bubbel 1

Column | Sociaal doen, hoe moest dat ook alweer?

  • 21 juni 2021
  • 23 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

We gaan terug naar normaal. Mijn vaccinatieafspraak staat inmiddels gepland, de terrasjes worden weer druk bezocht en ik kan weer de kringloopwinkel inlopen zonder al een week van tevoren te bedenken welke 20 minuten ik de zaterdag daarop zou kunnen. Allemaal vooral geweldig fijne vooruitzichten, maar heel eerlijk krijg ik er in dit langzaam-uit-coronatijdperk ook weleens kriebels van. Want sociaal doen, hoe moet dat ook alweer? En komen de drie zoenen dan ook terug?

Weer een huis vol?

Laat ik vooropstellen: ik zal een gat in de lucht springen als ik mijn ouders weer kan knuffelen, als ik niet meer spastisch een stap opzij hoef te zetten als iemand te dichtbij komt staan en als ik überhaupt kan gaan en staan waar ik wil. Ik kijk enorm uit naar onbezorgde en mondkapjesloze kringloopbezoekjes, naar weer Sinterklaas vieren met een huis vol en naar gewoon een fijner en veiliger gevoel voor iedereen.

Anderhalf jaar geleden had ik – en met mij vast meer mensen zonder virologische achtergrond – niet kunnen bedenken dat de pandemiesituatie nog altijd zo’n grote stempel op ons land zou drukken. Ik kan haast niet geloven dat er na al die tijd zicht komt op een weg eruit. En ja hoor, ik ben rationeel genoeg om niet meteen een gat in de lucht te springen dat alles over een paar weken koek en ei is. Maar ik kan wel zeggen: ik heb nog nooit zo erg uitgezien naar een prik in mijn arm laten zetten als nu. De datum 3 juli staat groot omcirkeld in mijn agenda.

Normaal lijkt opeens abnormaal

Hoe abnormaal het ook was om met huidhonger te dealen en dierbaren op afstand te houden – soms vind ik het een bizar besef dat sommige “normale” dingen straks weer kunnen. Dat ik vast ooit weer als sardientjes in een blikje opgepropt tegen mensen aan sta in de bus. Dat er weer een moment komt waarop ik drie-zoenen-gevend de rij visite afga op een verjaardag in plaats van vanaf een afstandje naar de jarige te roepen “Nou, gefeliciteerd hè?!” (moet zeggen dat ik die drie zoenen nooit een seconde heb gemist). En dat ik ooit mijn verzameling mondkapjes ergens achterin de kast kan verstoppen, zodat ze daar enkel nog als “Weet je nog toen…”-aandenken kunnen blijven liggen.

Hoe zit het met die sociale agenda straks?

Ik hoor van veel mensen dat ze ernaar snakken om weer van alles te kunnen. Tuurlijk, ook ik snak ernaar te gaan en staan waar ik wil zonder mensen te ontwijken. Maar gek genoeg vind ik het ook spannend. Of nee, “even wennen” is een beter woord. Door corona was mijn sociale agenda van de ene op de andere dag veel minder rijkelijk gevuld. Door familieverjaardagen ging een dikke streep, avonden met een vriendengroep gingen niet door en ik sprak mensen voornamelijk één op één. Ook ging ik als kersverse ondernemende tekstschrijver fulltime vanuit huis werken. Hoewel dat misschien klinkt als een eenzaam kluizenaarsbestaan, was het voor mij juist een heel welkome trap op de rem.

Pas door corona ben ik gaan beseffen dat ik 100% introvert ben, dat ik hoogsensitiviteit heb en dat ik in de tijd vóór deze pandemie zonder het te weten permanent over mijn grenzen ging. Voornamelijk door weekenden vol te plannen (want “dat hoort”), door banen te hebben waarin ik dagelijks van overleg naar overleg rende en door dan ’s avonds ook nog afspraken te maken. Corona liet me veel meer in mijn eigen bubbel zitten, een plek die verrassend fijn bleek.

Weg bubbel!

Soms vind ik het spannend dat die verplichte bubbel er straks niet meer is. Die bubbel die ik als introvert met 1001 hobby’s en een voorliefde voor alleentijd vast minder vreselijk vond dan veel extraverte mensen. Maar goed, ik ben vastbesloten om me ook coronaloos deze rust te gunnen. Doordat ik nu doorheb dat ik echt niet hoef te doen alsof ik volle weekenden ge-wel-dig vind, kan ik veel beter mijn grenzen aanvoelen. Maar het is wel lastig dat je weer daadwerkelijk ‘nee’ moet gaan zeggen. Dat corona geen reden meer is om niet te gaan en dat de uitnodigingen zich weer vaker en sneller aandienen.

Ik merk ook dat ik op dit moment nog sneller leegloop na sociale afspraken met meerdere mensen. Ik ben veel dingen simpelweg niet meer gewend, waardoor ik na een afspraak met een paar mensen echt even moet bijkomen. Meer dan vóór deze pandemie. Gelukkig ben ik mezelf die tijd gaan gunnen. Het is niet meer dan logisch dat je moet afkicken van het in jezelf gekeerd zijn. Misschien moet je ook niet van jezelf verwachten dat je straks linea recta weer van verjaardag naar verjaardag gaat en hele weken in een kantoortuin doorbrengt.

Doe het op jouw tempo. En als je merkt dat het je dodelijk vermoeit, doe het dan ook vooral (nog) even niet.

In je aura

Soms moet ik ook terugdenken aan een oud-collega van mij (in het pre-corona-tijdperk) die standaard een stap te ver in mijn aura zette. Ik kon bij elk woord dat hij uitsprak nog ruiken wat hij net als lunch had gegeten. En geloof me: dat rook niet naar bloemetjes en lekkere taart. Soms bedenk ik me hoe fijn ik het vind dat dat soort situaties niet meer voorkomen. Geen mensen meer die hard in je gezicht ademen of die zo dicht op je staan dat je spontaan een flinke stap naar achteren wil zetten.

Door deze situatie ben ik meer op mezelf dan eerst. In zekere zin vind ik dat geen verkeerde ontwikkeling. Ik weet veel beter tot hoever ik mensen wil laten komen (letterlijk en figuurlijk) en hoe ik (ook letterlijk en figuurlijk) afstand van anderen kan nemen als ik dat nodig heb. Iets wat ik ook in het na-coronatijdperk wil vasthouden.

Dicht bij jezelf blijven

Die mensen die pal door mijn denkbeeldige grens heen lopen, zullen er vast snel na de 1,5 meter-afschaffing weer zijn. Net als de sociale afspraken die nu nog vaak afgeblazen werden. En ook de verplichte verjaardagen van vage kennissen die je eigenlijk alleen op hun verjaardag nog spreekt. Soms vind ik dat spannend. Maar tegelijkertijd voel ik dat ik een keuze heb en dat ik die ook durf te maken.

Want ook al verdwijnt de verplichte bubbel straks, jij mag nog altijd jouw bubbel behouden als je die nodig hebt. Jij bent nog steeds de baas over je agenda. En als jij er niet aan toe bent, hoef je niet je agenda vol te plempen met sociaal gedoe en je grenzen over te gaan. Blijf dicht bij jezelf, voel wat voor jou goed voelt. Ook als corona geen geldig excuus meer is.

Waar zou jij aan moeten wennen als alles straks weer “normaal” is?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Darina 21 juni 2021 op 7:11 am - Beantwoord

    Precies wat jij allemaal omschrijft. Ook al ben ik tijdens de hele pandemie naar mijn werk gereisd, ook ik moet wennen aan de ‘drukte’ die weer op komt, ook al ben ik daar zelf bij en is ‘nee’ ook een antwoord. Ik heb dan ook het voornemen om mijn grenzen meer te gaan bewaken en lekker in mijn eigen bubbel te zijn als ik daar behoefte aan heb, zonder dat ook uit te moeten leggen 🙂

    • Romy 25 juni 2021 op 11:14 pm - Beantwoord

      Wat goed en belangrijk ook dat je daarin gewoon je eigen grenzen trekt! Juist bij zoiets gevoeligs als corona, waarin iedereen zijn eigen dingen heeft die wel/niet goed voelen, is dat belangrijk.

  2. Lianne 21 juni 2021 op 9:11 am - Beantwoord

    Ik zou het straks denk ik zelfs raar vinden als alles weer ‘normaal’ is, omdat je dit nu zo gewend bent. Eerlijk? Ik mis de knuffels en de 3 zoenen helemaal niet. Vind het helemaal prima om gewoon alleen ‘hallo’ of ‘gefeliciteerd’ te zeggen en that’s it. Ik hoop dat ik dat nog een tijdje aan kan houden en dat mensen me niet raar gaan aankijken als ik het niet doe. Mensen kunnen zich gewoon niet voorstellen dat zo’n innig contact niet voor iedereen fijn is. Maar ach, de tijd zal het leren! Ook wil ik het qua sociale afspraken net zo doen als tijdens corona. Hooguit 2 keer per week en dat werkt voor mij prima!

    • Romy 25 juni 2021 op 11:13 pm - Beantwoord

      Gewoon je eigen plan trekken met het wel/niet kussen of knuffelen 🙂 Ik herken het wel en zou het ook echt niet erg vinden als die drie zoenen voor altijd voorbij zijn. Denk dat die kans er op zich best in zit.
      En wat goed dat je door corona een fijn ritme hebt ontdekt qua aantal keer afspreken. Ik heb ook juist door deze periode ontdekt dat ik iets minder sociale dingen in een week het allerfijnst vind 🙂

  3. Audrey 21 juni 2021 op 9:11 am - Beantwoord

    Ik moet zeggen dat ik een heel dubbel gevoel heb bij deze versoepelingen. Tuurlijk ben ik blij dat er meer mag, maar van de andere kant vind ik het wel héél erg losjes worden terwijl de Delta-variant keihard op de loer ligt. Ik blijf dus heel voorzichtig.

    • Romy 25 juni 2021 op 11:08 pm - Beantwoord

      Hier hetzelfde! Ik mijd zelf nog steeds dingen als OV en funshoppen op zaterdagmiddag totdat het allemaal écht 100% veilig voelt (om half 9 ’s ochtends blijkt Action héérlijk rustig – dat houd ik er ook na Corona lekker in).

      Tegelijkertijd vind ik het soms wel lastig dat niet iedereen het begrijpt als je wat terughoudend bent. Als ik een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje (waar duidelijk 1,5 meter niet mogelijk is) afzeg, zorgt dat soms voor scheve blikken. Gelukkig kan ik dat steeds beter loslaten. Je eigen gevoel erbij is belangrijker dan de mening van anderen.

  4. Daenelia 21 juni 2021 op 9:36 am - Beantwoord

    Wat de zoenen betreft: ik bewaarde die voor corona al meer voor familie en intimi. (Spel ik dat goed?) Ik had er wel mee ge-experimenteerd, maar ik ga echt niet meer wildvreemden zoenen en omhelzen. Nou ben ik wel iemand die snel oppervlakkige vrienden maakt, maar ik trek nu de grens wat strakker. Geen zoenen meer op het werk, het is overbodig.
    … hoewel… Ik werk nu thuis en mijn thuiswerkcollega is mijn gozer. Dus. Ik moet dit nog verder uitwerken.
    Het leven gaat door. Het is een fallacy om te denken dat er een normaal was dat continue doorloopt, zonder veranderingen. Er is geen terug. Ik kijk wel uit naar eindelijk onze anniversary te vieren met een etentje ergens anders dan aan onze eettafel. Ik ben minder introvert dan ik dacht. Ik ben gewoon wel graag alleen in een grote groep mensen. Anderen noemen dat soms asociaal

    • Romy 25 juni 2021 op 11:02 pm - Beantwoord

      Tien punten voor het woord ‘intimi’! Helemaal goed gespeld 🙂
      Groot gelijk dat je de zoenen op het werk achterwege laat. Ik vond dat ook altijd de meest ongemakkelijke drie-zoenen-situatie. Want hoe bepaal je dan met welke collega je wel en met welke je niet op het drie-zoenen-niveau staat? Mijn jaarlijkse dilemma na Nieuwjaar 😉
      Hopelijk kunnen jullie over niet al te lange tijd jullie anniversary vieren met een lekker etentje.

  5. bychristiana 21 juni 2021 op 11:01 am - Beantwoord

    Herkenbaar! Wat Audrey hierboven schrijft, zo ervaar ik het trouwens ook wel een beetje. Ik ben natuurlijk enorm blij dat de versoepelingen er nu aan komen, maar het lijkt opeens allemaal zo snel te gaan. Ook ik blijf dus voorzichtig, alhoewel de ‘angst’ om ziek te worden echt wel weg is. Maar evengoed…Het zal heel raar zijn om opeens weer in propvolle treinen te zitten. Ik reis met de trein naar mijn werk en nu merk je al veel verschil qua drukte. Wat ik trouwens echt niet zal missen, zijn die mondkapjes. Ver-schrik-ke-lijk. Ik heb ook gewoon geweigerd om ‘leuke’ varianten aan te schaffen, met printjes enzo. Dat maakte het er voor mij toch niet minder erg op haha;-)

    • Romy 25 juni 2021 op 10:59 pm - Beantwoord

      Haha, de mondkapjes ga ik ook zeker niet missen. Ondanks dat ik best wel leuke, vrolijke exemplaren heb liggen 😉
      Ik herken wel heel erg wat onder andere jij en Audrey schrijven. Ik ben zelf altijd heel voorzichtig geweest met corona en moet soms echt even slikken van hoe snel het allemaal gaat. Aan de ene kant fijn dat er meer mag (ben zo blij dat de avondklok weg is!), aan de andere kant zie ik mezelf nog niet echt in een druk restaurant zitten. Dat bewaar ik wel tot het allemaal écht fijn en veilig voelt.

  6. Dorien 21 juni 2021 op 11:32 am - Beantwoord

    Ik ben het 100% met je eens..stiekum kan ik er van genieten..deze rust..deze tijd..vreemd om te schrijven..maar zo ervaar ik t wel.

  7. Johanna 21 juni 2021 op 11:33 am - Beantwoord

    Leuk gezegd. Alleen geloof ik niet dat straks weer alles normaal is. Even ter herinnering, vorig jaar om deze tijd waren de cijfers (positieven) ook heel laag. En toen ging iedereen overal heen en er kwamen varianten en voila volgende golf. (die hebben ze nu met de EM vermoedelijk al gecreëerd) Ik persoonlijk denk dat we nog wel een tijdje in deze situatie zitten, en hoe goed de inenting werkt is ook net nog niet bekend. Bedenk wel dat heel veel mensen ook zonder inenting nauwelijk ziek werden. Dus verheug je niet te veel! Ik persoonlijk probeer mijn leven zoveel mogelijk zo te houden als het nu is. Mensenmenigten mijden. Sociale contacten alleen als het mij past. En verder vooral mezelf verder brengen.

    • Romy 25 juni 2021 op 10:57 pm - Beantwoord

      Ik juich ook inderdaad niet te hard nog met de versoepelingen. Sowieso ben ik de hele coronaperiode heel voorzichtig geweest (het OV vermijd ik bijvoorbeeld liever totdat corona echt voorbij is). Maar ik vind het wel al fijn dat het niet meer zo is als in december en dat de avondklok al een tijdje achter ons ligt. En wanneer het dan weer echt helemaal normaal is, dat zien we wel. Maar wennen zal dat vast ook wel weer zijn 😉

  8. Giovanna Jansen 21 juni 2021 op 11:36 am - Beantwoord

    Mooi geschreven en herkenbaar. En ik ben het ook met Audrey eens. Ik ben heel blij dat er versoepelingen komen en dat er weer meer mag, maar ben ook wel bang dat het te snel al is. Wel ben ik blij dat we niet de hele, warme, zomer met een mondkapje op de supermarkt in hoeven, maar het openbaar vervoer blijf ik voorlopig toch wel nog vermijden.

    • Romy 25 juni 2021 op 10:55 pm - Beantwoord

      Dat herken ik ook wel heel erg! Ik ben de hele coronatijd heel voorzichtig geweest en heb ook niet nu meteen de behoefte om weer enthousiast een dag te gaan shoppen en het OV voelt voor mij ook nog niet echt prettig. Maar ik vind het wel heerlijk om bijvoorbeeld weer mijn beide ouders op bezoek te mogen hebben (op afstand) en ook niet meer om 9 uur verplicht thuis te hoeven zijn.

  9. Zo simpel is dan geluk 22 juni 2021 op 9:21 am - Beantwoord

    Eigenlijk is er voor mij niet heel veel veranderd. Ik ging gewoon naar mijn werk, waar ik collega’s en patiënten niet altijd op afstand kan houden, ik zag gewoon vrienden en familie.. Dus het zijn voor mij maar hele kleine dingen geweest die net even anders waren. Verder ben ik ook niet bang om terug te gaan naar normaal en vooral heel blij dat de mondkapjes in de prullenbak mogen!

    • Romy 25 juni 2021 op 10:46 pm - Beantwoord

      Ja, die mondkapjes ga ik ook zeker niet missen! Dat zal een stuk fijner ademen.

  10. Simone 22 juni 2021 op 8:43 pm - Beantwoord

    Die zoenen zou ik niet zo missen eigenlijk. Maar verder heb ik wel zin in de versoepelingen. Al denk ik wel dat het even wennen is om weer sociaal te zijn.

  11. Anna 25 juni 2021 op 10:42 am - Beantwoord

    Ik ben ook heel blij met de versoepelingen, maar ‘normaal’ zal het toch niet meer worden denk ik. Ik ga er nu in ieder geval van genieten dat we weer zoveel dingen kunnen ondernemen (eigenlijk net als vorige zomer), want wie weet hoe lang dit nog zo blijft… Voor mij is er tijdens corona eigenlijk niet veel veranderd. Ik ging nog steeds naar kantoor, op vakantie en ook weleens naar een verjaardag. Ik heb dus ook niet het gevoel dat ik nu dingen moet doen omdat het kan. Ik ben een introvert die wel op zoek is naar prikkels en tijdens corona heb ik dat veel beter leren doseren, waar ik heel blij om ben. Dit weekend kunnen we bijvoorbeeld weer op stap, maar ik sla even over. Net terug van vakantie en ik heb echt behoefte aan een rustig weekend met mezelf :-).

    • Romy 25 juni 2021 op 10:15 pm - Beantwoord

      Wat goed dat je tijdens corona de balans tussen prikkels opzoeken en op jezelf zijn meer bent gaan vinden. En heerlijk hè dat er deze zomer weer wat meer kan dan begin dit jaar 🙂

  12. Meaghan 28 juni 2021 op 9:15 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar Romy, mooi verwoord ook. Ik merk nu al dat ik enorm moet wennen aan het weer sociaal doen. Vandaag en ook vorige week was ik op locatie voor mijn werk om een cursus te volgen. Dit gebeurde voor het eerst sinds tijden weer fysiek en ik merkte dat ik al halverwege de dag volledig leeg was gezogen en eigenlijk al veel sneller dan twee jaar geleden een moment voor mezelf nodig had om even bij te komen. Ik ben het totaal niet meer gewend om bij mensen met wie ik geen diepe connectie heb (collega’s of vreemden) leuk en sociaal te doen. Ik lig momenteel ook gewoon uitgeput in bed van al de indrukken van vandaag . Ik merk echt dat ik er weer aan moet wennen en dat sociaal doen echt niet vanzelf gaat en veel energie kost. Ik was ook zo blij dat mensen niet meer in mijn aura kwamen, dat ik na een teamsvergadering even kon bijkomen van een gesprek in mijn eigen huis, dat we geen drie zoenen meer geven (ik hoop oprecht dat dat nooooooit meer terug komt). Ik ben zelf niet blij met de versoepelingen, want Corona is niet weg en met de deltavariant blijft het toch spannend…

  13. Odetta 23 juli 2021 op 9:15 am - Beantwoord

    Aan verplichte feestjes waarvoor je eerst een heel geldig excuus voor had om er onderuit te komen in verband met het zeer beperkte bezoekersaantal. Ik vond het heerlijk dat ik niet naar verplichte feestjes te hoeven gaan.

    • Romy 25 juli 2021 op 3:34 pm - Beantwoord

      Oh zo herkenbaar inderdaad! Het is wat dat betreft wel weer even wennen, denk ik, als dat excuus over een tijdje niet meer geldt 😉

Recente blogs

Wat nu als je alle tijd van de wereld zou hebben?

25 maart 2018|Persoonlijk|

Stel je toch eens voor dat je extra uren in een dag zou kunnen kopen. Zou jij dat doen? Een dag van 26 uur lijkt mij zo’n slecht idee nog niet. Wat zeg ik? Dertig uur is ook best prima. Ik heb namelijk meer hobby’s dan tijd, meer slaapbehoefte dan uren vrij en meer leuke, spontane ideeën om mijn weekenden mee op te vullen dan de 48 uur die ik op zaterdag en zondag tot mijn beschikking heb. Maar alle tijd van de wereld hebben, is dat wel zo ideaal? Ik besloot er eens vrolijk mijn gedachten over te kraken en neem je graag mee in mijn hersenspinsels en gefilosofeer.

Omgaan met perfectionisme | 5 lessen die ik heb geleerd

18 december 2019|Persoonlijke groei|

Perfectionistische neigingen? Nee hoor, die ben ik de afgelopen jaren al verloren. Althans, dat dacht ik. De afgelopen tijd bleek de perfectionist in mij toch niet met de noorderzon te zijn vertrokken. Daarom volgde ik gisteren een interessante cursus over omgaan met perfectionisme. Na afloop van de cursus ging ik naar huis met heel wat nieuwe inzichten om de perfectionist in mij er flink van langs te geven. Mijn inzichten over omgaan met perfectionisme deel ik graag met je, want ik heb zo'n vermoeden dat ik niet de enige perfectionist op het wereldwijde web zal zijn.

Ik ging voor het eerst sinds 2,5 jaar naar de IJ-hallen en dit nam ik mee

7 juli 2022|Groen doen, Outfits|

Het was alweer 2,5 jaar (!) geleden sinds ik voor het laatst bij de IJ-hallen rondliep op zoek naar tweedehands koopjes. Nogal een tijd voor iemand die daar ooit vaste gast was. Ik was dan ook mega-blij toen Bart en ik afgelopen zondag geheel spontaan weer eens richting Amsterdam-Noord gingen. Dat uitstapje was ook zeker niet voor niets. Naast dat het rondstruinen al een genietmoment op zich was, kwam ik ook met 6 mooie items thuis. Deze aanvullingen op mijn kledingkast tikte ik bij de IJ-hallen op de kop.