vriend heb en kan het me helemaal niet zo veel meer schelen. Nog steeds kan ik soms best onzeker zijn over mijn uiterlijk, maar ik denk ook wel dat dat normaal is. De ene dag voel ik me super mooi en denk ik dat ik knap ben, terwijl ik de andere dag denk dat ik een of andere lelijke zombie uit een horrorfilm ben die maar niet te veel in de spiegel moet kijken… 😉
Oh seg Romy, zo herkenbaar! Een tijdje terug heeft de Flair bij ons een onderzoek gedaan naar het zelfbeeld van jonge mensen (ik weet nu niet meer of het enkel vrouwen waren) en omdat de resultaten zo belabberd waren hebben ze besloten dat ze geen dieet-gerelateerde artikelen meer gaan publiceren. Dat vond ik zo’n goeie stap!
Je zou toch ook denken dat volwassenen zich daar niet meer mee bezighouden maar wel dus blijkbaar. Ik kreeg tijdens mijn zwangerschap de vraag of ik een tweeling kreeg. En kreeg een hele tijd terug ook van 1 collega élke dag minstens 1 opmerking over mijn witte benen en de tip om dagelijks een eetlepel tomatenpuree te eten, daar zouden ze bruin van worden. No thanks.
Goed dat de Flair daarmee gestopt is. Alsof een vrouwenmagazine het enkel maar kan hebben over diëten… Of nog erger: het jaarlijkse terugkerende thema in de zomer nl. de bikini body. Er zijn zoveel leuke onderwerpen maar het zijn net zulke magazines die ervoor zorgen dat vrouwen het idee krijgen dat ze moeten diëten. Waarom niet eens een artikel over bijkomen? Alsof vrouwen enkel en alleen maar willen afvallen. Of een artikel over minimalisme,… Keuze genoeg. (Dit was als reactie op Irene bedoeld, dus niet afzonderlijk :))
Goed dat de Flair daarmee gestopt is. Alsof een vrouwenmagazine het enkel maar kan hebben over diëten… Of nog erger: het jaarlijkse terugkerende thema in de zomer nl. de bikini body. Er zijn zoveel leuke onderwerpen maar het zijn net zulke magazines die ervoor zorgen dat vrouwen het idee krijgen dat ze moeten diëten. Waarom niet eens een artikel over bijkomen? Alsof vrouwen enkel en alleen maar willen afvallen. Of een artikel over minimalisme,… Keuze genoeg.
Wat een prachtig artikel! En wat een achterlijke opmerkingen heb jij naar je hoofd geslingerd gekregen zeg, daar word ik echt boos van. Wie denken die mensen wel niet dat ze zijn :(… Ook ik heb wel dingen waar ik soms minder blij mee ben, maar gelukkig verdwijnt dat allemaal naarmate je ouder wordt. Tenminste, dat is mijn ervaring. Er komen zoveel (heftige) dingen op je pad, waardoor je uiterlijk uiteindelijk een soort van minder belangrijk wordt.
Hele goede post! Het is iets waar ik ook vaak over nadenk. Ik vind het zo raar als mensen zich zo bemoeien met hoe een ander eruitziet. Snap niet waarom zulke opmerkingen/vragen nodig zijn. Niemand schiet er iets mee op! Het stukje over de kringen onder je ogen is voor mij heel erg herkenbaar. De afgelopen jaren maak ik me er wel wat minder druk om, en de afgelopen maanden ga ik eigenlijk altijd de deur uit zonder make-up en dus ook zonder concealer. Al ga ik niet erg vaak de deur uit natuurlijk, maar dat terzijde. 🙂 Moet wel zeggen dat ik naar mijn werk nog steeds wel concealer zou dragen… ben nog steeds bang voor de reactie van mensen die ik ken op mijn make-uploze gezicht. Slaat eigenlijk nergens op natuurlijk! Er wordt veel te veel waarde gehecht aan ons uiterlijk (en dan vooral een bepaald uiterlijk dat blijkbaar de ‘standaard’ is?!), terwijl daar eigenlijk helemaal geen waardeoordeel bij hoort. Want wat zegt je uiterlijk nou over iemands persoonlijkheid? Kan hier nog veel langer over doorgaan, maar dan wordt het wel een hele lange comment, haha! Het is in ieder geval een belangrijk onderwerp en vind dit een heel goed stuk!
Goed geschreven. Ik begrijp ook nooit zo goed dat mensen zulke opmerkingen maken. Of beter gezegd, ik begrijp het gewoon helemaal niet! Ik kan me overigens niet herinneren zelf zulke opmerkingen te hebben gekregen gelukkig, maar misschien zijn ze gewoon iet blijven hangen, haha. Ik vond laatst wel mijn poëziealbum terug, waar mijn zusje naast haar versje had geschreven dat ik dik ben. Haha. (Ik was in die tijd broodmager.)
Waar mensen zich eigenlijk mee bemoeien…. Wat een rare opmerkingen. Ik denk altijd maar leef en laten leven. En als je niets aaardigs te zeggen hebt… 😉 Ik heb er ook wat naar m’n hoofd geslingerd gekregen, vooral in mijn tiener jaren… Gelukkig nooit wat van aangetrokken, hoewel soms woorden best zeer kunnen doen.
Mooie column! Ik heb de afgelopen jaren ook met verbazing staan kijken naar de tijdschriften waar altijd – wat de aanleiding ook is – iets over afvallen of diëten in staat. Ik denk dat het altijd wel een onderwerp is geweest voor tijdschriften (maar dan 2x per jaar of zo en niet elke week/maand), zo erg als het nu is was het volgens mij nog nooit.