Dagjes weg, ik ben er gek op. Of je me nu meeneemt naar de Hoge Veluwe voor een fietstocht of me verrast met een bezoekje aan de dierentuin of een stedentrip in eigen land, ik kan dagjes weg altijd wel waarderen. Nou ja, bijna altijd! Er zijn namelijk wel een paar ideeën voor dagjes weg waar ik niet direct laaiend enthousiast van word. In dit artikel 10 dagjes weg die “iets” minder aan mij niet besteed zijn. Gelukkig blijft er ook dan nog genoeg over waar ik wél vrolijk van word!

1. Mij kun je beter niet laten blauwbekken bij een ijssculpturenfestival. Ik vind ijssculpturen heus heel mooi, maar bekijk ze liever op foto’s van anderen. In de winter vind ik het al koud genoeg, dus ik zal me niet snel ergens naar binnen laten praten waar het nóg kouder is dan buiten. Je begrijpt vast dat een ijshotel ook niet aan mij besteed is.
2. Gezellig een dagje vissen? Ehm, nee! Naast dat ik dat (ook als vegetariër) zielig vind voor de vissen, vind ik het ook zielig voor mezelf als ik de hele dag hoopvol naar een hengel zou moeten staren met verder niets omhanden.
3. Mezelf doelbewust pijnigen bij een middagje paintball is niet zo mijn ding. Ik houd best van wat actie en competitie, maar pijnlijke kogels op mezelf laten afvuren hoeft van mij niet zo. De enige keer dat ik heb gepaintballd, speelde ik met een vriendin voor bewaker van de vlag en hebben we 2 uur lang op de grond liggen kletsen. Stelletje spelbrekers!
4. In het publiek bij een voetbalwedstrijd zal je mij niet snel spotten. Niet omdat mijn outfit zo goed matcht met die van mijn mede-supporters, maar omdat ik daar nooit zit. Ik ben zo’n irritant persoon die zich nog steeds afvraagt wat de regels voor buitenspel zijn, dus aan mij in het publiek heb je vrij weinig. Bovendien heb ik geen flauw idee welk team ik moet aanmoedigen. Vast Ajax, omdat ik vlak bij Amsterdam woon. Ofzo.
5. Of ik mee ga bungeejumpen of parachutespringen? Eh, vind je het goed als ik daar over nadenk?! Mij moet je niet op grote hoogte uit een vliegtuig laten springen. Zelfs niet met welke knappe instructeur dan ook. Ook als je mij op mijn kop onder een brug laat bungelen, zal ik vast geen grote glimlach op mijn gezicht hebben. Nee hoor, paragliden lijkt me wel wat, maar daar blijft het bij.
6. Met mijn schrikreacties kun je mij beter niet meesleuren naar de Halloween Fright Nights. Ik heb al flink zitten zweten bij The Amsterdam Dungeon (als in: ik schrok me een ongeluk toen de gids uit het niets begon te praten om zichzelf voor te stellen – toen moest de nog veel spannendere tour nog beginnen!). No way dat ik mezelf een bezoekje aan Walibi zou aandoen tijdens de Fright Nights.
7. Ik vind kinderen heel erg leuk en zou graag over een paar jaar een stel koters hebben rondlopen. Maar een bezoekje aan Ballorig? Liever niet! Ik zie nog voor me hoe ik daar als kind de tijd van mijn leven beleefde, terwijl de arme ouders er met een patatje en een praatje met lotgenoten nog iets van probeerden te maken. Ik denk dat ik me daar heus overheen zal zetten als ik eenmaal kids heb. Maar een speelparadijs waar je voortdurend het echoënde gegil van enthousiaste kinderen hoort, is nu niet per se mijn droom.
8. Op naar de P.C. Hooftstraat? Daar doe je mij geen plezier mee. De meeste kleding daar gaat mijn budget ver te boven, waardoor ik niet eens de moeite hoef te nemen om te kijken. Bovendien geef ik niets om dure merken en heb ik een hekel aan winkels waar iedere stap of blik nauwlettend in de gaten wordt gehouden (“Kan ik u nog steeds niet helpen, mevrouw?”). Nee, laat mij maar bij mijn eigen winkels shoppen.
9. Ken je de tuincentra met vijvers vol koikarpers? Daar loop ik met een grote boog omheen. Ik heb het al vaker verteld, maar ik heb een fobie voor koikarpers. Ik krijg alleen al kippenvel als ik die beesten zie rondzwemmen. Ik wil best mee naar het tuincentrum, maar die vijver laat ik graag voor wat hij is.
10. Ten slotte een inkopper: in een spareribrestaurant schuif ik niet graag aan. Ik ben al 12 jaar vegetariër, maar heb er absoluut geen moeite mee als andere mensen wel vlees eten. Je kunt met een gerust hart tegenover mij je biefstuk eten. De enige uitzondering daarop zijn dus spareribs. Dat afkluiven kan ik niet aanzien. Sorry, maar als je mij mee vraagt naar een spareribrestaurant (wat sowieso geen beste binnenkomer is bij een vegetariër!), dan haak ik af.

Van wat voor uitje word jij niet vrolijk?