Het is vandaag weer tijd voor een update van mijn vorderingen bij de fotografiecursus die ik volg. Ik blijf het heerlijk vinden om met mijn camera te experimenteren. Jarenlang heb ik de handmatige stand op mijn camera angstvallig vermeden, maar inmiddels begin ik in te zien hoe fijn het is om alles zelf in te stellen. De afgelopen weken oefende ik verder met scherpte-diepte en licht en probeerde ik verschillende soorten witbalans uit.

Alle foto’s in dit artikel zijn trouwens onbewerkt. Ik merk dat ik het als perfectionist nog best lastig vind om foto’s te laten zien die niet een beetje verfraaid zijn. Het voelt een beetje hetzelfde als zonder make-up over straat lopen… Maar goed, van een blotebillengezicht gaat niemand dood en van onbewerkte foto’s evenmin.

Foto 1 was een klein experiment met een boom vol herfstblaadjes die ik langs de straat zag staan. Ik fotografeerde tegen het licht in en het resultaat waren deze gele blaadjes tegen een spierwitte achtergrond. Naar mijn bescheiden mening is het best een geslaagde foto. Ik vind het overbelichte eigenlijk wel een leuk effect geven en ook de scherpte-diepte is gelukt.

Bovenstaande foto maakte ik in het bos. Ik werd dolenthousiast van deze elfenbankjes en maakte er talloze foto’s van. Achteraf vind ik de foto wel wat saai. Het was leuk geweest als er ergens iets van kleur in zit, maar misschien is dat gewoon mijn persoonlijke voorkeur. Wel ben ik blij met de scherpte-diepte. Ik ben zo blij dat ik eindelijk weet hoe ik die met mijn diafragma-instellingen kan creëren. Er is echt een wereld voor me opengegaan.

Nog een foto waarop ik met scherpte-diepte aan de slag ging, is de bovenstaande. Deze hebben jullie een tijdje geleden al voorbij zien komen in een blog over kattenliefhebbers. Toen ik deze hanger zag, had ik direct een beeld voor een foto in mijn hoofd. Ik wilde Paco vaag op de achtergrond hebben, starend naar de hanger. Gelukkig had ik de mazzel dat Paco toevallig precies deed wat ik wilde en deze foto was het resultaat.

Bovenstaande foto maakte ik ook in het bos. De besjes vond ik te mooi om aan voorbij te lopen. Over de kleuren van de foto ben ik achteraf niet zo tevreden. De besjes lijken niet zo rood als in het echt. De scherpte-diepte is wel geworden zoals ik wilde. Overigens maakte ik deze foto met mijn nieuwe lens, die ik bij de kringloopwinkel op de kop heb getikt voor een prikkie. Maar daarover binnenkort meer in een apart blogje.

Daarnaast ben ik de afgelopen weken aan het oefenen geweest met de witbalans en het diafragma en de sluitertijd zo aanpassen dat wit echt wit wordt. Oei, wat vind ik dat lastig! Zoals je op de foto hierboven kunt zien, heeft Paco op foto’s vaak niet de spierwitte kleur die hij in het echt heeft. Op zich kende ik het knopje witbalans al wel. Dat had ik in mijn nieuwsgierigheid al ooit ontdekt. Maar meestal liet ik de witbalans op zonnig of bewolkt staan. Laat dat met een witte kat nou vaak niet werken.

Van mijn docent leerde ik dat je soms niet moet kijken naar het weer waarin je fotografeert, maar naar het beeld dat je wilt creëren. Als ik Paco echt wit wil laten lijken, stel ik mijn camera bijvoorbeeld in op kunstlicht als ik bij daglicht fotografeer. Hierboven ziet hij er daardoor toch aardig wit uit.

Ook voor mijn blog is het een must dat wit weer echt wit wordt. Ik zie op andere blogs zoveel mooie foto’s voorbijkomen, maar heb het idee dat bij mij de achtergrond toch altijd wat gelig of juist blauw is. Daar probeer ik de laatste tijd veel mee te oefenen. Over bovenstaande foto van mijn Catrice nagellak ben ik wel tevreden wat betreft de witbalans.

Op de foto hierboven gebruikte ik juist de witbalans voor foto’s in de schaduw. Daardoor komt het herfstsfeertje net iets beter naar voren. Zo leuk om te zien wat voor effect een andere witbalans op een foto kan hebben!

Conclusie

Fotograferen blijft gewoon een proces van vallen en opstaan, maar juist dat vind ik er zo leuk aan. Soms zijn mijn foto’s echt grote missers (de ergste daarvan heb ik jullie bespaard!), maar soms ben ik juist blij verrast. Ken je dat gevoel dat je op je cameraschermpje het resultaat bekijkt en onder de indruk bent van je eigen kunnen? Ik denk dat ik dat het leukste vind aan fotografie, dat onbeschrijflijke gevoel als je iets onverwachts precies vastlegt zoals je wilt.

Wat vind jij van deze foto’s? Tips zijn welkom! 🙂