Starten op de arbeidsmarkt is één ding. Maar toen ik twee jaar geleden mijn eerste stappen zette in het werkzame leven, kreeg ik daar ook een heel andere uitdaging bij: daadwerkelijk voor werknemer worden aangezien. Nog zeker wekelijks word ik jonger ingeschat dan ik ben. “Jij bent vast de stagiaire” en “Goh, wat voor opleiding doe je nu?” zijn dan ook dingen die ik meerdere keren te horen heb gekregen. Vind ik het een groot probleem om jonger te worden geschat? Nee hoor! Lastig? Ja, dat soms wel qua werk. Ik geef je een inkijkje in mijn overpeinzingen.
Foto gemaakt door Iris Zaagman.
Een terugkerend patroon
Ik schreef alweer 2 jaar geleden een artikel over altijd jonger worden geschat (inclusief gênante foto’s!). Het overkwam mij namelijk al op de middelbare school. Ik was dun en klein, en mijn gevoel voor stijl ging niet veel verder dan de kinderlijke combinaties die ik in Tina tegenkwam. Op zich zag ik er dus wel vrij jong uit. Ook daarna, op de universiteit heb ik zeker vier jaar lang van mensen de vraag gekregen wanneer ik vwo-eindexamen zou gaan doen. Om nog maar te zwijgen over de talloze keren dat ik mijn ID-kaart heb moeten laten zien of mijn ouders erbij heb moeten roepen aan de deur. “Of ben je al wel 18?”. Ja, ik ben 25!
Een bijbaan als pizzabezorger?
Inmiddels maak ik me om die verkeerde inschattingen en vragen niet meer zo druk. Soms kleven er zelfs voordelen aan een (blijkbaar) jonge uitstraling hebben. Zo kan ik met gemak doorgaan voor de lagere tarieven voor studenten (geintje!). En lachwekkend is het zo nu en dan ook nog wel! Zo kon ik er wel om lachen toen ik deze week op mijn werk een flyer voor een bijbaantje als bezorger in mijn handen gedrukt kreeg. Of zou diegene me oprecht een carrièreswitch naar pizzakoerier willen aanraden?
Voor stagiaire aangezien
Toch vind ik het op werkvlak weleens lastig als ik jonger word geschat. Op een blogevent (mijn allerereerste!) kreeg ik bijvoorbeeld laatst twee keer de vraag waar ik stage liep. Verbaasde reacties volgden toen ik aangaf mijn eigen blog te hebben. Ook op mijn vorige werk, waar ik een serieuze baan als communicatieadviseur had, werd ik in het begin regelmatig voor stagiaire aangezien. Niet per se wat je wilt horen als je al onzeker bent aan de start van je carrière en graag wilt laten zien wat je in je mars hebt.
Bewijsdrang
Ik wijt mijn bewijsdrang mede aan het jonger geschat worden. Ik wil op het werk niet schattig gevonden worden of gezien worden als komt-net-om-de-hoek-kijken-meisje. Veel liever word ik gezien als iemand die heus wel tegen een stootje kan. En de benaming “schattig”? Die bewaar ik liever voor als ik mijn volwassen blazers ’s avonds omruil voor een fluffy pyjama. Juist doordat ik vaak jonger word geschat, wil ik bewijzen dat ik heus een volwassen en onafhankelijke vrouw ben. Op het werk, maar ook met volwassen dingen als huizen bezichtigen of regelwerk voor verzekeringen. Ikke zelluf doen!
Student of medewerker?
Tegelijkertijd vraag ik er, nu ik werk op de universiteit, wel een beetje om jonger geschat te worden. Qua leeftijd kan ik prima voor student doorgaan, dus ik kan mensen geen ongelijk geven met hun inschattingen. Maar al met al valt het me nog alles mee. Ik voel me op mijn werk serieus genomen, krijg uitdaging en heb absoluut het gevoel dat ik als een volwaardige collega word gezien. En word ik toevallig op de gangen toch een keer voor student aangezien? Dan zwaai ik graag triomfantelijk met mijn medewerkerspas als subtiele hint dat ik mijn diploma’s echt al een paar jaar geleden in ontvangst heb mogen nemen.
Een dikke plamuurlaag en mantelpakjes?
Natuurlijk zijn er trucjes om er ouder uit te zien. Toch ga ik geen capriolen uithangen die niet bij mij passen om maar ouder geschat te worden. Ik snap dat een dikke plamuurlaag, donkere oogschaduw, felle lipstick en strakke spijkerbroeken me vast iets ouder zouden maken. Als ik mijn kleurrijke jurkjes vervang door deftige mantelpakjes in begrafeniskleuren helpt dat wellicht ook mee. Maar ik doe liever mijn eigen ding, inclusief onvolwassen trekjes. Gelukkig word ik tegenwoordig wel vaker 20+ geschat. Het gaat de goede kant op! En wie mij echt kent en met me praat, zal merken dat ik volwassener ben dan ik er misschien uitzie. Althans, dat hoop ik!
Komt goed!
Ach ja, er zijn ergere dingen. Ik haal gerust nog een paar jaar mijn ID-kaart uit mijn tas als ik alcohol koop en kan de verbaasde blikken over mijn leeftijd prima aan. En wie weet zal het tij nog eens keren. Toen ik op Koningsdag Disney-dvd’s kocht, kreeg ik namelijk de vraag “Vinden uw kinderen deze dvd misschien ook leuk?”. Ik werd verrast door mijn eigen gedachte. “Zie ik er zo oud uit dan?”. Dat ik die gedachte nog eens zou hebben!
Word jij weleens jonger geschat op het werk?
Jaa.. Ik word altijd jonger geschat. Ik ben 23. Maar moet altijd mijn id laten zien. Tuurlijk kan ik ook make-up dragen en er daardoor volwassen uitzien, maar dat wil ik niet. Voelt niet goed. En dan ben ik niet mezelf.
Groot gelijk heb je! Hoe lastig het soms ook is om jonger geschat te worden, het is vooral belangrijk om jezelf te zijn en je niet anders voor te doen. Dat is veel meer waard dan welke leeftijdschatting dan ook 🙂
Eigenlijk best stom dat mensen zulke aannames doen. Werken op de universiteit werkt dan inderdaad niet mee, haha. Op zich niet erg om als student te worden gezien. Qua leeftijd kan het ook nog gewoon. Ik word regelmatig jonger geschat, maar inmiddels is dat een compliment. Eerlijk gezegd snap ik het niet (meer) zo goed, want ik zie echt wel dat ik ouder word. Hopelijk blijf ik daar voorlopig alleen in. Over tien/twintig jaar ben je er misschien extra blij mee.
Haha, qua leeftijdsinschatting was ik er op een baan buiten de universiteit vast beter van afgekomen 😉 Maar inderdaad, het had gekund dat ik nog gewoon studeer!
En inderdaad, hoe ouder je wordt (alhoewel 28/29 nog steeds niet oud is natuurlijk!), hoe minder erg die verkeerde schattingen waarschijnlijk worden. Wie weet zie ik het over 10-15 jaar ook wel als een geweldig compliment 😉
Ik word ook vaak wel jonger geschat dan 33 en dat vind ik op zich niet erg, maar wel als ze nog steeds m’n ID kaart vragen als ik drank haal bij de supermarkt bijvoorbeeld. Dan denk ik: zo jong zie ik er nu ook weer niet uit? Op mijn werk werd ik laatst nog een jaar of 25/26 geschat, haha.
Haha, toch wel bijzonder hoe mensen er soms totaal naast kunnen zitten met het schatten van je leeftijd, zeker ook op je werk of bij de kassa. Ik snap dat je het wel iets te veel van het goede vindt als je zelfs je ID-kaart tevoorschijn moet halen 😉
Wat een leuk artikel, heel herkenbaar ook! (haha, dat heb ik heel vaak met artikelen van jou trouwens) Ik ben 33 maar wordt heel vaak (veel) jonger geschat. Ik was laatst bij de kapper waar ik al jaren kom en daar was een nieuw meisje. Die zei tegen mij: ‘Zo. hoe was het vandaag op school’. EUH WHUT?!?!?! Ik keek haar via de spiegel aan met een opgetrokken wenkbrauw en vroeg haar hoe oud ze eigenlijk dacht dat ik was. Ja, heel zielig eigenlijk, maar ik was ZO verontwaardigd. Ik bedoel, ZO jong zie ik er dan toch ook weer niet uit….? Maar aan de andere kant, als ik straks negentig ben en mensen denken dat ik zestig ben, hoor je mij natuurlijk niet klagen!
Gelukkig ben ik niet de enige die nogal eens jonger wordt geschat. Maar ingeschat worden voor een scholier is inderdaad wel een beetje overdreven! Ik kan me voorstellen dat je daar verontwaardigd over was. Ik vraag me af of dat meisje misschien per ongeluk haar bril had thuisgelaten, want ik kan me er niets bij voorstellen waarom je 18 zou worden geschat. Maar inderdaad, als we de leeftijd hebben bereikt waarop je niets liever wilt dan jonger worden geschat, dan is dit natuurlijk wél ideaal 😉
Leuk artikel. Ik word ook vaak jonger geschat en laat het inmiddels maar zo 🙂
Haha, het klinkt wel herkenbaar, ook al heb ik er inmiddels geen moeite meer mee. Maar toen ik op mijn 24e ging stagelopen op een middelbare school werd het wel irritant. Je wilt toch graag als docent herkend worden en niet als medeleerling. 😛
Haha, de struggles van in het onderwijs werken! Ik kan me voorstellen dat het bij het lesgeven ook wel lastig is als je voor leerling wordt aangezien. Dat is nogal een cruciaal verschil 😉
Ik word ook al-tijd jonger geschat! Nu op mijn werk is dat niet echt een probleem maar op mijn vorige job had ik veel face to face klantencontact en dan kreeg ik ook weleens de vraag of het mijn studentenjob was. Euh nee, dit is mijn vaste werk. En toen ik een studentenjob ging doen in een winkel, kreeg te horen van de verantwoordelijke dat ik wel 18 moest zijn om kassa te mogen doen. Ja hoor, maar ik ben 23 dus dat is dan geen probleem hé? Haha. Mensen hun gezichten zijn ook altijd zo grappig als ze doorhebben dat ze het helemaal fout hadden 😀
Haha, die gezichten als mensen doorhebben hoe oud je werkelijk bent, zijn inderdaad soms wel onbetaalbaar! Maar zo’n opmerking over iets niet mogen omdat je te jong zou zijn, zou ik zelf wel irritant vinden. Ik heb als student ooit bij Hema gewerkt en kreeg toen van een klant te horen “Goh, jij bent zeker de nieuwste en jongste medewerker hier!”. Ik was 20 en de jongste medewerkers daar waren 15… haha! Maar ook in dat geval was zijn gezicht toen ik dat zei wel onbetaalbaar!
Er stond kortgeleden een artikel in de Volkskrant dat mensen die er jonger uitzien ook daadwerkelijk een gezonder, jonger lichaam hebben. Als je twee tweelingzussen naast elkaar zet, en eentje heeft 20 jaar gerookt en de ander niet, dan ziet de roker er daadwerkelijk ouder uit. Hetzelfde geldt voor veel stress, te veel zonnen, en ziektes. Dat maakt het extra positief om jong geschat te worden: dan ben je gezond! (Hoewel het effect bij mensen van onze leeftijd kleiner zal zijn dan bij veertigers en ouder.)
Ik word ook vaak jonger geschat, maar ik word ook wel eens voor een jongen aangezien en vaak hebben mensen totaal geen idee hoe ze me moeten inschatten. Ik ben als bachelorstudent ook een keer voor PhD’er aangezien 😀
Uiteindelijk gaat het er vooral om dat mensen je vertrouwen als je iets weet, want het moet wel duidelijk zijn dat je al best een hoop werk- en levenservaring hebt.
Ah, dat is nog eens een positief bericht! Daar houd ik me graag aan vast als ik weer eens jonger wordt ingeschat 😉
Grappig eigenlijk dat mensen er bij jou in verschillende opzichten weleens naast zitten met inschatten! Ik moet zeggen dat ik het soms bij andere mensen ook wel lastig vind om hen in te schatten. Bij mijn assertiviteitscursus dacht ik de oudste te zijn en daar met allemaal studenten te zitten. Maar toen iedereen zich voorstelde, bleken twee meiden 28 en 29 te zijn. Had ik ook nooit verwacht! Dat geeft maar aan hoe moeilijk het soms is om leeftijd te schatten.
Maar inderdaad, het belangrijkste is het vertrouwen dat mensen in jou hebben en wat je aan kennis of levenservaring hebt. Ik vind het zelf dan ook wel een mooi compliment als mensen zeggen dat ik wijs overkom wanneer ik praat, terwijl ze me op basis van mijn uiterlijk jonger zouden hebben geschat.
Ik word juist altijd ouder geschat. Toen ik 16 was liep ik al een kroeg van 25+ binnen zonder problemen en op mijn 23e werd ik 34 geschat (toegegeven, wel door iemand die ze niet allemaal op een rijtje had). Maar ook bij mijn huidige werkgever hoor ik vaak terug ‘Ben jij pas 26? Dat meen je niet!’
Als ik straks 35 ben, dan hoop ik dat ik geen 45 word geschat… Dat zou wel jammer zijn haha
Dat kan natuurlijk ook nog! Ik kan me voorstellen dat ouder geschat worden ook weer zijn voor- en nadelen heeft, net als jonger worden geschat. Maar inderdaad, laten we hopen dat je op je 35e vooral niet ouder wordt geschat 😉
Dit is nu echt een artikel waarin ik zo veel herkenning vind. Ik word ook altijd jonger geschat. DIt komt omdat ik helemaal niet lang ben (1m55) en ook een wat jonger gezicht heb, net als jij. Ook ik heb enorme bewijsdrang omdat ik heel vaak jonger word geschat. Ik doe ook altijd extra mijn best om zo professioneel mogelijk over te komen en wil dan ook altijd mijn werk goed doen of goed voorbereid ergens heen gaan. Het werkt alleen niet altijd. Zo ben ik een aantal keer afgewezen voor een stageplaats of voor een bijbaan, omdat men mijn uitstraling wat jong vond overkomen (terwijl zij er wel bij zeiden dat ik mij qua persoonlijkheid wel volwassen gedroeg, maar dat ik geen arbeidsvoorwaardegesprekken met medewerkers mocht voeren puur om het feit dat ze bang waren dat ik niet serieus genomen zou worden door die medewerkers.), dat kwam toen echt hard aan, want aan mijn uiterlijk kan ik niet zo veel doen. Ja, een hele plamuurlaag make-up erop smeren, maar zo ben ik niet en ik wil daardoor ook niet veranderen.. Ook bij instanties als de bank, de kapper, de supermarkt en verzekeringen word ik er vaak aan herinnerd dat ik er jong uitzie. Mensen reageren dan helemaal verbaasd dat ik 22 jaar ben. Laatst dacht iemand ook dat ik in vwo 5 zat, terwijl ik een pre-master student ben en een afgestudeerd HR-professional. Ik ben daar soms echt onzeker over als mensen mij beoordelen op mijn jonge uiterlijk, maar door de jaren heen heb ik er wel mee leren omgaan. Als mensen vriendelijk zijn, lach ik met ze mee en zeg ik ook dat het wel vaker gebeurd dat mensen mij zo jong schatten. Maar als mensen op een botte manier er iets over zeggen, wat ik een aantal keer gehad heb, sta ik ook wel mijn mannetje en geef ik ook wel eens een sneer terug.
Dus ik herken heel erg wat je hier beschrijft. Je bent niet de enige! Straks als we 40 zijn worden wij waarschijnlijk als 25-jarige geschat en dat is alleen maar prettig! Mijn vriend grapt ook altijd dat als we 50+ zijn hij er waarschijnlijk oud uitziet, maar dat zijn omgeving dan denkt dat hij een hele jonge vrouw van 25 heeft haha! Laten we het hopen 🙂
Wel super fijn dat je dit verhaal deelt! Het doet mij ook goed om te lezen dat ik niet de enige ben die hier regelmatig mee struggelt!
Dankjewel voor je uitgebreide reactie! Wat mooi om dat horen dat je herkenning vindt in mijn verhaal. Andersom vind ik het ook prettig dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt en heb ik jouw reactie ook met veel herkenning gelezen.
Jeetje, wat rot om te horen dat je zelfs weleens voor stageplaatsen of bijbaantjes bent afgewezen om het feit dat mensen je jonger inschatten! Eigenlijk mag dat volgens mij niet eens. Iemand die daar zo naar kijkt, zou jou als stagiair of werknemer om die reden eigenlijk al niet waard zijn. Maar ik snap dat zoiets vooral heel rot is om te horen! Ik heb zelf ook weleens het idee gehad dat mijn jonge uitstraling voor mensen meetelde bij een afwijzing voor een sollicitatie. Niet fijn om zoiets te merken!
Goed dat je er nu wat minder onzeker instaat en ook je mannetje kunt staan als je een opmerking krijgt waar je niet van gediend bent. En bij mensen die vriendelijk zijn, kun je inderdaad maar het beste lachen om die verkeerde inschatting. Als ik op mijn werk jonger wordt geschat, zeg ik vaak ook gewoon stellig “Nee, ik werk hier!” of “Nou, ik ben al 2,5 jaar geleden afgestudeerd”. Ik geef dan ook wel aan dat ik vaker jonger word geschat. Maar het lucht alleen al op om meteen te laten merken dat ik zo’n opmerking niet heel geslaagd vind 😉
En inderdaad, over heel wat jaren zijn we dankbaar dat we altijd jonger worden geschat! Jouw vriend boft straks maar met zijn vriendin die eruitziet als 25+, haha.
Ik word zelf ook altijd jong geschat, ben 24 maar de meesten denken dat ik 17 ben. Ik kleed me chique en vrouwelijk dus misschien ligt het gewoon aan mijn gezichtje, haha. En die truucjes, daar heb ik niet eens aan gedacht haha. Maar dat is niks voor mij. Waarom er ouder willen uitzien als je er jonger uitziet?? 😉
Precies! Ik zie eigenlijk ook het nut niet zo goed in van moeite doen om er veel ouder uit te zien. Er komt vast een leeftijd waarop we heel blij zijn dat we jonger worden geschat 😉
Ja, heel herkenbaar! Ik ben 25 en soms denken mensen echt dat ik nog maar 18 ben. Echt handig is het niet als je voor de klas staat. Een tijdje geleden gaf ik een invalles en toen zei een van de leerlingen: “Bent u mevrouw dan? Ik dacht dat u in havo 5 zat, ofzo.”
Oh jee! Ik snap dat dat als docent niet is wat je wilt horen. Wel lastig, lijkt me. Aan de andere kant zijn leerlingen misschien ook minder goed in het schatten van leeftijden dan volwassenen 😉 Ik weet nog dat ik van sommige leraren ook totaal geen idee had of ze bijvoorbeeld in de 20 of tegen de 40 zouden zijn 😉
Ik ben 26 en kan nog regelmatig mijn id laten zien. Heb ooit gehad dat een man dacht dat mijn id vals was en hij hield hem tegen de lamp. Het ongeloof op zijn gezicht was wel echt onbetaalbaar ondanks dat ik het toen behoorlijk irritant vond. Dit was wel 2 jaar gelden zoiets.
Maar goed het word wel steeds iets minder vaak me id laten zien maar nog steeds hoor! En ik hoor dus ook terug dat ik best wel wijs ben voor me leeftijd haha. Dat is wel leuk dan weer om te horen. En als ik 40 ben ik er vast blij mee. Bij the voice deed laatst ook een vrouw mee van 38, en ik en mijn vriend schatte haar 27. Ik had echt zo iets van wauw nee echt en mijn reageerde WHAT NEE ECHT NIET!
Mensen hun reacties zijn vaak best grappig en het is ook wel grappig om zelf een keer aan die andere kant te staan vol verbazing. Maar in het onderwijs lijkt me lastig. Op het mbo werd mijn mentor van 26 toen vaak aangezien voor student door andere docenten en dan kon ze weer eens met haar pasje zwaaien haha. Ze leek me 20 en niet 16 omdat ze ook dus nog regelmatig haar id kon laten zien.
Laten we het vooral als compliment zien, hoe irritant het soms ook is.
Ik ga me ook niet anders voor doen, door veel make-up te dragen. Ik ben overgens 1.75 lang dus heeft niet altijd wat te maken met of je klein bent. Vooral het koppie denk ik dan. En me gezicht is best wit. Word vaak sneeuwwitje genoemd. (Donkerbruine ogen en haar ook). Misschien dat dit ook mee speelt. Ik wil mezelf in ieder geval ook niet veranderen. Ik ben wie ik ben en daar ben ik trots op!
Oh echt? Haha, dan stond die bewaker wel flink te kijk toen je ID-kaart wel gewoon echt bleek.
Maar inderdaad, eigenlijk is jonger geschat worden ook gewoon een leuk compliment. En sowieso ben je goed zoals je bent – of je nu jonger wordt geschat of niet. En zoals jij ook zegt: er komt een leeftijd dat we het vast geweldig vinden dat we niet voor 40 of 50 worden aangezien 😉
Mijn leven lang word ik al jonger geschat. Toen ik jong was vond ik dat echt heel vervelend. Van dit is mijn zusje (was mijn vriend), hij schaamde zich omdat ik er zo jong uitzag (overigens meteen uitgemaakt haha) tot de opmerking, waar is je moeder, bij de ingang van een club. Deze gebeurtenissen ben ik niet vergeten, waren echt nare gebeurtenissen. Nu ik tegen de 60 loop vind ik het juist heel leuk. Ik krijg nu opmerkingen als, jeetje echt waar, hoe doe je dat. Hang je met je hoofd in de vriezer of wat voor crème gebruik je. Dus Romy. Later ga je echt heel blij worden hiervan.
Wat rot dat je op die leeftijd vaker zo jong bent geschat! Zeker als puber is dat echt niet wat je wilt horen. Groot gelijk dat je die relatie meteen hebt uitgemaakt overigens!
Maar ik kan me voorstellen dat je op latere leeftijd juist blij bent als je jonger wordt geschat. Dan is het opeens eigenlijk een heel mooi compliment! 🙂
Leuk artikel, mooi geschreven Romy! Al kan ik me wel voorstellen dat het ook wel lastig is om vaak jonger geschat te worden. Eerlijk gezegd zou ik het denk ik ook wel een belediging vinden als ik veel ouder werd geschat, haha. Mijn kleine neefje en nichtje dachten dus dat ik 28 was, hahaha! Maar goed, dat zijn natuurlijk kinderen, dus ik neem het ze niet kwalijk ;-). Voor hen lijk ik waarschijnlijk al heel oud… Ik word doorgaans nooit echt veel ouder of veel jonger geschat, maar mensen denken wel vaak dat ik student ben. Irritant! :p
Heeeel herkenbaar! Maar tegenwoordig overkomt het me iets minder vaak dan voorheen. Mijn broertje durfde nu zelfs wel te stellen dat ik aardig dicht bij mijn eigen leeftijd in de buurt kom ;p. Ohjee. Maar vorig jaar had ik nog stagiairs die dachten dat ik 25 was. Die zaten er dus (toen) 6 jaar naast. Vond ik niet erg.
Vroeger overkwam het me alllltijd. Waar al mijn vriendinnen op hun 15e zomaar alle kroegen konden binnenlopen, werd ik zonder pardon naar buiten gebonjoerd want ‘ik was nog laaaaang geen 16’. En later bij kassa’s, bioscopen en weet ik het wat nog meer is het me regelmatig overkomen. Vind het stiekem wel een beetje jammer dat die periode voorbij is. Terwijl ik het vroeger natuurlijk harstikke irritant vond!
Ouder geschat worden lijkt me inderdaad ook niet ideaal! Of nou ja, tenzij je ergens naar binnen wilt komen waar je eigenlijk te jong voor bent 😉
Gelukkig maar dat jij gewoon op leeftijd wordt geschat, behalve als je neefje en nichtje je moeten inschatten 😉 Maar dat voor student worden aangezien, is inderdaad ook wel een dingetje. Ik vraag me weleens af waar de grens ligt dat ik dat niet meer te horen zal krijgen, haha.
Haha, op zich wel goed om te horen dat je blijkbaar een keer op een punt komt dat je “aardig dicht bij je leeftijd in de buurt komt” 😛 Maar ik snap dat je dan ook weleens juist terugverlangt naar het jonger worden geschat. Op dit moment irriteert het me wel als ik me bij dingen waarvoor je 18 moet zijn, moet identificeren. Maar wie weet komt er ook bij mij wel een moment dat ik juist baal dat iedereen me op leeftijd schat 😉
Herkenbaar! Ik word ook altijd jonger geschat. Ik was ook altijd klein en mager, en ik denk dat dat ook zeker een rol speelt. Het is nog niet zo erg dat ik een folder voor pizza’s bezorgen in mijn handen krijg of echt als stagiaire word aangezien, maar een keer op vakantie konden mensen daar niet geloven dat ik echt al 19 was. Je zag hun monden echt openvallen toen ik het vertelde! Tegenwoordig word ik meestal nog steeds wat jonger geschat en als ik cliënten op het werk zeg dat ik al 26 ben, zeggen ze dat ze me dat zeker niet hadden gegeven. Tegenwoordig vind ik het niet meer zo erg. Jonger geschat worden werkt alleen maar in je voordeel als je straks ouder bent 😉 Dan hebben wij het sowieso goed voor elkaar!
Dat zeker! Over een aantal jaar zijn we vast heel blij dat we een stuk jonger worden geschat dan we zijn. Een paar jaar jonger geschat worden, heeft op zich ook wel weer wat. Als mensen me bijvoorbeeld 22 schatten, vind ik dat helemaal prima. Maar echt voor stagiaire worden aangezien, vind ik nooit zo’n succes, haha.
Ik word wel eens jonger geschat, maar niet zo jong dat ik nog een stagaire blijk te zijn 😉 Meestal is het zo eind de 20 en ik ben er nu 33, dus ja dat kan er nog door volgens mij 😉 Er was ooit wel eens iemand die mij 10j ouder had geschat, maar dat vond ik uiteraard minder fijn. Ik heb het haar vergeven, want ik zag haar amper op de werkvloer. Ik ga daar nu echt niet moeilijk over doen. Er zijn ergere dingen, denk ik dan.
In mijn tienerjaren werd ik ouder geschat en kwam ik makkelijk disco’s in waar ik nog niet in mocht. 🙂
Maar ergens rond mijn twintiger jaren is dat omgedraaid en wordt ik jonger geschat dan ik ben. Mij hoor je niet klagen. 🙂
Die paar jaar verschil moet inderdaad nog wel kunnen 😉 Maar ik snap dat je ouder geschat worden ook niet echt fijn vindt, zeker niet als de schatting 10 jaar hoger is dan je echte leeftijd. Ach, er bestaan inderdaad ergere dingen. Als de mensen om je heen je maar wel op leeftijd weten te schatten.
Hihi, ik kan me voorstellen dat er een punt komt waarop het juist fijn is om jonger geschat te worden. Wie weet denk ik er over een paar jaar ook zo over 🙂
Fijn artikel ?
Inschattingsfout van leeftijd dit overkomt me heel vaak….
Anderen hebben het vaak min.
Fijn weekend ?
Dankjewel! Ik wens jou ook een fijn weekend. Leeftijd schatten blijft ook gewoon lastig. Daar houd ik me ook maar aan vast 😉
Ik word weleens jonger geschat, maar meestal is dat buiten mijn werk. Maar lang niet zo extreem als bij mijn man, die na zijn 40e nog zijn ID moet laten zien om een biertje mee te krijgen.
Grappig is ook dat wanneer mensen weten hoeveel werkervaring je hebt en hoe oud je kinderen zijn, ze je meteen een stuk ouder schatten.
Haha, oh jee! Dat van je man klinkt wel heel extreem inderdaad.
Ik kan me wel voorstellen trouwens dat het hebben van kinderen of werkervaring ook al helpt om niet veel jonger geschat te worden. Als mensen weten dat ik op de VU werk en hiervoor al ergens anders heb gewerkt, schatten ze me vaak ook wel gewoon op leeftijd.
Ik raak altijd binnen in de Kinepolis voor het tienertarief omdat de kassamensen daar altijd schijnen te denken dat ik pas 17 ben. Mooi meegenomen! Ook op mijn werk als nieuwe medewerkers mijn leeftijd vragen of horen zijn ze verbaasd. Maar dat is door mijn kledingstijl, het feit dat ik geen make-up draag. Dat vind ik niet erg. Als ik elke dag in chique kleding moet lopen met een laag make-up, hoeft het voor mij niet. Liever mezelf en als 17-jarige worden ingeschat dan. Mijn vertrouwenspersoon zei wel altijd dat ik enorm wijs en volwassen praat voor mijn jonge leeftijd. En dat vond ik altijd een heel mooi compliment!