“Er staan 5 nieuwe updates voor u klaar.” Waar een ander misschien heel enthousiast wordt van een kersverse lading technologische verbeteringen, krijg ik er acuut de kriebels van. En dan dus niet alleen omdat die updatemelding altijd op precies het verkeerde moment komt, maar ook omdat ik het gewoon – ehm – niet zo op heb met updates. Waarom vernieuwen wat eigenlijk al goed is? Ik wilde het eens hebben over het leed dat updates heet als je – zoals ik – niet bepaald een technologiejunkie bent.

“Nu even niet!”

Je kent het vast wel. Ben je net bezig met die ene opdracht met een keiharde deadline, komt er een pop-up in beeld: “Uw computer wordt over 5 minuten opnieuw gestart.” Het is dat die woorden niet hardop worden uitgesproken, maar anders zouden ze door merg en been gaan. Ik ben dus zo iemand die standaard twintig tabbladen heeft openstaan (Sorry, pap! Ik heb mijn leven nog steeds niet gebeterd!). Mede daarom ben ik nóóit klaar voor een nieuwe update.

Het is net als een collega die net binnenkomt op het moment dat jij in opperste concentratie bezig bent met je grootste project van de dag.

“Kun je even…?”, klinkt het vanachter de deuropening. Nog voordat je collega haar zin heeft afgemaakt, heb je zin om met een boze blik hard “Nee” te roepen.

Precies die neiging heb ik dus als Windows het de hoogste tijd vindt voor updates. Meestal stel ik ze zo lang mogelijk uit. Zo vaak als maar kan, klik ik op de “Nu even niet”-knop. Maar ja, dan komt er dus een moment dat “nu even niet” geen optie meer is en dat mijn computer midden in een YouTube-video een zwart scherm laat zien.

3% van de updates is geïnstalleerd.

Shit, er is geen weg meer terug.

Kruiden in je lievelingsrecept

Laatst had ik het er met Bart over. “Technologie is toch vooruitgang, schat?”, riep hij toen ik zat te klagen over de nieuwste Instagram-veranderingen. Het duurde even voordat ik doorhad dat het pijltje naar links had plaatsgemaakt voor een swipefunctie. Ik en mijn niet-technobrein konden er maar niet aan wennen.

Tja, ik ben dus zo’n oma (met het lijf van een 27-jarige) die daar zo haar eigen ideeën over heeft.

Ik weet nog dat Hotmail voor het eerst de binnengekomen e-mails in twee mappen ging verdelen. Ik heb wekenlang gegoogeld of ik de boel nog kon terugdraaien. Het is alsof er aan je geliefde recept opeens een nieuw ingrediënt wordt toegevoegd. Waarom verbeteren wat al goed is? Je kent de smaak van het oude gerecht en bent daar dol op. Het duurt dan even voordat je kunt wennen aan datzelfde recept met een totaal ander sausje eroverheen.

Late majority

Waarschijnlik behoor ik gewoon tot de late majority (in plaats van de early adopters) zoals me dat ooit zo mooi bij een marketingvak werd geleerd. Ik kocht mijn eerste smartphone pas toen de rest van de klas daar al twee jaar mee rondliep. En tegen de tijd dat ik de nieuwste Instagram-features door heb, zijn er vaak alweer één of twee opties bijgekomen. Nee, ik ben duidelijk niet zo iemand die binnen één dag enthousiast het wereldwijde web afstruint op zoek naar alle ins en outs over die features. Grote kans dat ik die behoefte pas een jaar later voel als het nieuwe er al lang en hoog en breed af is.

Uitstel van executie

Toen Gmail laatst zijn logo wijzigde, duurde het drie weken voordat ik niet meer steeds (tussen die twintig openstaande tabbladen) hoefde te zoeken waar mijn mailbox-tabblad ook alweer stond. En toen WordPress twee jaar geleden een nieuwe editor bedacht voor het bloggen, heb ik maandenlang de overstap uitgesteld uit angst voor het nieuwe. Tuurlijk, na een paar weken moet ik vaak toegeven dat die nieuwe features best nuttig zijn. Nu vind ik de nieuwe WordPress-editor een geniale vooruitgang, kan ik niet meer zonder de Hotmail-tweesplitsing, en moet ik toegeven dat het Gmail-logo inderdaad best leuk en kleurrijk is. Maar op het moment zelf zou ik willen dat de boel nog even kon blijven hoe het was.

“Ikke zelluf doen”

Ken je die mensen die direct na de aankondiging van een geniale nieuwe app googelen hoe dat precies werkt? Verrassing: ik ben niet een van hen. De handleiding is meestal het eerste wat ik ergens in een la stop als ik een nieuw product binnen heb. Zo kwam het dat ik een jaar lang dacht dat mijn stofzuiger geen aan/uit-knop had (bleek-ie wel te hebben!). Ook als de virtuele rondleidingen door nieuwe online tools aan me worden opgedrongen, klik ik die razendsnel weg. Het “ikke zelluf doen”-stemmetje in mij heeft daar toevallig nul zin in, waardoor die nieuwe opties ontdekken nu niet bepaald aantrekkelijker wordt.

Generatieverschillen

Ik weet nog hoe ik als kind mijn ouders soms uitlachte als ze dingen niet begrepen die voor mij gesneden koek waren. Maar eigenlijk vrees ik nu al voor het moment dat ik kinderen heb en dat zij mij de les gaan lezen. Ik vertrouw er maar op dat ik later misschien wel een stel hyperintelligente kinderen krijg met genoeg technisch talent (niet van mij!) en empathie om tegen die tijd hun technologisch onwetende moeder die updates haarfijn uit te leggen. Er is nog hoop. Hoop ik.

Ben jij een ‘early adapter’ of sta jij ook niet te springen als er updates zijn?