Je hoeft niet raar te zijn om soms een beetje gek te zijn. We doen allemaal weleens gekke dingen die bij een ander misschien opgetrokken wenkbrauwen opleveren. Bijzondere gewoontes, absurde trekjes of situaties waarin je net iets anders handelt dan de doorsnee mens. Ach ja, “normaal” bestaat niet en dat houdt de wereld tenminste interessant. En dus verklap ik je graag 10 dingen die best een beetje gek zijn aan mij. Van gekke manieren van tijdsbesteding tot mijn magneetreactie op felgekleurde muren.

Ik voel me een beetje gek…

1. …dat ik gerust uren spendeer aan iets piepkleins voor in huis vinden. Een lijstje voor aan de muur bijvoorbeeld of (zoals ik laatst vertelde) de allerleukste waterkoker. Een ander zou zeggen: je loopt Mediamarkt in en gaat met de eerste de beste waterkoker naar huis. Maar ik ben zo’n pietlut die zelfs voor zo’n aankoop soms wel 5 winkels afgaat om het assortiment te bekijken voordat ik een keuze maak. In ieder geval als het om spullen voor in huis gaat.
2. …dat ik een route na 5 keer nog niet ken, tenzij ik een herkenningspunt heb. Met navigeren en bestemmingen vinden, ben ik een ware ramp. Zelfs als ik een vriendin voor de tiende keer bezoek, kan ik gerust verkeerd fietsen. Het probleem? Ik onthoud herkenningspunten, geen routes. Ik weet bijvoorbeeld dat ik bij die ene winkel naar rechts of bij een bepaalde rode paal naar links moet. Maar als die ene paal opeens weg is of als ik van de andere kant kom, dan ben ik totaal de weg kwijt. Geen waterdichte methode dus!
3. …dat ik zenuwachtig word zodra ik mijn doosje met Smint ben vergeten. Echte verslavingen heb ik niet, maar mijn tic om nooit de deur uit te gaan zonder Smintjes is op z’n minst bijzonder te noemen. Ik kan zelfs een beetje zenuwachtig worden als ik mijn Smintjes ben vergeten. Dan krijg ik een acuut opzettende angst voor knoflookadem, ook al eet ik bijna nooit knoflook.
4. …dat kleine geluidjes me helemaal gek kunnen maken. In een overvolle bus of op een druk kantoor is mijn concentratie top. Maar als je mij naast iemand zet die minimaal geluid maakt door met zijn voet te tikken of een paar keer met zijn pen te klikken, dan maakt dat me nogal nerveus. Ook tegen tikkende klokken op de slaapkamer kan ik niet. Die aversie heeft me zelfs weleens zover gekregen dat ik een klok in de kast heb verstopt.
5. …dat ik soms verzeild raak in Google-speurtochten die er totaal niet toedoen. Als me opeens een belangrijke vraag (à la ‘Hoe heet dat hotel ook alweer?’ of ‘Wat eet een luiaard?’) te binnen schiet, dan moet ik me echt inhouden om niet direct op zoek te gaan naar het antwoord. Ik heb zelfs weleens gehad dat ik in bed mijn nachtlampje aandeed om het antwoord op mijn telefoon op te zoeken.
6. …dat ik in mijn koffer Nederlandse thee stop en baal als er ergens geen Hollands brood is. Wat nou Franse croissants, Duits zuurdesembrood en Spaanse lekkernijen? Noem me een culi-barbaar, maar op reis ben ik zo’n miep die het liefst gewoon Hollands brood wil vinden in de supermarkten. Ook verstop ik standaard een aantal Nederlandse theezakjes in mijn koffer, omdat ik die het lekkerst vind.
7. …dat ik voor een weekendje weg 4 outfits meeneem. Naar Valencia ben ik voor het eerst met alleen handbagage gereisd. Een compliment waard, want normaal gesproken neem ik altijd veel te veel kleding mee. Dat heeft er vooral mee te maken dat ik keuzes wil hebben in wat ik aantrek. Maar ik moet zeggen: dat voordelige reizen met handbagage smaakte naar meer!
8. …dat ik al wandelend het verkeer vergeet wanneer ik praat. Sommige mensen hebben dit inmiddels aan den lijve ondervonden: ik vergeet als voetganger weleens uit te kijken als ik diep in gesprek ben met iemand naast me. Dan zie ik afstapjes over het hoofd en heb ik het soms zelfs niet door of er een auto aankomt of niet. Het scheelt dat gezelschap me in die situaties meestal voor gevaar kan behoeden.
9. …dat gekleurde muren mij als een magneet aantrekken. Geen enkele gekleurde muur ontsnapt aan mijn aandacht. Ik word bijna als een magneet naar gele, blauwe, roze of juist pimpelpaarse muren toe getrokken wanneer ik ook maar een glimp daarvan opvang in de verte. Een foto moet en zal ik dan maken!
10. …dat ik al onwel word zodra ik een stap in een ziekenhuis zet. Ik kan zo slecht tegen de ziekenhuissfeer en -lucht dat ik al een paar keer (bijna) ben flauwgevallen toen ik familieleden in het ziekenhuis opzocht. Zelfs als er helemaal niets te zien is! Het toppunt? Die keer dat ik flauw viel omdat mijn broertje een prik kreeg. Beetje gek wel. Niet?!

Aan jou de eer, wat is er een beetje gek aan jou?