Dat het alweer 3,5 jaar geleden is dat ik – een bedrijf – rijker de KvK uitliep. Niet te geloven soms! Ooit startte ik dit ondernemersavontuur als “bedrijfje” (ja, zo noemde ik dat toen) voor in de late uurtjes naast mijn fulltime baan. Inmiddels ben ik volledig eigen baas. Een feestje, kan ik je zeggen. Ook zeker omdat je als ondernemer tig kansen krijgt om te groeien en minstens zoveel kansen om daarbij hard op je bek te gaan. Over dat laatste heb ik het al eens gehad. In het kader van niet vergeten om soms trots te zijn, vandaag 5 dingen waarin ik ben gegroeid.

1. Accepteren dat niet elke klant mijn klant moet zijn

Het is volgens mij een bekende valkuil voor elke startende ondernemer: nog net niet door de kamer dansen bij elke klant die jou weet te vinden. Wauw, schakelt zij echt mij in? Jeetje! In die valkuil ben ik ook heel vaak getrapt. Met als gevolg dat ik soms opdrachten aannam die qua onderwerp niet pasten of dat ik werkte voor mensen met wie ik eigenlijk geen duidelijke klik had. 

Totdat begin dit jaar een businesscoach tegen me zei: “Ja maar, je bent toch geen ondernemer geworden om opdrachten te doen die je niet leuk vindt?! En klanten hebben toch ook liever dat je eerlijk bent dan dat je met tegenzin aan hun tekst zit?!”

Daar had ze een punt. Nogal zelfs.

Sindsdien kijk ik kritischer naar opdrachten die binnenkomen. Ik weet beter waar *jeukwoorden-alert aan* mijn kracht ligt. Maar ik ben ook gaan inzien bij wat voor soort opdrachten ik niet in mijn kracht sta *jeukwoorden-modus uit*. Zo schrijf ik op dit moment vooral veel blogs, whitepapers en infoteksten voor mooie merken waar ik 100% achter sta. Salespagina’s doe ik minder vaak, omdat daar mijn hart niet heel hard van klopt. Laat mij maar ingewikkelde materie uitpluizen, meedenken over content, mooie onderwerpen bedenken en dat dan in woorden gieten.

Steeds meer ben ik gaan inzien dat als ondernemer niet elke klant jóuw klant hoeft te zijn. Ook niet als mensen enthousiast bij je aankloppen. Je mag kritisch zijn, juist om je klant zo goed mogelijk te kunnen helpen. Voel je dat jij niet de juiste persoon voor diegene bent? Of andersom, dat diegene niet jouw ideale klant is? Geef het direct aan. De ander waardeert het ook alleen maar als je eerlijk bent.

2. Ondernemen op mijn eigen (introverte) manier

Toen ik begon met ondernemen, werd ik bij elke cursus of coaching doodgegooid met dat ene woord: sales. Daar moet je blijkbaar iets mee, zo leerde ik. Je moet kunnen pitchen op netwerkborrels. Je moet überhaupt naar netwerkborrels gaan. Je moet je gezicht laten zien.

Het eerste jaar heb ik enorm mijn best gedaan om dat allemaal leuk te vinden. Ik ging naar allerlei afspraken, dronk kopjes thee met mensen, haalde opdrachten uit borrels. Maar dit jaar ging ik inzien dat ik daarmee mezelf in een extravert hokje probeerde te proppen waar ik helemaal niet in pas.

Bovendien ging ik met een agenda met allerlei sociale afspraken (als in: structureel meer dan één op een dag)  vaak over mijn eigen grenzen. Ik was kapot als ik op één dag twee lange gesprekken en een afspraak buiten de deur had gehad.

Dit jaar ben ik het anders gaan doen als introverte ondernemer. Ik ben productiever gaan werken en plannen, verdeel calls over de week en zeg ook gerust dat ik tussen bepaalde tijden niet bereikbaar ben. Verder heb ik sinds corona geen netwerkborrel meer bezocht en daar ben ik niet erg rouwig om. Ik merk dat ik op mijn eigen (introverte) manier ook klanten kan werven. Gewoon goed werk leveren, jezelf laten zien op Instagram, af en toe iets zinvols op LinkedIn plaatsen en ervoor zorgen dat je klanten tevreden zijn is een vorm van acquisitie die beter bij mij past.

Sinds ik besef dat ik als introvert niet gek of afwijkend ben, heb ik er sowieso meer vrede mee om niet altijd het sociale dier uit te hangen. En dat terwijl ik toch veel leuke contacten heb en zeker dagelijks inspirerende mensen spreek.

3. Alleen op opdrachten reageren die 100% mijn ding zijn

Er zijn altijd wel mensen die een tekstschrijver, fotograaf of wat je ook bent nodig hebben. Tof natuurlijk! Maar ik ben wel gaan leren om niet op elke mogelijke oproep enthousiast te reageren.

Zo was ik in het begin heel fanatiek in Facebook-groepen voor ondernemers. Ik stak dan al snel een half uur in een mooie mail naar diegene, terwijl ik daar vervolgens niets meer op hoorde. Hetzelfde geldt als je op LinkedIn getagd wordt voor een opdracht. Vaak ben je dan een van de velen die reageert en is de prijs uiteindelijk doorslaggevend. Maar moet je dat willen: tegen tientallen anderen opboksen en worden afgerekend op een paar euro in plaats van op kwaliteit?

Tegenwoordig reageer ik niet vaak meer op oproepjes. Alleen als ik ergens spontaan enthousiasmekriebels van in mijn buik krijg, steek ik al mijn energie in een motivatiemail. Bij dat soort opdrachten kan ik vaak ook veel beter argumenteren waarom ik dé persoon ben en voel ik dat ook in elke vezel zo in plaats van dat ik denk “Voor mij tien anderen”. 

4. Niet alles moet nu

Best gek eigenlijk: ik ben vrij gestructureerd en vergeet bijna nooit iets, maar toch was mijn to-do-list in het begin van mijn ondernemersbestaan altijd veel en veel te lang. Het probleem was dat ik zelf te snel in de actiemodus schoot. Belde iemand om iets op te pakken? Dan ging ik direct met mijn agenda schuiven om het snel te kunnen doen. Ik wilde gewoonweg mensen niet laten wachten.

Het afgelopen jaar heb ik die “Dit moet nu!”-modus leren uitschakelen. Ik maakte eerder van veel opdrachten een spoedje, ook als ze dat helemaal niet waren. Sinds dit jaar zeg ik vaker dat ik bijvoorbeeld pas over twee of drie weken tijd heb voor een eerste intake. Natuurlijk pak ik weleens spoedjes op. Hoort erbij, en is soms ook juist leuk! Maar het grappige is dat ik door meer tijd te kopen voor mezelf, ben gaan ontdekken dat mensen meestal helemaal niet verwachten dat je direct aan de slag gaat. Zo zei ik laatst tegen iemand dat ik over twee weken kon starten en antwoordde diegene juist “Oh, dat is lekker snel!”.

Dus mocht jij ook soms een gespannen gevoel hebben – of je nu ondernemer bent of in loondienst werkt – koop tijd voor jezelf en kijk wat de ander zegt.

Vaak gebeurt er echt geen ramp als je netjes communiceert dat de planning van iemand anders niet haalbaar is, of als je aangeeft dat deze week niet lukt. In veel gevallen verwachten mensen dat ook helemaal niet.

5. Durven hard onderuit te gaan zonder daar wat van te vinden

Als je de lessen hierboven leest, klinkt het misschien alsof ik nooit meer op mijn muil ga. Nee joh, niets is minder waar. Ik had laatst nog een week waarin ik te veel werk had gepland, leer nog regelmatig bij over ‘nee’ zeggen (en vind dat heus nog weleens lastig), en ik ontdek ook nog regelmatig verbeterpunten in mijn werkwijze, voorwaarden en urenschatting. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Dat alles is niet erg. De momenten waarop ik met mijn ogen dicht in mijn eigen valkuilen trap, zijn vaak achteraf het meest leerzaam. Ze leren me om mijn aanbod te blijven finetunen, te blijven werken aan mijn zelfvertrouwen en dwingen me ook om nooit te stoppen met leren. Ik schaam me er dan ook niet meer voor als iets in de soep loopt; als ik maar kijk hoe ik het voortaan anders kan doen.

Het kan soms lastig zijn dat je veel in je eentje moet doen als ondernemer en voor issues geen leidinggevende hebt bij wie je – ten einde raad – kunt aankloppen. Maar de positieve keerzijde is dat je daardoor steeds zelf naar oplossingen moet zoeken en wordt gedwongen om aan je valkuilen te werken.

In mijn loondienstbanen zocht ik vaak het eindeloze werken aan jezelf, de verantwoordelijkheid en spannende uitdagingen. Nou, dat alles heb ik gekregen, hoor. Vind ik misschien wel het aller-allermooist aan ondernemen.

In welk opzicht ben jij gegroeid in je werk?

Dit artikel bevat een samenwerking met Sustainable Jobs.