Cursus portretfotografie | Hoe is het bevallen?

De afgelopen weken heb ik een cursus portretfotografie gevolgd. Tot nu toe fotografeerde ik vaak bloemen, producten en soms in een wilde bui onze katten. Natuurlijk maakte ik op vakantie weleens foto’s van bijvoorbeeld mijn moeder of van een vriendin, maar dat waren nooit echt hoogstandjes. Daarom wilde ik al een tijdje leren om betere portretfoto’s te maken. Maar ja, ik ken mezelf: geen tijd, geen zin… Een cursus leek me daarom een goede optie. Zo heb je een goede stok achter de deur om actief met portretfoto’s aan de slag te gaan. Inmiddels heb ik de laatste cursusles gehad. In dit artikel vertel ik hoe de cursus bevallen is en laat ik een aantal van mijn foto’s zien.

De opzet van de cursus

De cursus die ik volgde, werd gegeven in de Griffioen, het cultuurcentrum van de Vrije Universiteit. De cursus bestond uit vijf lessen van ieder 2,5 uur. Tijdens de lessen begonnen we steeds met het bespreken van het huiswerk van de vorige les. We kregen dan vooral feedback van de cursusleidster, die zelf professioneel fotografe is. Daarna gingen we elkaar fotograferen. Dit deden we soms onder een lamp tegen een zwarte achtergrond, maar ook een keer buiten of ergens anders in het gebouw. Aan dat fotograferen besteedden we vaak vrij veel tijd, omdat dit volgens de cursusleidster juist je creativiteit bevordert. Aan het einde van de les kregen we een opdracht voor de volgende les. Die opdracht stond vaak los van waar we tijdens de cursus zelf mee hadden geoefend.

De opdrachten

Elke les kregen we dus een opdracht mee om thuis mee aan de slag te gaan. Vaak waren dit vrij uitgebreide opdrachten, waar ik zeker wel een paar uur mee bezig was. Het waren ook opdrachten die me dwongen om buiten mijn comfortzone te gaan. Voor de eerste les moesten we bijvoorbeeld drie baasjes met honden fotograferen. Laat ik nu maar één baasje met hond persoonlijk kennen in de buurt. Door dat soort opdrachten heb ik ook geleerd me over mijn schaamte heen te zetten en op vreemde mensen af te stappen. Zo fotografeerde ik een bedelaar bij Centraal Station in ruil voor een kop koffie en zette ik een vrolijke bloemenman op de foto. Wat voelde het als een overwinning als ik iemand bereid had gevonden om op de foto te gaan. Andere opdrachten waren meer technisch, zoals een familieportret maken of aan de slag gaan met een zelfportret.

In dit artikel heb ik een paar foto’s op een rijtje gezet die ik tijdens de cursus heb gemaakt. Het zijn trouwens alleen foto’s van mensen die ik ken en die ik even om toestemming heb gevraagd om met hun hoofd op mijn blog te verschijnen.

Wat heb ik geleerd van de cursus portretfotografie? 

Soms miste ik bij de cursus nog wat technische aspecten van portretfotografie, bijvoorbeeld over de juiste witbalans, het geschikte diafragma en de sluitertijd. Daar heb ik wel de nodige basiskennis van uit een eerdere cursus, maar ik vind het zelf fijn om dat soort dingen nog eens op te halen. Ik merk dat ik vaak wel een idee in mijn hoofd had, maar soms zwaar gefrustreerd was als de foto’s steeds maar niet scherp werden. Waar ik wel veel aan had, was de feedback van de cursusleidster op mijn foto’s. Zo heb ik na een tijdje geleerd om kritischer naar mijn eigen foto’s te kijken. Is er niet net een hand afgesneden? Zijn de ogen wel echt scherp? Zijn er geen storende objecten in de omgeving te zien? Ook heb ik veel geleerd over compositie, heb ik volgens mij iets meer gevoel gekregen voor mensen fotograferen en heb ik meer geleerd om een eigen stijl te ontwikkelen. Volgens de cursusleidster is mijn stijl vooral een beetje dromerig en zit er in mijn foto’s een balans tussen alle elementen. Dat vond ik wel een mooi compliment.

Mensen fotograferen is lastig! 

Als er iets is wat ik heb geleerd tijdens de cursus, dan is het ook wel dat mensen fotograferen nog knap lastig is. Als je een bloem fotografeert, kun je daar zo lang over doen als je wilt. Een bloem zal niet tegenstribbelen als je een half uur fanatiek aan het shooten bent. Bij mensen is dat anders. Je moet mensen op hun gemak stellen en moet altijd netjes vragen of ze wel iets in jouw idee voor een compositie zien. Vooral spontane foto’s zijn niet altijd makkelijk te maken. Dat heb ik wel geleerd tijdens het fotograferen. Tegelijkertijd geeft het een bijna magisch gevoel als je dan toch dat ene perfecte plaatje hebt weten te maken.

Mensen fotograferen, ga ik daarmee door?

Deze vraag kan ik absoluut met ‘ja’ beantwoorden. Ik ben zo enthousiast geworden over portretfotografie dat ik daar zeker mee door wil gaan. Niet alleen heeft de cursus me veel geleerd, maar ook heb ik er een piepklein beetje meer lef door ontwikkeld om op mensen af te stappen. Daarnaast heb ik het portretvirus echt wel te pakken gekregen door de cursus en alleen al daar ben ik heel blij mee. Ik heb nog onwijs veel te leren en mijn foto’s zijn nog verre van perfect, maar het begin is er. Ik moet dan alleen wel toegeven dat ik het voor nu veilig bij mensen uit mijn directe omgeving houd…

Fotografeer jij graag mensen? Of wat is jouw favoriete vorm van fotograferen?