Terwijl ik overal lees over mensen die aan het ontpillen zijn, nam ik juist het drastische besluit om wél aan de pil te gaan. De mini-pil in mijn geval! Niet zonder slag of stoot. Ook niet geheel vrijwillig. Maar uiteindelijk wel met volle overtuiging. Omdat ik in mijn eigen zoektocht naar anticonceptie vooral stuitte op veel negatieve ervaringen met de pil, vind ik het belangrijk om ook mijn tegenovergestelde verhaal te delen. Dit is mijn ervaring met de mini-pil (Cerazette) tot nu toe. Spoiler: als voormalig pil-scepticus ben ik verrassend tevreden.

Mijn verhaal: van koperspiraal naar niets naar mini-pil

Laat ik beginnen bij het begin. Vanaf mijn puberteit tot dit jaar ben ik altijd hormoonvrij door het leven gegaan. Ik liet in mijn puberteit een koperspiraal plaatsen: een spiraal zonder hormonen. Over hormonale anticonceptie had ik de nodige niet-zo-positieve verhalen gehoord, dus mijn besluit stond vast: geen hormonale polonaise aan mijn lijf. Tien jaar lang heb ik aan de koperspiraal gezeten (met één verwisseling van de spiraal tussendoor).

Ik weet dat er wisselende verhalen zijn over de koperspiraal (zo las ik laatst over Christiana’s slechte ervaring daarmee) en dat ook koper wat met je lijf kan doen. Maar ik heb persoonlijk alleen maar positieve ervaringen met de koperspiraal. Dat kan mazzel zijn uiteraard. En een kleine kanttekening: het verwisselen van de spiraal was wel allesbehalve een pretje. “Voel je je helemaal oké?”, vroeg de gynaecoloog voordat ik wegliep. Ik knikte braaf en ging aan de wandel, om vervolgens voor de balie lijkbleek weg te trekken en daarna een half uur suikerklontjes etend op een brancard te liggen omdat het toch niet “helemaal oké” ging.

Maar los van dat wit wegtrekken bij het verwisselen ben ik persoonlijk positief over de koperspiraal. Als ik geen menstruatie-issues had gehad, was ik absoluut aan de koperspiraal gebleven.

Toch iets anders?

Maar die menstruatie-issues zorgden dus voor een kink in de kabel. De afgelopen twee jaar werd mijn menstruatie steeds heftiger. Ook met ibuprofen achter de kiezen zat ik soms dubbel in mijn stoel van de menstruatiekrampen. De kruiken waren niet aan te slepen en het was soms knap lastig om in calls met opdrachtgevers mijn gezicht in de plooi te houden terwijl het voelde alsof mijn hele buik zich samenspande. Daarnaast had ik veel bloedverlies. De laatste maanden moest ik zelfs midden in de nacht mijn wekker zetten om mijn tampon op tijd te kunnen verwisselen.

Na twee jaar ontdekte ik dé reden voor al dat menstruatiegedoe: ik heb adenomyose. Dat is een vorm van endometriose, waarbij weefsel ingroeit in mijn baarmoeder. Dat verklaarde in één klap de heftige krampen en de zware ongesteldheid. En er was nog een reden dat ik zo heftig ongesteld was: de koperspiraal. Die verergert namelijk bij bijna elke vrouw de menstruatie iets. Dat hoeft niet erg te zijn als je van jezelf geen groot maandelijks bloedbad hebt. Maar het is mogelijk wél een probleem als je van nature al een heftige ongesteldheid hebt, zoals bij mij het geval is.

De gynaecoloog was resoluut: “Aan mensen met adenomyose raden we een koperspiraal niet aan. Haal dat ding eruit!”. Zo lag ik een paar weken later bij de huisarts om het metalen ding na vijf jaar te laten weghalen. Ik gaf mezelf twee maanden de tijd om na te denken wat ik dan wilde.

Hormoonspiraal? De pil? Iets anders?

De gynaecoloog had me geadviseerd om vanwege de adenomyose mijn menstruatie stop te zetten. Om twee redenen:

1. De ingroei van baarmoederweefsel wordt met elke menstruatie groter. Daardoor kunnen de klachten ook steeds erger worden.
2. Bij adenomyose heb je vaak heftige menstruaties. De menstruatie stopzetten is (naast een baarmoederverwijdering, wat niet echt een optie is bij een kinderwens) de enige echte oplossing om van de pijn af te komen.

Het kwam erop neer dat ik twee opties had: de hormoonspiraal of de pil (en die dan doorslikken).

Het feest dat anticonceptie heet

Die weken nadenktijd waren op z’n zachtst gezegd geen feest. Ik had ooit bewust gekozen voor hormoonvrije anticonceptie. Nu voelde ik me door mijn niet-meewerkende lijf verplicht om voor iets te kiezen wat ik liever niet in mijn lijf wilde. Uiteraard struinde ik het hele internet af, keek ik tig YouTube-video’s en las ik allerlei ervaringsblogs. Maar hoe meer ik las, hoe angstiger ik werd.

Sowieso heb ik talloze blogs gelezen over ontpillen, maar kwam ik bijna nergens mensen tegen die juist met volle overtuiging áán de pil waren gegaan. Ik las over mensen die spontaan 15 kilo waren aangekomen, die veel puistjes ontwikkelden, die zich niet meer zichzelf voelden of die door de pil depressief werden. Alles kwam voorbij! Hoe verder ik zocht in de krochten van Google en YouTube, hoe huiveriger ik werd om dit kleine pilletje aan mijn dagelijkse routine toe te voegen.

Ook over de Mirena en de Kyleena-spiraal kwam ik allerlei verhalen tegen. Wederom: dat waren de ergste horrorscenario’s. Maar toch, ik zag mezelf dit gewoon niet nemen (en was ook bang voor een nieuwe flauwvalsessie bij de arts).

Natuurlijk wist ik ook wel dat dat maar individuele ervaringen zijn en dat mijn lichaam anders kan reageren. Maar als je al niet volledig achter een keuze staat, dan helpen die verhalen niet mee.

Van Google-zoekacties naar vriendinnenadviezen

Na een tijdje besloot ik om Mr. Google links te laten liggen. Het is immers niet gek dat je geen positieve ervaringen leest. De meeste mensen zijn eerder geneigd om negatieve ervaringen te delen dan om eens lovend te vertellen over iets waar ze weinig van merken.

In plaats van mezelf verder bang te googelen, sprak ik er met een vriendin over. Opeens kwam zij met een optie waar ik nog niet van had gehoord… de mini-pil. Oftewel: Cerazette.

Aan de mini-pil (Cerazette)

Die vriendin vertelde dat zij al jarenlang de mini-pil slikt, ook tegen heftige menstruaties. Toen ik hoorde over haar ervaring met de mini-pil, ging er haast een zucht van opluchting door mijn hele lijf. Ein-de-lijk hoorde ik over een anticonceptiemiddel waarvan ik wel dacht “Dit durf ik aan zonder dubbel gevoel.”

Zo zat ik een week later bij de huisarts met een strak plan: de mini-pil moest het worden. Het frappante is dat mijn huisarts in mijn situatie helemaal niet aan de mini-pil had gedacht. Ik heb de mini-pil zelf als optie aangekaart (ik voel me soms echt een betweterige googelaar als ik bij de huisarts zit!) en ze vroeg zich ook hardop af waarom ze zelf niet op dat idee was gekomen. Geen slecht idee dus blijkbaar als je, zoals ik, hevig ongesteld bent, maar ook geen fan bent van hormonen.

Wat is de mini-pil?

De mini-pil is een anticonceptiepil die maar één in plaats van twee hormonen bevat. Een “normale” anticonceptiepil (ook wel “combinatiepil” genoemd) bevat zowel oestrogeen als progesteen. De mini-pil bevat enkel progesteen. Net als de gewone pil beschermt hij je tegen zwangerschap en kun je er je menstruatie mee stopzetten. Per jaar worden minder dan 5 van de 1000 vrouwen die de mini-pil slikken door de pil heen toch zwanger. Dat is hetzelfde aantal als bij de gewone pil.

De mini-pil wordt meestal geadviseerd aan vrouwen die borstvoeding geven, maar hij is ook prima geschikt voor vrouwen die niet net een bevalling achter de rug hebben (zoals ik). Dat vrouwen met borstvoeding juist deze pil aangeraden krijgen, is niet voor niets. Het hormoon oestrogeen (dat dus in de gewone pil zit) kan in de eerste weken na de geboorte de productie van moedermelk verminderen. Dat effect heeft de mini-pil niet. Daarnaast is oestrogeen in de combinatiepil verantwoordelijk voor andere mogelijke bijwerkingen, zoals vocht vasthouden. Ook daar heb je bij de mini-pil dus iets minder kans op.

Wat verder kenmerkend is voor de mini-pil, is dat je geen stopweek hebt. Je slikt de pil dus altijd door. Het is belangrijk dat je de pil elke dag om (ongeveer) hetzelfde tijdstip inneemt. Anders beschermt hij je mogelijk minder goed tegen ongewenste zwangerschap.

Mijn ervaring met de mini-pil: het begin

In november startte ik dus met de mini-pil. Je begint met deze pil op de eerste dag van je ongesteldheid. Alleen dan biedt hij direct na een paar dagen bescherming. Als je op een ander moment start, ben je de eerste 7 dagen nog niet volledig beschermd. Ik wachtte dus netjes af tot de eerste dag van mijn menstruatie en begon toen met slikken.

De mini-pil moet je verplicht doorslikken, waardoor je – op een enkele doorbraakbloeding na – niet meer ongesteld wordt. Dat is precies wat bij mij de bedoeling is. Ongesteldheid veroorzaakt de pijn en maakt de adenomyose erger. Van die pijn wilde ik af, dus moest ik mijn ongesteldheid stoppen.

De vriendin waarschuwde me al voor mogelijke doorbraakbloedingen. Je kunt soms door de mini-pil heen (licht) ongesteld worden. Het verschilt heel erg per persoon hoe vaak je dit hebt. Bij sommige mensen is dit heel vaak; andere mensen (zoals ik) hebben er nauwelijks last van. volgens Thuisarts heeft één op de twee vrouwen nog af en toe bloedingen door de mini-pil heen.

Wat is mijn ervaring met de mini-pil na drie maanden?

Inmiddels ben ik een paar maanden aan de mini-pil. Ik had nooit verwacht dat ik er zo enthousiast over zou zijn. Mijn menstruatie is volledig weg en daarmee zijn ook alle menstruatieklachten als sneeuw voor de zon verdwenen. Zo bizar na twee jaar maandelijks met veel pijn te zitten! (Overigens zijn mijn darmklachten er niet door opgelost; daar hoop ik nu met voeding een verschil in te maken.)

In de eerste maand had ik nog wel wat menstruatieklachten zoals anders, maar daarna heb ik nergens last meer van gehad. Ik had verwacht nog wel doorbraakbloedingen te krijgen, maar heb tot nu toe geen enkele doorbraakbloeding gehad, enkel een paar druppeltjes bloedverlies (en dat klop ik natuurlijk meteen even af.)

Verder merk ik zelf niet echt iets van de bijwerkingen. Thuisarts noemt de volgende bijwerkingen (in mijn bijsluiter stonden ook o.a. gewichtstoename en vocht vasthouden en een afgevlakt gevoel):

• hoofdpijn;
• haaruitval;
• pijn in je borsten;
• acné;
• stemmingsklachten.

Mijn gewicht is exact hetzelfde, qua gevoel merk ik weinig verschil met eerst en ook van de andere bijwerkingen heb ik zelf geen last. Dat terwijl ik best huiverig was voor mogelijke bijwerkingen.

Ik ben al met al tot nu toe mega-tevreden, en dat voor iemand die altijd compleet anti-anticonceptie met hormonen was. Natuurlijk moet je bij de pil wel elke dag eraan denken dat je hem trouw slikt. Maar ik ben het nog nooit een dag vergeten, en heb van het nemen van de pil een vast moment na het tandenpoetsen gemaakt.

Mijn advies: staar je niet blind op individuele anticonceptie-reviews online

De reden dat ik dit artikel plaats, is niet dat ik nou zo graag over anticonceptie praat. Ik doe het toch omdat dit soort verhalen mij hadden geholpen toen ik een paar maanden geleden voor het anticonceptie-dilemma stond. Ik las vooral verhalen van vrouwen die zwaar ontevreden waren over hun hormonale anticonceptie. Begrijp me niet verkeerd: die verhalen zijn absoluut heel belangrijk om te vertellen. Maar soms heb je geen keuze en móet je voor hormonen gaan. Slechte verhalen zijn er al zoveel, dus wilde ik graag mijn positievere geluid laten horen.

Mijn ervaring met de mini-pil is oprecht heel goed. Natuurlijk kan dat een kwestie van mazzel hebben zijn, en het kan bij anderen anders uitpakken. Maar ik heb gemerkt dat anticonceptie met hormonen niet altijd slecht hoeft te zijn. Althans, niet voor mij.

Als je vraagtekens zet bij de pil en met eenzelfde soort dilemma zit als ik, weet dan dat ook de mini-pil een optie is.

Wat ik je sowieso wil meegeven en wat ik zelf achteraf anders had gedaan: verlies je niet in alle negatieve reviews die online staan. Besef dat mensen niet snel geneigd zijn om op een vrije avond eens een positieve recensie te schrijven over een pil als ze van die pil niets merken (in positieve zin). Het is geen Airbnb waarover je eens een gezellige review achterlaat. Mensen zullen sneller reviews plaatsen als ze negatief zijn.

Durf ondanks verhalen van anderen je eigen keuzes te maken als jij ergens anders in staat. Jouw lichaam kan compleet anders reageren. En houd in je achterhoofd: stoppen kan altijd nog. Dat is ook wat ik me inprentte toen ik met de mini-pil begon.

Samengevat: mijn ervaring met de mini-pil

Voor wie de informatie hierboven een wat lange lap tekst vindt, volgt hier de korte samenvatting van mijn ervaring met de mini-pil.

Maar die nadelen wegen voor mij niet op tegen de voordelen. Wat een verademing om niet meer elke maand dubbel te liggen van de pijn! Achteraf had ik gewild dat ik me minder druk had gemaakt door Google, want de mini-pil bleek voor mij een goede zet.

P.S. Dit artikel gaat over mijn persoonlijke ervaring met de mini-pil. Ik ben natuurlijk geen arts en de mini-pil is wel een medicijn dat door een arts moet worden voorgeschreven. Vraag je je af of dit iets voor jou is? Plan dan een consult met je huisarts in of bekijk de pagina van Thuisarts voor meer informatie.

Heb jij ervaring met de mini-pil (of de gewone pil)? Herken je iets van mijn anticonceptie-dilemma’s?