Met opruimen voor een verhuizing kom je nog eens wat tegen. Meestal vooral spullen die ik een enkeltje kringloopwinkel gun. Maar dit keer vond ik iets wel heel bijzonders: mijn stapel dagboeken van 12-15 jaar geleden. Natuurlijk kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, ondanks dat ik zelf ooit met koeienletters “AFBLIJVEN” op de zijkant had geschreven. Voordat ik het wist las ik pagina na pagina over mijn eigen tiener- en brugpieperleven terug. Soms hard lachend, soms zwaar ontroerd en soms zelfs met een brok in mijn keel. Ik geef je graag een inkijkje in een paar van mijn oude dagboekfragmenten.
Een tienermeisje met een passie voor schrijven
Mijn grote voorliefde voor schrijven is er altijd al geweest. Niet gek dus dat ik op 11-jarige leeftijd een klein dagboek van mijn ouders cadeau kreeg. Elke dag vertrouwde ik het Mickey- en Minnie-dagboekje een verhaaltje toe over mijn dagelijkse belevenissen. Dat varieerde van mijn eerste verliefdheden tot de melktand die mijn moeder per ongeluk had opgezogen. Ik heb het zo’n drie jaar volgehouden en mijn verhalen werden langer en langer. Ik plakte er soms krantenknipsels bij en fleurde mijn verhalen op met stickers, tekeningen en gelpennen in alle kleuren van de regenboog. Toen een feestje om te maken, nu een feestje om door te lezen!
Een fantasie van hier tot Tokio
Ik kon in die tijd (en nu nog steeds soms) dagdromen als de beste en had een fantasie van hier tot Tokio. Zo begon ik mijn dagboek na een tijdje Daisy te noemen. Ik schreef zelfs hele brieven aan de zogenaamde familieleden van mijn denkbeeldige dagboekvriendin. Ik had een heel leven voor Daisy gecreëerd waar ik in mijn dagboekfragmenten helemaal in opging. Zo zijn er fragmenten waarin ik mijn fantasie-penvriendin feliciteer met haar pasgeboren broertje en haar zelfs in mijn teksten vraag hoe het met haar gaat. Je moet het maar volhouden: iemand dagelijks schrijven en nooit een antwoord ontvangen. Tegelijkertijd is het ook wel heel bijzonder en typerend voor hoe ik als dromerige en fantasierijke 13-jarige was.
Wilde toekomstplannen
Over een rijke fantasie gesproken, ik had destijds grootse plannen om op mijn 25e moeder van een stuk of drie à vier dochters te zijn. Ahum, laten we het erop houden dat ik als dertienjarige iets anders tegen mensen van 25 aankeek dan nu. Onder het mom van “Je kunt het maar vast op de plank hebben liggen” besloot ik zelfs alvast een geboortekaartje te maken voor mijn derde kind dat volgens mijn planning van toen nu ongeveer een half jaar oud zou zijn. Ik bedacht er maar meteen een fantasie-echtgenoot bij (nooit van ene Steven gehoord!) en keek de standaardteksten vast af bij andere kaartjes. Ik zeg: inpakken en over heel wat jaren wellicht een keer hergebruiken.
Lachvoer en interessante nieuwtjes
Mijn dagboeken bezorgden me ook meerdere lachbuien. Zo moest ik hard lachen om mijn beschrijving van een uitstapje naar de “Sjanselisees”. Je weet wel: die bekende winkelstraat in Parijs! De Champs Elysées dus. Of om die keer dat ik besloot om mijn dagboekfragment in mijn beste Engels te gaan schrijven. Dat mijn Engels sinds die tijd verbeterd is, blijkt wel uit dit fragment:
I have make things (mee). I will thell they to you. First I have get a 8.5 for my painting at (handarbeid). Second I have get a 8.4 for my English (proefwerk).
Nou, hoe ik die 8.4 for my English proefwerk heb gekregen, weet ik ook niet precies. Maar grappig vond ik het wel! Net als de vele krantenknipsels uit de roddelbladen van mijn oma die ik blijkbaar een plek in mijn dagboek waard vond. Zo kon ik het ook niet laten om het nieuws over Britney Spears’ baby aan mijn denkbeeldige dagboekvriendin toe te vertrouwen. Al helemaal lachwekkend is de delfsblauwe sticker (zie hierboven) die ik blijkbaar uit de Viva van mijn moeder had gehaald. Als je goed kijkt, zie je dat de sticker die ik als onschuldige 13-jarige gewoon leuk vond vanwege de kleur toch niet helemaal voor mensen onder de 18 bedoeld is…
Vergeten herinneringen terughalen
Maar goed, mijn dagboeken zijn niet alleen een bron van humor als ik erop terugkijk. Het teruglezen van mijn dagboeken is vooral een geweldige manier om weer herinneringen op te halen. Op 13-jarige leeftijd kon ik nog niet weten dat ik nu met zo veel plezier fragmenten zou lezen over de jongens waar ik ooit een oogje op had of zelfs over de cadeautjes die ik voor mijn 12e verjaardag kreeg. Veel van mijn herinneringen uit de brugklas waren inmiddels vervaagd. Hoe bijzonder is het dat ik die dankzij mijn eigen schrijfsels tot in detail kan terughalen.
Dreamboys en Pucca-topjes
Maar het meeste van alles werd ik soms ontroerd door mijn 13-jarige zelf. Zo kwam ik een lijstje tegen dat ik op die leeftijd opstelde over punten waar ik trots op was. Gewoon omdat dat me goed leek om eens te doen. Hoe bijzonder eigenlijk dat ik het maken van die lijstjes nu, 12 jaar later, opnieuw heb ontdekt. Ook ontroerde het me dat ik op die leeftijd nog geen flauw idee had wat me te wachten stond. Ik fantaseerde over een hobbywinkel en een schrijfcursus en een huis vol vrolijke kinderen. En over een zogenaamde dreamboy voor wie ik zelfs een eisenlijstje had opgesteld. Ik leefde mijn gewone tienerleven met toetsen, verliefdheden en Pucca-topjes als voorloper op de grote-mensenbeha.
Ik maakte me niet druk over social media, mailboxen en appjes. Ik maakte me geen zorgen over hypotheken, verzekeringen, volle agenda’s en sociale verplichtingen. Ik had alleen mijn tienerperikelen die toen zo groots voelden, maar die nu vaak vooral aandoenlijk klein lijken.
Maar ook herkenning van wie ik nu ben!
Tegelijkertijd herken ik ook veel van het meisje van toen in wie ik nu ben. Ik mag mijn Pucca-topje dan hebben verruild voor gewone beha’s, inmiddels van de “English proefwerken” zijn verlost en geen denkbeeldige penvriendin meer hebben, maar ik heb nog wel een stukje van het meisje van toen in me. Ik heb nog steeds dezelfde passie voor schrijven, dezelfde open-boekmentaliteit, dezelfde analytische blik op de wereld en dezelfde dagelijkse kleine dingen waar ik intens gelukkig van kan worden. En eigenlijk houd ik zelfs, net als toen, nog steeds een dagboek bij. Vaker Vrolijk voelt namelijk echt wel als mijn dagboekje op het wereldwijde web.
Dus mocht jij nu ergens een doos met oude dagboeken hebben staan: gooi ze niet weg, maar pak ze er eens bij. Pak een kop thee, ga ervoor zitten en geniet van de herinneringen die je zelf ooit aan jouw dagboek hebt toevertrouwd.
Heb jij weleens oude dagboeken teruggelezen?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Geel in huis | 20 okergele woonaccessoires (budgetproof!)
Afgelopen week ben ik flink met een pot okergele verf in de weer geweest. Inmiddels is mijn logeerkamer dan ook voorzien van een zonnige kleur op de muur. Vrolijk werd ik er zeker van! Ook in de rest van mijn interieur kan ik een paar okergele accessoires hier en daar wel waarderen. Daarom ging ik online op zoek naar okergele woonaccessoires voor een niet al te groot budget. Ben jij nu ook op zoek naar geel in huis? Dan ben je aan het juiste adres bij dit artikel met 20 okergele woonaccessoires.
26 simpele self-care ideeën (voor doodnormale dagen)
Selfcare, moet je daarvoor niet naar een meditatieretraite onder de Spaanse zon vertrekken? Of op z'n minst een Happinez-abonnement aanschaffen? Nee hoor, niets van dat alles. Dus niet wegklikken als het woord 'self-care' in jouw allergische hoek zit. Ik denk dat self-care (dingen doen die goed voor je zijn) hem zit in de meest eenvoudige handelingen. Dingen die je vaak zelfs dagelijks kunt doen. Ik heb best wel wat fijne gewoontes, tips en leesvoer ontdekt om op een simpele manier voor meer zelfzorg te zorgen. Dit zijn mijn 26 self-care ideeën.
Minder plastic gebruiken | Hoe wil ik dat aanpakken?
Zeker wekelijks breng ik een zak vol plastic weg naar de ondergrondse container. Hup, plastic zak erin, deur dicht en weer door. Maar eigenlijk is plastic wegbrengen niet zo gewoon. Op internet lees ik steeds vaker over de plastic soep die ik mede creëer door wekelijks mijn plastic verpakkingen naar de plasticstort te brengen. Tijd voor verandering, vond ik. Niet omdat ik het perfect kan doen, maar omdat ik wel graag mijn haalbare steentje wil bijdragen. Minder plastic gebruiken, hoe wil ik dat aanpakken?
Wat leuk dat je je dagboeken hebt terug gevonden en met ons deelt. Ik heb ooit eens een doos met dagboeken gevonden en toen maakte mijn inmiddels ex vriend alles belachelijk, waardoor ik mij zo schaamde dat ik alles heb weg gegooid.
Wees er dus maar zuinig op.
Ah wat zonde en vooral ook ontzettend rot dat je ex-vriend er op zo’n vervelende manier op reageerde! Dagboeken zijn juist zo bijzonder en waardevol.
Leuk is dat! Ik heb een aantal dagboeken en eentje daarvan vond ik heel heftig om te lezen. Ik herkende me in dat kleine meisje.. Maar er stonden ook leuke dingen in, zoals hoe ik mijn huidige vriend in 2008 leerde kennen en hoe verliefd ik ben en was ?
Dagboeken teruglezen is inderdaad soms heel dubbel. Je leest toch ook ervaringen terug die minder fijn waren. Wel heel bijzonder trouwens dat je het begin van de relatie met je vriend in je dagboek hebt beschreven. Misschien nog leuke input voor een huwelijksspeech, mocht het ooit zover komen 🙂
Zo mooi dat je fragmenten uit je dagboeken met ons deelt. Ik heb ook een stapel liggen en heb ze een keer doorgebladerd. Ook ik schreef aan een denkbeelde vriendin 🙂 Ik vond het ook heel ontroerend om mijn hersenspinsels van zoveel jaar geleden (lees 26 jaar :)) terug te lezen. Ik heb de boekjes nu in een mooie doos gedaan.
Wow, echt super leuk! Nu ik dit zo lees is het zo jammer dat ik geen dagboek heb bijgehouden. Nu heb ik een bullet journal, ook wel een beetje een dagboek.
Wat mooi dat jij ook heel wat oude dagboeken hebt teruggelezen en ze nu een mooie opbergplek hebt gegeven. Het is toch best wel bijzonder om na al die jaren weer te kunnen lezen hoe je als klein meisje naar de wereld keek en wat je zoal meemaakte 🙂
Een bullet journal is ook al een mooie vorm van een dagboek. Ik weet zeker dat het over 10 jaar ook al een feestje zal zijn om je oude bullet journals door te bladeren, zeker met jouw prachtige tekeningen erbij 🙂
Oh wat een heerlijk artikel! Min dagboeken beginnen bij klas 3, die wil ik ook altijd nog eens teruglezen. Zo’n lijstje met eisen voor je dream-boy had ik ook, verassend genoeg voldoet kijj huidige vriend bijna volledig aan die lijst en mijn ex dan weer totaal niet ??. Volgens mijn planning moet ik over 3 jaar aan kinderen beginnen dus ik heb nog even
Haha, wat leuk dat je huidige vriend bijna helemaal aan dat lijstje voldoet. Mijn eisenlijstje was zó lang dat er volgens mij niet eens één jongen bestaat die aan alle punten voldoet, haha.
Wel heel tof om dit soort dingen na al die jaren weer te kunnen teruglezen 🙂
Heerlijk! Ik heb onder mijn bed ook twee grote dozen met dagboeken. En daar komen er nog steeds bij, want ik ben nooit gestopt met het schrijven in mijn dagboek. Ja, halverwege 2007 een keer (ik was in 2005 begonnen), maar toen ben ik eind 2008 weer verder gegaan. Het is zo leuk om soms iets terug te lezen en ook te merken hoe enorm je gegroeid bent. En over een jaar zal ik waarschijnlijk hetzelfde zeggen over de huidige verhalen in mijn dagboek.
Superleuk om terug te lezen! Mijn dagboeken bleken vooral vol te staan met verhalen over jongens en als ik het nu lees, vind ik mezelf een beetje een depri puber, haha. Helaas vond ik geen leuke clues over mijn toekomst.
Wauw, wat ontzettend leuk dat je nu nog steeds dagboeken bijhoudt. Ook de herinneringen die je nu maakt, zullen over heel wat jaren onwijs bijzonder zijn om weer eens terug te lezen 🙂 Tijdens het schrijven van mijn dagboeken was ik er nooit heel bewust mee bezig om herinneringen te creëren, maar nu pas besef ik hoe mooi het is om dankzij mijn dagboeken nog altijd een inkijkje in mijn “oude” gedachten te hebben 🙂
Haha, dat hoort vast ook wel een beetje bij de puberteit 😉 Ik kwam ook heel wat verhalen in mijn dagboek tegen over jongens op wie ik een oogje had (waarbij ik dan vooral geen enkele stap zette als dertienjarige held op sokken, haha).
Wat ontzettend leuk om te zien! Haha, ik was vroeger ook dagboek fan en ik schreef er regelmatig in. Ik weet nog wel dat het bij mij na een periode altijd weer afzwakte en dat ik dan ineens zin had om weer in mijn dagboek te schrijven, en dan kocht ik steeds een nieuwe! Hahaha. Daar betrap ik mezelf nu nog weleens op met notitieboekjes :’). Je inspireert me om ook eens mijn oude dagboeken van zolder te halen, ik zal mijn moeder eens vragen of ze die nog heeft. Ik had als kind ook een rijke fantasie en volgens mij schreef ik ook allerlei verhalen in mijn dagboek die niet per se over mijn leven gingen, haha.
Haha, ik geloof dat ik daar ook wel een handje van had. Ik kon nooit wachten om aan een (nog mooier) nieuw dagboek te beginnen 😉
Leuk dat je ook een keer je oude dagboeken wilt bekijken! Het is zo leuk om al je verhalen van toen weer eens terug te lezen.
Gelukkig ben ik blijkbaar niet de enige die haar dagboek ook vol schreef met allerlei random zelf verzonnen verhalen 😛
Wat een ontzettend leuke ontdekking Romy! Ik had laatst ook wat oude dagboekjes terug gevonden. HILARISCH en ook heel beschamend afentoe haha! Ben vooral blij met mijn groei 😉 Liefs
haha dit is echt goud! Daarom moet je oude dagboeken bewaren, niet dat je ze dagelijks leest maar het is zo leuk om ze later nog eens terug te lezen!
Oh wat leuk dat je een paar oude dagboekjes hebt teruggevonden! Sommige verhalen zijn inderdaad wel wat beschamend, maar gelukkig zijn er ook veel verhalen die je juist laten zien hoeveel verder je nu bent dan toen. Vond dat zelf wel mooi om te zien 🙂
Absoluut! Het is zó leuk om dit soort verhalen nu terug te lezen. Ik ben nu echt blij dat ik ooit dagboeken bijhield en die altijd goed heb bewaard.
Ik heb ook al mijn dagboeken nog, maar wil ze eigenlijk versnipperen of verbranden. Stel dat ik vandaag ineens dood neerval en anderen krijgen mijn dagboeken te lezen… dan zouden ze zeker denken dat ik compleet gestoord was, haha!
Haha, er staan inderdaad soms dingen in oude dagboeken die achteraf wat bijzonder of vreemd zijn 😉 Maar juist dat maakt oude dagboeken teruglezen zo leuk. Je kunt ze ook overtypen in Word en er een wachtwoord op zetten. Dan weet je zeker dat niemand ooit met jouw dagboeken aan de haal gaat 😛
Oooh wat leuk! Kan me voorstellen dat je hier wel even zoet mee bent geweest. Lijkt me zo bijzonder om dat allemaal terug te lezen, als een tijdreis naar het verleden. Het lijkt me wel speciaal eigenlijk om te zien hoe je toen dacht en nu. Ik zou echt niet meer weten waar ik me op 12-jarige leeftijd mee bezig hield eigenlijk. Ik schreef vroeger geen dagboeken (jammer!). Ik begon er wel altijd aan maar na een dag of drie kon ik het niet meer volhouden. Haha 😀
Het is inderdaad net een tijdreis om mijn verhalen van toen terug te lezen. Het is zo leuk om daardoor weer een kijkje in mijn leven van 13 jaar geleden te krijgen. Langer dan 3 jaar heb ik het dagboeken bijhouden niet volgehouden, maar 3 jaar is toch al wat 😉
Wat leuk dat je toen zo veel schreef! Toen een leuke hobby en misschien ook uitlaatklep, nu een herinnering.
Zo leuk om te zien waar je als tiener je allemaal mee bezig hield! En wat leuk dat je een penvriendin verzon.
Ik houd al sinds ik vijf was dagboeken bij. Soms wat enthousiaster, soms een tijd niet. Sommige dagboeken vind ik niet leuk om terug te lezen, omdat ik het dan heel moeilijk met mezelf had en vooral op donkere momenten schreef. Ik schreef er de dingen in die ik aan niemand durfde te vertellen. Ik vind het niet zo leuk om te lezen hoe veel zorgen ik me maakte en hoe weinig ik mezelf waard vond.
Andere stukken zijn wel leuk, bijvoorbeeld tijdens de derde en vierde toen ik puberde en allerlei rare “stoere” dingen uithaalde.
Ik schrijf nog steeds. Bijna altijd in boekjes van de HEMA, want die hebben dik genoeg papier voor mijn vulpen. Het helpt om mijn gedachten op orde te krijgen en ik hoop te onthouden wat ik allemaal leer over het leven. Vooral het afgelopen halfjaar is er veel gebeurd, dus zijn er meerdere boekjes doorheen gegaan. Nu heb ik een dikker boekje 😀
Ik heb nooit aan iemand geschreven in m’n dagboeken. Ik schrijf alsof ik tegen een mildere, oudere versie van mezelf praat. 🙂
Wat mooi en bijzonder dat je al zo’n lange tijd dagboeken bijhoudt! Ik kan me wel voorstellen dat de verhalen over donkere periodes wel heftig zijn om terug te lezen. Die stukken heb ik zelf ook wel in mijn dagboek, maar soms haalde ik daar juist kracht uit als ik me realiseerde hoe anders ik nu tegen sommige dingen aankijk. Maar het blijft natuurlijk dubbel.
Wel heel erg mooi dat je nog steeds dagboeken bijhoudt en zo juist de bijzondere momenten en levenslessen vastlegt voor later. En schrijven met een vulpen? Hoe tof is dat! Ik weet zeker dat je al die dagboeken van nu over een paar jaar ook met heel veel plezier zult teruglezen.
Wat leuk om te lezen! En leuk dat jij je dagboeken altijd zo versierd hebt 🙂 Als ik een dagboek bijhield, schreef ik er gewoon in. Maar meestal hield ik het niet vol om erin door te schrijven, waarna ik ze alsnog wegdeed. Dus ik heb niet echt schrijfsels van vroeger als kind. Vind ik ook niet zo erg eerlijk gezegd. Er zijn veel dingen die ik me eigenlijk helemaal niet meer zo wil herinneren. Maar misschien dat ik boven in een doos nog wel wat heb liggen van de middelbare school. Maar daar moet ik nog maar eens naar zoeken 🙂 Haha, dat van die gelpennen en die puccatruitjes herken ik trouwens wel, dat vond ik toen ook helemaal geweldig!
Ik kan me voorstellen dat je bij sommige dingen uit jouw puberteit liever niet nog meer wil stilstaan. Juist fijn om nu verder te gaan met je leven en die dingen zo min mogelijk naar boven te halen <3
Leuk dat je wel naar een doos op zoek gaat met spullen uit die tijd. Misschien kom je nog wat oude agenda's tegen. Dat is wel heel leuk om weer eens terug te zien 🙂
Geweldig leuk om zoiets terug te vinden. Je dagboek ziet er lekker creatief uit en geweldig dat je er ook allemaal verzonnen verhalen in schreef. Zelf gebruikte ik op die leeftijd mijn dagboek vooral om dingen van me af te schrijven. Er staat dus veel in over mijn beste vriendin die suïcidaal was, mijn neefje van tien drie dat kanker had en alle struggles waar ik mee te maken kreeg. Volgens mij heb ik ze ook weggegooid want ik wilde dat allemaal graag achter met laten op gegeven moment.
Jeetje, wat een heftige dingen heb je meegemaakt in die tijd! Ik snap dat je die dagboeken liever wilde wegdoen om er juist niet aan herinnerd te worden. Hopelijk was je dagboek op die leeftijd wel een goede uitlaatklep om die nare dingen een plekje te geven.
Wat leuk om te lezen zo’n terugblik in je dagboeken. Zelf heb ik ooit weleens gepoogd een of meerdere dagboekjes bij te houden, maar uiteindelijk vergeet ik dat. Net zoals dat ik nu met mijn agenda’s en bullet journal doe waar ik afgelopen week over schreef. Maar lijkt me wel leuk, helaas heb ik ze niet meer.
Een dagboek is ook best wel een tijdsinvestering. Ik zou mezelf nu ook niet snel meer een dagboek zien bijhouden. Maar aan de andere kant zijn onze blogs natuurlijk ook al een soort dagboekje 🙂
Wat leuk dat je oude dagboeken bent tegengekomen! Ik schreef op die leeftijd ook naar een denkbeeldige vriendin, genaamd Inge. Ik weet nog hoe volwassen en soms onbegrepen me ik toen voelde, maar als ik de dagboeken nu teruglees moet ik vooral heel erg gniffelen.
Haha, dat herken ik wel. In die tijd vond ik mijn gedachten compleet logisch en had ik het idee dat ik wel heel volwassen was. Nu kijk ik daar bij het teruglezen toch iets anders tegenaan 😉
Wat ontzettend leuk dat je dit durft te delen! Ik geloof dat ik het zelf hoogst ongemakkelijk zou vinden om mijn oude dagboekfragmenten terug te lezen, laat staan om te delen met anderen. Ik heb het dagboekschrijven overigens nooit zo lang volgehouden als jij. Hooguit een paar weken, ofzo? Maar ik had dan wel zo’n 15 (!) penvriendinnen toen ik 14 was. Helaas heb ik daar niets meer van bewaard.
Wauw, je had vast bijna een dagtaak aan het onderhouden van contact met zó veel penvriendinnen. Wel ontzettend leuk!
Mijn meeste dagboekfragmenten van toen ik 13 of jonger was, zijn vrij onschuldig, dus die durfde ik wel te delen. Al heb ik de fragmenten over eerste verliefdheden en dergelijke maar achterwege gelaten. Al is het alleen al omdat je nooit weet wie je ongemerkt ook tot je bloglezers mag rekenen 😉
Ik lees soms wel eens oude dagboeken terug. Ik heb er in het middelbaar een paar gehad, maar ik hield het nooit langer dan een maand vol. Ik heb wel een lange tijd mijn dagboek gehad toen ik begon op mijn vorige school, toen ik in een compleet nieuwe richting kwam. En ik ben wel trots als ik dat lees, maar ook omdat ik weet dat ik gegroeid ben. Ik moet nog heel vaak lachen, want dat was het jaar dat ik les had van mijn vertrouwenspersoon. Als ik me aan het einde van de dag zijn grappen of grappige uitspraken herinnerde, schreef ik ze vaak op. Als ik dat teruglees, ik zie het moment altijd weer voor me. Dan moet ik weer lachen. Sommige dingen veranderen nooit, en ik ben vooral dankbaar hij me zoveel geholpen heeft. Hoe hard ik mede dankzij hem ben gegroeid. Daarnaast heb ik ook een dagboek gehad in het eerste middelbaar. Jongensperikelen hebben er nooit ingestaan, maar ik weet wel dat ik toen chagrijnig was omdat onze klas een spel volleybal had verloren en we rondjes rond de school moesten lopen als ‘verliezers’. Ik vind het vooral grappig. Ten eerste was het niet zo’n ramp, en ten tweede, nu ik op een tweede school heb gezeten ben ik vooral dankbaar dat dat op mijn vorige school was. De school waar ik de laatste drie jaar heb gezeten is twee keer zo groot, neemt bijna een heel huizenblok in beslag. Ik mag blij zijn dat we toen geen rondjes rond de school moesten lopen.
Hoe leuk is het dat je dankzij je dagboek zelfs nog die grappen kunt teruglezen én herbeleven 🙂 Dat zijn de mooie dingen die een dagboek teweeg kan brengen. Net zoals een dagboek, zoals jij ook beschrijft, je kan laten zien in hoeverre je bent gegroeid en veranderd. Dat is ook iets wat ik bij het lezen van mijn dagboek ervoer. En dat terwijl ik als 13-jarige dacht dat ik al wel heel volwassen was, haha.
Ik moest wel lachen om jouw punt over het rondjes om de school rennen. Dan heb je inderdaad mazzel dat dat op een andere school was dan je meest recente school. Het zou wat zijn als je zulke grote rondjes moest lopen 😉
Hihi, daar is ie dan, het inkijkje in de gevonden dagboeken, leuk hoor! Zoals ik op Twitter al zei, heb ik zelf ook een tijdje geleden al mijn oude dagboeken doorgelezen en daar pas een blog over geschreven. De link staat bij mijn reactie 🙂 Grappig hoe jij vroeger al crea-bea was, met veel kleurtjes. Nouja, eigenlijk niet heel erg onverwacht 🙂
Dankjewel voor je leuke, enthousiaste reactie 🙂 Ik vond het zelf ook wel grappig om te merken dat mijn dagboek een bont geheel van kleuren en plaatjes was. Dat wist ik eigenlijk niet eens meer 😉
Ik ga jouw dagboekartikel ook snel lezen. Ik ben heel benieuwd!
Wat superleuk om dit te lezen, je was (bent) echt een dromerig en creatief typetje, vaak zijn dat de beste mensen! 🙂
Leuk dat je een lijstje maakte met punten waarop je trots was bij jezelf. Ik heb mijn dagboeken nog steeds, maar ik was helaas niet zo positief over mezelf toentertijd. Sterker nog, ik heb toen op 13 of 14-jarige leeftijd pagina’s gewijd aan wat ik allemaal lelijk vond aan mezelf.. verder lees je tussen de regels door zoveel onzekerheid, frustratie, verdriet, woede, angst. Echt heel sneu, kon ik mezelf maar toespreken toen. Dat je niet je hele leven onzeker zult zijn, dat het oke is om niet de mooiste te zijn, dat je flaws echt wel leuk kunnen zijn, dat schoonheid niet te meten is aan de lengte van je haar, je omvang, je merkkleding, noem het maar op. Ik word er best verdrietig van als ik hieraan terug denk. Tegelijkertijd heb ik er ook een streep onder gezet en ben ik zeer blij met de persoon die ik vandaag de dag ben. Ik heb mezelf geaccepteerd, ik ben tevreden met mezelf, en ik vind mezelf niet meer ‘minder waard dan de stront onder iemand’s schoenen’. Ik mag er zijn, net als ieder ander.
Oeps, het was niet de bedoeling om m’n praatje hierover te dumpen bij jou! Het voelt alleen erg goed om het ‘uit te spreken’ (typen?) en helemaal bij iemand zo wijs en inspirerend als jij!
Ik sluit m’n reactie toch alsnog positief af, Pucca was zo tof! En wat dacht je van die muis, ik kom niet meer op de naam.. iets met doodle.. Dida ofzo? Argh, help me! ?
Wauw, dat zijn nog eens lieve woorden over mij! Dankjewel! <3
Ik kan me voorstellen dat het heel heftig is om terug te lezen hoe onzeker je als tiener was en wat voor nare dingen je soms over jezelf hebt gezegd. Aan de andere kant is het natuurlijk wel een heel mooi besef dat je nu zo veel verder bent dan toen en zelfs de neiging hebt om je vroegere ik toe te spreken. Toch een teken dat je jezelf enorm hebt ontwikkeld 🙂 Ik heb zelf na deze dagboeken ook wel een periode van grote onzekerheid gehad, maar heb daar geen dagboeken meer van. Daar ben ik stiekem achteraf ook wel blij mee 😉
Het muisje heet Diddl trouwens. Daar was ik in groep 7 en 8 ook gróót fan van. Ik weet nog dat ik zelfs mijn grote Diddl-map meenam naar Oostenrijk voor het geval ik op vakantie mede-verzamelaars zou tegenkomen met wie ik kon ruilen. Haha, prioriteiten 😛
Haha leuk he altijd die oude schrijfsels. Ik heb ook zeker nog oude dagboeken, poezië albums en dergelijke liggen. Zelfs nog oude verhalen van boeken die ik zelf schreef haha. Altijd erg grappig om terug te lezen.
Wat bijzonder dat jij ook nog heel wat schrijfwerk uit je kindertijd hebt liggen. Een poëziealbum heb ik ook nog liggen – ook zo bijzonder! Die moet ik ook snel eens gaan teruglezen 🙂
Omg. Heb jij het dagboek met de ballerina’s ook? Haha. Ik vond de mijne laatst terug (samen met vele anderen trouwens, vroeger schreef ik ook al boekjes vol met dagelijkse beslommeringen, maar anders dan nu in mijn bujo). Geweldig!
Haha, wat grappig dat jij precies dit dagboek ook had! Ik vind hem stiekem nog steeds heel mooi. Leuk dat jij ook heel wat dagboeken hebt bijgehouden als kind! En nu is een bujo daar natuurlijk een mooi alternatief voor 🙂
Dit is zo leuk! Wat tof dat jij vroeger zo stug en volhardend een dagboek hebt bijgehouden. Dat is mij dus nooit langer dan 5 dagen gelukt. Tot ik begon te bloggen, haha.
Echt hilarisch om dit nu terug te lezen lijkt me. Ik heb tijdens het lezen ook een paar keer hardop moeten lachen. Heerlijk! Zo leuk om te zien hoe je als 13 jarig meisje zo’n fantasie had!
Haha, na een paar jaar heb ik de dagboeken ook maar gelaten voor wat ze zijn 😛 Er gaat toch nogal wat tijd in zitten. Maar ik ben nu al heel blij met de paar dagboeken die ik heb, alleen al omdat ik sommige verhalen van toen nu ook hilarisch vind om terug te lezen, haha.