Meestal ben ik van de lijstjes, de dichtgetimmerde plannen en de schema’s waar geen speld tussen te krijgen is. Ik impulsief? Nee, ik gok dat mensen die mij kennen allesbehalve dat woord zouden gebruiken om mij te beschrijven. Toch heb ik wel degelijk een impulsieve, gekke en creatieve kant. Bart kan erover meepraten als ik weer eens ‘s ochtends roep “Schat, we moeten echt…” en dat hij dan mijn zin afmaakt met “En dat moet zeker ook nog vandaag?”. Yup, negen van de tien keer wel. Terugkijkend zijn dit de 29 gekste en minst binnen-mijn-comfortzone-dingen die ik de afgelopen 29 jaar heb uitgespookt.
- Een surprise party voor mijn ouders organiseren. Toen ik 17 was, popte het idee opeens in me op om met mijn broertjes een verrassingsfeest te organiseren voor het 20-jarig huwelijk van mijn ouders. Zaten we daar opeens met ons pubercomité een feest voor de hele familie te bekokstoven. Inclusief slechte smoesjes waar mijn oma volgens mij vijf jaar later nog de zenuwen van kreeg (“Oma, kunt u mama vragen of ze zondag om kwart voor één precies bij jullie kan zijn om een of ander telefoonprobleem te fixen?”). Het compleet verbaasde gezicht van mijn ouders was het allemaal waard.
- Een trip naar New York boeken voor over 7 dagen. Als vooruitplanner is het totaal niet “mij” om een week van tevoren te besluiten dat New York (lees: de andere kant van de wereld in mijn ogen) wel een leuke bestemming is voor een weekje weg. Het was dan ook compleet buiten mijn comfortzone om die reis op mijn 18e te maken met mijn vader samen. Wel het gaafste buiten-mijn-comfortzone-ding ooit!
- Mijn baan opzeggen. Telt ook wel als iets geks, spannends of niet-comfortabels, toch? Ook al heb ik er bijna een jaar over gewikt en gewogen voordat ik die knoop durfde door te hakken. Ik heb nog nooit zo’n enorme adrenalinestoot gekregen als nadat het hoge woord eruit was en ik definitief fulltime ondernemer zou gaan worden.
- Workshops scrapbooken geven als 18-jarige. Van mijn 13e tot mijn 22e heb ik fanatiek gescrapbookt en deed ik dat ook in opdracht van een aantal merken. Op een blauwe maandag kreeg ik als 18-jarige een idee: ik wil weleens workshops geven. Je moet weten dat ik een nogal verlegen puber was die het niet zo op had met de schijnwerpers. Het was doodeng om “les te geven” aan mensen die vaak mijn moeder of oma hadden kunnen zijn. Maar hé, het was geweldig en heeft me zeker een zetje in de goede zelfvertrouwenrichting gegeven.
- De trein nemen naar een willekeurige plek ver weg. Als je dit nog nooit hebt gedaan, probeer het eens! Als student “misbruikten” een vriendin en ik graag ons studenten-OV om op het station een willekeurige bestemming in Nederland te kiezen voor een dag weg. Hoe meer het een uithoek was vanuit Amsterdam gezien, hoe beter!
- Een kat adopteren die twee uur verderop woont. Impulsief was mijn adoptie van Pippa uiteraard niet. Ik had al een krabpaal voordat ik een huis had. Toch klinkt het vrij impulsief als ik vertel dat ik binnen twee weken nadat ik hier ging wonen een kat had. Die maandag besloot ik dat ik het veel te stil vond zonder kat in huis; die vrijdag reisde ik af naar het uiterste puntje van Overijssel om mijn Pip op te halen. Het had zo moeten zijn. Ik ben nog steeds heel blij met mijn (inmiddels ‘ons’) Pippa-meisje, en ik geloof zij ook wel met ons.
- Een poging tot veel-weten doen bij ‘Weet ik veel’. Echt heel veel wist ik net die aflevering niet (ik wijt het nog steeds aan een acute black-out). Maar het was wel een lekker gekke actie van een vriendin en mij om ons daarvoor op te geven.
- Zumbales volgen. Vond ik best stoer voor iemand met het ritmegevoel van de meest houterige sprinkhaan. Snel na de les besloot ik dat er van mij geen herhaling hoefde te komen, maar het was wel een typische actie voor mij om opeens te besluiten dat ik eens zumba wilde doen en dan drie dagen later in een les te zitten. Je weet pas dat het niets voor je is als je het probeert, toch?!

- Tinderen. Heel lang duurden mijn Tinder-belevenissen niet, omdat mijn hart een paar weken later in duizend stukjes lag en ik toen besloot dat dit toch niet hét ding voor mij was. Maar hé, ik kan meepraten over het swipen, de awkward eerste dates en het “vleeskeurings”-platform waar half datend Nederland op lijkt te zitten. Overigens ken ik veel mensen die meer succes (en minder gebroken harten) overhielden aan Tinder dan ik, dus het kan wél.
- Een gele tv-kast kopen via Marktplaats. Zo niet-avontuurlijk als ik met vakanties ben, zo avontuurlijk ben ik als het gaat over dingen in huis. Ik waag me graag aan een spannend kleurtje dat óf fantastisch óf een complete mismatch is. Zo was het idee om een gele tv-kast te kopen een vrij impulsief plan. Hij bleek naderhand wel erg geel. Toch ben ik er nog steeds heel gelukkig mee. Impulsieve ideeën zijn soms de beste.
- Naar GAMMA gaan voor een pakketje en terugkomen met een pot verf en daarbij besluiten dat de woonkamermuur de volgende dag die kleur moet krijgen. Het angstzweet droop nog net niet over mijn rug toen de eerste kwaststrepen verf op de muur gingen, maar gelukkig had ik geen spijt. Flexa Rich Butterscotch siert hier nog steeds de woonkamermuur.
- Naar een spiritueel coach gaan die werkt met chakra’s, energie en andere dingen waar ik tot een jaar geleden helemaal niets van moest hebben. Moest ik even wat drempeltjes voor over. Maar het is best tof om dingen te doen waarvan je denkt “Nah, mij niet gezien!”.
- Dansen in de regen. Letterlijk. Of hardlopen. Of wandelen. En het dan fijn vinden om de druppels over mijn gezicht en kleding te voelen gaan. Er zijn momenten waarop ik niets zo bevrijdend vind als dat.
- Een Ted Baker-jumpsuit kopen van bijna € 200. Normaal zou ik nooit zoveel geld uitgeven aan één kledingstuk. En überhaupt is een jumpsuit niet de standaard outfit waarin je me kunt uittekenen. Maar deze jumpsuit is echt elke geïnvesteerde cent waard.
- Een portrettekening laten maken van Bart en mij. Ik had het spontane plan om Bart en mij te laten vereeuwigen op een cartoon. Vond ik best een spannend cadeau om Bart te geven voor ons eenjarig verkeringsjubileum. Gelukkig had ik het goed ingeschat en staat de tekening nog steeds, ook met de goedkeuring van mijn nog-steeds-wederhelft, bij ons in de open kast.
- Tijdens mijn studietijd mezelf aanbieden als stagiair. Ik ben altijd wel iemand die ergens meteen voor wil gaan als ik het in mijn hoofd heb. Als ik bedenk dat ik stage wil lopen op plek X, dan steek ik de volgende dag al twee uur in een goede e-mail en moet en zal het wat worden. Gek genoeg lukte dat dan ook nog vaak.
- Wandelen over vuur. Dat deed ik in juni. Vond ik naast een beetje zweverig ook spannend, want ik had geen zin om later letterlijk op de blaren te moeten zitten/staan. Achteraf bleek het hartstikke gaaf en hielp het me zeker om wat barrières te doorbreken.
- Voor een cursus portretfotografie op straat baasjes met honden fotograferen. Als introvert stel ik niet graag vragen waar mensen niet op zitten te wachten. Zeker niet aan vreemden. Het bleek zoiets wat je gewoon eens gedaan moet hebben. Het leverde hartstikke leuke hondenkiekjes en toffe gesprekken op.
- Vandaag besluiten dat ik een auto wil en diezelfde dag nog een knalgroen exemplaar ophalen. Nooit spijt van gehad! Ik rijd na bijna 4 jaar nog steeds met heel veel plezier in hetzelfde Ford Ka’tje rond.
- Voordat ik begon met ondernemen voor mijn allereerste échte opdracht een offerte opstellen voor een samenwerking van één jaar terwijl ik nog nooit een offerte had gemaakt, helemaal niet wist hoe zo’n samenwerking in zijn werk ging en me piepjong voelde. Is helemaal goed gekomen overigens. Na drie jaar is datzelfde bedrijf nog steeds een klant van mij.

- Deze blog schrijven over skin-shaming. Normaal zou ik zoiets waar ik boos (BOOS!) over ben eerder voor mezelf houden. Nu besloot ik gewoon eens in al mijn woede een statement te maken.
- Een dagje naar Parijs gaan met mijn vader. Lang leve de Thalys! Het was vier jaar geleden een spontaan plan om de dag voor kerst in de stad van de liefde door te brengen met mijn paps. In een dag de highlights zien te spotten, was een uitdaging die we alleen sprintend konden aangaan. Maar het was typisch zo’n impulsief plan waarvan ik me net bedenk dat het hartstikke voor herhaling vatbaar is.
- De filmcrew van Man Bijt Hond laten komen om iets te vertellen over mijn kleurrijke kledingkast en vervolgens voor de camera pirouettes maken en mijn rode pumps showen.
- Instagram-video’s van mezelf plaatsen. Voor een ander onderdeel voor de dagelijkse routine. Voor mij als tekstentikker zijn video’s niet mijn natuurlijke manier om me te uiten. Als in: ik vind het rete-spannend. Dus elke keer dat ik iets plaats waarop ik pratend in beeld te zien ben, voelt dat nog een beetje gek. Een tikkeltje stoer ook.
- Vissen aan mijn voeten laten knabbelen in een spa in Boedapest. Je moet weten dat ik als de dood ben voor vissen (zelfs voor mini-exemplaren). Als ik terugdenk, heb ik ook geen idee waarom ik dit zo graag wilde. Maar hé, het was best ontspannend en de mini-visjes bleken lang zo eng nog niet als karpers.
- Deelnemen aan de podcast van Liza en daarin vertellen over mijn eetstoornis, het herstel daarvan en wat het me leerde. Ik wil er nog steeds heel graag meer mee gaan doen. Misschien een keer voorlichting geven op middelbare scholen of zoiets. Wellicht een goed nieuw gek ding om te ondernemen!
- De raarste dingen uitkramen in mijn slaap. Yup, ik praat soms als ik in slaap ben en dankzij Bart krijg ik mijn nachtelijke gesprekken ‘s ochtends op een serveerblaadje gepresenteerd. Zo riep ik eens uit het niets heel hard “Nee mam, niet dat pakketje!” en heb ik ook weleens woelend in bed gelegen omdat ik in mijn droom werd aangevallen door karpers. Ja, de vissenangst is serieus.
- Per ongeluk cacaopoeder (en niet zo’n beetje ook!) in mijn avondeten gooien in plaats van zwarte peper. Overigens was het nog best te pruimen ook, wok met semi-chocoladesmaak.
- Rijden in een Oldtimer met een rare versnellingspook, een herrie van jewelste tijdens het rijden en een iets minder comfortabele (maar o zo charmante) oude bak om je heen. Het was fantastisch maar doodeng (zeker met een stukje overgebleven rijangst) maar fantastisch.
Wat is het gekste of spannendste wat jij ooit hebt gedaan?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Outfit | De hyper-hysterische roze top waar ik mezelf in Londen op trakteerde
Tegenwoordig koop ik nauwelijks nog nieuwe kleding in de winkel. De meeste aanwinsten voor mijn kledingkast scoor ik tweedehands. Maar ik heb een paar merken die ik zó geweldig vind dat ik nog weleens overstag wil gaan als ik in hun winkel rondloop. Ted Baker is zo’n merk. Eigenlijk te prijzig naar mijn smaak, maar o zo mooi! In Londen liepen we langs een Ted Baker-winkel die heel groot borden met “SALE” had hangen op de ramen. Ik besloot een gokje te wagen en wandelde zonder verdere koopplannen de winkel binnen. Wist ik veel dat ik er een heleboel euro’s armer, maar een prachtige knalroze top rijker weer uit zou lopen!
Jezelf opvrolijken? 15 manieren hoe je dat kunt doen!
"Het leven is een feestje. Je moet alleen zelf de slingers ophangen." Het is een spreekwoord waar ik mezelf graag aan herinner als ik om wat voor reden dan ook even niet zo vrolijk ben. Als het lijkt alsof een dag geen lichtpuntjes heeft, kun je vaak zelf met een beetje moeite toch een vrolijk moment creëren. Natuurlijk kun je daarvoor, net zoals Beertje, in een bananendoos met de tekst 'Just smile' kruipen. Maar gelukkig zijn er ook manieren die minder acrobatische skills vereisen. Wil jij jezelf opvrolijken? Dit zijn 15 simpele manieren om jezelf een oppepper te geven.
39 duurzame kraamcadeaus die leuk zijn om te geven (en te krijgen)
De babyboom in mijn omgeving is serieus. Ik heb dan ook al heel wat uren googelend op "leuk kraamcadeau" doorgebracht het afgelopen jaar. Waar ik eerst nog ongemakkelijk in de HEMA mijn hoofd brak over welk maatje zomerkleding ik nodig heb voor deze nieuwe wereldburger, ben ik tegenwoordig een iets meer ervaren kraamcadeauzoeker. Al zoekend, googelend en scrollend, ontdekte ik dat het ook écht niet moeilijk hoeft te zijn om duurzame kraamcadeaus te vinden. Dus niet het zoveelste plastic speleding, maar écht duurzame kraamcadeaus die beter zijn voor het milieu en waar je als ouder en kind meer aan hebt. Ik deel na heel veel Google-ervaring mijn cadeautips met je!
Wat een leuke lijst! Die workshop moet vast geweldig zijn geweest, als ik zie wat jij altijd voor kaarten maakt.
Zie je wel dat je jezelf nooit in een hokje kan stoppen? Als je zo naar dat lijstje kijkt, dan zou ik je nooit als introvert neerzetten, maar als doorzetter en assertieveling. Dat kan ook, als je introvert bent. (En ik herken een tikkeltje eigenwijsheid in jou, dat herken ik dan weer. Beetje.) Mijn grootste rare, spannendste en onverwachtste actie ooit blijft in mijn eentje voor het eerst op het vliegtuig stappen om naar een onbekend klein gehucht in Engeland te gaan om iemand te ontmoeten die ik alleen nog maar via MSN had gesproken (en telefoon). En dat we dan 20 jaar later nog samen zijn. Jeetje.
Echt een leuke lijst! Vooral die surprise-party en die workshops geven toen je nog zo jong was en nog veel minder zelfverzekerd.
Voor mij was denk ik solo naar het buitenland gaan wel het gekste.
Wat een heerlijke lijst met toffe dingen. Kun je toch maar mooi weer afspreken 😉
Ik denk dat het spannendste wat ik tot nu toe gedaan heb nu bezig is. Mijzelf terug durven zijn, nadat ik dat jarenlang niet heb gedurfd. Inclusief de kanten die het daglicht niet hebben gezien. De verdrietige en moeilijke kanten, maar ook de kanten die mij mij maken. En als ik een iets specifieks moet noemen: spiritualiteit. Ik heb al een mijn leven een interesse/fascinatie met astrologie, maanstanden, zelf met edelstenen en kaartleggen. Ik heb het heel spannend gevonden om hierover te vertellen aan de mensen om me heen, maar velen reageren er gewoon goed op. Van de meesten krijg ik het antwoord dan ze daar zelf niet in geloven, maar dat is uiteraard hun goed recht. Voor mij is het een steun in de rug, zie het een beetje als mensen die in een God geloven. Er was niemand die mij gek of gestoord vond. Voor mij is het een vorm van rust en heel veel mensen gunnen mij die rust heel erg. Ik heb daarmee ook ontdekt hoe goed cookies werken, want vorige week maandag kocht ik een nieuwe deck kaarten om te gebruiken (en daar zoek ik heel veel informatie over op want ik moet ook nog veel leren, gezien ik er heel lang niet mee bezig ben geweest) en nu krijg ik dus vacatures om medium te worden. Ik hou van spiritualiteit, maar die carrièreswitch het hem niet worden 😛
Wat prachtig dat je de spiritualiteit nu meer bent gaan toelaten in je leven! En nog mooier dat mensen om je heen je daarin ook in jouw waarde laten. Het allerbelangrijkste is dat je iets hebt om steun uit te halen, en spiritualiteit kan daarin prachtig zijn.
Toevallig ben ik me ook net aan het oriënteren op een mooi deck met kaarten, omdat ik daar vaak veel kracht uit haal 🙂 Ik vind het zelf heel mooi om spirituele dingen te proberen en dan te kijken wat ik er wel en niet uit kan halen. Zelfs al zijn er soms stukjes waarvan ik denk “Mwah, niet voor mij”, er is dan nog steeds zoveel moois wat wel iets voor mij blijkt als ik me ervoor openstel. Vind dat een heel mooie zoektocht!