Een tikkeltje eigenwijs ben ik zo nu en dan wel te noemen. En dan bedoel ik dus niet alleen als het aankomt op praktische tips van anderen die ik niet altijd opvolg. Juist bij grotere beslissingen komt mijn eigenwijze ik regelmatig naar boven. En stiekem ben ik daar best een beetje trots op, omdat ik lange tijd verre van eigenwijs was. Zo nu en dan tegen adviezen ingaan heeft mij heel veel opgeleverd. De kracht van eigenwijs zijn, noem ik het. En dit is waarom!

Van pleaser…

Als tiener ben ik heel lang vooral meegaand geweest. Ik pleaste er flink op los en durfde het nauwelijks te zeggen als ik het ergens niet mee eens was. Boosheid slikte ik het liefst in en keuzes maakte ik vooral op basis van wat ik dacht dat hoorde. Oh jee, wat nu als je kritiek of andere meningen voor je kiezen krijgt? Opvallen deed ik dus bij voorkeur niet. Je zou er maar tussenuit springen. Of dat nu was qua kleding, hobby’s of met de keuzes die ik maakte. Mensen zouden me maar gek, raar of “anders” vinden. Vreselijk!

…naar eigenwijze meid

Juist omdat ik lang “uitblonk” in pleasen, moet ik tegenwoordig een beetje glunderen als mensen me eigenwijs noemen. Niet omdat ‘eigenwijs’ altijd goed is (ik weet ook wel dat het soms nógal irritant kan zijn), maar wel omdat ik die eigenschap van mij ooit ver weg gestopt had. Met vallen en opstaan leerde ik mijn eigenwijze zelf opnieuw ontdekken. En dat heeft me veel gebracht! Nog steeds vind ik het soms spannend om tegen adviezen in te gaan of tegendraads te zijn. Maar ook weet ik inmiddels dat eigenwijze keuzes de moeite en spanning vaak meer dan waard zijn.

Wat betekent eigenwijs zijn voor mij?

Nu zijn er natuurlijk verschillende vormen van eigenwijs zijn. Je kunt iemand zijn die standaard naar links rent als een ander zegt dat de juiste weg die naar rechts is. Tja, bij alles wat met navigatie te maken heeft, vertrouw ik blindelings op de navigatieskills van een ander. Mijn eigen talenten liggen op z’n zachtst gezegd ergens anders dan bij het vinden van de letterlijke weg. Eigenwijs zijn gaat voor mij dan ook vooral over mijn figuurlijke weg volgen. Het betekent dat je zinnen beginnend met “Weet je wat jij zou moeten doen…?” niet zomaar wegwuift, maar wel kritisch kijkt of jij echt vindt dat je dat zou “moeten”.

Jij weet zelf het beste wat goed voor jou is

Eigenwijs zijn gaat voor mij ook over me niet uit het veld laten slaan als anderen (mogelijk) niet achter mijn keuzes staan. Inmiddels wéét ik dat ik vaak het beste zelf kan voelen wat goed is voor mij. Als ik met een blok in mijn maag rondloop (en dat komt dan dus niet door moeilijk verteerbaar eten!), voel ik dat ik daar iets mee moet. Andere mensen voelen dat blok niet en weten niet precies hoe het voor mij is. Daarom is het voor anderen soms makkelijk om adviezen te geven. Maar uiteindelijk voel jij het beste aan hoe jij van dat blok af kunt komen.

Zorg dat je geen spijt krijgt van wat je NIET hebt gedaan

Eigenwijsheid zit hem bij mij in soms de thrillseeker uithangen. Nou ja, soort van.Want nee, dan bedoel ik niet dat ik vrijwillig op grote hoogte aan een bungeejumpkoord hang te bungelen. Nee, ik heb het over spannende keuzes maken die niet altijd bij ieders goedbedoelde adviezen passen. Dat zijn vaak keuzes waarvan ik in ieder geval geen spijt wil hebben dat ik ze NIET heb geprobeerd. Gewoon omdat ik wil weten hoe het uitpakt. Misschien niet altijd de slimste keuze, maar daar kom ik dan liever zelf achter.

Blijf trouw aan jezelf

Eigenwijs zijn gaat ook over trouw zijn aan wie jij bent. Het gaat over blijven doen wat jou blij maakt, ook als andere mensen daar niet laaiend enthousiast op reageren. Zo kreeg ik een tijdje geleden van een adviseur te horen dat ik me maar beter in donkerdere kleuren kon hullen. “Dan word je serieuzer genomen!” Maar nee, die zwarte mantelpakjes voelden gewoon écht niet “mij”.

Eerder zou ik op zo’n moment acuut een zwart mantelpakje hebben afgerekend. “Wat moet dat moet!” Nu weet ik dat dat helemaal niet “moet”. Wat de ander vindt, is maar een mening. Net zoals mijn mening er één is. Gelukkig ging deze opmerking daarom het ene oor in en het andere weer uit.

Niet denken in onmogelijkheden

Eigenwijs zijn helpt mij ook om niet te denken in onmogelijkheden. Als iemand tegen mij zegt dat iets niet mogelijk is, krijg ik des te meer zin om het tegendeel te bewijzen. Of iemand me nu vertelt dat een hypotheek met een tijdelijk contract niet lukt (ha, wel dus!) of dat een eigen onderneming als 26-jarige opzetten onmogelijk is (nee hoor!) – ik krijg er altijd frisse zin van om te laten zien dat er meer kan dan je denkt.

Natuurlijk heb ik ook weleens iets geprobeerd om later tot de conclusie te komen dat de ander toch gelijk had. Jammer! Maar dan heb ik in ieder geval een poging gewaagd en ben ik weer een les verder.

You do you!

Het belangrijkste heb ik tot het eind bewaard: doe wat voor jou goed voelt. Soms zal dat lekker tegendraads zijn, soms doe je juist wat anderen je adviseren. Maar doe hoe dan ook waarvan jij denkt dat jij er goed aan doet. Dat zal je het meest ver brengen. Doe soms dingen die je eng vindt, trek de stoute schoenen aan en laat je niet zomaar vertellen dat iets onmogelijk is. Wees soms een tikkeltje eigenwijs en laat je verbazen over wat jij kunt.

Of nou ja, er is één uitzondering. Ben je net als ik niet rijkelijk bedeeld met navigatietalent? Vertrouw dan bij voorkeur op de navigatietalenten van je mede-reiziger in plaats van zelf een afslag te kiezen. Wees eigenwijs, maar wel op het goede moment!

Zou jij jezelf eigenwijs noemen?