Had ik maar een andere keuze gemaakt. Of eerder die relatie verbroken. Of niet die sollicitatie verprutst. Had ik maar niet op ‘Send’ gedrukt toen ik deze onhandige e-mail zonder spellingscheck de deur uit deed. Had ik maar… Die zin is bij veel mensen vast wel eens door het hoofd geschoten. Ook bij mij zeker wel een keer of duizend – als het niet meer is. Totdat ik op een gegeven moment besefte dat het me nergens bracht. Of in ieder geval geen stappen vooruit. Ik besloot die zin vrolijk uit mijn leven te bonjouren en heb hem nog geen dag gemist. Om deze 6 redenen!
1. “Had ik maar…?” Spijt brengt je niets!
Ik geloof niet dat het je iets brengt om met spijt op beslissingen terug te kijken. Ook ik maak soms keuzes die ik beter niet had kunnen maken. Dat varieert van kleine dingen (iets te rijkelijk chilipoeder over het eten strooien) tot grotere keuzes (in een situatie blijven hangen die je niet helpt). Maar als ik terugkijk, heb ik van geen van al die keuzes spijt.
Heeft even geduurd voordat ik er zo in kon staan trouwens. Als puber en begin-twintiger waren angst, onzekerheid en willen pleasen vaak de basis voor keuzes die ik maakte. Niet het beste team aan raadgevers! Toen het me steeds beter lukte om die lastige drie-eenheid meer los te laten, bleef ik alleen lang hangen in het idee “Had ik maar…”. Had ik maar eerder andere keuzes gemaakt. Of ten minste eerder aan de bel getrokken.
Totdat ik besefte dat ik met dat soort gedachten niets opschoot. Ik had heel veel stappen vooruit gezet, maar door die gedachten bleef een stukje van mij altijd in het verleden hangen. Daarom probeer ik beslissingen van vroeger nu niet meer als iets te zien om spijt van te hebben. Als ik de lievelingstrui van vriendlief te heet zou wassen, zeg ik daar heus ‘sorry’ voor. Maar spijt van dingen die ik één, twee of zelfs tien jaar geleden heb gedaan, heb ik niet. Al is het maar omdat ik de tijd toch niet kan terugdraaien.
2. Dingen gebeuren soms met een reden
Misschien krijg je de kriebels bij het lezen van die zin. Zweverig is-ie wel een beetje. Maar het is toch dé zin die ervoor heeft gezorgd dat ik anders naar spijt-achtige gevoelens ben gaan kijken. Ik geloof dat zowel de geweldig goede keuzes als mijn grootste fails uiteindelijk iets goeds teweeg hebben gebracht. Al was het soms maar het besef dat dit niet de juiste weg was en dat ik dus maar iets anders moest proberen.
Als je niet een paar keer hard onderuit was gegaan, zou je ook niet hebben ontdekt wat wél de goede manier is. Liefdesverdriet om mislukte dates brengt je dichterbij de échte ware (en dichterbij zelfliefde, ook belangrijk!). Een werkplek waar je elke dag met frisse tegenzin naartoe gaat, motiveert je om uit te zoeken wat dan wél de droombaan is die bij je past. Een verkeerde studiekeuze leert je om voortaan wél te kiezen met je hart.
Ik ben achteraf soort-van-blij dat het leven soms rotte tomaten naar me heeft gegooid. Zonder die rotte tomaten was veel moois dat ik nu heb nooit op mijn pad gekomen. Dan was ik niet gaan nadenken over persoonlijke groei en over wat ik écht wil. En dan was sowieso Vaker Vrolijk er niet geweest.
3. Je maakt elke keuze met de kennis van dat moment
Neem jezelf de keuzes die je eerder hebt gemaakt niet kwalijk. Je kunt ze toch niet terugdraaien. Bovendien heeft de jongere versie van jou ze gemaakt omdat je met je kennis van toen dacht dat dit het juiste was. Misschien denk je nu met terugwerkende kracht “What was I thinking?”, maar besef dat je op dat moment oprecht dacht hier goed aan te doen. Misschien maakte je je keuze destijds op basis van angst, boosheid of omdat je niet beter wist.
Kijk niet met schaamte terug op wie je was. Kijk vooral met trots naar waar je nu staat en besef dat je daar niet zou staan als je hiervoor niet die persoon van vroeger was geweest.
4. Fouten zijn het begin van succes
Nog een reden om niet te denken in “Had ik maar…”: als je een keer een foutje maakt, vergaat heus de wereld niet. Ook al lijkt het vreselijk als je bijvoorbeeld onhandig uit de hoek komt op het werk, een sollicitatiegesprek verprutst (jouw woorden) of een keuze maakt waar je achteraf helemaal niet blij mee bent, het is het einde van de wereld niet.
Elke keer dat jij een foutje maakt, kom je een stap verder richting wat wél een handige aanpak is. Zo ben ik als ondernemer tig keer onderuit gegaan (gratis werk leveren, mezelf veel te krappe deadlines op de hals halen, heel veel koffieafspraken plannen die toch niets opleveren, etc.). Nog steeds doe ik soms dingen waarbij ik mezelf wel voor mijn kop kan slaan. Zo heb ik – net als ieder ander – wel duizenden dingen in mijn leven “fout” aangepakt. Van tikkeltje onhandig tot volledig de plank misslaan. Been there, done that.
Foutjes zijn er juist om een champagnefles voor te ontkurken en een confettikanon voor te openen. Oké, bijna dan! Vieren komt misschien pas later. Maar punt is: zonder eerst een keer onderuit te gaan, had je nooit je successen behaald. Ook ik kan achteraf zeggen dat mijn meest onhandige acties me soms de mooiste lessen hebben opgeleverd.
5. Je doet het goed genoeg
“Had ik maar” komt vaak voort uit perfectionisme. Tja, ook ik wil het liefst meteen de juiste keuzes maken, alles van een leien dakje laten gaan en vol trots mooie successen op Facebook zetten. Maar hé, ook zonder Mrs. Perfect te zijn die altijd hoge ogen gooit bij anderen doe je het goed genoeg. Je hoeft niet uit te blinken en jaloersmakend goed te zijn in alles wat je doet. Liever niet zelfs. Dat zou maar saai zijn.
Ook zonder al die dingen ben je goed genoeg. Meer dan dat eigenlijk. Wees gewoon jezelf – met je talenten en je imperfecties, met je prachtige karaktereigenschappen en ook met de karakertrekjes die je zelf liever arm dan rijk zou zijn. Doe je best, zet al die kanten van jou in en vertrouw op wat jouw stemmetje en hart je op dit moment influisteren. Meer dan dat kun je niet doen.
6. Je hoeft niet te zijn wie je was
Ten slotte nog een aller-allerlaatste inzicht dat ik per se ook nog in dit artikel wilde proppen. Het leven is geen dichtgeslagen boek is. Elke dag is een nieuwe pagina, die jij zelf kunt invullen en waarop je kunt beslissen dat je het voortaan helemaal anders doet. Realiseer je dat wie jij in je verleden was niet hoeft te bepalen wie je nu bent. Dat je eerder bepaalde keuzes hebt gemaakt, betekent niet dat je daar vandaag niet op mag terugkomen. Je kunt elke dag besluiten om het vanaf nu over een andere boeg te gooien.
Geen enkele keuze is in beton gegoten. Dat anderen er misschien aan moeten wennen als je de dingen voortaan anders doet (die ene klant die dacht dat jij altijd op zaterdag om 21.00 uur nog bereikbaar bent), betekent niet dat je niet kunt veranderen. Juist dan is nu hét moment om jezelf en anderen te laten zien hoe je het vanaf nu wel aanpakt.
Joh, had ik maar eerder beseft dat “Had ik maar…” nergens voor nodig is.
Heb jij weleens last van deze gedachte?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Pasta met doperwtensaus, geitenkaas & groene groenten
Geef mij een bord vol met groenten, pasta en kaas, en ik ben al snel gelukkig. Maar toen een creatieve kookbui laatst verrassend lekker uitpakte, was ik al helemaal een gelukkig mens. Doperwtjes zijn hier favoriet, maar ik had ze nog nooit gepureerd gegeten (behalve vroeger in de Olvarit-hapjes dan). Tot afgelopen weekend dus. Deze pasta met doperwtensaus bleek een groot succes, zeker in combinatie met geitenkaas. Zin in een simpele, lekkere en goed gevulde maaltijd? Ik deel dit recept met tortellini graag met je.
Action shoplog: knutselspullen in vrolijke kleuren
Gisteren had ik een druk dagje en besloot ik mezelf tussendoor op een bezoekje aan Action te trakteren. Daar vond ik de nodige Sinterklaas-cadeaus. Uit voorzorg laat ik die alleen nog niet zien op mijn blog: je weet maar nooit wie er nog meer een kijkje neemt op mijn blog... Wel laat ik vandaag een aantal knutselspullen zien die ik voor weinig geld in de schappen zag liggen bij Action. Een ding kan ik alvast verklappen: dit keer ging ik vooral voor kleur, kleur en nog meer kleur. Kijk je mee wat ik zoal kocht?
Inkiekje #55 | Browniepost, babyshower & bloesemtroost
Dat de afgelopen week een achtbaanrit was die ik je niet zou aanraden, deelde ik gisteren al in dit artikel. Maar voorafgaand aan dat alles en ook tussen het afscheid nemen en verdriet door, maakte ik vele kiekjes van de dingen die mij troost of een fijn gevoel gaven. Zo laat ik je een van mijn beste Too Good To Go-buiten ooit zien, had ik een verrassings-babyshower voor een vriendin en stond er plotseling een ui in bloei. Verder waren er bloesems, toepasselijke opa-en-oma-baksels en een Pip die werken haast onmogelijk maakte.
Heel mooi artikel weer Romy! En ook wel een eyeopener voor mezelf. Die zin “had ik maar…” komt zo nu en dan nog wel voor in mijn gedachten… Maar net wat jij beschrijft, aan spijt heb je niks, dingen gebeuren soms met een reden en van fouten leer je. Het is alleen maar goed voor mijn ontwikkeling, maar mijn perfectionisme zit dat soms enorm in de weg. Vooral de zin die je schrijft: “Foutjes zijn er juist om een champagnefles voor te ontkurken en een confettikanon voor te openen.” vind ik een hele goede. Ik kan mezelf vervloeken en straffen als ik fouten maak, maar eigenlijk is het gewoon een heel mooi leer- en ontwikkelmomenten waarvan je juist verder groeit. Alleen moet ik dat meer gaan beseffen. Dit artikel helpt me daar sowieso bij en is ook fijn om er later nog weer eens bij te pakken als reminder voor mezelf!
Ah wat mooi dat je iets in mijn artikel hebt! Het is zeker als perfectionist ook niet altijd makkelijk om mild naar foutjes te kijken (dat herken ik als mede-perfectionist wel). Maar eigenlijk is het zo zonde als je jezelf daar schuldig om blijft voelen en levert ook een misstap je vaak wel weer wat moois op.
Er zit zeker wat in om die gedachte uit te bannen. Spijt hebben is zonde van je tijd. Maar! (oh jee daar gaat ze weer …) Maar terugkijken op een moment waarop je een minder goede keuze maakte is op zich niet slecht. Want je moet er wel van leren! Spijt staat leren in de weg!!!
Dat neemt niet weg dat ik echte fouten maken vreselijk vind en graag alles uit de kast trek om ze te vermijden. Maar tegelijk weet ik ook dat het niet erg is en dat ik alle puinhopen na een foute keuze kan opruimen.
Wat wel vervelend is dat andere mensen je soms je fouten, ook al heb je ze opgelost en waren ze niet eens jouw fout om mee te beginnen, blijven oprakelen. Laten we andere mensen ook gunnen dat ze van hun fouten leren. Want immers (mooi woord: immers), immers een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.
Dat klopt! Open staan om te leren van je misstappen is natuurlijk altijd belangrijk. Maar zoals je zelf ook zegt, daar alleen maar op terugkijken met heel veel spijt heeft geen zin. Ik denk dat het heel belangrijk is om daarin mild te zijn naar jezelf: erkennen dat iets niet handig was, maar dat je er nu een les uit haalt.
Wat je zegt over andere mensen die maar op een fout blijven terugkomen, is inderdaad frustrerend. Denk dat het motiverender is als mensen bewonderen hoe je dingen nu anders aanpakt dan toen. Anders blijven zij in het verleden hangen, terwijl je zelf al een paar stappen vooruit hebt gezet.
Mooi artikel weer! Vooral punt 3 en punt 6 zijn heel waar. Naar je huidige, vroegere – en trouwens ook je toekomstige – ik kijken met een zekere mildheid brengt je zoveel meer dan alleen maar streng zijn voor jezelf.
Ik vind jouw puntje 3 heel mooi gezegd en ik denk dat precies dat de kern van het hele verhaal is. Ik denk dat het vrij logisch is dat ALS je alles op een bepaald moment al wist, je andere keuzes gemaakt had. Maar dat is nu eenmaal niet zo en op bepaalde momenten zullen bepaalde keuzes waarschijnlijk wel verstandig geleken hebben.
‘Had ik maar’ komt bij mij zeker ook voor. Mooi artikel dit. Zet me ook wel aan het denken. En even heel wat anders: geweldige foto’s erbij!
“Had ik maar” komt bij mij weing voor. Want ik heb het niet gedaan, dus kan ik er hooguit mijn lesje uit leren en daarmee basta. ….had ik maar… op het juiste moment met de lotto meegedaan….dan was ik nu multimiljonair… had ik een mooi huis aan de Zürisee… en een vakantiewoning in de bergen…. en waarschijnlijk andere zorgen als nu. Maar was ik gelukkiger…. dat weet ik niet en zal ik ook nooit weten. Dus leef ik gewoon mijn leven. Overigens “dromen” mag.
Die gedachte heb ik heel vaak. Nochtans weet ik diep vanbinnen dat dit uiteraard geen zin heeft 😉 Maar de gedachte is er sneller dan je zou denken en voor je het weet beland je in die ene spiraal waar niemand graag blijft hangen.
Tijdens het lezen, dacht ik aan een Spaans filosoof, die ooit het volgende zei : “Het verleden, maakt me tot de mens die ik vandaag ben, en daar ben ik heel blij mee”
Wat een prachtige quote! Daar kan ik me helemaal in vinden inderdaad.
Mooi artikel! Zo jammer om spijt te hebben van dingen die je toch niet kan veranderen. En ook punt 3 is heel mooi en helpt om jezelf te vergeven als je vroeger domme keuzes hebt gemaakt, of juist kansen hebt laten liggen.
Wat een fijn artikel. En je hebt gelijk. Beetje pijnlijk wel, want ik zeg het nog (te) vaak ‘had ik maar…’. Niet. Meer. Doen. Dus. Het staat bij deze genoteerd 🙂