Meer echtheid graag. Daarover schreef Teske laatst een mooie post op Instagram. Ze deed zelf een paar pure onthullingen over onzekerheid, babyharen en uitpuilende wasmanden. Dat zette mij aan het denken: wat zijn stukjes echtheid uit mijn leven die misschien niet zo glamoureus en fantastisch zijn, maar vast wel deels herkenbaar voor anderen? Ik merk dat ik zelf ook regelmatig bij dingen denk “Er is zeker echt niemand anders die dat heeft!”, terwijl dan later blijkt dat ik totaal niet de enige ben. Zo werd die ene vraag deze lijstjesblog met 13 stukjes echtheid uit mijn leven.
13 stukjes echtheid uit mijn leven
1. Ik was ooit heel goed bezig met niet door Instagram scrollen in bed. De laatste tijd verval ik toch weer in oud telefoonverslaving-achtig gedrag. Recepten bekijken is ook gewoon zo leuk. Yup, ook om twaalf uur ‘s nachts. Toch maar weer vaker mijn boek erbij pakken!
2. Dingen die me echt raken, kan ik vaak moeilijk loslaten. Als iets compleet tegen mijn waarden ingaat, dan kan ik daar zo een dag in blijven hangen. Dat had ik laatst toen een professionele fotograaf een foto van me had gemaakt en ongevraagd mijn huid wat meer “gezond bruin” had gemaakt en mijn tanden witter. Ik kon er niet zoveel tegen doen, maar was er zo boos over dat ik er ’s avonds bij het avondeten nog over klaagde tegen Bart. Ik weet het: is een kwestie van óf accepteren óf er iets aan doen. Maar soms vind ik dat zelf nog een dingetje.
3. Soms vind ik het lastig om de leeftijd te hebben waarop veel mensen “aan kinderen denken”. Ik voel me met mijn (over een paar dagen) 29 jaar nog helemaal niet een persoon die in staat is voor een kind te zorgen, terwijl ik als kind altijd altijd riep dat 24-27 jaar een geweldige leeftijd daarvoor is. Hoewel ik een enorme kinderwens heb en zeker weet dat mijn eierstokken ooit heel hard gaan rammelen, voelt dat voorlopig als iets voor “ooit”. Ik denk dat mijn grootste ding de angst is om geen goede moeder te worden. Heel veel keuzes in je leven kun je ongedaan maken of je kunt er een plan B voor bedenken, maar een kind krijgen is vrij definitief. Wat nou als je het dan niet goed doet? Het is bovendien niet alleen een keuze voor jezelf, maar ook één die je maakt voor je toekomstige nageslacht. Ik vraag me soms af: hoe weet je dat je klaar bent voor kinderen? Ben je dat überhaupt ooit? Of moet ik misschien gewoon wat minder horrorbevalverhalen en blogs over borstontstekingen en huilbaby’s lezen?
4. De stapel oud papier stapelt zich hier letterlijk op. Sinds Bart met het geniale idee kwam om daarvoor een opbergbox te maken in een keukenkastje, hebben we al helemaal de neiging om die doos compleet te laten overstromen voordat iemand op het idee komt om naar de papiercontainer beneden te lopen.
5. Ik ben zo verslaafd aan bananen dat Bart – mede op mijn verzoek – altijd netjes vraagt of hij de laatste banaan mag opeten op de dag voor De Grote Weekboodschappendag. Anders ben ik namelijk een tikkeltje bedroefd dat ik veroordeeld ben tot een banaanloos ontbijt.
6. Ik moet en zal altijd de recepttijdschriften van supermarkten meenemen. Puntje bij haaltje haal ik er alleen meestal weinig inspiratie uit en belanden ze na een kwartier in de papierbak, waardoor ik me schuldig voel dat ik me toch niet kon inhouden en 56 pagina’s papier heb verspild. Ach, iedereen heeft zo zijn niet-zo-duurzame imperfecties.
7. Als het op mijn blog aankomt, ben ik een enorme perfectionist. Ik kan soms drie kwartier doen over het maken van de perfecte foodfoto (overigens vind ik het proces op zich al heel leuk), kan heel wat heen-en-weren over met de webbouwer over waar een bepaald knopje moet komen te staan en baal oprecht als blijkt dat ik een artikel verkeerd heb ingepland of als er een suffe typo in een artikel is geslopen. Gelukkig heb ik dat perfectionisme op veel andere aspecten in mijn leven een stuk minder. Maar bij mijn blog… dan zit ik er bovenop.
8. Mijn belangrijkste werkpunt op dit moment is over-verantwoordelijkheid. Ik heb de neiging om mezelf voor alles verantwoordelijk te maken, zowel op werkgebied als privé. Als een opdrachtgever met een spoedding zit en ik heb geen tijd, dan werk ik vaak eerder ’s avonds nog even door dan dat ik denk “Niet mijn verantwoordelijkheid, ik kan niet!”. Ook als ik moe of ziek ben, zal ik niet snel vragen of iemand anders iets van me kan overnemen. Ik blijf het lastig vinden om voor mijn gevoel anderen met mijn taken “op te zadelen”.
9. Vaak genoeg heb ik helemaal geen zin in gevarieerd eten. Hoewel ik een paar keer per week graag experimenteer met nieuwe kookdingen, houd ik ook van vertrouwde favorieten. Puntje bij paaltje zet ik 8 van de 10 keer graag mijn eigen succesrecepten voor ontbijt, lunch of avondeten op repeat. Zo smeer ik elke dag pindakaas op minimaal één boterham, eten we minimaal twee keer per week curry als het aan mij ligt, drink ik bijna altijd dezelfde thee en is mijn ontbijtrecept drie keer van de week dezelfde havermout met cacaopoeder. Never change a winning team!
10. In stilzitten word ik wel steeds wat beter, maar 2,5 uur tv kijken is voor mij te veel gevraagd. Na 1,5 uur krijg ik de kriebels in mijn kont of een intense drang om naar mijn telefoon te grijpen. En als ik die neigingen niet heb, dan is dat omdat ik half in slaap val en simpelweg moe word van het staren naar een scherm. Ik ben gewoon niet zo’n tv-kijker. Althans, niet voor meer dan 1,5 uur achter elkaar. Daarom splitsen Bart en ik films meestal op in twee keer. Hij was helemaal trots op me toen ik laatst Fantastic Beasts in één ruk had gekeken. In de bioscoop gaat films aan één stuk door kijken gelukkig wel zonder problemen.
11. Het zit me weleens in de weg dat ik bij sommige dingen te graag positief wil blijven. Pijntjes of dingen die me dwarszitten kan ik soms wat downgraden omdat ik er niet te veel in wil blijven hangen. Is voor mijn mindset wel goed, maar soms maakt het ook dat ik daardoor bijvoorbeeld met meer pijn zit dan de huisarts weet of dat ik me ergens aan ergerde en dat niet uitspreek. Dan zeg ik bijvoorbeeld tegen iemand dat het geen probleem is dat hij onze afspraak was vergeten en dat ik daardoor een half uur voor niets een meeting-room had openstaan, terwijl ik dat in werkelijkheid heus wel vervelend vond.
12. Ik heb serieuze heimwee. Hoewel ik nieuwe plekken ontdekken geweldig vind, kijk ik er altijd nog meer naar uit om weer thuis te zijn. Vaak zie ik om die reden van tevoren een beetje op tegen vakantie en heb ik er de dag van tevoren ook niet zoveel zin in. Gelukkig laat ik me er niet door tegenhouden, want eenmaal op vakantie geniet ik er ook enorm van. Ik weet inmiddels dat dat gevoel altijd weer wegebt en heb ook wat trucjes om de heimwee veel minder te maken. Maar het maakt wel dat ik de twee dagen voor een vakantie vaak wat minder enthousiast ben dan de meeste mensen met vakantievoorpret.
13. Ik ben serieus verslaafd aan Smintjes. Er gaat hier zeker een pakje per week doorheen. Het gevoel van een frisse adem en iets in mijn mond hebben, vind ik zo fijn dat ik er regelmatig een nieuw blauw snoepje bij pak. Een stuk meer dan nodig is om je adem op te frissen na een stokbroodje kruidenboter.
Is er een stukje echtheid dat jij zou willen delen? Herken je iets uit mijn lijstje?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Hoe maak je van je dromen een succes?
Gisteren kon ik op een mwah-dagje wel een positieve boost gebruiken. Op zo'n dag is er één ding dat mij altijd goed doet: dromen. Hoe kun je die positieve boost immers beter realiseren dan met een blik op de toekomst? Of je nu droomt van een romantisch huwelijksaanzoek of van een gloednieuwe iPhone, dromen zijn waardevol en houden ons staande. Allemaal hartstikke leuk en aardig, maar hoe maak je van een droom daadwerkelijk een succes? In dit artikel deel ik een paar simpele stappen om mee aan de slag te gaan.
Smeuïge havermout met speculoos & banaan (in 5 min. klaar!)
Oh la la speculoos! Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik als kind een pot van dit spul ontdekte. Speculaasjes, maar dan in smeerbare vorm. Als we het in huis hadden, smeerde ik er graag enthousiast mee. Het kon me niet speculoosachtig genoeg zijn! Toen ik laatst van broerlief een pot speculoospasta kreeg, had ik daar een strak plan mee: havermout met speculoos en banaan. Elke hap van dit ontbijtje smaakt lekker zoet en speculaasachtig, en dat met maar één eetlepel speculoospasta. Strooi er wat kruimels van een Lotus-koekje overheen en je hebt al helemaal een perfect herfstontbijt, dat het hele jaar door lekker is om op regenachtige dagen van te smullen. Dit is het recept!
25x wat ik leerde in mijn 25e levensjaar
Volgende week mag ik op 25 mei 25 kaarsjes uitblazen. Een memorabele mijlpaal die ervoor zorgt dat ik weer eens (lekker sentimenteel!) ga terugblikken op mijn leven. Dat doe ik in dit artikel met 25 levenslessen die ik in mijn 25e levensjaar heb geleerd. Dit lekker gevarieerde lijstje bestaat uit bloedserieuze levenslessen, maar ook nieuwe ontdekkingen waar ik niet meer zonder kan en bloopers die ik na dit jaar nóóit meer zal begaan. Lees snel verder!
Mooi en leuk om te lezen. Dat van het oud papier is herkenbaar. Ik bedacht ook dat ik er een grote tas voor in huis zou zetten. Daar kan óók een grote kop op, kan ik je vertellen;).
Interessant om te lezen over heimwee. Als mede-heimwee-mens ben ik wel benieuwd naar de manieren die jij hebt gevonden om toch een fijne vakantie te hebben. Misschien voer voor een andere blog?
Dingen downgraden lijkt me best lastig. Ik snap wel wat je bedoelt als je zegt dat het goed is voor je mindset, maar gevoelsmatig moet je dan dus bij anderen altijd een beetje ‘overdrijven’ om ze goed te laten begrijpen wat jij voelt. Dan overdrijf je niet echt, maar voor jouw positieve mindset wel.
Mooi artikel! Wij hebben ongeveer hetzelfde met oud papier, maar dan niet verborgen in een keukenkastje, maar gewoon in een open doos in de woonkamer… Ik laat bewust zien hoe chaotisch ons huis er nu uitziet, om een realistisch beeld te schetsen.
(Als je een keer wil beeldbellen of chatten over kinderwens/het juiste moment: let me know!)
Het wel of niet besluit over kinderen begrijp ik hoor. Er zijn gewoon mensen – mannen én vrouwen – die meteen weten dat ze echt kinderen willen en hun leven daar opinrichten. Dan zijn er mensen die het min of meer overkomt en er blij mee zijn. En dan heb je mensen die 110% weten dat ze absoluut geen kinderen willen. Het moeilijkste lijkt me als je twijfelt. Maar dan is het verstandig om er met je partner over te praten (het liefst voor je relatie super-serieus wordt). Wat betreft de horror-verhalen: je kan ook morgen uitglijden in de douche en je been breken. Elke dag is er een kans dat je in een medisch horrorverhaal terecht komt. ( … oh, Dae. Positief blijven.) Maar die kans is klein en we wonen in een land waar de medische zorg goed is – niet perfect, maar goed genoeg. Ook moeder-zijn is een taak die je moet delen en delegeren. Je bent niet de enige ouder en je hebt je familie en vrienden om je heen.
Dat gezegd: er is absoluut niks mis mee om kindervrij te blijven als je daar gelukkig mee bent. Ben ik. 110% tevreden. Mis niks, geen rammelende eierstokken, geen spijt, geen gemis. Kinderen zijn geen verplichting.
Dat van de bananen herken ik wel. Ik eet echt elke dag een banaan en ben teleurgesteld als er net te weinig aan een tros zitten 🙂 En voordat we een papier container kregen, hadden we ook een doos in de huiskamer staan waar we het oud papier in bewaarde. Het is trouwens wel te bizar voor woorden dat de container, die best groot is, elke maand proppievol zit.
Ik denk als alleen de angst om geen moeder te worden ligt in het feit dat je bang bent om geen goede moeder te zijn, je dan gewoon zo snel mogelijk moeder zou moeten worden 😉 Ik denk dat jij een super moeder zal zijn, zeker met de voorbeelden van je eigen moeder en oma, dat kan niet missen. Je hoeft niet aan een perfect plaatje te voldoen om moeder te kunnen worden. Ik ben zelf iemand die op mijn 18e al zei dat ik geen kinderen van mijzelf wilde hebben en nu word ik dit jaar 38 en heb ik nog steeds geen rammelende eierstokken en geloof ook niet dat die nog gaan komen. In mijn geval geloof ik dat ik zeker een goede moeder zou zijn als ik wel kinderen zou krijgen, maar bij mij is het dat ik weet dat ik veel waarde hecht aan mijn rust en tijd nodig heb om op te laden. En hoe je het ook went of keert, kinderen kosten tijd en geven drukte, wat er gewoon bijhoort en niet erg is. Maar voor mij persoonlijk zou het teveel energie kosten voor hoe ik functioneer. Wel vind ik het super dat mijn broer nu dus tegen de verwachting in 2 dochters heeft en ik zo een leuke tante kan zijn, die na een half dagje ook weer heel blij is als ze weer naar huis zijn om bij te komen haha 🙂 En dan heeft de jongste als het meezit ook nog eens het Barbie gen van mij meegekregen lijkt het, heerlijk excuus om ongegeneerd met ze mee te kunnen spelen en Barbie cadeautjes bij elkaar te sprokkelen. Als je graag moeder wilt worden, dan denk ik dat het je vanzelf zal overkomen als de tijd rijp is, als je er maar niet teveel over nadenkt 🙂
Veel herken ik. Heimwee naar mijn thuis, ja. Daarom is voor mij 2 of hooguit 3 weken vakantie genoeg. En hoe blij ik dan weer ben in mijn eigen bed te slapen, tussen mijn eigen spulletjes. Die vreugde was het weggaan waard. Liever meerdere korte vakanties als 1 lange. Een wereldreis zou niets voor mij zijn. Kinderen waren nooit een thema voor mij, wel zo makkelijk. Succes!
Heel wat punten zijn voor mij zeker herkenbaar. Hier ook vaak hetzelfde eten op tafel en ook altijd positief willen blijven. Laatst nog besteedde een goede vriendin totaal geen aandacht aan de sterfdag van mijn beste vriendin. Een tijd later zei ze daar sorry voor en dat ze zich schuldig voelde. Uiteraard zei ik dat het niet gaf, terwijl het me eigenlijk wel echt heel erg teleurgesteld had.