De één zweet peentjes voorafgaand aan een mega-belangrijke presentatie. Een ander waagt zijn leven aan een bungeejumpkoord. En ik? Ik deed ook iets spannends: mijn muur een ander kleurtje geven. Zaterdag moest het gebeuren. In onze verfoutfits en met kwasten, rollers en afdekzeil in de aanslag waren Bart en ik er klaar voor. Voortaan zou de muur achter mijn bank niet meer lichtblauw zijn, maar de kleur Flexa Rich Butterscotch krijgen. Gelukkig beviel de kleur me in het echt net zo goed als in de pot. Oftewel: geen retourtje GAMMA, wél een blogartikel om je de kleur te laten zien!

Een nieuwe kleur, maar welke?

Al in maart kwam ik tot de conclusie dat mijn woonkamer toe was aan een nieuw muurkleurtje. Of beter gezegd: dat IK daaraan toe was. Maar welke kleur moest het worden? Ik heb nogal wat borden op Pinterest afgestruind en kwam met een hele lading kleurenkaartjes van GAMMA terug. Ik kocht zelfs vier kleurtesters van Flexa, om er uiteindelijk met geen één helemaal blij te zijn. Eerst spookte het door mijn hoofd om voor oudroze te gaan. Toen werd grijsblauw een belangrijke kanshebber. Daarna twijfelde ik over terra cotta of lichtbeige. Je raadt het al: die zijn het allemaal niet geworden.

Dé kleur: Flexa Rich Butterscotch

En opeens was-ie daar. Dé kleur! Op de interieurblog van Enter My Attic (liefde voor haar mooie vintage huis!) spotte ik de kleur Flexa Rich Butterscotch: een kleur tussen beige, oudroze en terra cotta in. Een soort warme bruintint. Zo’n kleurtje zoals je dat alleen kent van de mierzoete toffees (duh, vandaar de naam Flexa Rich Butterscotch natuurlijk!). Ik vond hem direct prachtig staan bij haar mosterdgele bank. Volledig overtuigd was ik alleen zelf nog steeds niet. Zou het wel passen bij mijn blauwe bank? Heb ik dan niet te veel verschillende kleuren? Is het niet te donker? Lastig, lastig.

Uiteindelijk dwong ik mezelf om de kleur gewoon maar mee naar huis te nemen (even voor de goede orde: afgerekend en wel dus!). Typisch iets voor mij om naar GAMMA te gaan om een pakketje af te geven en nogal spontaan terug te komen met dé pot verf. Ik kon er niet meer onderuit: mijn muur zou caramelkleurig worden.

Van lichtblauw naar caramel

Waarom ik mijn muur verfde? Nou ja, ten eerste omdat het kan en omdat dit me een leuk coronaproject leek. Ten tweede omdat ik merkte dat het lichtblauw niet meer bij me paste. Toen ik in dit huis kwam wonen, was ik vooral van het principe “hoe meer kleur, hoe beter”. Dat vind ik nog steeds een goed principe, maar inmiddels ben ik toch meer van de warme tinten. Ik vond het blauw in mijn woonkamer in combinatie met alle andere kleuren wat te koel. Misschien niet volwassen genoeg. Niet zo vrouwelijk. Zoiets.

Met de meubels en andere kleuren in mijn woonkamer ben ik nog steeds heel gelukkig, maar de muur was het gewoon niet meer helemaal. En aangezien je voor een verfbeurt niet veel meer nodig hebt dan een pot verf, een paar uur van je tijd en een portie geduld, leek een mini make-over me zo’n slecht idee nog niet. Mocht je het je afvragen: ik ben duidelijk niet zo iemand die haar interieur vijf jaar hetzelfde houdt, omdat het wel goed staat. Mijn vriend kan erover meepraten…

De eerste vegen met Flexa Rich Butterscotch

De eerste vegen verf op de muur vond ik mega-spannend. We spraken af achter de bank te beginnen. Als de kleur “het” niet zou zijn, zou er niet meteen geen weg meer terug zijn. Na twee vegen kreeg ik toch de zenuwen. “Oh nee, wat een poepkleur”, schoot er nog even door mijn hoofd, gevolgd door een aantal toepasselijke “Sh*t, wat heb ik gedaan!”-gedachten. Toch werden de twee vegen vijf vegen. En toen ik een paar stappen achteruit zette, zag ik het: dit was wél precies wat ik wilde. Toen mijn vriend – een paar uur later dan ik – ook wel overtuigd was dat dit “best wel heftige kleurtje” mooi staat, was ik er definitief over uit. De caramelkleur mocht blijven.

En mocht je het je afvragen: dat vind ik nog steeds. Ik kijk wel tien keer op een dag over mijn schouder naar de muur vanaf mijn werkplek. Heel blij ben ik met dit warmere geheel! Ik kan me voorstellen dat veel mensen het lichtblauw misschien mooier vinden of er, net als ik eerst, even aan moeten wennen. Maar ik ben zelf heel gelukkig met mijn nieuwe woonkamerkleurtje. En dat voor iemand die altijd riep dat bruin “geen kleur” is…

Een kat met twee klussende baasjes

Het grappige is dat Pippa ook even moest wennen aan haar verbouwde woonkamer. Het is ook wat: dat je middagdutje op een relaxte zaterdag woest verstoord wordt door jouw mensen die zo nodig het hele huis moeten verbouwen, de bank verschuiven en je zelfs twee uur opsluiten in de gang omdat ze je te nieuwsgierig naar de verfpot vinden kijken.

Toen Pip later de kleur op de muur voor het eerst zag, stond ze zeker vijf minuten met haar kop naar de muur gericht te staren. Na een korte inspectie ontdekte ze gelukkig al snel dat haar kattenmandjes er nog steeds stonden en dat haar voerbak ook niet van plaats was veranderd, en vond ze het wel weer best. “Mensen, je kunt ze ook nooit alleen laten…”

Nog meer veranderkriebels

Ik zou ik niet zijn als ik de volgende dag ook meteen met andere spullen in huis zou gaan schuiven. Er volgde een bestelling bij De Bijenkorf voor nieuwe kussens, uiteraard in bijpassende kleuren. Ook stofte ik een “oud” tafeltje uit mijn werkkamer af en stond ik om 8 uur ’s ochtends al met planten, potten en vaasjes te schuiven. Inmiddels ben ik helemaal tevreden met mijn veranderde interieur. Het voelt alsof de woonkamer meer past bij wat ik zoek: warm, volwassen en tegelijkertijd nog net zo vrolijk gekleurd als eerst. Yup, in deze kamer kom ik de gedeeltelijke lockdown wel door!

Mijn veranderkriebels lijken weer gestild. Voor hoe lang? Dat durf ik niet te zeggen.

Wat is het laatste dat jij hebt veranderd aan je woning?